Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το πρόβλημα δεν ήταν όσα έλεγε ο Μητσοτάκης, αλλά ότι τα άκουγαν αμίλητοι στην αίθουσα- ανάμεσα σε διατεταγμένα χειροκροτήματα και δουλικούς χειροκροτητές- και τα πραγματικά στελέχη της ΝΔ– που εμφανώς διαφωνούν μαζί του και απεχθάνονται τις μεθόδους του.
Ο Τσίπρας τον περίμενε στη Βουλή για απαντήσεις. Αλλά αυτός κλείστηκε σ ένα μικρό δωματιάκι με τους πραιτοριανούς της Πολιτικής Γραμματείας της ΝΔ -την οποία έχει νοθεύσει με την ένταξη όσων έχουν «επισυνδεθεί» με την εξουσία του , με το αζημίωτο.
Απέξω η Ελλάδα. Η κοινωνική πλειοψηφία που υφίσταται το δράμα της πολιτικής του και οργίζεται με τις εκτροπές του.
Όση ώρα ήταν στο βήμα αυτής συνεδρίασης στην κομματική κατακόμβη, το βλέμμα του γυάλιζε , η ανάσα του ήταν κοφτή -όπως όσων προσπαθούν να κρούουν το φόβο τους – και οι κινήσεις του άχαρες και απειθάρχητες, σε όσα έχει διδαχθεί από τους ειδήμονες
Η εκκωφαντική απουσία των τριών προκάτοχων του την αρχηγία, των δυο και στην πρωθυπουργία, έκανε τη θέση του ακόμη πιο δύσκολη. Τον στιγμάτισε ως αποσυνάγωγο στο πεδίο του ήθους ,των αρχών και των μεθόδων διακυβέρνησης του κόμματος που ίδρυσε ο Καραμανλής και προσπαθεί να καταστρέψει η οικογένειά των εισοδιστών.
Πρώτο τραπέζι πίστα ο Μηταράκης, ο Κεδίκογλου και ο Πλεύρης , ξεχεριάστηκαν να τον χειροκροτούν σαν παλαβοί- έχοντας ρόλους κλακαδόρων στις διακοπές του ρηχού λόγου του σε πρώτο πρόσωπο , που διάνθιζε με εκρήξεις ρεβανσισμού, καφενειακή επιχειρηματολογία, σπίλωση των αντίπαλων του και διχαστικά κηρύγματα, χαμηλού επιπέδου..
Στο πάνελ οι δυο αντιπρόεδροι στο κόμμα- ο ένας κατ εικόνα και ομοίωση του άλλου πλέον-επικροτούσαν με τον ενθουσιασμό που επιβάλλεται να δείχνει κάποιος που βρέθηκε ή βρίσκεται ακόμη υπό παρακολούθηση…
Στην εμφάνισή του στα κομματικά στελέχη – αλλά όχι στη Βουλή- στις 15 Νοεμβρίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν το χειρότερο κακέκτυπο του κακού εαυτού του. Εναλλάσσοντάς την ψευδολογία και τον κομπασμό, με αήθεις επιθέσεις εναντίον όσων αποφεύγει να αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο και να απαντήσει σε όσα του θέτουν για τις αποτυχίες του, τα σκάνδαλα, τους Πάτσηδες και τις παρακολουθήσεις.
Όποιος έγραψε το κείμενο που εκφώνησε, έβαλε ισχυρές δόσεις πολιτικής διαστροφής, ως αντίδοτο στην αίσθηση του τέλους που σαρώνει την κυβέρνηση των παρακολουθουμένων. Η διατύπωση «διαβολικά ευφυής» που απέδωσε στον ανεψιό Δημητριάδη ο Σταύρος Παπαντωνίου στη «Καθημερινή», στην περίπτωση της συγκεκριμένης εμφάνισης Μητσοτάκη αλλάζει σε «σατανικά ανεπαρκής».
Μέσα από όσα απέπνεε η ομιλία του, ο Δημητριάδης ήταν ωσεί παρών στην αίθουσα. Ακριβώς όπως τον περιγράφει ο Παπαντωνίου: «Με εμμονές για συγκεκριμένα πρόσωπα …πολύ συχνά αποκυήματα φαντασίας ,δεν είχαν κανένα όριο ή φραγμό….. Την αίσθηση της παντοδυναμίας του απηχούσε μια άλλη φράση που χρησιμοποιούσε συχνά όταν ήθελε να πει ότι κάποιος «αντίπαλός» του θα εξαφανιστεί πολιτικά: αυτός θα συναντήσει τον Δημιουργό του». Ανατριχιαστικό.
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός έλεγε στους κομματικούς – ανάμεσά τους και σοβαροί πολιτικοί που ωστόσο σιωπούν ανεξήγητα- ότι «έχει στερήσει ισχύ από ιδιωτικά συμφέροντα τα οποία άλλοτε επηρέαζαν εξωθεσμικά την πορεία της χώρας».
Ο κατεξοχήν εκπρόσωπος αυτών των συμφερόντων, ισχυρίσθηκε ότι «θα ήθελαν πολύ έναν πιεζόμενο Πρωθυπουργό και μία αγκυλωμένη κυβέρνηση και ήδη,, κάποιοι μας δείχνουν τα δόντια τους, αλλά εμείς, οι Νεοδημοκράτες, δεν μασάμε». Με τον τόνο στο «με».
Ταυτόχρονα έριχνε την πολιτική αντιπαράθεση στο βούρκο μιλώντας για «εθνική έκπτωση» της αξιωματικής αντιπολίτευσης , σε συνδυασμό με αναφορές στον Ερντογάν «που , δεν κρύβει ότι θα προτιμούσε τον κ. Τσίπρα απέναντί του».
Έγραψε νέες σελίδες παλαιοκομματισμού λέγοντας ότι «ξεκίνησαν από την ExxonMobil οι έρευνες για φυσικό αέριο νοτιοδυτικά της Κρήτης και της Πελοποννήσου». Ενώ είναι σε όλους γνωστό το παιχνίδι με τις εναλλασσόμενες προτιμήσεις του στις διάφορες μορφές παραγωγής ενέργειας- προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων.
Από την από-λιγνιτοποίηση, στη πράσινη ενέργεια και πάλι πίσω, από το πετρέλαιο στο αέριο και στους αγωγούς που σαμποτάρουν όσοι τον έχουν «δεδομένο» κατά δήλωσή του.
Ανερυθρίαστα μίλησε για την δημόσιο Υγεία και δημοσιά Παιδεία που καταστρέφει , προς όφελος των ιδιωτών, μαζί με την Πρόνοια και την Ασφάλιση.
Δικαίωμα του ακροατήριου του να τα δέχεται. Αλλά η τοξικότητα του λόγου , η δημιουργία διχαστικού κλίματός, -ξεπατικώνοντας τη μετεμφυλιακή Δεξιά- και η αθέμιτη συμπεριφορά του απέναντι στους αντιπάλους του, εκτός από αξιοθρήνητη ως συμπεριφορά είναι και επικίνδυνη για τη θεσμική λειτουργία του δημόσιου βίου. Ιδίως όταν αντιστρέφει με κυνισμό την πραγματικότητα και λασπολογεί προκλητικά.
Υπέβαλε ότι τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει ανοιχτά σύνορα για τους μετανάστες, ότι έκανε διαδηλώσει για να μεταδοθεί ο κορονοϊός, ότι αποστρέφεται τα εμβόλια , ότι δεν θέλει τους εξοπλισμούς, ότι μιλάει για την ακρίβεια Μητσοτάκη – και όχι Πούτιν-, ότι τον λέει «παιδεραστή», και ότι αμφισβητεί εκ των προτέρων το αποτέλεσμα τω εκλογών- που ο ίδιος, εκ των προτέρων, θεωρεί ότι θα κερδίσει.
Ασφαλώς τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Είναι ελεεινές κατασκευές των λογογράφων του, που υιοθέτει ως σανίδες σωτηρίας. Ο πολιτικός τον οποίο όλη η Ευρώπη και τα μεγάλα ΜΜΕ του πλανήτη, ελέγχουν για την υιοθέτηση των μεθόδων του Τράμπ και του Ορμπάν , μιλάει για «αριστερό τραμπισμό».
Είναι λυπηρό ότι ακόμη και τα αξιοπρεπή κομματικά στελέχη της ΝΔ που τον είχαν μπροστά τους , δεν ζήτησαν διευρύνεις, ούτε εκδώσαν το δικό τους στίγμα για να διαδώσουν τη δική τους τιμή τουλάχιστον.
Ανέχθηκαν να τους φλομώνει στα παραμύθια, ακόμη και για τις παρακολουθήσεις, για να κρύψει τις ευθύνες του. Να τους λέει ότι «πρόβλημα με τα κακόβουλα λογισμικά αντιμετωπίζουν όλες οι ευρωπαϊκές χώρες»- χωρίς να τους εξηγεί γιατί μόνο η δική του κυβέρνηση είναι κρεμασμένη στα μανταλάκια για τη χρησιμοποίησή τους.
Επέμενε ότι όσοι τον ελέγχουν «επικαλούνται λίστες υποτιθέμενων θυμάτων , χωρίς να παρουσιάζουν την παραμικρή απόδειξη». Χωρίς να λέει ότι ο ίδιος εμποδίζει την ανάδειξη των αποδείξεων: με το απόρρητο, τη φίμωση των μαρτύρων, την παράκαμψη της Βουλής, τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης.
Εκστόμιζε τερατολογίες όπως ότι υπόλογος για τις υποκλοπές είναι… ο Τσίπρας , που «έριξε άθελά του φως στην εμπλοκή του, επιβεβαιώνοντας ότι στα χρόνια που ήταν Πρωθυπουργός, λειτουργούσαν κακόβουλα λογισμικά στη χώρα, μάλλον από ιδιωτικά συμφέροντα».
Για να συμπληρώσει στο γάμο του Καραγκιόζη: «έχω βάσιμες υποψίες ότι υπήρξε παρακολούθηση και του δικού μου τηλεφώνου όπως και της οικογένειάς μου».
Η εικόνα είναι λυπηρή για μεγάλο κόμμα. Προσπάθησε να σπιλώσει τον εν αναμονή διάδοχό του, αφαιρώντας , ανεύθυνα, από τη χώρα το δικαίωμα της επαναδιαπραγμάτευσης των αδιαφανών συμβάσεων που υπόγραφε ο ίδιος για τους γαλλικούς εξοπλισμούς.
Με υπαινιγμούς ότι τάχα ανατινάζεται «μια εθνική επιτυχία που έκανε υπερήφανους όλους τους Έλληνες και ενόχλησε μόνο: την Τουρκία και τους εμπόρους όπλων». Σαν να ψώνιζε για το σπίτι του με τα δικά του λεφτά…
Ισχυρίσθηκε ανέντιμα, ότι ο Τσίπρας ελέγχοντας όπως υποχρεούται τις σκανδαλώδεις πράξεις του, «ξεπληρώνει γραμμάτια , παίζοντας στα ζάρια την ίδια του την πατρίδα»- σαν να είναι ο ίδιος η πατρίδα. Ανέφερε , ψευδώς , ότι τα ανταλλάγματα-με τη συμμετοχή της ελληνικής βιομηχανίας για εγχώρια προστιθέμενη αξία-εξυπηρετούν τους … μεσάζοντες.
Αυτός είναι αυτά έλεγε. Αλλά αυτή η συνεδρίαση αποδείχθηκε μοιραία – λόγω της σιωπής των αμνών. Αφού δεν υπήρξε αντίλογος σοβαρότητας και πολιτικού ήθους, θα τους σύρει στο βόρβορο που σχεδιάζει για την προεκλογική περίοδο, για να διασωθεί.
Από αυτή την άποψη το πρόβλημα δεν ήταν όσα έλεγε ο Μητσοτάκης, αλλά ότι τα άκουγαν αμίλητοι στην αίθουσα- ανάμεσα σε διατεταγμένα χειροκροτήματα και δουλικούς χειροκροτητές- και τα πραγματικά στελέχη της ΝΔ- που εμφανώς διαφωνούν μαζί του και απεχθάνονται τις μεθόδους του.
Δεν προβληματίσθηκαν ούτε όταν τους εκμηδένιζε, με λουδοβίκεια αλαζονεία , λέγοντας ότι το δίλημμα των εκλογών θα είναι : «ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επικεφαλής κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας ή ο Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ».
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
