Του Ιωάννη Δαμίγου
Διαφωνώ με το τρόπο, το ύφος και την λειτουργία του εκτός ορίων κόμματος. Συμφωνώ με την αλήθεια των καταγγελιών του. Η αλήθεια έχει πολλούς τρόπους έκφρασης και παρουσιαζόμενη ωμά και άκομψα καταγεγραμμένη παρεξηγείται, από θιγόμενους πρώτα έως και από τους “διπλωμάτες” της τακτικής έπειτα, εξ ανάγκης του πολιτικού ορθολογισμού και του καθωσπρεπισμού των κανόνων ευγενούς άμιλλας.
Όσο καλλωπίζεις την αλήθεια όμως, τόσο αφαιρείς μέρος της, που αφήνοντάς την μισή γίνεται εκμεταλλεύσιμη σαν μισό ψέμα. Λογικό λοιπόν να την εχθρεύονται οι πολιτικοί και να την κοσμούν με διάφορα επιτήδεια επίθετα, ανάλογα με το κόστος της. Χαμογελώ πικρά όμως όταν η αξιωματική αντιπολίτευση χρησιμοποιεί κατά κόρον την φράση πως ρίχνετε “νερό στον μύλο” του Μητσοτάκη, όταν συμβεί κάτι που αδυνατεί να ελέγξει ως κομματικά συμφωνημένο, που όμως παρουσιάζει την εξόφθαλμη αλήθεια.
Και αλήθεια, να την επικαλεστώ και εγώ τώρα, υπονοεί κανείς από την αξιωματική αντιπολίτευση, πως ο Μητσοτάκης χρειάσθηκε ποτέ την βοήθεια κάποιου να ρίξει νερό στον μύλο του; Τον είδατε “αλευρωμένο” και τον περάσατε για μυλωνά;Έχει αλώσει τα πάντα, ελέγχοντας τους πάντες και εσείς ασχολείστε τάχα με ποιον ρίχνει νερό στον μύλο του;
Μας έχει αλέσει και μας αλέθει συνεχώς οικονομικά, χωρίς την ανάγκη μύλου και νερού για την λειτουργία του. Ιδιωτικοποιεί και το νερό και εσείς ψάχνετε τον νεροκουβαλητή. Με άπειρες επιλογές παρανομιών και προκλητικές δηλώσεις σε αργκό διάλεκτο του καθεστώτος , η επιλογή της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρκείται και ξοδεύεται σε εσωτερικές εκκαθαρίσεις της τελευταίας και ανεπίκαιρης στιγμής. Τέτοια και τόση έλλειψη πρόνοιας;
Είναι κατόρθωμα τελικά, το “θέμα” Πολάκη να υποσκελίζει όλα τα απίστευτα που συμβαίνουν αυτές τις ώρες, τόσο στην Ευρώπη με τις καταθέσεις στην PEGA, όσο και στην Ελλάδα με κλεπταποδόχους. Ποιος να ρίχνει νερό και σε ποιου τον μύλο τάχα; Ποια ατζέντα;Με διαλυμένα και λεηλατημένα τα υπόλοιπα κόμματα, με μια κυβέρνηση σε στάδιο τυμπανισμού, είναι άθλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να πρωταγωνιστεί αρνητικά στην επικαιρότητα, λίγο προ των εκλογών. φορτώνοντάς της και τον “πολακισμό”.
Δημόσια πρόσωπα είναι οι δικαστές όπως και οι δημοσιογράφοι, εφόσον κάνουν σωστά την δουλειά τους και δεν έχουν απειληθεί, παρά μόνο από εν ενεργεία υπουργό, δεν έχουν κάποιο λόγο να προσβάλλονται. Πόσο μάλλον να επεμβαίνουν, σε πολιτικές απόψεις. Σε υπουργικές απειλές και προσβολές, ουδεμία αυτεπάγγελτη επέμβαση ούτε καν διαμαρτυρία ψελλίζουν.”Νερό στον μύλο” του Μητσοτάκη, αυτό τελικά είναι το μέγα πρόβλημα. Κάτι πιο εκλεκτό;