Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Ο Μητσοτάκης δεν εγκατέστησε τυχαία στον ουρανοξύστη της Κατεχάκη κάποιον με τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του υδρογόνου: άχρωμος, άοσμος και άγευστος. Είναι μόνο για να … μιλούν γαλλικά οι νέες ταυτότητες;
Ο Κώστας Μητσοτάκης, ως Πρωθυπουργός, δεν έδινε σημασία ποιους τοποθετούσε υπουργούς.
Η ισχνή πλειοψηφία του στη Βουλή άλλωστε, δεν του άφηνε περιθώρια στη μεταχείριση των μεγαλοστελεχών της ΝΔ. Ο καθένας έπαιρνε ότι ήθελε.
Γι αυτό ο Μητσοτάκης τοποθετούσε στο μαλακό υπογάστριο των χαρτοφυλακίων τους, υφυπουργούς-τοποτηρητές.
Όταν δεν το ανέθετε σε «δικούς του» υπηρεσιακούς παράγοντες.
Στα υπουργεία Εξωτερικών,Δικαιοσύνης και Οικονομικών, κάποιοι ανώτεροι υπάλληλοι, ήταν τα μάτια και τα αυτιά του.
Στη δεύτερη τετραετία του- και στον 5ο πλέον χρόνο της πρωθυπουργίας του- ο γιος του ξεπατικώνει τη μέθοδο: σε κάθε υπουργό υπάρχει βεντούζα ένας αναπληρωτής ή υφυπουργός, στον οποίο έχει περισσότερη εμπιστοσύνη από τον υπουργό.
Όχι ότι παραβλέπει τους υπηρεσιακούς. Επί Δένδια, στο νεοκλασικό απέναντι στα παλιά Ανάκτορα, όλοι ήξεραν ότι κουμάντο έκανε η κυρία Αλεξάνδρα Παπαδόπουλου- ακόμη και όταν έφυγε για πρέσβειρα στην Ουάσιγκτον.
Αν σας λέει κάτι, είναι ήδη υφυπουργός και πάει για υπουργός.
Ο υιός Μητσοτάκης βελτίωσε την οικογενειακή μέθοδο σύνθεσης του υπουργικού Συμβουλίου, επιλέγοντας σε χαρτοφυλάκια που τον ενδιαφέρουν ιδιαίτερα – με ότι σημαίνει«ιδιαίτερα» για του Μητσοτάκηδες εντελώς ασύμβατα πρόσωπα.
Τι δουλειά είχε μέτριος πολιτικός στο υπουργείο Αμυνας, ένας γιατρός με εικαστικά ενδιαφέροντα στο υπουργείο Δικαιοσύνης, ένας επαρχιώτης βουλευτής ως αντικαταστάτης παρακολουθουμένου υπουργού και ένας πωλητής αμφιλεγόμενων ειδών-σε μεταμεσονύκτιες εκπομπές περιθωριακών καναλιών- στις … ξένες επενδύσεις;
Απλώς, επειδή δεν είχαν γνώση του χαρτοφυλακίου τους, τους χειραγωγούσε εύκολα-με μαριονετίστες τον Σκέρτσο και τον Γεραπετρίτη. Ώστε η δουλειά να γίνεται όπως πρέπει.
Ισχύει και στην παρούσα κυβέρνηση, της οποίας η πυραμίδα διανομής χρήματος, στήθηκε με κορυφή τον Χατζηδάκη και «υπουργό των υπουργών» – τον «μακάρι η Ελλάδα να είχε δέκα Παπασταύρου». Αυτή τη στιγμή έχει …είκοσι – όσα και τα χαρτοφυλάκια.
Σ’ αυτό το λαβυρινθώδες αρχιτεκτόνημα επικυριαρχίας, προκάλεσε εντύπωση τον Ιανουάριο του2020, ότι ένας άχρωμος πρώην υφυπουργός ανέλαβε το ευαίσθητο υπουργείο Μετανάστευσης.
Αποδείχθηκε ότι ο Νότης Μηταράκης ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος, για να ασκηθεί πολιτική- που είχε στην ούγια ανομολόγητες δράσεις.
Από καιρό βρίσκεται στο μικροσκόπιο διεθνών ΜΜΕ και οργανισμών, μεγάλων ΜΚΟ, του ΟΗΕ και της Κομισιόν, για τις φαιές πλευρές της.
Είναι η πολιτική που ξεψαχνίζεται διεθνώς μετά την τραγωδία της Πύλου και αλίμονο στην Ελλάδα, αν τα πράγματα είναι όπως δείχνουν.
Δεν πρέπει να μας μπερδεύει η γραφικότητα που τον συνοδεύει, ότι ο Μηταράκης αναβαθμίσθηκε απροσδόκητα σε υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Ο Πρωθυπουργός τον τρολάρισε :«να κρατήσει τα άλογα στο στάβλο».
Αλλά δεν εγκατέστησε τυχαία στον ουρανοξύστη της Κατεχάκη κάποιον με τις χαρακτηριστικές ιδιότητες του υδρογόνου: άχρωμος, άοσμος και άγευστος..
Είναι μόνο για να … μιλούν γαλλικά οι νέες ταυτότητες;
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
