Του Νίκου Λακόπουλου
Η ελληνική Δεξιά, αν και έχει ρίζες στα «παλαιά κόμματα» πριν την εποχή του Βενιζέλου, αναγνωρίζει τον προπάτορά της στο πρόσωπο του πατρινού δικηγόρου της «Ομάδας των Ιαπώνων» Δημήτρη Γούναρη, ιδρυτή του «Λαϊκού Κόμματος», τον γιο ενός εμπόρου σταφίδας. Πολιτεύτηκε πρώτη φορά το 1902 και η ομάδα του με αρχηγό τον Στέφανο Δραγούμη βαφτίστηκε έτσι από τον Γαβριηλίδη της εφημερίδας «Ακρόπολις». Ήταν σαν σαμουράι. Η μοίρα και ο Διχασμός μετά την Μικρασιατική Καταστροφή θα φέρει δύο από αυτούς- ο ένας ήταν ο Γούναρης στο εκτελεστικό απόσπασμα για εσχάτη προδοσία.
Ο Δημήτρης Γούναρης είχε ξεκινήσει την καριέρα του με ένα πρόγραμμα κατά της ολιγαρχίας και της διαίρεσης της κοινωνίας σε τάξεις. Μια μέρα πριν την εκτέλεση του με μια διαθήκη άφησε, ότι είχε -“μετά την αφαίρεσιν των χρεών”- στο γαμπρό του τον Κανέλλο Κανελλόπουλο και στο δήμο Πατρέων τη βιβλιοθήκη του. Στην υπηρέτριά του την Ευφροσύνη άφησε δέκα χιλιάδες δραχμές.
Ήταν αυτός που αρνήθηκε την πρόταση του Στρατιωτικού Συνδέσμου να ηγηθεί του κινήματος που ανέλαβε μετά ο Ελευθέριος Βενιζέλος γιατί δεν ήθελε να συνομιλεί με στρατιωτικούς και μάλιστα κινηματίες. Είχε ιδρύσει το Κόμμα Εθνικοφρόνων αλλά το μετέτρεψε σε Λαϊκό Κόμμα –το 1913. Η περίφημη Επανάσταση στο Γουδή είχε φέρει από την Κρήτη τον Βενιζέλο για καλύτερη φορολογία, τέρμα στα ρουσφέτια, προστασία από την τοκογλυφία, να λειτουργεί καλύτερα το δημόσιο.
Ουσιαστικά η «Επανάσταση» σημαίνει την είσοδο του στρατού στην πολιτική ζωή, με αλλεπάλληλα πραξικοπήματα και δύο ανοιχτές δικτατορίες. Η εκτέλεση του Γούναρη στο Γουδή έφερε στην ηγεσία του κόμματος τον δικηγόρο από την Κόρινθο Παναγή Τσαλδάρη, που θα καταφέρει να νικήσει το 1923 τον Βενιζέλο και θα κάνει κυβέρνηση με τον δικτάτορα Γεώργιο Κονδύλη. Θα είναι αυτός που με ένα πιστόλι το 1936 τον σταματά στην Κηφισίας τον οδηγεί σπίτι του και τον αναγκάζει να παραιτηθεί. Το άστρο του
Ιωάννη Μεταξά με την δικτατορία του θα λάμψει όταν έξι πολιτικοί- ο ένας ήταν ο Τσαλδάρης- πέθαναν μέσα σε μια χρονιά- το 1936. Αν και δεν είχε καμία ανάμειξη στα πενήντα χρόνια βασιλείας του Γεωργίου του Α. ο στρατός μετά τον θάνατο του τα «κινήματα» είναι τόσο συνηθισμένα, που αυτό που ρωτάει ο κόσμος είναι αν το κίνημα είναι βασιλικό ή βενιζελικό. Το ελληνικό παράδοξο είναι πως τα ίδια πρόσωπα που έκαναν τα φιλοβενιζελικά, έκαναν και τα φιλοβασιλικά.
Το 1935 καθώς ο Βενιζέλος ανεβαίνει την Κηφισίας, ένα αυτοκίνητο βγαίνει μπροστά και γαζώνει το αυτοκίνητο του. Εκείνος, ψύχραιμα, τραβάει τη γυναίκα στο δάπεδο του αμαξιού και λέει στον οδηγό να μη σταματήσει, αλλά να αναπτύξει ταχύτητα. Για μισή ώρα οι δολοφόνοι καταδιώκουν ως το Γηροκομείο το αυτοκίνητο πυροβολώντας. Αυτή είναι η δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του. Την οργάνωσε ένας λήσταρχος, ο Καραθανάσης, με παραγγελιά του μετέπειτα δωσίλογου πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, κόστισε δύο εκατομμύρια και ολοκληρώθηκε όταν στη δίκη- ο Ράλλης έχει ασυλία- ο μαφιόζος-λήσταρχος τοποθετεί βόμβες στα σπίτια των ενόρκων.
Στο νέο κίνημα βενιζελικών, τον Απρίλιο, οι κινηματίες μπερδεύονται κι αντί για πραξικόπημα καταλήγουν να κάνουν βόλτα στο Αιγαίο. Ο Βενιζέλος περιμένει στην Κρήτη το πλοίο να τον παραλάβει, σχεδιάζοντας νέα πορεία στον λαό, αλλά παθαίνει εγκεφαλικό, όταν μαθαίνει την αποτυχία, και φεύγει μέσω Κάσου και Ρόδου για το εξωτερικό. Ύστερα από έντεκα χρόνια αβασίλευτης δημοκρατίας, ο Κονδύλης θα φέρει με τα ίδια όπλα που τον έδιωξε, πίσω ξανά τον Βασιλιά.
Στο «δημοψήφισμα» οι ψήφοι ξεπέρασαν τους ψηφοφόρους. Το 97,8% των πολιτών ..ψήφισαν υπέρ. Εναντίον 32.454 (2,12%).
Χωρίς τις αποχές- που δεν ανακοινώθηκαν- έχουμε 101%! Ο διάδοχος στο Λαϊκό Κόμμα είναι ο ανηψιός του Τσαλδάρη ο Κωνσταντίνος- δικηγόρος, γεννημένος στην Αλεξάνδρεια και βουλευτής του Κόμματος Ελευθεροφρόνων του Μεταξά. Θα είναι νικητής των εκλογών του 1946- όταν απείχε το ΚΚΕ- με την Ηνωμένην Παράταξιν Εθνικοφρόνων- που πήρε σχεδόν όλες τις έδρες.
Η ίδρυση του «Συναγερμού» από τον στρατηγό Παπάγο θα διαλύσει το Λαϊκό Κόμμα κι ο θάνατος του Παπάγου θα φέρει την Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση του «νεαρού» Καραμανλή –το 1956. Η χώρα έχει βγει από τον Εμφύλιο με πολλούς νεκρούς και κατεστραμμένη.
Το περίφημο «θαύμα Καραμανλή» έγκειται στην οικονομική ανάπτυξη ή το γεγονός ότι την πρώτη φορά που εξελέγη πρωθυπουργός τον διόρισε ως «κηπουρό» του ο βασιλεύς Παύλος, την δεύτερη βγήκε παρότι ήταν δεύτερο κόμμα και την τρίτη με τις εκλογές βίας και νοθείας το 1961, όταν ψήφισαν ακόμα νεκροί και δέντρα.
Η χούντα -δημιούργημα της παρακρατικής δεξιάς- είναι η τελευταία πράξη του Εμφυλίου- την οποία η οκταετία Καραμανλή ανέστειλε. Ο στρατός το 1974 παρέδωσε αναίμακτα την εξουσία στον πολιτικό ηγέτη της και μετά από έντεκα χρόνια εξορίας στην Γαλλία ο νέος Καραμανλής έρχεται να θεμελιώσει την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία.
Ο «κομματάρχης της Δεξιάς» είναι αυτός που έκανε δημοψήφισμα για να μη γυρίσει ο βασιλιάς. Νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Αποχώρησε από το ΝΑΤΟ. Έκανε εθνικοποιήσεις –κατηγορούμενος για σοσιαλμανία- και παρέδωσε την κυβέρνηση ομαλά στον αντίπαλό του Ανδρέα Παπανδρέου, τον οποίο ο ίδιος είχε καλέσει από την Αμερική στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να είναι -με τέτοιο έργο- ο ηγέτης ενός κόμματος του Τρίτου Κόσμου που έδιωξε τον βασιλιά και συγκρούστηκε με την Ακροδεξιά, αλλά ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Λαμπράκη- όπως άδικα κατηγορήθηκε από το Κέντρο και την Αριστερά.
Παραδοσιακά οι ηγέτες της Ακροδεξιάς και πολλά στελέχη της Δεξιάς στην Ελλάδα, προέρχονταν από την Αριστερά και δη από το ΚΚΕ. Ακόμα και ο Ναπολέων Ζέρβας, ο αιματοβαμμένος ηγέτης των ανταρτών του ΕΔΕΣ ήταν πρώην βενιζελικός. Ο νέος ηγέτης της Δεξιάς στην Ελλάδα είναι ο κεντρώος, ανιψιός του Βενιζέλου- ο Αποστάτης του 1965, ο -κατά τον Ανδρέα Παπανδρέου- “Εφιάλτης της Δημοκρατίας”.
Ο άχαρος και κακάσχημος ψηλός- που μοιάζει με ροφό κατά τον Διονύση Σαββόπουλο- Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με το δρακουμέλ χαμόγελο με τη βοήθεια της κόρης του, που έχει αναλάβει τη νεολαία, κατάφερε να πάρει την οργάνωση, από τα χέρια των ακροδεξιών “Κενταύρων” και “Ρέιντζερς” και να την κάνει μια φιλελεύθερη, προοδευτική οργάνωση που θα σαρώσει με αλλεπάλληλες πρωτιές, του 40-45% στα Πανεπιστήμια.
Η νέα ‘φωτισμένη» δεξιά οφείλεται εν πολλοίς και τον οπαδό του νεοφιλελευθερισμού με την μαρξιστική γλώσσα Ανδρέα Αδριανόπουλο. Λιτότητα και λιγότερο κράτος. Η Ελλάδα αναζητά κόμματα με αρχές πέρα από το μοντέλο των φατριών και των οικογενειών του προπερασμένου αιώνα. Αλλά καταλήγει στις ίδιες οικογένειες: Δυο φορές Καραμανλής, τρεις Παπανδρέου κι ο ανιψιός του Βενιζέλου- με κόρες, γιους και εγγόνια από τα οποία ο ένας- όπως είπε ο παππούς Μητσοτάκης- έχει πτυχία, υπηρέτησε στα ΛΟΚ, άρα κάνει!
Ο επόμενος ηγέτης της «κεντροδεξιάς» παράταξης είναι ο ανιψιός του ιδρυτή της ‘Νέας Δημοκρατίας»- αλλά και της ΕΡΕ- Κώστας
Καραμανλής, που έχει ως πρότυπό του τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η αποχώρηση του μετά από δυο απανωτές νίκες στις εκλογές και μια πενταετία στην εξουσία τη στιγμή που ξεσπά η οικονομική κρίση, έφερε τον Αντώνη Σαμαρά στην ηγεσία παίρνοντας το πιάτο από τα χέρια της βέβαιης νικήτριας των εσωκομματικών εκλογών κόρης του Μητσοτάκη.
Ήταν ένας συνεπής δεξιός, που αποχώρησε για θέματα πατριωτισμού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη- για να μην πούμε ότι εκποδίστηκε- έκανε κόμμα με τον Ανδρέα Λεντάκη της Αριστεράς- που κάποτε χτυπούσαν στην ταράτσα οι φασίστες- και επέστρεψε σπίτι.
Μια μέρα ως πρωθυπουργός στη Βουλή εξήγησε πως δεν είναι της τεθλασμένης- αλλά της ευθείας- δηλαδή δεν είναι ντιντής. Η Δεξιά δεν είναι κόμμα, είναι κώδικας ιδεολογικής επικοινωνίας. Τι σημαίνει Δεξιά σε μια χώρα με οπισθοδρομική και συντηρητική Αριστερά;
O προσωρινός πρόεδρος της ‘Νέας Δημοκρατίας’ ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης- χαϊδευτικά ο Βαγγέλας- αφού πρόσφερε λουλούδια στη νέα τότε Πρόεδρο της Βουλής κι έδωσε το χέρι του στον πρώτο αριστερό πρωθυπουργό στην Ιστορία της Χώρας. Ύστερα γύρισε προς τον υπουργό Οικονομικών τον ντελικάτο απόφοιτο του Ήτον – όπου παν οι πρίγκηπες- Ευκλείδη Τσακαλώτο: “Ακούς τι είπα;»
Εκατό χρόνια μετά από τη μέρα που ο Δημήτρης Γούναρης ίδρυσε εκείνο το κόμμα, το Λαϊκό Κόμμα, είναι ακόμα εδώ. Ο Βαγγέλης- σα φιγούρα από τον παλιό καλό σινεμά, ήρωας του Τσιφόρου- «λαϊκομάγκας»- θέλει να πει πως ενώ η Αριστερά ήταν προϊόν της αστικής τάξης- προδότη της τάξης τον είπε τον Τσακαλώτο ο Άδωνις- η Δεξιά ήταν πάντα λαϊκή. Ίσως και παραλαϊκή. Σαν κι αυτούς που έβαλε να σκοτώσουν τον αμερικάνο δημοσιογράφο Πολκ, ο Κώστας Τσαλδάρης- μια μέρα του 1948. Ή σαν αυτούς- της συμμορίας Καραθανάση που πλήρωσε ο Ράλλης το 1935 να σκοτώσουν τον Βενιζέλο. Ή σαν αυτόν τον τύπο που έβαλε ο Μητσοτάκης να στήσει τις υποκλοπές- τον αρχικοριό- και κατηγόρησε τον Ανδρέα.
‘Ξέρεις ποιος είμαι γω, ρε;”. Ξέρω, ξέρω.
*Ο Νίκος Λακόπουλος έχει γράψει τα βιβλία Ο Αλέξης στη Χώρα των Θαυμάτων (Εκδ. Λιβάνη), “Το Μυθιστόρημα του Ναζισμού” (Εκδ. Καστανιώτη).
