Ο “επιτήδειος λαϊκισμός” του Μητσοτάκη και τα σχέδια για τον συντομότερο δρόμο των εργαζόμενων προς τον Καιάδα

Tου Γ. Λακόπουλου

Αν σ’ αυτές τις ευρωεκλογές δεν γίνεται καμιά συζήτηση για την Ευρώπη ο υπεύθυνος έχει όνομα: Κυριάκος Μητσοτάκης. Οι επικοινωνιολόγοι του και το  μιντιακό σύστημα που τον στηρίζει προτιμούν να συζητάμε για κότερα και πούρα.

Τελικά την πάτησαν. Τον άφησαν 2-3 λεπτά χωρίς επιτήρηση και πλέον όσα είπε είναι  βάρος του. Τις εφτά μέρες δουλειά που θεωρεί… πρόοδο. Τη 13η σύνταξη που δεν αναγνωρίζει, αλλά θα την ψηφίσει- και αν κυβερνήσει ποτέ θα την κόψει, που λέει  ο Άδωνις. Το δώρο των Χριστουγέννων που δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι επίδομα και θα το κόψει γιατί δεν του αρέσουν τα επιδόματα.

Τους νέους που πρέπει να ασφαλίζονται σε ιδιώτες. Την ιδιωτικοποίηση μέχρι και του αέρα που αναπνέουμε. Τους εργοδότες  που θα γίνουν καλοί Σαμαρείτες και θα μοιράζουν τα κέρδη τους στους εργαζόμενους- που δεν θα έχουν πλέον σωματεία, συνδικαλισμό και απεργίες γιατί αυτά «βλάπτουν το κοινωνικό  σύνολο».

Δεν συζητάμε για το ομοσπονδιακό μέλλον της Ευρώπης, αλλά τουλάχιστον συζητάμε για το ζοφερό μέλλον της Ελλάδας αν έβγαζε Πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη. Νάναι καλά ο άνθρωπος που μας άνοιξε τα  μάτια.

Βεβαίως αν ανατρέξει κανείς στο παρελθόν των δηλώσεων του Μητσοτάκη δεν θα εκπλαγεί με όσα λέει σήμερα. Π.χ.  όπως θυμίζει ο Γ. Καρελιάς  στο Newes247 ήθελε “να σπάσει το ταμπού των απολύσεων το δημόσιο” για να κερδίσει η κυβέρνησή του “κάπου αλλού” με την΄τρόικα. ΕΔΩ Η θεωρούσε το οκτάωρο “ξεπερασμένο”, οπότε ας πάει και το  παλιάμπελο.ΕΔΩ

Ανέκαθεν ήταν εναντίον του συνδικαλισμού και των συνδικαλιστών, εκτός αν έχουν την… έγκριση των εργοδοτών. Τους οποίους θεωρεί… συνεργάτες των εργαζομένων και στην καλή θέληση τους αφήνει τις αυξήσεις. Ακόμη και η ΕΦΕΕ τον ενοχλεί και θέλει οι φοιτητικές εκλογές να γίνονται με… ένα ψηφοδέλτιο.

Ούτε η χούντα δεν τα είχε σκεφθεί αυτά. Είναι φυσικό καθώς πλησιάζουν οι εκλογές να τα επικαιροποιεί-και μετά να τρέχουν οι δικοί του να τα μαζέψουν καθώς τον κάνουν τον καλύτερο φίλο του Τσίπρα.

Είπε ότι επειδή ο κόσμος αλλάζει και πρέπει «οι εργαζόμενοι, οι επιχειρήσεις και το κράτος να προσαρμοστούν σε αυτή τη νέα πραγματικότητα», μπορεί το πενθήμερο να γίνει  επταήμερο, “με τη σύμφωνη γνώμη των εργαζομένων και με πολύ καλύτερες απολαβές και με αυξημένα δικαιώματα”.

Αυτή η συμφωνία θα είναι όπως θα έλεγε ο Ανατόλ Φρανς: «Απαγορεύεται  εξ ίσου στους πλούσιους και τους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από γέφυρες, να  ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί».

Δεν έχει “καμία αντίρρηση να δοκιμάσουμε να διοικηθεί ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα  και σε αυτή τη δομή, να εργάζονται δημόσιοι υπάλληλοι και αν κάνουν καλά τη δουλειά τους, η ιδιωτική εταιρεία να τους δίνει και ένα μπόνους”.

Αν δεν είναι σαχλαμάρες και είναι πραγματικά σχέδια θα είχε ενδιαφέρον να ξέραμε ποιος του βάζει αυτές τις ιδέες και άλλες παρεμφερείς. Όπως  π.χ. να ενισχύει το κράτος τους “επενδυτές” και αυτοί να αναλαμβάνουν τη μέριμνα για την κοινωνία. « Το κράτος μπορεί να δώσει φορολογικά κίνητρα στην διανομή των κερδών στους εργαζόμενους» λέει συχνά κηρύσσοντας τον… κομμουνισμό.

Πώς του κατέβηκε να μιλάει για «εργασιακές σχέσεις που θα επιμερίζουν με δίκαιο τρόπο το κέρδος» και να υπόσχεται “κίνητρα  ώστε οι εργαζόμενοι να γίνονται συμμέτοχοι στο επιχειρησιακό κέρδος”;

Αμ το άλλο; Υπόσχεται να μεταφέρει  ασφαλιστική ύλη σε ιδιωτικές εταιρίες και κινδυνολογεί για το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα, παροτρύνοντας τους νέους να το εγκαταλείψουν γιατί… δεν θα πάρουν σύνταξη. Σαν εγγυητής  ότι από τους ιδιώτες θα πάρουν.

Δεν γνωρίζει ή αποκρύπτει ότι για να δώσει μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία τις παροχές που δίνει η δημόσια ασφάλιση θα πρέπει ο εργαζόμενος να πληρώνει τρεις μισθούς το μήνα. Ποια «μεγαλύτερη ανταποδοτικότητα»;  Ρωτήστε ένα ασφαλιστή για τις παροχές του ιδιώτη με το ασφάλιστρο που καταβάλλει ο ασφαλισμένος στο  δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα σήμερα και τα λέμε.

Στην ουσία αλλού το πάει: «Οι  ιδιωτικοί ασφαλιστικοί οργανισμοί θα δώσουν τη δυνατότητα στους ασφαλισμένους να ρυθμίσουν καλύτερα τη ζωή τους, αλλά θα ενισχύσουν και ένα δυναμικό επενδυτικό πεδίο» είπε στη συνέλευση των  ασφαλιστικών εταιριών.

Θα δώσει τα λεφτά των εργαζομένων για να κάνουν μπίζνες οι ιδιώτες στους οποίους δίνει «πρωταγωνιστικό ρόλο» στην ασφάλεια. Η πολιτεία θα δίνει… κίνητρα ώστε να καταστεί πιο ελκυστική η επιλογή συμπληρωματικών προγραμμάτων ιδιωτικής ασφάλισης. Ήτοι κράτος θα ενισχύσει τους ιδιώτες μετά λεφτά των φορολογουμένων για να βρίσκουν πελάτες.

Θεωρεί το σημερινό σύστημα είναι… άδικο γιατί πριμοδοτεί συγκεκριμένες κοινωνικές κατηγορίες: τους φτωχότερους σε βάρος των πλουσιότερων. Αυτό θέλει να αντιστρέψει για λόγους … κοινωνικής δικαιοσύνης.

Δεν καταργεί την ασφάλιση στον δημόσιο τομέα, αλλά θα δίνει μόνο «εθνική σύνταξη με βάση τις αντοχές της οικονομίας». Δηλαδή από το 2010 που φαλίρισε η οικονομία η σύνταξη θα ήταν μηδέν. Λόγω μη αντοχών της οικονομίας.

Κάπως έτσι τα βλέπει και στην  τριτοβάθμια εκπαίδευση: να ηγηθούν ιδιώτες που θα δίνουν… υποτροφίες. Υπονοώντας ενδεχομένως τα δάνεια που θα δίνουν οι τράπεζες, για να ωφεληθούν κι αυτές.

Μιλάει για  “μικρό κράτος”,  που θα εξασφαλίσει με “εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα” και εννοεί  την εκχώρηση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας-  από την υγεία και την παιδεία, ως τα λοτζίστικς του κράτους- σε κερδοσκόπους ιδιώτες.

Με τέτοια σχέδια ευλόγως κρίνει ότι οι απεργίες όχι μόνο δεν ωφελούν τους εργαζομένους, αλλά «ταλαιπωρούν την κοινωνία». Εν πάση περιπτώσει ονειρεύεται μια διαδικασία λήψης απόφασης για απεργία με την απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων, όχι των εγγεγραμμένων στο σωματείο. Για να μην υλοποιείται ποτέ. Και αν παρόλα αυτά προκύψουν απεργίες,  οι απεργοί να επιστρατεύονται όταν “περιορίζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας”.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει μιλήσει ούτε μία φορά για την οργάνωση των εργαζόμενων και τις υποχρεώσεις των εργοδοτών. Δεν αναφέρεται ούτε καν στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το σχέδιό του είναι ο συντομότερος ο δρόμος προς τον Καιάδα.

Αλλά δεν είναι αχάριστος. Δίνει ως αντάλλαγμα «πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές». Δεν έχει αναφέρει ούτε μια φορά πόσες θα είναι οι “πολλές»”, πώς εννοεί το «καλοπληρωμένες» και ποιοι θα τις παίρνουν. Ο λαϊκισμός στην πιο επιτήδεια μορφή του…