Οι δυο βάρκες του Μητσοτάκη και η εικόνα του “ηγέτη με πυγμή” που ξεθωριάζει: η ιστορία ενός σπουργιτιού που πίστεψε πως είναι αητός

Του Νίκου Λακόπουλου

Mε τα δεκατρία ευρώ αύξηση του κατώτατου μισθού – ένα κουλούρι την ημέρα- ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διέψευσε μόνο τις προεκλογικές δεσμεύσεις για 750 ευρώ κατώτατο μισθό σε δυο χρόνια, αλλά έδειξε πως δεν έχει καμιά επαφή με την πραγματικότητα.

Βέβαια έλεγε πως «προγραμματίζουμε αύξηση του κατώτατου μισθού σε ποσοστό διπλάσιο από την αύξηση του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει ότι εάν η οικονομία αυξηθεί με 4%, σε έναν χρόνο ο κατώτατος μισθός θα φτάσει στα 700 ευρώ». Άρα με την ύφεση θα έπρεπε να έχουμε μείωση μισθών και μάλλον έχουμε αν υπολογίσουμε τα νέα οικονομικά δεδομένα και τι μπορεί να αγοράσει κάποιος με αυτά τα δεκατρία ευρώ -με τον …συμβολισμό.

Μιλώντας για την Παιδεία σήμερα στην Βουλή ξεδίπλωσε το κοινωνικό του σχέδιο με την ιδέα πως αν μειώσουμε τον αριθμό των φοιτητών με ελάχιστη βάση εισαγωγής θα έχουμε καλύτερα πανεπιστήμια. Με άλλα λόγια όπως είπε -μάλλον με λάθος στοιχεία- αφού δεν αποφοιτούν γιατί να μπαίνουν;

To ίδιο και τα διάσπαρτα τμήματα ανά την επικράτεια με την λογική του ΠΑΣΟΚ κάθε χωριό και πανεπιστήμιο: αντί να γίνουν πραγματικά πανεπιστήμια, καλύτερα να κλείσουν: Αφού δεν μπορεί να γίνει ιδιωτική εκπαίδευση, ας διαλύσουμε τα κρατικά πανεπιστήμια ή τουλάχιστο να μειώσουμε τον αριθμό των εισακτέων, να τα καθαρίσουμε από αφίσες και αιώνιους φοιτητές και να βάλουμε τάξη με πανεπιστημιακή αστυνομία.

Δεν μπορούν να σπουδάζουν όλοι

Αυτό το μήνυμα “δεν μπορεί να σπουδάζουν όλοι” ή το άλλο πως η αύξηση του μισθού θα βλάψει την οικονομία περιγράφουν το όραμα μιας κοινωνίας ταξικής με ευδιάκριτα σύνορα και με σαφή κοινωνικό προορισμό για τους …ψυκτικούς από το Περιστέρι.

Με την “ανάταξη” της οικονομίας -που προανήγγειλε ο Μητσοτάκης- η Ελλάδα θα αποχτήσει επιτέλους μια “υγιή” αστική τάξη, θα ξεκαθαρίσει τα “ζόμπι” της οικονομίας, τους μικρομεσαίους που δεν θα αντέξουν και θα μπει το σχολείο και το πανεπιστήμιο στο ρόλο του να ελέγχει την “κοινωνική κοινωνικότητα”. Με μέτρο και τον κανόνα ότι “η σκέψη κάποιων ανθρώπων ότι το Κράτος θα τους πληρώνει επ’ άπειρον για να είναι σε αναστολή, δεν είναι πραγματική. Δεν αντέχει το Κράτος» -όπως είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης.

Προφανώς το κλείσιμο νοσοκομείων εξυπηρετεί αυτή την ανάγκη “να αντέξει το κράτος” μαζί με την ιδιωτική υγεία, όσο το δημόσιο πανεπιστήμιο και μικρότερο κόστος ευνοεί την ιδιωτική εκπαίδευση. Όταν η κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο της και ιδιωτικοποιήσει τα πάντα η ανάπτυξη με λιγότερο κράτος θα έρθει, αλλά το ερώτημα θα είναι για ποιους.

Τι θα απογίνουν οι επιχειρήσεις “ζόμπι” οι εκατοντάδες χιλιάδες που δεν θα μπαίνουν στο πέρασμα του χρόνου στα πανεπιστήμια και οι άνεργοι που θα πληρώσουν το κόστος της “εξυγίανσης” της οικονομίας, της παιδείας και της υγείας -που να μην ξεχνάμε πως όσο είναι δωρεάν κοστίζει στον περίφημο πια “Έλληνα φορολογούμενο” -που δεν θάχει να πληρώσει φόρους;

Το πολιτικό κόστος

Με περίλυπο ύφος στη Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαπίστωσε πως οι αποφάσεις του έχουν “πολιτικό κόστος”. Χιλιάδες μη φοιτητές που δεν θα μπορούν όλοι να βρουν διέξοδο στην ιδιωτική παιδεία. Xιλιάδες άνεργοι που συγκαλύπτονται προς το παρόν, αλλά θα εμφανισθούν μόλις αποσωληνωθεί η οικονομία.

Η απόφαση για διαθεσιμότητα όσων δεν εμβολιάζονται -ή απόλυση, όπως λένε Βορίδης και Γεωργιάδης δημιουργεί πολλαπλά προβλήματα καθώς σύντομα θα έχουμε χιλιάδες «αρνητές» που θα πρέπει να αναπληρωθούν στη δουλειά τους.

Μάλλον όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα φτάσει στην υλοποίηση των απειλών Βορίδη. «Θα πρέπει όλοι σε αυτή την αίθουσα να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να πείσουμε τους ανεμβολίαστους εκπαιδευτικούς μας να σπεύσουν να κάνουν το βήμα να εμβολιαστούν” είπε στη Βουλή.

“Μας απασχόλησε το ενδεχόμενο του υποχρεωτικού εμβολιασμού των εκπαιδευτικών. Αποφάσισα όμως ότι αυτή δεν θα ήταν η ενδεδειγμένη λύση. ‘Ανω του 70% έχει εμβολιαστεί. Σημαντικός αριθμός δεν έχει κάνει αυτή την κίνηση. Θα πρέπει να στείλουμε όλα τα κόμματα ένα σήμα που αυτό εγκυμονεί για την υγεία των εκπαιδευτικών”.

Δεν έχει περάσει καιρός που μια δημοσκόπηση της Alco για το Open είναι κόλαφος για την κυβέρνηση. Ο Άδωνις Γεωργιάδης είναι αντιπαθής στο 56% των πολιτών και συμπαθής μόνο στο 26%. Ο Χατζηδάκης αντιπαθής στο 48% και ο Βορίδης στο 45% των πολιτών.

Φαίνεται πως έχουμε έναν δημοφιλή πρωθυπουργό και αντιπαθείς υπουργούς. Η υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάει περίπατο και η διαφορά βαίνει διαρκώς μειούμενη καθώς στη Βουλή τα νομοσχέδια που φέρνει η κυβέρνηση οδηγούν σε ένα αντικυβερνητικό μέτωπο που αναπόφευκτα θα πάρει μορφές σύγκλησης.

Η εικόνα που ξεθωριάζει

Η κυβέρνηση έχει χάσει το 14% της εκλογικής της δύναμης, δηλαδή τον ένα στους επτά ψηφοφόρους της, όπως διαπιστώνει το Ινστιτούτο Νίκος Πουλαντζάς. Oι τηλεθεατές διέκριναν στο τελευταίο διάγγελμα του Μητσοτάκη ένα άγχος, μια ανησυχία -ίσως και πανικό.

Η εικόνα του Μεταρρυθμιστή ξεθωριάζει κι ο παντοδύναμος “Μωυσής” είναι πια πρώτος μεταξύ ίσων με κορυφαίους υπουργούς να βιάζονται να μπουν στο πλάνο πότε με σκούπες, πότε με δηλώσεις και “ηγετικές” εμφανίσεις.

Μας απασχόλησε” λέει ο Μητσοτάκης, αλλά (εγώ) αποφάσισα. Δείγμα πως είναι ένας πρωθυπουργός εγκλωβισμένος ανάμεσα σε ισχυρές τάσεις στο κόμμα του που δεν του επέτρεψαν να κάνει ανασχηματισμό και τώρα επιχειρούν να τον σύρουν στη δική τους γραμμή.

“Λυπάμαι κ. Τσίπρα που κάνατε πίσω απ΄τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς των υγειονομικών. Πατάτε σε δύο βάρκες και όταν θέλετε να αρέσετε σε όλους το πιθανό είναι να μην αρέσετε σε κανένα. Δεν δείξατε την ανάλογη υπευθυνότητα που σας αναλογεί» είπε στη Βουλή σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Και μάλλον απευθυνόταν στον εαυτό του.