Του Νίκου Λακόπουλου
“Οι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας και η Ν.Δ. θα είναι πάλι η κυρίαρχη πολιτική δύναμη” όπως δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι δημοσκοπήσεις φαίνεται να το επιβεβαιώνουν: υπήρξε μια φθορά για την κυβέρνηση που δεν ευνόησε την αντιπολίτευση και η κυβέρνηση ανακάμπτει.
Το 80% πιστεύει ότι υπήρξε συγκάλυψη για την τραγωδία στα Τέμπη, αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους, το 60% δεν είναι ικανοποιημένοι με την κατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα και το 67% από την κυβέρνηση, αλλά θα ψηφίσουν τη Νέα Δημοκρατία σε ποσοστό 30-33% στις ευρωεκλογές.
Προφανώς ένα ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας κάτω από 29% με το δεύτερο κόμμα κοντά στο 19% θα δημιουργούσε νέα δεδομένα, πιθανόν οδηγούσε σε πρόωρες εκλογές που όμως θα επιβεβαίωνε την κυριαρχία του Μητσοτάκη μπροστά στο κίνδυνο για νέα πολιτική κρίση.
Οι ευρωεκλογές αυτές γίνονται για το… δεύτερο κόμμα και το τρίτο κόμμα -που μάλλον θα είναι το ΠΑΣΟΚ- θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα. Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει πλέον, αποφεύχθηκε καθώς ένα νέο κόμμα του Κασσελάκη -που επίσημα θα ιδρυθεί τον Σεπτέμβριο- είναι εδώ με νέα εκλογική βάση.
Ο αντίπαλος του Μητσοτάκη είναι ο Βελόπουλος ή καλύτερα ένας χώρος που διαμορφώνεται στα δεξιά του και ξεπερνά το 20% καθώς κυβερνητικό κόμμα από τον προοδευτικό χώρο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.
Μπροστά στο φόβο για την άνοδο της Ακροδεξιάς τρία-τέσσερα κόμματα βαδίζουν προς τα δεξιά, έχουμε πλέον όχι μόνο πατριωτική, αλλά και χριστιανική Αριστερά και το ερώτημα είναι αν το νέο κόμμα Κασσελάκη -που δεν… θα χαρίσει στη Δεξιά την Πατρίδα, τη Θρησκεία και την Οικογένεια βρίσκεται στα αριστερά ή στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
H μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ
Αυτή η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και η μετατροπή του σε συνασπισμό της… ριζοσπαστικής(;) δεξιάς αφήνει πολύ χώρο στα αριστερά και είναι σωτήρια για τη “Νέα Αριστερά” που η ύπαρξή της θα κριθεί από το ποσοστό που θα πάρει στις ευρωεκλογές.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανθεκτικότητα του Μέρα 25, το κόμμα του Ανδρέα Λοβέρδου και η Φωνή της Λογικής της Λατινοπούλου -για την οποία μπορεί να έχουμε νέα στο μέλλον, αλλά στον άξονα Δεξιά-Αριστερά δεν φαίνεται να υπάρχει καμμιά αλλαγή των συσχετισμών.
Η Δεξιά παραμένει πλειοψηφική δύναμη στην έκτασή της από την ακρο-παλαιο-δεξιά ως την κεντροδεξιά που ο Μητσοτάκης αποκαλεί Προοδευτικό Κέντρο και η άλλοτε Δημοκρατική Παράταξη δεν είναι μόνο κατακερματισμένη, αλλά και μειοψηφία.
Αν ένα από τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης που διεκδικούν την δεύτερη θέση, τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ, θέλει να αποχτήσει δυναμική κυβερνητικού κόμματος θα πρέπει να εξαφανίσει το άλλο.
Αυτό το κόμμα -ή κάποιο νέο κόμμα- θα πρέπει για να γίνει κάποτε κυβέρνηση να αντλήσει δυνάμεις από τα μικρότερα κόμματα της παράταξης, να απορροφήσει το βασικό του αντίπαλο στο στρατόπεδο και να αφαιρέσει ψήφους από τη Νέα Δημοκρατία.
Η επιστροφή του “Κανένα“
Οι ευρωεκλογές αυτές δεν υπάρχουν πολιτικές διεργασίες για να τις αποτυπώσουν και οι μόνες αλλαγές που μπορεί να καταγράψουν είναι στο συσχετισμό μέσα στο ίδιο το στρατόπεδο. Μπορούν όμως να γεννήσουν διεργασίες για το μέλλον αφού σ΄αυτές κρίνεται το μέλλον του Νίκου Ανδρουλάκη και του Στέφανου Κασσελάκη.
Η επιστροφή του Κανένα καθώς ο Κυριάκος Μητσοτάκη, κατά την έκφραση του Αλέξη Τσίπρα τρέχει μόνος του και βγαίνει δεύτερος μάλλον είναι η προειδοποίηση για μια νέα πολιτική κρίση στην οποία θα οδηγήσει η απώλεια της κυριαρχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Πάντα στις εκλογές υπήρχαν εκπλήξεις, οι δημοσκοπήσεις έπεφταν έξω και στις πολιτικές κρίσεις η λύση ερχόταν από ένα παίχτη που δεν καθόταν στο πολιτικό τραπέζι με ένα τρόπο πολύ συχνά απροσδόκητο και μυθιστορηματικό.
Ούτε η Νέα Δημοκρατία είναι πλέον κυρίαρχη δύναμη, ούτε οι εκλογές είναι βέβαιο ότι θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, όπως λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης που άλλωστε έχει ανοιχτές υποθέσεις που βρίσκονται στην Δικαιοσύνη.
Τρία χρόνια είναι πολλά για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αρκετά όμως για να αποκαλύψει το πρόσωπό του ο, για πρώτη φορά τόσο μυστηριώδης, Κανένας.
