Του Νίκου Λακόπουλου
Οι σημερινές εκλογές γίνονται με αφόρητη ζέστη, δέκα χρόνια αφότου έναν άλλον Ιούλιο καρά παράδοξη σύμπτωση αρχίζει η εφαρμογή του νόμου που θα εφαρμόσει αν εκλεγεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης: του νόμου για την απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιος χώρους!
Βέβαια δεν ήταν αυτό το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας όταν η τότε ελληνική κυβέρνηση -του Γιώργου Παπανδρέου- αδυνατούσε να δανειστεί από τις αγορές και οδηγήθηκε στο ΔΝΤ. Μείωση δαπανών, περικοπές, λιτότητα, ταπεινωτική εποπτεία με το ερώτημα αν είχαμε εθνική ανεξαρτησία και την χάσαμε τότε ή δεν είχαμε ποτέ, οπότε καλά πάμε.
Πέντε χρόνια πριν ο Κώστας Σημίτης είχε προειδοποιήσει την κυβέρνηση Καραμανλή για ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αλλά η τότε κυβέρνηση βρήκε μια λύση παρόμοια με αυτή που είχε βρει και ο πρώην πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ για να μπει στο ευρώ: να κρύψει τα στοιχεία.
Ο Γιώργος Παπανδρέου που εμφανίστηκε πρόσφατα μαυρισμένος από τον ήλιο να κατηγορήσει τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι του …κλέβουν τα συνθήματα- επανάσταση του αυτονόητου και πράσινη ανάπτυξη– μάλλον δεν κατάλαβε ποτέ τι είχε συμβεί όταν έλεγε πως δεν θα πάει ποτέ στο ΔΝΤ γιατί τάχα πάει να βοηθήσει τις χώρες και τις καταστρέφει.
Φαίνεται πως κάποιος μας κάνει πλάκα. Το κόμμα του κατεβαίνει στις σημερινές εκλογές έχοντας τη λύση για την σωτηρία της χώρας και κατηγορεί την κυβέρνηση Τσίπρα ότι έφερε το …μνημόνιο και φτωχοποίησε τη μεσαία τάξη -αν και αυτό συνέβη πολύ πριν. Οι εκλογές είναι ένα παιχνίδι αμνησίας όπου πάλι θα ψηφίσουμε για να διορθώσουμε το παρελθόν.
Πράγματι δεν θυμούνται πολλοί ποια κυβέρνηση υπήρχε όταν τα συνδικάτα κύκλωσαν την Βουλή, ούτε ποιος ήταν υπουργός Οικονομικών, όταν ο Σόιμπλε πρότεινε για πρώτη φορά την εθελοντική έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Το κούρεμα του ελληνικού χρέους κι ένα πακέτο βοήθειας 130 δισ. μάλλον θεωρήθηκε επιτυχία και κάποιος πρέπει να ευχαριστήσει τον Βενιζέλο γι΄αυτό, αλλά μερικά χρόνια μετά το κόμμα του αντί να τον ευχαριστήσει τον ….απέπεμψε ταπεινωτικά.
Ποιος θυμάται τους Αγανακτισμένους, την ματαίωση της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Παπανδρέου με τον όρο να φύγει από την κυβέρνηση ο ….πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου. Παρά την συγκυβέρνηση με την δεξιά και το ΛΑΟΣ η ανεργία εκτινάχθηκε στο 20% -για να φτάσει με την κυβέρνηση Σαμαρά το 28%.
Στις σημερινές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά από τον λαό να θυμηθεί, αλλά μάλλον τα γεγονότα του 2015, με τα κάπιταλ κοντρόλς και τις ουρές στις τράπεζες, το δημοψήφισμα μαϊμού, τον Βαρουφάκη να λέει πως αν κάνουμε πως φεύγουμε θα τρέξουν με τις πυτζάμες να μας δανείσουν είναι πιο νωπά. Η μνήμη των κομμάτων είναι επιλεκτική και προσπαθούν να μας θυμίσουν το παρελθόν αποφεύγοντας να πατήσουν σε νάρκες.
Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι να μην καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει, ούτε τι συνέβη και φυσικά να μην μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί. Έτσι μια κυβέρνηση που ανέβηκε με μια αντιμνημονιακή ρητορική, επαίρεται ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, αφού τα είχε εφαρμόσει με τον καλύτερο τρόπο αφήνοντας άφωνους τους δανειστές -και τους ψηφοφόρους.
Καθώς η πολιτική ζωή βασίζεται σε εθνικές και λαϊκές φαντασιώσεις η στροφή της “πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης” -με συμμαχία ένα κόμμα πιο δεξιό από την ΝΔ- προς τον ρεαλισμό απογοήτευσε τους ψηφοφόρους του Όχι, αλλά ταυτόχρονα τα κόμματα του μνημονίου είναι αυτά που έχασαν τις ευρωεκλογές.
Η νέα φαντασίωση είναι το όραμα του Μητσοτάκη- να το πούμε καλύτερα “σχέδιο”, λέει ο ίδιος, που στηρίζεται σε ανάπτυξη -πως δεν τόχε σκεφτεί κανένας; – “καλές δουλειές για όλους”, με λιγότερους φόρους, λιγότερο κράτος, πιθανόν και λιγότερη δημοκρατία με περισσότερη λιτότητα.
Λιγότερο κράτος σημαίνει λιγότερες παροχές και φυσικά η αναλογία ένας προς πέντε, αν εφαρμοστεί θα “εξυγιάνει” το κράτος, θα μειώσει το “τεράστιο κόστος” του και μέσα σε τέσσερα χρόνια ο Μητσοτάκης θα πετύχει τον στόχο του: τα σχολεία θάχουν τους μισούς καθηγητές, τα νοσοκομεία μισό προσωπικό, αλλά ίσως και να μην χρειάζονται πια, αφού θα έχουμε ένα ιδιωτικό σύστημα υγείας -που θα κοστίζει λιγότερο στο κράτος και περισσότερο στους πολίτες.
Όποιος έχει πληρώνει, δεν υπάρχει “δωρεάν γεύμα” για όλους. Αυτό λέει ο Μητσοτάκης. Η ανισότητα είναι μέσα στη φύση, αλλά παράγει ….πλούτο. Ήδη όμως οι επενδυτές στριμώχνονται στα σύνορα -καθώς οι αγορές άκουσαν πως βγαίνει ο Μητσοτάκης. Καλού-κακού όμως ο “οραματιστής” -με τρία πτυχία κι όχι σαν τους υπουργούς και τον πρωθυπουργό του ΣΥΡΙΖΑ- έχει ανακοινώσει παράλληλα μέτρα, αφού διαπίστωσε μόνος του πως θα μειώσει τους φόρους για να έρθει ανάπτυξη, αλλά θα το κάνει όταν …έρθει η ανάπτυξη.
Τα παράλληλα μέτρα είναι εύκολα και δεν κοστίζουν, ίσως μόνο μερικά ανοιγμένα κεφάλια- αλλά δεν πειράζει, αφού θα ανήκουν σε “γκρουπούσκουλα”: θα καθαρίσει σε ένα μήνα τα Εξάρχεια, θα καταργήσει το άσυλο και θα εφαρμόσει τον νόμο για το …κάπνισμα -για μια κοινωνία υγιή- όπως η ΕΡΤ μετά την εξυγίανση- με καθαρά πνευμόνια, καθαρά πανεπιστήμια, καθαρά Εξάρχεια, χωρίς “μπαχαλάκηδες” και με περισσότερες φυλακές.
Ο Μητσοτάκης δεν είναι απλώς μεταρρυθμιστής, αλλά ο γιατρός της κοινωνίας που θα εξυγιάνει. Το πρόβλημα είναι πως μαζί με λιγότερο κράτος υπόσχεται περισσότερη κρατική καταστολή και δεν έχει κοστολογήσει το πρόγραμμά του κυρίως πολιτικά. Δεν κατέρρευσε η Ελλάδα γιατί δεν εφάρμοσε το νόμο για το κάπνισμα ή γιατί υπήρχε πανεπιστημιακό άσυλο.
Θέλει λιγότερες απεργίες -και θα νομοθετήσει γι΄αυτό και λιγότερη εγκληματικότητα, αλλά δεν κατανοεί γιατί γίνονται οι απεργίες -και θάχει περισσότερες, ούτε πως η εγκληματικότητα υπάρχει όχι γιατί δεν υπάρχει νομοθεσία γι΄αυτήν, ούτε γιατί δεν υπάρχει αρκετή καταστολή. Ο γιατρός εδώ έχει ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά η λύση που προτείνει είναι να φωνάξει την …αστυνομία.
Φυσικά οι επιχειρήσεις που θα μοιράζονται τα κέρδη τους -που θάρθουν με λιγότερη φορολογία- με τους ευτυχισμένους εργαζόμενους που θα συμφωνούν σε πιο ελαστικές συμβάσεις -ούτε καν συμβάσεις αφού θα …συμφωνούν αν δεν έχουν δουλειά, είναι μια φαντασίωση που θα καταρρεύσει αν ο Μητσοτάκης επιχειρήσει να εφαρμόσει το “πρόγραμμά” του. Δηλαδή μέσα σε έξι μήνες όταν η Ελλάδα θα καταλάβει την απάτη.
Φυσικά όλοι εύχονται η Ελλάδα να βγει οριστικά από την κρίση και πιθανόν η συναίνεση σε εθνικά θέματα -όπως είναι τα οικονομικά- να υπάρξει από έναν ώριμο ΣΥΡΙΖΑ που πλήρωσε τις αυταπάτες του. Στις σημερινές εκλογές δεν κρίνεται ακριβώς η κυβέρνηση, αλλά το πολιτικό σύστημα που περιλαμβάνει πανίσχυρα μέσα ενημέρωσης και επιχειρηματίες που αδημονούν να πέσει η κυβέρνηση που ανέτρεψε τα δεδομένα της διαπλοκής.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει ανακοινώσει πως έχει έτοιμη κυβέρνηση, αλλά έχει αποφασίσει και κάτι παραπάνω: τον επόμενο πρόεδρο Δημοκρατίας, τον νέο επίτροπο και τον νέο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας. Αρνήθηκε να συμφωνήσει με την κυβέρνηση την νέα δικαστική εξουσία που θέλει να διορίσει μόνος του, δεν θέλει απλώς να κάνει κυβέρνηση, αλλά τα θέλει όλα. Δεν θέλει την κυβέρνηση, αλλά όλη την εξουσία.
Μια συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ με το Κινάλ να μην καρπώνεται τίποτα από την ήττα του, δηλαδή η απόλυτη κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας στη Βουλή, τους δήμους, τα πανεπιστήμια με ισχυρή μιντιοκρατία -που καθορίζει και την σύνθεση της νέας Βουλής- είναι απειλή για την δημοκρατία. Μεταξύ των άλλων η επικράτηση της ΝΔ θα είναι ο θρίαμβος της οικογενειοκρατίας- ένα σύστημα “ευγενών” χωρίς βασιλιά- που κυβερνούν πολιτικές και οικονομικές δυναστείες που χειραγωγούν με τα μέσα ενημέρωσης τους ψηφοφόρους -με ένα πακτωλό χρημάτων που κρύβεται.
Η δημοκρατική παράταξη στην Ελλάδα δεν θα είναι πλέον πλειοψηφία, με μια ισχυρή ακροδεξιά, μέσα κι έξω από τη Νέα Δημοκρατία. Οι νέοι είναι πιο συντηρητικοί από παλιότερες γενιές και η αποχή είναι αποτέλεσμα μιας ακόμα διάψευσης, καθώς τα τελευταία χρόνια είναι η Αριστερά που ηττάται, τα κόμματα της δημοκρατικής παράταξης δεν συγκεντρώνουν αθροιστικά τα ποσοστά που έπαιρνε άλλοτε το ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα της Αριστεράς και η συντηρητική στροφή της ελληνικής κοινωνίας είναι δεδομένη στην ιδεολογία της καθημερινότητας.
Οι εκλογές θα καταγράψουν αυτό που συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια και θα αποτελέσουν αρχή νέων εξελίξεων όπου τα πολιτικά κόμματα -με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ- θα πρέπει να εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας όπου παλιά συνθήματα και ξεφτισμένα οράματα έχουν θέση μόνο σε ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου που θα πρέπει να πάψει να είναι τόσο …επίκαιρος. Μάλλον είναι καιρός η ΓΣΕΕ να βρεί ένα άλλο τραγούδι για τις συγκεντρωσεις της από το “Πάγωσε η τσιμινιέρα”.
Έτσι κι αλλιώς, αύριο θα είναι μια νέα μέρα κι όποιος πάρει τα μηνύματα των εκλογών θα έχει μέλλον. Αλλιώς θα χαθεί μέσα στην Ιστορία, που εξελίσσεται ραγδαία και δεν προλάβαμε να δούμε πως κατέβηκαν από τη σκηνή φιγούρες σαν τον Πάνο Καμμένο, τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Λαφαζάνη και τον Βασίλη Λεβέντη. Το έργο όμως συνεχίζεται και νέες μορφές, νέες ιδέες, νέα κόμματα ή κινήματα, θα είναι σε λίγο εδώ για να υπογραμμίσουν το γεγονός πως η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω, αν και μερικές φορές μπορεί να δείχνει να επαναμβάνεται σαν φάρσα.
Από αυτή την άποψη το εκλογικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι μια λύτρωση που θα απελευθερώσει νέες δυνάμεις καθώς η κρίση φεύγει και τα παλιά συνθήματα ακούγονται ως αστεία ή γελοία. Μια δεκαετία τελειώνει. Ήταν μια τραγωδία που έβαλε την Ελλάδα στον γύψο, αλλά σε πολιτικό επίπεδο ήταν μια κωμωδία -που την τελευταία πράξη της ζούμε τώρα.
Φοβερή ζέστη, όπως στα Ιουλιανά και το παράδοξο είναι πως το φάντασμα του Ανδρέα Παπανδρέου είναι ακόμα εδώ μαζί με τον Γιο του Αποστάτη- όπως αποκάλεσε ο Τσίπρας τον Μητσοτάκη. Ακόμα συζητάμε το νόμο για το κάπνισμα που λέει ότι θα εφαρμόσει άμεσα ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Μπορεί να μπούμε και σε νέο μνημόνιο, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επιτέλους θα αναπνεύσουμε καθαρό αέρα σε δημόσιους χώρους! Συν την λιγότερη γραφειοκρατία και τους λιγότερους φόρους -πράγμα που δεν αφορά και πολύ όσους δεν έχουν να πληρώσουν καθόλου φόρους. Ή την μείωση του ΕΝΦΙΑ -που δεν αφορά όσους δεν έχουν καθόλου ακίνητα ή είχαν και μες την κρίση τάχασαν.
