Του Τάσου Παππά
Στο μήνυμά του για την αποκατάσταση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ο επικεφαλής της κυβέρνησης είπε ανάμεσα σε άλλα κοινότοπα και τετριμμένα ότι «η χώρα οικοδομεί την ιστορική επιλογή που έκανε πριν από έναν χρόνο: να βαδίσει στον δρόμο της αλήθειας, της εθνικής ενότητας, της κοινωνικής συνοχής».
Ποια αλήθεια; Αυτήν της Δεξιάς που υπηρέτησε με συνέπεια ο κ. Μητσοτάκης μετακινούμενος από τη φιλελεύθερη αντίληψη που τον διέκρινε μέχρι να γίνει αρχηγός της Ν.Δ. στον φανατισμό συμμαχώντας με την ακροδεξιά πτέρυγα της παράταξής του; Ποια εθνική ενότητα; Αυτήν που υπονόμευσε με συστηματικό τρόπο και την περίοδο του Μακεδονικού εκτοξεύοντας κατηγορίες περί προδοσίας κατά των πολιτικών αντιπάλων του και στη φάση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές τους οποίους εκλιπαρούσε να μην κάνουν τα χατίρια στον Τσίπρα;
Ποια κοινωνική συνοχή; Αυτήν που βολεύει τους μεγαλόσχημους χορηγούς του οι οποίοι τον στηρίζουν για να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει απομείνει από το κοινωνικό κράτος και για να εκποιήσει τη δημόσια περιουσία σε τιμές συμφέρουσες για τους ίδιους και τους ξένους ομολόγους τους που καραδοκούν; Αυτό που έλειψε από το μήνυμα του πρωθυπουργού ήταν μια σαφής αναφορά (προκύπτει βεβαίως από τα συμφραζόμενα) στην αντίληψη της Δεξιάς για το ποιο κόμμα δικαιούται να κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Πρόκειται για μια εδραιωμένη πεποίθηση που παρακολουθεί τη Δεξιά από τη λήξη του Εμφυλίου μέχρι τις μέρες μας. Ο αγαπητός συνάδελφος Δημήτρης Ψαρράς (στο φύλλο της «Εφημερίδας των Συντακτών», 25-4-2020) φρόντισε να θυμίσει στους παλαιότερους και να πληροφορήσει τους νεότερους για την αυτοκριτική τοποθέτηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου σε ό,τι αφορά την προσωπική εμπλοκή του, αλλά και τις ευθύνες της παράταξής του την περίοδο 1960-1967. Ανατριχιαστικές ομοιότητες με το σήμερα.
Ο Π. Κανελλόπουλος στην επιστολή του στον βασιλιά Κωνσταντίνο τον Ιανουάριο του 1966, αναφερόμενος στις πρακτικές που χρησιμοποίησαν παράγοντες της Δεξιάς (του κράτους και του παρακράτους) για να αποτρέψουν την αποκαθήλωση της ΕΡΕ από την ανερχόμενη Ενωση Κέντρου, έκανε λόγο για το «κακό αίσθημα της παντοδυναμίας -δηλαδή της ασυδοσίας- που γεννήθηκε εις πολλά στελέχη της ΕΡΕ ή και εις όργανα του κράτους προσκείμενα εις αυτήν».
Σε κείμενό του μετά τη μεταπολίτευση ο Π. Κανελλόπουλος σημείωνε ότι «η καραμέλα της εκτροπής από τη συνταγματική τάξη ήταν γλυκιά στα χείλη και τον ουρανίσκο εκείνων που -ανήκοντας στους υψηλούς κοινωνικούς κύκλους- θεωρούν πάντοτε αυτονόητο και αυταπόδεικτο ότι τα προσωπικά τους συμφέροντα ή η ησυχία τους βαρύνουν στη ζυγαριά της τύχης της Ελλάδας πολύ περισσότερο από τα περιττά εκείνα πράγματα που ονομάζονται συντάγματα, νόμοι, ελευθερίες και δικαιώματα του λαού». Δυστυχώς η Δεξιά, θεωρώντας ότι είναι ο φυσικός ιδιοκτήτης της χώρας, προσπαθεί κάθε φορά που νιώθει πως απειλείται η κυριαρχία της να δημιουργήσει συνθήκες ανωμαλίας. Το έκανε τη δεκαετία του ’70 βλέποντας να έρχεται στα πράγματα το ριζοσπαστικό ΠΑΣΟΚ. Στελέχη της και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης προειδοποιούσαν τους πολίτες να μην το ψηφίσουν γιατί θα καταστραφεί η Ελλάδα.
Το έκανε και μετά την εκλογική συντριβή της το 1981 όταν μιλούσε για τη χούντα του ΠΑΣΟΚ και κατηγορούσε τον αρχηγό του ότι είναι ο κρυφός αρχηγός της «17 Νοέμβρη». Το έκανε πριν από τις εκλογές του 2015 όταν κορυφαίοι παράγοντές της, υπουργοί και βουλευτές σήμερα, καλούσαν τους ψηφοφόρους να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες για να μην τις βρουν οι επικίνδυνοι λαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Το έκανε ο πρώην αρχηγός της και πρώην πρωθυπουργός που άφησε άδεια ταμεία για να καταρρεύσει σύντομα η τότε κυβέρνηση και να επιβεβαιωθεί το σενάριο της αριστερής παρένθεσης το οποίο ο ίδιος είχε εκπονήσει. Το έκανε και την περίοδο 2016-2019 αποκαλώντας τους πολιτικούς αντιπάλους της «κατσαπλιάδες» (εμφυλιοπολεμική ρητορική) και θέτοντας βιτριολικά ερωτήματα για το αν θα κάνει ο Τσίπρας εκλογές και για το αν, στην περίπτωση που υποχρεωθεί να τις κάνει, αυτές θα είναι τίμιες.
Το κάνει συστηματικά και τώρα ποινικοποιώντας την πολιτική ζωή της χώρας, στήνοντας εξεταστικές και προανακριτικές επιτροπές που, όπως λειτουργούν, παραβιάζουν το Σύνταγμα και τους νόμους και διαδίδοντας δηλητηριώδεις υπαινιγμούς, με τη βοήθεια των μπουκωμένων μέσων ενημέρωσης και του άλλοτε θύματός της, του ΠΑΣΟΚ (ΚΙΝ.ΑΛΛ.), κατά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στο δικαστήριο ήθελε να σύρει η Δεξιά τον Ανδρέα Παπανδρέου το 1966. Δεν πρόκανε. Το κατάφερε με καθυστέρηση 24 ετών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Δεν του βγήκε. Για εσχάτη προδοσία κατηγορεί σήμερα η ακροδεξιά πτέρυγα της Ν.Δ. τον Αλ. Τσίπρα. Θα έχουμε τραγωδία ή φάρσα; Θα δείξει!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ