Του Γ. Λακόπουλου
Αν θυμίζει κάποιον αυτή την περίοδο ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως πρωθυπουργός, αυτός είναι ο Γ. Παπανδρέου τον Νοέμβριο του 2011: επειδή δεν ήλεγχε την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ για να περάσει όσα συμφώνησε στην Ευρώπη, μιλούσε για… δημοψήφισμα και ανατίναζε τη χώρα.
Στην περίπτωση Μητσοτάκη είναι το Μακεδονικό με αφορμή το οποίο εκθέτει για δεύτερη φορά τον εαυτό του και την Ελλάδα. Μια ήταν όταν ως αντιπολίτευση εναντιώθηκε στη Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία υποστήριζε σύμπασα η Ευρωπαϊκή Ένωση, που τον αποδοκίμασε.
Μετεκλογικά υποχρεώθηκε να ευθυγραμμιστεί και να την αποδεχθεί ως κυβερνητική πολιτική, με συμπληρωματικές ρυθμίσεις – τα περίφημα τρία Μνημόνια-, κατ’ εφαρμογή της Συμφωνίας.
Αυτό είχε δραματικές συνέπειες για τον ίδιο: απέδειξε ότι δεν έχει τη δύναμη να επιβληθεί στην Κ.Ο της ΝΔ – στην οποία… μειοψηφεί ως συνιστώσα!
Παρότι τα Μνημόνια θα περάσουν, ούτως ή άλλως, επειδή θα τα ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ,- όπως είπε η Ντόρα Μπακογιάννη- προκειμένου να μην φανεί η αδυναμία του, αναβάλλει εκ νέου την ψήφισή τους.
Έτσι προκαλεί την δυσαρέσκεια των Ευρωπαίων- όσο και οι Βουλγάροι που μπλοκάρουν τις προενταξιακές διεργασίες με τη Β. Μακεδονία.
Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται υπόλογη απέναντι στη διεθνή κοινότητα για τις Πρέσπες- υπάρχει και δήλωση του Μπάιντεν- ο πρωθυπουργός της προσφεύγει στο πρόσχημα ότι ο Ζ. Ζάεφ χρησιμοποίησε σε μια ανάρτηση τον όρο «Μακεδονία».
Πολιτική χωρίς αρχές
Η δικαιολογία για την αναβολή δεν στέκει νομικά και διπλωματικά- άλλωστε ο Ζάεφ τα πήρε πίσω. Απλώς η ελληνική κυβέρνηση για λόγους εσωτερικής αδυναμίας, ρίχνει νερό σε όσους εντός της Β. Μακεδονίας δεν θέλουν τη Συμφωνία και ταυτόχρονα νομιμοποιεί τις αντιδράσεις στην Ελλάδα.
Ήδη προκαλεί μειδιάματα διεθνώς όταν ο ίδιος και βουλευτές του, δεν εκφέρουν το «Βόρεια Μακεδονία» και αναζωπυρώνει τις αντιθέσεις των ακραίων, συμβάλλοντας στη δημιουργία οιονεί «νέου Μακεδονικού».
Έτσι συνεχίζει την πολιτική χωρίς αρχές. Ο ίδιος έστελνε απεσταλμένους τον Ζάεφ, να μην κλειστεί τη συμφωνία με τον Τσίπρα, αλλά να περιμένει τον ίδιο για να πάρει τις δάφνες, αλλά μετά την καταδίκαζε.
Τώρα δεν έχει επικοινωνήσει με τον πρωθυπουργό της «γειτονικής χώρας» για να ζητήσει την προσαρμογή της κυβέρνησής του στους όρους της Συμφωνίας. Αλλά δεν έχει πρόβλημα στις επαφές του με τον διεφθαρμένο Νετανιάχου, τον δικτάτορα Σίσι και τους «στρατάρχες» στης Λιβύης.
Εκ παραλλήλου εξ αιτίας της ίδιας εσωκομματικής αδυναμίας ο Πρωθυπουργός δεν κατάφερε -πάλι- να υλοποιήσει την πρόθεσή του για ανασχηματισμό.
Τον ανέβαλε για το 2022, παρότι οι διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου προηγουμένως επιβεβαίωναν ότι οι αποτυχημένοι υπουργοί θα αντικατασταθούν.
Οπισθοχώρησε όταν έφτασε στο Μέγαρο Μαξίμου μήνυμα από την Κοινοβουλευτική Ομάδα: αν αντί για βουλευτές της ΝΔ υπουργοποιηθούν πάλι εξωκοινοβουλευτικοί και … εισαγόμενοι, θα υπάρξει «πόλεμος». Θα συνεχίσει να κυβερνάει με όσους ο ίδιος θεωρεί ακατάλληλους.
Αντίστοιχα μηνύματα άλλωστε έλαβε από μιντιακά και οικονομικά κέντρα που δεν θα δεχθούν την απομάκρυνση των «τοποτηρητών» τους στην κυβέρνηση.
Η προσφυγή στον Καραμανλή
Μπροστά στα αδιέξοδα, και με τον Αντ. Σαμαρά άσπονδο αντίπαλο του πλέον, ο Μητσοτάκης αναγκάσθηκε να προσφύγει στον Καραμανλή- και αυτό αποκάλυψε τη φοβική ψυχολογία του αυτή την περίοδο.
Η δημοσιοποίηση του οικογενειακού δείπνου στην κατοικία του από πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου – όπως αποκάλυψε ο Μαν. Κοτάκης, που είχε λεπτομερές ρεπορτάζ της συνάντησης στην «Εστία»- έδειξε την ανάγκη του να δείξει ότι δεν είναι απομονωμένος.
Η ομάδα των ημέτερων και των «σημιτικών» δίπλα του όχι μόνο δεν τον προστατεύει, αλλά είναι κόκκινο πανί για τους βουλευτές και τους κομματικούς παράγοντες.
Ετσι όμως ομολόγησε την εξάρτησή του από τον πρώην Πρωθυπουργό, που ως τώρα αντιμετώπισε με εντιμότητα και αμεροληψία την εξέλιξη του «συστήματος Μητσοτάκη» στην ηγεσία της ΝΔ και την πολιτική μετά το 2019.
Με εξαίρεση τη σκληρή προειδοποίηση από το «Βελίδειο» για το ενδεχόμενο υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας , καθ’ υπόδειξη «φίλων και συμμάχων».
Ο Καραμανλής εν τω μεταξύ, συνεπής στην επιλογή του να μην επανεμπλακεί στην ενεργό πολιτική διεκδικώντας την επιστροφή του στη διακυβέρνηση -τουλάχιστον όσο δεν υπάρχουν εγγυήσεις στήριξής του κατά των «ντταβατζήδων» και αξιοπρεπούς στάσης έναντι των υπερατλαντικών επικυρίαρχων- είχε ήδη στείλει τα μήνυμά του.
Συμπυκνώνονται στον συνδυασμό να μην νοθεύσει τη θέση του για το Μακεδονικό και να εξετάσει το ενδεχόμενο παραμονής του στην επόμενη Βουλή.
Το μόνο που δεν θέλει το σύστημα Μητσοτάκη είναι τον Καραμανλή εκτός Βουλής και μετά πλήρως απελευθερωμένο από τις υποχρεώσεις να συντηρεί την κομματική ενότητα με τη σιωπή του. Ειδικά σε περίπτωση δυσμενούς εκλογικού αποτελέσματος.
Η ενδεχόμενη αποδέσμευσή του πρώην Πρωθυπουργού από την ιδιότητα του βουλευτή, θα απελευθερώσει ως τις εκλογές, την πολυπληθή τάση των Καραμανλικών στη Κοινοβουλευτική Ομάδα και ούτε ψύλλος στον κόρφο των υπουργών- ειδικά των εκτός ΝΔ.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός
Καθώς κλείνει δυο χρόνια στην κυβέρνηση ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει να ξεθωριάζει το μυθιστόρημα της ισχύος που οικοδόμησε με τη συνδρομή ΜΜΕ και δημοσκόπων.
Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Εκτός από τις Πρέσπες, τον -μη-ανασχηματισμό και την προσφυγή στον Καραμανλή, τις διογκούμενες λαϊκές αντιδράσεις και τις «ανταρσίες επωνύμων» στη Βουλή, το έδειξε η αποτυχημένη συνάντησή του με τον Ερντογάν και η απομόνωσή του στην Ευρώπη από τους Γερμανούς που τον άφησε, προσβλητικά, έξω από τις διευθετήσεις στη Λιβύη.
Ευτυχισμένη επέτειο δεν τη λες.
