Του Γ. Λακόπουλου
Η πολιτική είναι αναμέτρηση με άλλους στην πορεία για ένα στόχο. Υπηρετεί μια στρατηγική, αν μιλάμε για αρχηγούς κομμάτων: τη διακυβέρνηση της χώρας.
Σ’ αυτή την αναμέτρηση ο πολιτικός αρχηγός πρέπει να προσέρχεται με τον εξοπλισμό του : ιδεολογία, πρόγραμμα, στελέχωση, ύφος δημόσιας παρουσίας.
Κάποια όμως μπορεί να τα διαθέτει, αλλά να τα ακυρώνει με τα λάθη του στην τακτική. Άλλες φορές, ενώ δεν τα έχει, φροντίζει ο αντίπαλός του για την επικράτησή του.
Είδαμε πολλές φορές πολιτικές μάχες να κρίνονται όχι υπέρ κάποιου, αλλά εναντίον του αντιπάλου του.
Το 2019 ήταν μια από αυτές τις περιπτώσεις: ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά χάρισε την εκλογική νίκη στον -υποδεέστερο στον δημόσιο χώρο- αντίπαλό του με την αλυσίδα λαθών που έκανε το δικό του κόμμα.
Από ό,τι φαίνεται ο Μητσοτάκης αρχίζει να επιστρέφει τη «διευκόλυνση».
Η προσπάθειά του να «ηγετοποιηθεί» με αφορμή την υγειονομική κρίση, ενώ απέδωσε αρχικά, τώρα αρχίζει να γίνεται μπούμερανγκ.
Τα υλικά της «πολιτικής γιγάντωσης» σε λίγο θα πέσουν και θα τον πλακώσουν. Ή αλλιώς: αποδεικνύονται παγίδα που έστησε στον εαυτό του.
Ότι αρχίζει να το συνειδητοποιεί προκύπτει από ορισμένες αναφορές του στη στη συνέντευξή του προς την «Καθημερινή». Εκεί λέει ότι μπορεί να «άνοιξε το πουγκί» στην αρχή, αλλά τώρα -κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία- τα γυρίζει.
“Δεν ξαναγυρίζουμε στην εποχή όπου το κράτος θα καλύπτει όλες τις ζημίες», λέει για τους εργαζομένους. Και ταυτόχρονα: «Ο επιχειρηματίας να βάλει το χέρι στην τσέπη περισσότερο για να στηρίξει την επιχείρησή του».
Από μονές τους αυτές οι αναφορές, ενώ είναι σωστές, στρέφουν τους πάντες εναντίον του.
Πρώτο, γιατί ο ίδιος και οι υπουργοί του έταζαν τα πάντα στους πάντες, στην αρχή της κρίσης. Όταν το επιτελείο του και τα ΜΜΕ «έκτιζαν» το προφίλ του «ηγέτη» που πάει στον «πόλεμο».
Δεύτερο, γιατί ειδικά για τους επιχειρηματίες θα υπάρχουν και νομικά θέματα: δεν έκλεισαν οι ίδιοι τις επιχειρήσεις τους. Τους ανάγκασε το κράτος.
Εκλογές: μονά ζυγά υπέρ Τσίπρα
Αν πιστέψουμε τον Πρωθυπουργό δεν σκοπεύει να πάει σε πρόωρες εκλογές. Αν το εννοεί, είναι σαν να ειδοποιεί τον Τσίπρα να περάσει σε δυο- τρία χρόνια να πάρει τα κλειδιά.
Η σημερινή πολυπρόσωπη κυβέρνηση είχε αρχίσει να παραπαίει πριν καν συμπληρώσει έξι μήνες από τις εκλογές που την ανέδειξαν. Κωλοτούμπες, γκάφες, ασυνέπεια, αποτυχία στόχων, χαμηλές επιδόσεις, εσωκομματικές αναμετρήσεις.
Όλοι ξέρουν ότι μεθόδευε πρόωρες εκλογές πριν όλα αυτά γίνουν χιονοστιβάδα. Με επιδίωξη να πάρει την πρώτη θέση με απλή αναλογική και να ποντάρει στις νέες εκλογές με τον δικό της νόμο.
Η υγειονομικά κρίση την βρήκε σ’ αυτό το σημείο.
Δεν είναι δική της ευθύνη ότι η χώρα βρέθηκε στον στροβιλισμό της επιδημίας. Είναι όμως ότι δεν είχε προετοιμάσει εγκαίρως το σύστημα υγείας. Και ότι συνδύασε την πολιτική της με την επικοινωνία – ποντάροντας στο φόβο και την ανασφάλεια για να πετύχει -και πέτυχε-την επιβολή των -καθυστερημένων- μέτρων της.
Με τη συνδρομή των ΜΜΕ το πολιτικό όφελος, ειδικά για τον Πρωθυπουργό, είναι προφανές.
Απλώς τα μέτρα και τα μέσα στα οποία στηρίχθηκε η «πολιτική γιγάντωσή» του θα έχουν συνέπειες. Αν μη τι άλλο, η γαλαντομία δεν μπορεί να κρατήσει άλλο.
Η κυβέρνηση θα βρεθεί σε δεινή θέση, όταν περάσει η απειλή του κορονοϊού.
Το πιθανότερο είναι ότι παρά την- όχι και τόσο ισχυρή- πρωθυπουργική διάψευση ως το φθινόπωρο θα προσφύγει σε πρόωρες εκλογές για να επωφεληθεί από την κεκτημένη ταχύτητα που απέκτησε μέσα στη κρίση- βοηθούσης και τις αντιπολίτευσης.
Σ’ αυτή την περίπτωση ο Τσίπρας θα έχει με το μέρος του την πρωθυπουργική ασυνέπεια και την ευκαιρία να συσπειρώσει ολόκληρη τη δημοκρατική αντιπολίτευση και να κάνει παρένθεση τη διακυβέρνηση της Δεξιάς, για την οποία πλέον υπάρχουν δείγματα γραφής- κάτω από το σελοφάν -με το οποίο σκέπασε τη διαχείριση της κρίσης και το χαμηλό αριθμό κρουσμάτων και θανάτων στη χώρα.
Αν όμως ο Πρωθυπουργός πιστεύει πράγματι ότι έχει «απόθεμα λαϊκής εμπιστοσύνης» και δεν χρειάζεται να προσφύγει στις κάλπες για να κυβερνήσει, υπογράφει ότι ο ορίζοντας του φτάνει -αν φτάσει- στο τέλος στο μέσον του 2023. Οπότε ο Τσίπρας δεν έχει παρά να οργανώσει την αντιπολίτευση στα νέα δεδομένα και να περιμένει.
Μόνο οι φανατικοί του Νεομητσοτακισμού μπορούν να ποντάρουν στην εκδοχή να ανατάξει η σημερινή κυβέρνηση τη χώρα από τη βαθιά ύφεση ως τότε.
Δεν μπόρεσε να φέρει αποτελέσματα όταν παρέλαβε τη χώρα με διαχειρίσιμη οικονομία και σε τροχιά ανάπτυξης. Θα μπορέσει μετά από ύφεση που ίσως ξεπεράσει και το 10%;
Ούτε η πολιτική της, ούτε το κυβερνητικό προσωπικό, ούτε οι μεθοδεύσεις της το εγγυώνται. Αντίθετα η ταξική μονομέρεια της πολιτικής της, θα στρέψει εναντίον της όσους την προτίμησαν το 2019.
Και στις δυο περιπτώσεις – εκλογές τώρα ή το 2023- κρίση θα αποβεί υπέρ της αντιπολίτευσης και ειδικά του Αλέξη Τσίπρα. Έτσι συμβαίνει στην πολιτική.
Το νέο κόμμα του Τσίπρα
Ότι, όπως φαίνεται, αρχίζουν να γεννάνε πάλι τα κοκόρια του Τσίπρα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν προϋποθέσεις που ο ίδιος οφείλει να διασφαλίσει.
Η πρώτη είναι να αποκτήσει κόμμα. Με τη ολοκλήρωση των διεργασιών για τη μετεξέλιξή του ΣΥΡΙΖΑ σε νέο κόμμα.
Εφόσον λύσει τις εσωκομματικές εκκρεμότητες θα μπορέσει να επεξεργαστεί μια σοβαρή εναλλακτική πρόταση για τις επόμενες εκλογές.
Κυρίως όμως να διαμορφώσει νέα, αξιόπιστη ηγετική ομάδα που θα αναλάβει να την υπερασπιστεί.
Δεν είναι δύσκολο: αρκεί να αποσύρει τους εκτεθειμένους- είναι ήδη δακτυλοδεικτούμενοι- και να τεθεί επικεφαλής ολόκληρης της Δημοκρατικής Παράταξής, εγκαταλείποντας τις μειοψηφικές επιλογές που προσπαθούν να του επιβάλουν οι φράξιες της Κουμουνδούρου.
Απέναντι στο ανανεωμένο κόμμα του Τσίπρα, η τύχη της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι προδιαγεγραμμένη. Όπως ήταν για το σχήμα Σαμαρά – Βενιζέλου το 2015.
Συμπέρασμα: Ο Θεός της πολιτικής αρχίζει πάλι να χαμογελάει στον Τσίπρα. Θα συνεχίσει αν καταθέσει σύντομα πρόγραμμα για τη χώρα και αναδείξει τα πρόσωπα με τα οποία θα κυβερνήσει.
Στη συνείδηση της κοινής γνώμης οι εκλογές δεν είναι τίποτε περισσότερο από αλλαγή φρουράς. Κάποιοι φεύγουν και κάποιοι έρχονται.
Ο Τσίπρας πριν κατεβεί στα μαρμαρένια αλώνια με τον νέο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα ανεμομαζώματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, πρέπει να αναδείξει ότι έχει καλύτερη πολιτική για τη χώρα και ότι οι δικοί του είναι καλύτεροι από τους σημερινούς.
Τόσο απλό. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι ψηφοφόροι.
