Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Συστημικό debate, τι άλλο, με εντεταλμένους δημοσιογράφους, η μια ανεψιά του πρωθυπουργού και η άλλη σύζυγος κυβερνητικού βουλευτή, με τους υπόλοιπους σαν … υπόλοιπό του. Ο θρίαμβος του τίποτα, με την ενεργό συνεισφορά σκοπούμενων “δημοσιογράφων”, με την κ. Τζίμα σε μάταιη προσπάθεια να αποφύγει την μετριότητα.
Για μια ακόμη φορά δικαιολόγησαν στο έπακρο το κατάντημα της ελληνικής δημοσιογραφίας, με το σκαιό επίτευγμα της παράσυρσης και των μέτριων πολιτικών. Με εξαίρεση την παρουσία του κ. Τσίπρα, που όμως με την βία ξεπέρασε την μετριότητα, ίσως λόγο συνθηκών, καθώς θα έπρεπε να είναι πιο δυναμικός, όπως μια φορά έσπασε τους όρους του debate, αναφερόμενος στην αμηχανία που αισθάνθηκε, ευρισκόμενος μεταξύ των πρωταγωνιστών του σκανδάλου παρακολουθήσεων. Πέραν αυτού έμεινε στις γνωστές και τετριμμένες επαναλήψεις, χωρίς δυστυχώς να εκπλήξει, ενώ μπορούσε. Ασχολήθηκε περισσότερο με την διεκδίκηση του κέντρου, μια και οι άλλοι δυο, κ. Κουτσούμπας και κ. Βαρουφάκης, δεν φάνηκαν ικανοί να διεκδικήσουν κομμάτι από την αριστερά. Μπορεί πάλι να αιφνιδιάστηκε από την ανικανότητα των υπολοίπων να υποστηρίξουν την ψεύτικη εικόνα τους.
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός, χωρίς επιχειρήματα λόγο ενοχής κακόβουλων πράξεων, κινήθηκε στα γνωστά όριά του, κάνοντας όμως το μοιραίο λάθος της παραδοχής του σκανδάλου υποκλοπών. Ο κ. Ανδρουλάκης άγγιξε ανέλπιστα το μέτριο, πιεζόμενος για την κατάληψη του χώρου του από τον κ. Τσίπρα, παρά την φιλική πάσα για αναπνοή από τον πονηρό κ. Μητσοτάκη, που λόγο άγχους και φόβου θα απεκάλυπτε προθέσεις, άφησε την ευκαιρία να περάσει ανεκμετάλλευτη, εκούσια ίσως.
Η χρήση του εγώ, ήταν καταχρηστική και ο στόχος του ήταν να παίξει κατ’ αρχήν άμυνα, με ξαφνικές αντεπιθέσεις στα αριστερά του, που όμως βγήκαν offside, ειδικά αναφερόμενος στην διεύθυνση του νοσοκομείου της Σαντορίνης, Ο κ. Βαρουφάκης απέδειξε πάλι πως είναι ένας πολύ καλός γνώστης της θεωρητικής οικονομίας, αλλά καθόλου καλός πολιτικός ομιλητής, καθώς υστερεί στο πλασάρισμα, στην “πώληση”. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν μπορεί να αποδώσει, ενώ έχει καλές προθέσεις, αλλά όχι πολιτικά εφαρμόσιμες.
Τέλος ο κ. Κουτσούμπας, φαίνεται ικανοποιημένος με το μαγαζάκι του, συν πλην στα ίδια, αλλά αυτός κι αν υστερεί σε λόγο όσο περνά ο καιρός. Αποδεικνύεται “μούφα” ο ίδιος τελικά, για ΚΚΕ. Για τον κ. Βελόπουλο ένα σχόλιο μόνο: Μετανοείτε.
Ο θρίαμβος του τίποτα, η επικράτηση του μετρίου, η διαστροφή της δημοσιογραφίας και ο ανάξιος ρόλος που αποδίδει το σύστημα στους πολιτικούς. Για ποιον πολιτισμό, για ποια υγεία, για ποια παιδεία, για ποια εργασία; Σιγή για τα προβλήματα του καθημερινού debate της ζωής. Την άλλη φορά στην άλλη ζωή…