Πρώτη ερώτηση: έχει καμιά σημασία τι λέει ο Παν. Καμμένος; Δεύτερη ερώτηση: είχε κανείς αμφιβολία ότι θα στραφεί εναντίον του Τσίπρα;
Οι απαντήσεις είναι προφανείς. Ο πνιγμένος πιάνεται από όπου βρει. Ακόμη και από τον… Μητσοτάκη.
Ο ιδρυτής των ΑΝΕΛ δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι τα μεγαλεία στην πολιτική τέλειωσαν γι’ αυτόν. Η επόμενη Βουλή δεν θα τον συμπεριλαμβάνει.
Αλλά αυτό είναι το μικρότερο κακό που τον περιμένει. Εκτός Βουλής θα είναι στο έλεος της Ντόρας και του Μαρινάκη για παράδειγμα. Από δικαστήριο σε δικαστήριο. Εκτός αν εξασφαλίσει … συγχωροχάρτι προσφέροντας υπηρεσίες.
Γι’ αυτό ένας τρόπος υπάρχει. Να στραφεί εναντίον του Τσίπρα και των υπουργών του όλα τα μέσα -κυρίως αθέμιτα. Π.χ. πολλοί Συριζαίοι υποψιάζονται ακόμη και μαγνητοφωνήσεις.
Το δάγκωμα του σκορπιού ξεκίνησε ήδη. Τι είναι όταν λέει ότι ο Τσίπρας του πρότεινε θέση στο ψηφοδέλτιο Επικράτειας, αλλά δεν τη δέχθηκε για να φτάνουν να παπούσια του στη Μακεδονία;
Τι είναι όταν αποφαίνεται ότι “κάποιοι από τον ΣΥΡΙΖΑ, αισθάνονται ότι παίρνουν πίσω το αίμα τους… για την ήττα της Αριστεράς το 1949”;
Όσοι πιστεύουν ότι έτσι κόβει ψήφους από τον Μητσοτάκη, οπότε δεν έχουν λόγο να αντιδρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λάθος.
Είπαμε: κανείς δεν δίνει βάση σε ό,τι πει ο Καμμένος. Αλλά αν κάθε φορά πετάει μια μπαρούφα και σπεύδουν να την αξιοποιούν οι μιντιάρχες της ΝΔ, είναι προφανές ότι θα δηλητηριάζει την πολιτική ατμόσφαιρα. Και αυτό θα εμποδίζει τον Πρωθυπουργό να αναπτύξει την πολιτική του.
Προφανώς ο Καμμένος μπορεί να πει ό,τι θέλει επικαλούμενος τη συνεργασία του με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά το ίδιο μπορούν να κάνουν και οι άλλοι. Αρχίζοντας π.χ. από κατι απλό: να δώσουν στη δημοσιότητα την επιστολή παραίτησης Κοτζιά. Ή να τη σώσει ο ίδιος ο Κοτζιάς. Υπάρχουν αντίδοτα στο δάγκωμα του σκορπιού.
