Του Νίκου Λακόπουλου
Την περασμένη βδομάδα ο Νίκος Κοτζιάς παραδίδοντας το υπουργείο Εξωτερικών στον πρωθυπουργό- και νέο υπουργό Εξωτερικών- έκανε κάτι εντυπωσιακό που άφησε άφωνο τον πρωθυπουργό, αλλά έδωσε φωνή στους Τούρκους. Προανήγγειλε την πρώτη επέκταση της κυριαρχίας της χώρας «από τότε που πήραμε τα Δωδεκάνησα».
Τα προεδρικά διατάγματα για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο είναι έτοιμα, αλλά αφού ο ίδιος έφευγε έκρινε σκόπιμο να τα ανακοινώσει -λέγοντας με έπαρση τις επόμενες μέρες προς προσέθεσε στην Ελλάδα μια ολόκληρη ….Θεσσαλία ανακοίνωσε πως η διαδικασία δεν θα γίνει με προεδρικά διατάγματα αλλά με την κατάθεση νομοσχεδίου στην Βουλή -με διαβούλευση με τα κόμματα και σύγκλησης του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής.
Είναι φανερό ότι ο νέος υπουργός έχει μια άλλη προσέγγιση στο θέμα από τον πρώην που δεν άντεξε πολύ ώστε να μιλήσει για το περιεχόμενο της επιστολής παραίτησής του που έστειλε στον πρωθυπουργό. Στο κρίσιμο υπουργικό συμβούλιο- από όπου αποχώρησε για να πάει στον Πρόεδρο Δημοκρατίας- και τελικά να παραιτηθεί “η άλλη πλευρά (δηλαδή ο Πάνος Καμμένος) διέκοψε τον πρωθυπουργό κι άρχισε να εξαπολύει έναν “οχετό λάσπης”.
“Δεν είπε μόνο για μυστικά κονδύλια. Είπε ότι ο Σόρος χρηματοδοτεί την ελληνική κυβέρνηση, για να αγοράζει ξένους. Ουδείς απάντησε, πλην εμού. Κανένας υπουργός, ούτε ο πρωθυπουργός. Και εγώ είπα τότε, ότι σε μια κυβέρνηση που ανέχεται να παραβιάζεται η πολιτική της και η παραβίαση να καλύπτεται από ένα τόνο λάσπης, δεν μπορώ να συμμετέχω».
Η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να αρπάξει την δήλωση, όπως και το Κινάλ που κάλεσε την Ελληνική Δικαιοσύνη να παρέμβει άμεσα και να εξετάσει εις βάθος τις καταγγελίες. «Εσείς χρηματίζεστε από τον κ. Σόρος; Βάζετε λεφτά στις τσέπες σας για να χρηματοδοτείτε ή να εξαγοράζετε ξένους στα Βαλκάνια; Χρηματίζεστε από τον Τζορτζ Σόρος, όπως είπε ο Κοτζιάς ότι είπε ο Καμμένος;» συνέχισε από το Ποτάμι ο Γιώργος Αμυράς.
Η κυβέρνηση μιλά για θεωρίες συνωμοσίας και στρέφει τη συζήτηση στην προφυλάκιση του Παπαντωνίου. Ο Πάνος Καμμένος σιωπά και ο υπουργός Χρ. Σπίρτζης δηλώνει πως δεν άκουσε ποτέ κάτι τέτοιο. Από την πλευρά του Κινάλ ο Θ. Παπαθεοδώρου είπε πως “το υπουργικό είναι πολύ σοβαρό όργανο για να λέμε αρλούμπες -πώς ήρθαν αυτά τα κονδύλια στην Ελλάδα και χρηματοδοτήθηκαν ξένοι; Αυτό οδηγεί σε Ειδικό Δικαστήριο».
Στο μεταξύ το τούρκικο υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Έλληνα πρέσβη στην Άγκυρα και ο Τούρκος ΥΠΕΞ Τσαβούσογλου ανέλαβε να βάλει την Ελλάδα “στη θέση” της -λειτουργώντας και ως καμπανάκι κινδύνου. Η τουρκική κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιτρέψει επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια. Το Casus Belli ισχύει.
Η Ελλάδα ωστόσο έχει άλλα θέματα να ασχοληθεί. Το είπε αυτό ο Καμμένος; Tι σημαίνει αυτή η αντιπαράθεση Κοτζιά- Καμμένου που έχει μάλλον πολύ μέλλον ακόμα; Όσοι ξαφνιάστηκαν από την παραίτηση Κοτζιά και πόσο γρήγορα έγινε δεκτή θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη σημασία στη δήλωση “πως δεν θα ανεχθώ προσωπικές στρατηγικές και διγλωσσία» που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας -λίγο αφότου δήλωσε χαριτολογώντας “δείτε τι τραβάω με τον Καμμένο και τον Κοτζιά”.
Ο πρώην υπουργός στρέφεται ευθέως κατά του πρωθυπουργού, πλέον και το μυστήριο της παραίτησης λύνεται καθώς αποκαλύπτει πως η διάσταση Τσίπρα- Κοτζιά σοβούσε από καιρό και δεν είχε να κάνει με τον Πάνο Καμμένο. Δεν ήταν αυτός που θα διατάρασσε «την ομαλή πορεία της χώρας στην οριστική έξοδό της από τα μνημόνια”, αλλά ο υπουργός Εξωτερικών που έφυγε αφήνοντας πάνω στο γραφείο του βόμβες, έτοιμες να εκραγούν.
Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να πάει στη Βουλή τα προεδρικά διατάγματα του Κοτζιά -με την κατάθεση νομοσχεδίου στην Βουλή -με διαβούλευση με τα κόμματα και σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής- δημιουργεί το εύγλωττο ερώτημα γιατί δεν έκανε το ίδιο και με την Συμφωνία των Πρεσπών. Το να εξαρτάται η πολιτική ζωή, ο χρόνος και το βασικό θέμα των εκλογών από τι θα συμβεί στα Σκόπια μαζί φυσικά με τη συνοχή της κυβέρνησης -και την “ομαλή πορεία της χώρας” δεν ήταν στις προθέσεις του Αλέξη Τσίπρα.
Ο Νίκος Κοτζιάς δεν πέτυχε μόνο μια μεγάλη συμφωνία – για Νόμπελ!- αλλά αφού δήλωσε πως δεν θα πάει διακοπές για να λύσει το θέμα των σχέσεων με την Αλβανία- φεύγοντας με την προσθήκη μιας …Θεσσαλίας στην Ελλάδα ξαναδιχάζει την πολιτική ζωή. Αν πιστέψουμε τις δηλώσεις Τσαβούσογλου βρισκόμαστε στα πρόθυρα ελληνοτουρκικού πολέμου ή στην παράδοση του Αιγαίου στις διεκδικήσεις των Τούρκων -με την “τμηματική” επέκταση της αιγιαλίτιδας στο Ιόνιο και μάλιστα με προεδρικά διατάγματα – όπως λέει η αντιπολίτευση -πράγμα με το οποίο διαφωνεί ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πληθωρικός υπουργός επιχείρησε να επιβάλλει τη ρήξη μιας συμμαχίας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, αφού είχε προχωρήσει στην απέλαση Ρώσων αξιωματούχων- προφανώς εν αγνοία του πρωθυπουργού -που τον κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου κι αποφάσισε να πάει στη Μόσχα- όπως κι ο Καμμένος- χωρίς αυτόν. Δεν ήταν ο Πάνος Καμμένος που συμπεριφερόταν ως παράλληλος πρωθυπουργός, αλλά και ο υπουργός Εξωτερικών που είχε αποφασίσει από το 2017 ότι «η Ελλάδα πρώτα θα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια και μετά θα ανακηρύξει την ΑΟΖ». 
Το πρόβλημα ήταν πιο οξύ όταν ο Νίκος Κοτζιάς άρχισε να οργανώνει την εσωτερική πολιτική, όταν είπε: “Έχω διαβάσει μια δήλωση που λέει ότι θα πάνε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θα πουν ότι αποσύρουν τη στήριξή τους στην κυβέρνηση. Όποιος έχει άλλη γνώμη θέτει ένα θέμα στην ψηφοφορία και ψηφίζουμε” – αποκαλύπτοντας μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στον Καμμένο και τον Κοτζιά- τους δυο “μπελάδες” του Αλέξη Τσίπρα.
Ο πρώτος κάνει δηλώσεις, αλλά είναι ακίνδυνος και πιστός στην συμμαχία, ακόμα και σε βάρος της προσωπικής του στρατηγικής. Ο Νίκος Κοτζιάς, αφήνοντας απέξω όχι μόνο τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και τον ίδιο τον Τσίπρα, πέτυχε με μεγαλομανία να μετατρέψει το Μακεδονικό σε κεντρικό πολιτικό ζήτημα που απειλεί την συνοχή των κομμάτων και την ίδια την κυβέρνηση, διέρρηξε τις σχέσεις με τη Ρωσία -κάτι που δεν ήταν στόχος του πρωθυπουργού- και επιχείρησε να γράψει ιστορία, αλλά τη δική του ιστορία.
Την ώρα αυτή που ο Νίκος Κοτζιάς αναμένεται να ανακοινώσει αν θα κατέβει στις εκλογές ή όχι ο Αλέξης Τσίπρας έχοντας πάρει στα χέρια του το υπουργείο Εξωτερικών έχει να λύσει βασικά προβλήματα: Θα πρέπει να βρει μια λύση στο πρόβλημα της πλειοψηφίας στην Βουλή που τώρα πια απειλεί όχι μόνο ο Καμμένος, αλλά και ο Νίκος Κοτζιάς. Να αποσυνδέσει το Μακεδονικό από τις εκλογές και να απαντήσει στη φουρτούνα των καταγγελιών για τον Σόρος που είπε ή δεν είπε ο Καμμένος στο υπουργικό συμβούλιο, αλλά ο Κοτζιάς τόκανε βούκινο- με την αντιπολίτευση να ζητά ακόμα και ειδικό δικαστήριο.
Πάνω από όλα ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να βρει μια λύση στην επέκταση της αιγιαλίτιδας, τις σχέσεις με την Τουρκία και το βασικό θέμα που δεν είναι άλλο από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Η ανακοίνωσή του πως ουσιαστικά εγκαταλείπει την πολιτική Κοτζιά και αποφασίζει να συζητά στη Βουλή και το Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής εθνικά θέματα είναι μια προσπάθεια να βγει από τις συμπληγάδες Καμμένου – Κοτζιά επιδιώκοντας νέες πολιτικές συμμαχίες με νέα πολιτική.
Αυτό θα φανεί άλλωστε και στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση -όπου θέλει να αφήσει το στίγμα του- που προφανώς απαιτεί συναινέσεις και συμμαχίες, αλλά κυρίως μια νέα πολιτική που δεν θα στηρίζεται στην κομματική αλαζονία, τον μεγαλοιδεατισμό τύπου “επεκτείναμε τη χώρα”. Άλλωστε όσοι επιχείρησαν να επεκτείνουν την χώρα- μετά την προσάρτηση των Δωδεκανήσων- έχασαν ένα κομμάτι της.
Η πολιτική του αριστερού μεγαλοιδεατισμού δεν οδηγεί τον νεώτερο σε ηλικία και πρώτο αριστερό πρωθυπουργό σε εκλογική ήττα, αλλά σε κάτι χειρότερο: αν δεν αλλάξει πολιτική ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα χάσει απλώς τις εκλογές, αλλά θα τις χάσει από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Μπορεί όμως να απαλλαγεί από όλους τους πολιτικούς κορσέδες και να κάνει με θάρρος κι αυτοκριτική μια νέα πρόταση στο λαό που δυο φορές τον ψήφισε για πρωθυπουργό, αλλά δεν ψήφισε τον Καμμένο, ούτε τον Κοτζιά, ούτε τον Πολάκη.
