Του Γ. Λακόπουλου
Ας ξεκινήσουμε με ορισμένα δείγματα «υψηλής δημοσιογραφίας» που εμφανίσθηκαν την επόμενη της αγχωμένης παρουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη. Θα μιλάμε καιρό για τις περίεργες τοποθετήσεις που ανέδειξε αυτή η παρουσία. Αλλά προς το παρόν ας δούμε την επόμενη μέρα, που αφιερώθηκε από ορισμένα ΜΜΕ στη στήριξή της- επειδή προφανώς από μόνη της δεν ήταν επαρκής να πείσει…
Μεταξύ των άλλων μας πληροφόρησαν -στα ξεκούδουνα- ότι πρόκειται για «σοβαρό, εργατικό και τίμιο» πολιτικό, σε αντιδιαστολή με τον αντίπαλό του προφανώς. Παραβλέποντας ότι πρωτίστως πρόκειται για κάποιον που προσπαθεί να ασκήσει κληρονομικό δικαίωμα, από μια πολιτική οικογένεια με πολλούς σκελετούς, αν δούμε την ιστορία της.
Διαπίστωσαν ότι «η εμπιστοσύνη της χώρας βρίσκεται στο ναδίρ και πρέπει να ξανακερδηθεί»- από μια κυβέρνηση Μητσοτάκη προφανώς. Τη στιγμή που στο εξωτερικό κάνουν υπερωρίες αποδίδοντας στον Τσίπρα εύσημα, επειδή η Ελλάδα επί των ημερών του απέκτησε προοπτικές ανάπτυξης.
Για να μην τα λένε όλα …υπέρ του, έκαναν και κριτική: το σημαντικότερο μειονέκτημα του Μητσοτάκη είναι ότι δεν μίλησε «για την καταστροφική διακυβέρνηση Καραμανλή». Πάλι καλά που δεν του ζήτησαν να αποδώσει ταυτόχρονα και εύσημα στη διακυβέρνηση Σημίτη. Παραβλέποντας ότι δεν μπορεί να την πέσεις σε κάποιον όταν με ένα «φου» μπορεί να σε σκορπίσει -εξ ου και τον εκλιπαρείς για τη στήριξή του.
Άλλωστε, αν έκανε κάτι τέτοιο ο Κυριάκος, αντικειμενικά θα έπαιρνε εντελώς απροκάλυπτα το μέρος των «νταβατζήδων» με τους οποίους συγκρούσθηκε ο Καραμανλής και θα υιοθετούσε τα προσχήματα του Γ. Παπανδρέου για το Μνημόνιο- το οποίο όχι απλώς δεν ψήφισε ο Κυριάκος των Ζαππείων του Σαμαρά, αλλά και προσυπέγραψε και τη διαγραφή της Ντόρας Μπακογιάννη γι’ αυτό. Και τότε θα είχαμε τρελά γλέντια στη ΝΔ.
Κάποιες απόπειρες μιντιακής εξιδανίκευσης της παρουσίας του προέδρου της ΝΔ κατέληξαν να τον «δίνουν» στεγνά, με αναφορά στην «κούκλα της βιτρίνας που δήθεν χαιρέτησε στη Θεσσαλονίκη», κάνοντας,- όπως στο ανέκδοτο με τον Πάπα -όσους δεν είχαν ιδέα να αναζητούν λεπτομέρειες.
Το χειρότερο: Ο οίστρος για τον νεομητσοτακισμό βρήκε και σύνθημα για τις επόμενες εκλογές: «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά».
Κρίμα. Φέρνει θλίψη να προδίδεις τον εαυτό σου. Εντάξει, να λες «δεν ξεχνά τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ» τρώγεται. Αλλά συλλήβδην «τι σημαίνει Αριστερά» ; Ενώ τι σημαίνει Δεξιά ο λαός το ξεχνάει, ε; Εύγε…
Ορισμένοι σχολιογράφοι βρήκαν την εμφάνιση Μητσοτάκη «ηγετική» , αν και ο άνθρωπος μια ομιλία και μια συνέντευξη πήγε να κάνει και δεν έδειξε κάτι «ηγετικό». Αυτό είναι το πρόβλημά του άλλωστε. Λιγώθηκαν με την διαβεβαίωση ότι θα «κυβερνήσει με τους καλύτερους», αλλά δεν τους έχει βρει ακόμη και δεν τους λέει.
Βρήκαν συγκινητικό ότι «δεν ανέχεται άλλο τη φορολογική εξόντωση των Ελλήνων», ενώ ψήφισε όλους τους φόρους επί Σαμαρά και το τρίτο Μνημόνιο που τους επιβάλει.
Τον αποθέωσαν ακόμη και δια των… ερωτήσεων- που μετά τη θυσία το Υιού Τραγάκη- που δεν έφταιξε σε τίποτε ο άνθρωπος- υποσχέθηκε ότι κανείς δεν θεωρείται υποψήφιος χωρίς απόφαση των οργάνων, ενώ δίπλα του και γύρω του συνεργάτες του και γόνοι της ΝΔ κάνουν κανονικά προεκλογική καμπάνια ανεμπόδιστοι.
Τον επαίνεσαν επειδή εξίσωσε την έννοια της ανανέωσής στην πολιτική με το διαβόητο «Μητρώο Στελεχών», την πιο κυνική προσπάθεια επιστράτευσης προσώπων -«άξιων», αλλά χωρίς ιδεολογία- για να εκλεχθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ και να στηθεί ένα …ΙΧ κράτος ημετέρων, με πρόσωπα που θα έχει προεγκρίνει ο ίδιος. Εκ των προτέρων και κατά παραβίαση όσων προβλέπονται για τη στελέχωσή του κρατικού μηχανισμού.
Κατά τα λοιπά συγκεκριμένα ΜΜΕ τον πιστώνουν με όσα είπε για την …τέλεια Ελλάδα που θα δημιουργήσει -χωρίς λεφτά- αν του «δώσουν την ευκαιρία». Οι ωραιοποιήσεις των διακηρύξεων, οι αοριστολογίες και η ανάμειξη των προγραμματικών θέσεων με προθέσεις, δεν είναι λαϊκισμός. Όπως δεν είναι και οι μελό ιστορίες που του «εκμυστηρευθήκαν» νέοι άνθρωποι που δεν αντέχουν «την καταχνιά της κρίσης»- την οποία δημιούργησε προφανώς από πρόπερσι ο Τσίπρας. Όχι το κόμμα του -μαζί και σε σύγκρουση το ΠΑΣΟΚ- , η διαφθορά, σήψη, ο κομματισμός με τα «δικά μας τα παιδιά», η οικογενειοκρατία, ο παλαιοκομματισμός και η κυριαρχία της διαπλοκής. 
Δέχθηκαν αμάσητο, ορισμένοι αναλυτές, να προβάλλει ο πρόεδρος της ΝΔ ως «φορολογική μεταρρύθμιση» την υπόσχεση για …μελλοντικές μειώσεις φόρων – σε μια καταχρεωμένη χώρα υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Ή να απειλεί τους εταίρους ότι θα αμφισβητήσει τη συμφωνία για τα πρωτογενή πλεονάσματα και να λέει ότι θα τους… πείσει για μια καινούργια με μικρότερα, υποσχόμενος… μεταρρυθμίσεις που θα έχουν ήδη γίνει. Ήτοι αναγνωρίζοντας εκκρεμότητες και …μετά το Μνημόνιο, άρα ανάγκη για νέο Μνημόνιο.
Ορισμένοι χάρηκαν που τον άκουσαν να λέει ότι «δεν θα ξανακολληθεί καμία αφίσα σε Πανεπιστήμιο» – πώς άραγε;- και το απίστευτο, αν μιλάμε για Δημοκρατία, ότι «η Δ.Α.Π. θα σταματήσει να συμμετέχει σε εκλογές που αφορούν λίγους και διώχνουν τους πολλούς. Η έμφαση θα δοθεί στη δημιουργία ενός Εθνικού Συμβουλίου Φοιτητών, όπου οι εκλογές θα γίνονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο».
Κατάλαβαν, άραγε, τι είπε, ο υπερασπιστής της αυτονομίας των ΑΕΙ; Διάβασαν με προσοχή τη «ρεαλιστική αλλά συνάμα οραματική» ομιλία του που ανέδειξαν σε… κυβερνητική πλατφόρμα, βαφτίζοντας τα ευχολόγια .. νεωτερισμούς και τη δημαγωγία του « οραματίζομαι» – με κλισέ του …παλαιού ΠΑΣΟΚ-σε νέο πολιτικό λόγο. Όμως αυτά δεν είναι τίποτε περισσότερο από παμπάλαιες συνταγές του πολιτικού μάρκετινγκ, που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα.
Είναι δυσάρεστο να υπόσχεται τον Παραδεισο ένας πολιτικός αρχηγός και κάποια ΜΜΕ να ακούνε κιόλας το τραγούδι των αγγέλων… Αυτά και αλλά πολλά ήταν τα μιντιακά απομεινάρια μιας μέρας που δεν πήγε όπως την σχεδίασαν οι σκηνοθέτες της παρουσίας του προέδρου της ΝΔ στη ΔΕΘ.
Θα ρωτήσει κάποιος: Πράγματι δεν πήγε καλά στη Θεσσαλονίκη ο Μητσοτάκης; Μια χαρά πήγε. Αλλά σε σχέση με αυτά που πιστεύει και αυτά που επιδιώκει, τα οποία καθόλου δεν έκρυψε- αντίθετα ήταν αυτοαποκαλυπτικός. Ειδικά όταν εκδήλωνε την επιθυμία του να ιδιωτικοποιήσει τα πάντα, ή την εκτίμηση του στον Άδωνι. Τουλάχιστον ο αντιπρόεδρος ζητάει και καμία συγνώμη.
Βρήκε επαίνους για τον Γεωργιάδη με το γνωστό ύφος δημόσιας παρουσίας -ειδικά στις μεταμεσονύκτιες εμφανίσεις του σε περιθωριακά κανάλια- με το γνωστό παρελθόν και τις γνωστές απόψεις. Και δεν βρήκε ούτε λέξη για τον έτερο αντιπρόεδρο Κωστή Χατζηδάκη με το αναγνωρισμένο ήθος, την ευρωπαϊκή κουλτούρα και γνώση και την αρμοδιότητα για το πρόγραμμα από το οποίο προσβλέπει να ωφεληθεί ο πρόεδρος της ΝΔ. Τον ένα αντιπρόεδρο τον έβαλε ο ίδιος. Ο άλλος έπεσε από τον ουρανό. Το πιάσαμε το υπονοούμενο…
Αυτά ακριβώς είναι το πρόβλημα για τη σημερινή ΝΔ. Από την νικηφόρα κεντροδεξιά παράταξη που διαμόρφωσε ο Καραμανλής μετά το 1997, μετατρέπεται σε ένα δεξιό νεοφιλελεύθερο κόμμα , που εναγκαλίζεται όχι μόνο τα “παιδιά του ΛΑΟΣ”, αλλά και το ύφος της δημόσιας παρουσίας τους. Ο Κυριάκος είναι υπερήφανος για τους υφυπουργούς του Καρατζαφέρη, αλλά δεν συζητάει με τους υφυπουργούς του Καραμανλή -άσχετα με το πως κρίνει κανείς ως προσωπικότητα τον Καμμένο.
Η ΝΔ είναι σήμερα ένα τυπικό κόμμα της Δεξιάς με συντηρητικές απόψεις. Αυτό το κόμμα, με τις αρχές της …κληρονομικής δημοκρατίας στον πυρήνα του και τις απόψεις του, διαμορφώνει ο Μητσοτάκης. Θα αναμετρηθεί στις επόμενες εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις προοδευτικές ιδέες της Νέας Κεντροαριστεράς που διαμορφώνει ο Τσίπρας. Για τα υπόλοιπα θα αποφασίσουν οι αρμόδιοι. Και συνήθως δεν αποφασίζουν με αποκόμματα εφημερίδων και απομαγνητοφωνήσεις εκπομπών…
