Του Γ. Λακόπουλου
«Δεν υπάρχει ”Νιξονισμός” χωρίς Νίξον». Το λέει διακεκριμένος πανεπιστημιακός, με καλή γνώση της πολιτικής και των πρωταγωνιστών της. Εννοεί ότι από τη στιγμή που η χώρα ζει το δικό της Γουοτεργκέητ -κατά τα διεθνή ΜΜΕ- ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως Πρωθυπουργός αναπόφευκτα θα πληρώνει τα σπασμένα – στα οποία υπάρχει και ποινικό σκέλος. Όπως πλήρωσε και ο ικανότατος Νίξον τα δικά του.
Αν δεν αναδεικνύεται αυτή τη στιγμή, εκτός από την πολιτική και η ποινική πλευρά, από την αξιωματική αντιπολίτευση τουλάχιστον, είναι γιατί ο Αλέξης Τσίπρας φέρεται να ασπάζεται δόγμα του παλαιού Καραμανλή: «Τον Πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις στη φυλακή, αλλά στο σπίτι του».
Με όρους συναίσθησης ευθυνών στη συγκυρία απέναντι στη χώρα και το λαό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έφευγε αυτοβούλως. Όπως έκανε και ο έτερος γόνος το 2011, όταν τα θαλάσσωσε, σε άλλους λόγους. Η όπως φεύγουν οι Πρωθυπουργοί που σέβονται τον λαό: με εκλογές.
Όχι μόνο γιατί αυτό που συνέβη συνιστά πολιτική εκτροπή, για την οποία φέρει ακέραιη την ευθύνη. Αλλά και γιατί στη θέση πλήρους απονομιμοποίησης που βρίσκεται πλέον, δεν μπορεί, αντικειμενικά, να χειριστεί κρίσιμες υποθέσεις. Ειδικά τα ελληνοτουρκικά, στη δυσμενή κατάσταση μάλιστα στην οποία τα έφερε με τη ΙΧ διπλωματία που άσκησε. Αλλά και στις διμερείς σχέσεις της Ελλάδας με πολλές χώρες, όπως η ΗΠΑ – πόσο μάλλον η Ρωσία.
Φυσικά δεν μπορεί να προωθήσει τα ελληνικά συμφέροντα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από τα όργανα -και πολλές πρωτεύουσες- της οποίας έρχονται από καιρό προειδοποιήσεις για την παραβίασή των κανόνων του κράτους δίκαιου από την σημερινή κυβέρνηση. Και τα ΜΜΕ της βοούν εναντίον της κυβέρνησής του.
Αυτή η συναίσθηση δεν διαφαίνεται, εκ μέρους του Πρωθυπουργού. Η καθυστερημένη -μετά τα μπάνια του Σαββατοκύριακου- απάντησή του, εξέπληξε.
Πίσω από την αμηχανία έδειχνε πως είτε δεν καταλαβαίνει τι συνέβη με τον Νίκο Ανδρουλάκη -στην περίπτωση του οποίου περιορίσθηκε- είτε δεν αντιλαμβάνεται ότι στην πολιτική η ευθύνη είναι αντικειμενική.
Πάντως δεν… μεταβιβάζεται, όπως έκανε θεωρώντας ότι καλύπτεται με την περίεργη «ανάληψη ευθύνης» από τον Γ. Δημητριάδη – όπως μεταβαπτίσθηκε η επίσημη αναφορά στην «τοξικότητα» της αντιπολίτευσης, που συνόδευε την παραίτησή του.
Περίπτωση Πρωθυπουργού που ανέθεσε σε κάποιον άλλον, να παραιτηθεί στη θέση του, δεν αναφέρεται στα χρονικά.
Σαν να καλύπτεται η ευθύνη του, -ως πλήρως αρμοδίου και υπευθύνου για την ΕΥΠ, αφού δεν μεσολαβεί υπουργός- με την απομάκρυνση ενός μετακλητού υπάλληλου.
Στη δήλωσή του δεν έδωσε καμία απάντηση, δεν ζήτησε καμία συγνώμη, δεν ανταποκρίθηκε σε όσα τον προκάλεσε ο Ανδρουλάκης και η αξιωματική αντιπολίτευση. Ούτε μια λέξη συμπάθειας για τον παρακολουθούμενο. Δεν αποδοκίμασε καν τις αθλιότητες από τον πολιτικό χώρο του – και τις παραφυάδες του.
Αφασία, αναισθησία και κάλυψη αυτής καθ’ εαυτής της τρίμηνης παρακολούθησης. Όχι μόνο δεν καταδίκασε την παρακολούθησή Ανδρουλάκη αλλά τη ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΕ! «Παρότι όλα έγιναν νόμιμα, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών υποτίμησε την πολιτική διάσταση της συγκεκριμένης ενέργεια»!
Αντιφάσκοντας όμως μίλησε για «έλλειψη πρόσθετων ”φίλτρων” στη λειτουργία των υπηρεσιών πληροφοριών» και με την συνδρομή των μιντιακών υποστηρικτών του προσπαθεί να τα φορτώσει όλα στον Κοντολέοντα – στον οποίο κατά τα λοιπά έδωσε έπαινο για την… προσφορά του.
Παρακάμπτοντας πως ότι βαρύνει τον πρώην διοικητή της ΕΥΠ, βαρύνει και τον ίδιο. Είτε γνώριζε, είτε -ακόμη χειρότερα- δεν γνώριζε.
Με υποκρισία μίλησε σαν να μη συνέβη τίποτε σημαντικό. Ένα «ολίσθημα» είπε. Ένα ατύχημα που θα αντιμετωπίσει με τις «αλλαγές» που θα κάνει.
Σαν να έχει πλέον το κύρος και το πολιτικό ανάστημα να κάνει αλλαγές, όταν επί τρεις μήνες ένας πολιτικός αντίπαλου χώρου ήταν υπό τηλεφωνική παρακολούθηση, από τις υπηρεσίες που εποπτεύει προσωπικά ο ίδιος.
Αφού δεν έδωσε καμία εξήγηση, άφησε να αιωρείται ότι καλώς… έγινε η «νόμιμη» παρακολούθηση. Απλώς αν το ήξερε θα την απέτρεπε. Σαν να εξαρτάται η εφαρμογή του νόμου και η λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών από τις επιθυμίες του. Πιο καθεστωτικό δεν γίνεται.
Είναι εξωφρενικό ότι, αντί απολογίας και ανάληψη ευθυνών ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιδιώκει να βγει και τιμητής. Αυτός που θα… κάνει την κάθαρση. Θα εκσυγχρονίσει την ΕΥΠ -που εξ αίτιας των δικών του επιλογών είναι σήμερα υπόλογη για παρακολούθηση πολιτικού προσώπου- και όχι μόνο.
Μια υπόθεση πολιτικής ανωμαλίας που υπονομεύει τη Δημοκρατία, χρησιμοποιείται επικοινωνιακά ως… πλεονέκτημα του. Θα εξυγιάνει την Υπηρεσία από τον… εαυτό του;.
Η επιμονή του να μην δέχεται ότι τον βαρύνουν, πολιτικά τουλάχιστον, όσα συνέβησαν υποδηλώνει, εξουσιολαγνεία -ανάμεικτη με φόβο- που μπορεί να οδηγήσει σε τριγμούς το Πολίτευμα. Ήδη μιλάει σαν να έχει διασφαλίσει ότι η Δικαιοσύνη δεν πρόκειται να τον αγγίξει.
Συνεπώς δεν έχει κανένα νόημα η Εξεταστική Επιτροπή που αποδέχεται -και οι… προτάσεις που ζητάει- όσο μένει στη θέση του αρχηγού της πλειοψηφίας στη Βουλή.
Το θέμα μένει ανοικτό. Και προκειμένου να τηρηθούν οι συνταγματικές προβλέψεις και να μην κλιμακωθεί η θεσμική κρίση, πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους αυτοί που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή και τον στηρίζουν επί τρία χρόνια ως βουλευτές- μαζί με τους δουλικούς υπουργούς του που λουφάζουν.
Ώρα να μιλήσουν τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας τη ΝΔ, που βρίσκονται καθημερινά σε αδυναμία να αντιμετωπίσουν τους πολίτες στις περιφέρειές τους.
Την δική του ευθύνη πρέπει να αναλάβει επίσης και το κόμμα που τον ανέδειξε στην ηγεσία του. Υπάρχουν στις γραμμές του τρεις πρώην πρόεδροί του. Από τους οποίους οι δυο υπήρξαν και Πρωθυπουργοί.
Επιπροσθέτως σε ένα κόμμα που στο παρελθόν υπέστη τις παρακολουθήσεις στελεχών του από την οικογένεια Μητσοτάκη, δεν νοείται σιωπή. Αλλιώς η εκτροπή θα πάρει ανατριχιαστικές μορφές
Σε κάθε περίπτωση δεν νοείται να πάει αυτό το κόμμα στις εκλογές με επικεφαλής κάποιον, ο οποίος ως βασική μέριμνα θα έχει πλέον να διασώσει τον εαυτό του, από όσα τον βαρύνουν.
Ούτε θα ωφεληθεί η χώρα αν φτάσει στις κάλπες με θέμα τις υποκλοπές της ΕΥΠ επί των ημερών του, αφήνοντας στην άκρη τα σοβαρά και κρίσιμα θέματά της.
Η μόνη υγιής και δημοκρατική διέξοδος αφού δεν αποχωρεί ο ίδιος, να πράξει τα δέοντα η Κ.Ο. της ΝΔ : κατά τον Κανονισμό της, να αναδείξει άλλο πρόσωπο που θα ζητήσει ως Πρωθυπουργός νέα ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή ως τις εκλογές. Τι θα κάνουν στο κόμμα, ας το λύσουν στο κόμμα.
Ο ίδιος ο Μητσοτάκης πάντως, έχασε την ευκαιρία να συνδέσει το όνομα του με κάποιον πραγματικά μεγάλο άνδρα της πολιτικής – που δεν είναι βεβαίως ο… πατέρας του, όπως προβάλει, ούτε ο… Ελευθέριος Βενιζέλος, όπως προσπαθεί να υπονοήσει.
Να παραιτηθεί την ημέρα που παραιτήθηκε ο Ρίτσαρντ Νίξον. Άλλο τίποτε δεν του μένει.
ΑΠΟ ΤΟ ΙΕΙDISEIS.GR
