Ο Μητσοτάκης στο ΕΛΚ: Bαλκάνια μικροπολιτική, φιλίες με τον Ορμπάν και αντιπολίτευση στον…Τσίπρα!

Tου Γ. Λακόπουλου

Να εξηγηθούμε από την αρχή. Στην, περιορισμένη, ευρωπαϊκή του δραστηριότητα ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκλαμβάνεται από τους συνομιλητές τους σαν ευπρεπής πολιτικός, με προσωπική αγωγή και τεχνοκρατική γνώση. Αλλά κάθε φορά που έρχεται η συζήτηση σε θέματα ουσιώδους πολιτικής τα κάνει θάλασσα.

Είτε γιατί δεν παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις, είτε γιατί έχει κακούς συμβούλους -και σίγουρα γιατί λείπει από δίπλα του η Ντόρα Μπακογιάννη που ξέρει την ευρωπαϊκή πολιτική. Κάθε φορά βρίσκεται  εκτός θέματος ή στη λάθος πλευρά του θέματος και αντί, ευρισκόμενος στην Ευρώπη, να μιλήσει για ευρωπαϊκή πολιτική, κάνει… μικροπολιτική για τα εσωτερικά της Ελλάδας. Αυτό είναι πολύ βαλκάνιο και οι συνομιλητές του τον αντιμετωπίζουν ακόμη και με συγκατάβαση.

Το σκηνικό επαναλήφθηκε και στο Ελσίνκι, όπου βρέθηκε για τη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Για την ακρίβεια  εξέλαβε την -τυπική-παρουσία του σε μια συνήθη διαδικασία των Ευρωπαίων συντηρητικών, ως  κομματική συγκέντρωση της ΝΔ στην ελληνική επαρχία.

Πέρα από κάποιες γενικότητες στην ολιγόλεπτη παρέμβαση του δεν συνέδεσε την παρουσία του στις συζητήσεις για τις προοπτικές της κοινοτικής Ευρώπης, το μεταναστευτικό, την ακροδεξιά απειλή και τα συναφή για να πει τις  προτάσεις του -αν έχει- αλλά τους μίλησε για τον… λαϊκισμό Τσίπρα.

Έτσι εκείνοι που συνεργάζονται καθημερινά με τον Έλληνα Πρωθυπουργό -ήτοι όσοι από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα είναι πρόεδροι και πρωθυπουργοί στις χώρες τους, ή έχουν ρόλους στα κοινοτικά όργανα, και δεν κουράζονται να τον επαινούν-   έμαθαν ότι τους είναι… ανεπιθύμητος.

Οι περισσότεροι προφανώς θα είχαν πληροφορηθεί και προγενέστερες εκτιμήσεις του Μητσοτάκη ότι οι Ευρωπαίοι στηρίζουν τον Τσίπρα γιατί… τους κάνει τα χατίρια. Επίσης, αν διάβασαν ελληνικά ΜΜΕ, θα έμαθαν ότι σε μια διακομματική ευρωπαϊκή συνάντηση -στην οποία είχαν να αντιμετωπίσουν κρίσιμα θέματα του ευρωπαϊκού μέλλοντος- τους  απασχόλησε ιδιαιτέρως το  πως κατάφερε ο Μητσοτάκης να… «διευρύνει την κομματική βάση του».  Πάλι καλά που δεν προσφέρθηκε να τους  δανείσει τους δημοσκόπους του.

Αρκετοί Ευρωπαίοι παράγοντες, κυρίως πέραν του ΕΛΚ -που στηρίζουν την ελληνική κυβέρνηση λόγω των επιδόσεών της- θα πρέπει να  αισθάνθηκαν προσβεβλημένοι, όταν τον άκουσαν να λέει ότι «όχι  μόνο, διέλυσαν την οικονομία -είχαμε σχεδόν μηδενική ανάπτυξη τα τελευταία 4 χρόνια- αλλά αποδείχθηκαν επικίνδυνοι για το Κράτος Δικαίου και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας». Διάολε μέσα, τα ίδια στοιχεία διαβάζουν όλοι, αλλά ο δικός μας πάει να τους βγάλει τρελούς όταν τους λέει ότι η Ελλάδα…πήγε πίσω επί Τσίπρα. Τόση αφασία;

Μπορεί εύκολα να φανταστεί κανείς τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ -με τον οποίο συναντήθηκε ο Μητσοτάκης- όταν άκουσε αυτές  θεωρίες. Ειδικά για τον πρόεδρο της Κομισιόν δεν είναι εύκολο να ξεχαστεί ότι όταν προ μηνών ο Βέμπερ είπε ότι «δεν εμπιστεύεται τον Τσίπρα» -γιατί είναι…κομμουνιστής-  του απάντησε αυθημερόν: «Τον εμπιστεύομαι όμως εγώ».  Έχει την πλάκα του αν στη σύντομη κατ’ ιδίαν συνομιλία τους ο Μητσοτάκης τον… επέπληξε για αυτό. Για να μην μιλήσουμε για τη Μέρκελ και άλλους της ίδιας πολιτικής ομάδας με τη ΝΔ.

 Ο φίλος του Ορμπάν και οι ψίθυροι

Είχε και άλλες δραστηριότητες στο Ελσίνκι ο επικεφαλής της ΝΔ. Μια από αυτές ήταν να εκφράσει την ικανοποίησή του για τη λύση των…παρεξηγήσεων με τον ακροδεξιό Ούγγρο Πρωθυπουργό. Δυο μέρες νωρίτερα έλεγε ότι ο Τσίπρας  είναι ο «αριστερός Ορμπάν της Μεσογείου». Δηλαδή κακός. Μετά όμως  διαπίστωσε ότι η «εκτονώθηκε η ένταση» -όπως είπε-με τον προστατευόμενο του Βέμπερ και ο Βίκτωρ Ορμπάν έγινε καλός.

Ο Μητσοτάκης  -που συμπεριφέρεται ομοίως ως προστατευόμενος του Βαυαρού χριστιανοκοινωνιστή- πρέπει να εξηγήσει τώρα στους  δικούς του τι πρέπει να λένε για τον Τσίπρα: είναι ή δεν είναι Ορμπάν; Προφανώς διέφυγε της ακολουθίας του προέδρου της ΝΔ ότι οι ψίθυροι και σ’ αυτή τη σύνοδο, όπως και σε προηγούμενες δεν παραλλήλιζαν τον  Έλληνα πρωθυπουργό με τον Ορμπάν, αλλά τον ίδιο τον Μητσοτάκη, καθώς τους δίνει συνέχεια αφορμές:

Η εθνικιστική μισαλλοδοξία του στο Μακεδονικό, οι αντιευρωπαϊκές κορώνες του για τις… πλάτες που κάνουν τα κοινοτικά όργανα στην ελληνική κυβέρνηση, οι απειλές αμφισβήτησης της μεταμνημονιακής συμφωνίας, η άρνησή του στη νομοθέτηση κοινωνικών δικαιωμάτων και οι θεωρίες των επιτελών του για τους «λαθρομετανάστες» είναι απόψεις που δεν ενστερνίζεται το ΕΛΚ -με εξαίρεση κάποια μέλη του, ιδίως από τις πρώην Ανατολικές χώρες, που φλερτάρουν την ακροδεξιά. Π.χ. προ καιρού ο Γάλλος επικεφαλής του ήταν σαφής.

Στα νέα επιτεύγματα του Κυριάκου στην Εσπερία περιλαμβάνεται και ο σαρκασμός του για τον σπουδαίο Φρανς Τίμερμανς -έτη φωτός μπροστά στον Βέμπερ. Θα είναι υποψήφιος των σοσιαλιστών για την προεδρία της Κομισιόν, αλλά είναι ήδη αντιπρόεδρός της και ο επικεφαλής ενός ελληνικού κόμματος οφείλει να το λαμβάνει υπόψη του. Μαζί με το ενδεχόμενο να είναι αυτός ο  διάδοχος του Γιούνκερ, κατά πως υπολογίζουν οι πολιτικοί παρατηρητές στην Ευρώπη, που αντιλαμβάνονται πόσο αρνητικά θα εκλάμβαναν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες να αναλάβει ένας Γερμανός το συγκεκριμένο αξίωμα.

Ο φίλος Βέμπερ πρόεδρος; Χλωμό

Αυτό το θέμα φαίνεται να είναι ψιλά γράμματα για τον πολύ Βαλκάνιο επικεφαλής της ΝΔ. Δηλώνει παντού τη χαρά του γιατί ο Βέμπερ θα γίνει πρόεδρος της Κομισιόν, παραβλέποντας ότι οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Σύμφωνα με τις πιο έγκυρες εκτιμήσεις το ΕΛΚ κόμμα θα πάρει κοντά στις 175  έδρες, ήτοι  λιγότερες από τις 219 που έχει σήμερα στο σύνολο των 632 εδρών που θα μείνουν μετά την αποχώρηση των Βρετανών. Ο Βέμπερ δεν περνάει ούτε αν ακουμπήσει στους Ευρωσκεπτικιστές και την Ακροδεξιά.

 Ούτε καν μαζί με τους Σοσιαλιστές – Δημοκράτες που θα πέσουν στους 140, από τους 189 που έχουν σήμερα, δεν σχηματίζουν πλειοψηφία οι μεγάλες δυο ομάδες. Μόνο που οι δεύτεροι, με την υποψηφιότητα του αναγνωρισμένου Τίμερμανς, θα έχουν τη δεξαμενή των Πράσινων, των Φιλελεύθερων, της Αριστεράς και του Μακρόν.

Άρα ή θα λειτουργήσει το σύστημα της εναλλαγής -και τη θέση του Γιούνκερ που προέρχεται από το ΕΛΚ θα πάρει ο σοσιαλιστής Τίμερμανς με κοινή στήριξη- ή και οι δυο ομάδες θα προσφύγουν σε κοινό υποψήφιο από άλλη ομάδα. Πιθανόν την εξαιρετική Δανέζα επίτροπο Ανταγωνισμού σήμερα Μαγκρέιτε Βέστεϊγιερ -που έχει και το ατού της πρώτης γυναίκας προέδρου.

Καθώς όλα θα κρύβουν το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών, όσοι βάζουν τα λεφτά τους στον Βέμπερ βιάζονται. Ποιος θα διαδεχθεί τον Γιούνκερ θα τεθεί σε διαπραγμάτευση μεταξύ των κρατών-μελών μετά τις ευρωεκλογές, καθώς πρέπει να εξασφαλιστεί η έγκριση της Ευρωβουλής και ο πραγματικός κατάλογος των υποψηφίων είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που ξέρουμε. Πολλοί κρατούν ανοιχτό το ενδεχόμενο να εγκατασταθεί στο Μπερλεμόντ η Άνγκελα Μέρκελ, ο Μισέλ Μπαρνιέ ακόμη και η Κριστίν Λαγκάρντ.

Αυτά και άλλα ευρωπαϊκά ζητήματα δείχνουν άγνωστη γη στον αρχηγό της ελληνικής αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν έχει διεθνή ατζέντα, όπως δεν έχει και διεθνή παρουσία και εμφανίζεται κάθε φορά στις συνόδους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος επιζητώντας χειραψίες και την προσοχή των άλλων με αναφορές στα εσωτερικά  της Ελλάδος  -σα να τους εκλαμβάνει ως εκλογικό ακροατήριο.

Όχι μόνο δεν μιλάει με επάρκεια για τα κρίσιμα θέματα της διεθνούς  και ευρωπαϊκής επικαιρότητας, αλλά παραλείπει  διαρκώς να αναφερθεί στα θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος στην ευρύτερη περιοχή: τα ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, τις τουρκικές αμφισβητήσεις το Αιγαίο και το επίκαιρο Μακεδονικό.

Για το τελευταίο προφανώς αντιλαμβάνεται ότι αν παρουσιάσει τη θέσητου για τη Συμφωνία των Πρεσπών, θα τον πάρουν με τις πέτρες. Σε κάθε περίπτωση πάντως η εμφάνιση σε στυλ πτωχού συγγενούς της Ευρωδεξιάς δεν βοηθάει και πολύ τον πρόεδρο της ΝΔ να κερδίσει στο εξωτερικό αυτό που δεν έχει στο εσωτερικό: να αντιμετωπιστεί ως ηγέτης.