Του Γ. Λακόπουλου
Η κοινοβουλευτική συζήτηση της 8ης Μαΐου 2019 θα μείνει στη ιστορία σαν μια από τις χειρότερες στιγμές του Κοινοβουλίου. Με υπεύθυνο τον χειρότερο αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης από τη Μεταπολίτευση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε τη χειρότερη εμφάνιση του στη Βουλής, με εμφανή πρόθεση να ανατινάξει την πολιτική ομαλότητα. Ότι τελικά έφυγε με μώλωπες δεν περιορίζει την ευθύνη για την κλοτσοπατινάδα που παρακολουθήσαμε- καθώς ο Τσίπρας σήκωσε το γάντι των προσωπικών επιθέσεων και ανταπέδωσε.
Αλλά αυτός που ήρξατο χειρών αδίκων, ήταν ο Μητσοτάκης και χρεώνεται εξ ολοκλήρου την υποβάθμιση του Κοινοβουλίου και την καταστροφή της συγκεκριμένης αντιπαράθεσης- όπως φάνηκε άλλωστε ότι επιδίωκε…
Βαδίζει στα βήματα των πολιτικών προγόνων του κόμματός του, στην προδικτατορική ΕΡΕ. Αλλά και στα βήματα του φυσικού προγόνου του: από την αρπαγή της κάλπης το 1985 μέχρι το «βρόμικο 89»- για το οποίο σήμερα ντρέπονται όλοι οι σοβαροί άνθρωποι στη Συντηρητική Παράταξη. Όπως θα ντρέπονται και από τις εμφανίσεις του σημερινού επικεφαλής της ΝΔ.
Αυτή η συζήτηση θα μπορούσε να καταγραφεί ως μια ευκαιρία να μάθουμε τις θέσεις των κομμάτων εν όψει των ευρωεκλογών. Ο Πρωθυπουργός πήρε πρώτος το λόγο και έδωσε το στίγμα του. Μίλησε σε ήπιους τόνους- με ευχάριστη διάθεση σε κάποιες στιγμές- ακόμη και όταν έκανε έκανε την κριτική του στην συμπεριφορά της αντιπολίτευσης. Διατύπωσε τον απολογισμό της κυβέρνησης του, κατέθεσε το σχέδιο του για το μέλλον, και κάλεσε ευθέως τον Μητσοτάκη να μιλήσουν για τα ουσιώδη.
Με άλλα λόγια είπε ό,τι είχε να πει, στην απολύτως πολιτική ομιλία του, για τα μείζονα θέματα της χώρας. Συμφωνεί ή όχι κανείς μαζί του, ήταν ευπρεπής, συγκροτημένος και απολύτως κοινοβουλευτικός.
Αν είχε κινηθεί στους ίδιους τόνους ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που τον διαδέχθηκε, λέγοντας τα δικά του με σκληρή κριτική στην κυβέρνηση, θα ήταν μια συζήτηση που θα ωφελούσε τον κοινοβουλευτισμό και θα είχε να προσφέρει κάτι στους πολίτες λίγο πριν τις κάλπες. Αλλά το πρώτο 20λεπτο της ομιλίας του προέδρου της Ν.Δ στη Βουλή καταγράφηκε στις πιο θλιβερές στιγμές του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού.
Ίσως η πιο θλιβερή, αν ληφθεί υπόψη ότι πρωταγωνιστής ήταν ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης- ρόλος με ευθύνη για την ανάδειξη της παιδαγωγικής πλευρά της πολιτικής. Ποτέ άλλοτε αρχηγός κόμματος, που θέλει να γίνει Πρωθυπουργός, δεν έριξε τόσο το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης στο κατ’ εξοχήν βήμα της.
Προσωπικές επιθέσεις με ευτέλεια και… αυτοθαυμασμό για τα δήθεν φοβερά και τρομερά που έλεγε.
Πολιτική παρέμβαση με ηθική διάσταση μηδέν. Με ποιότητα κάτω από το μηδέν. Με βασικό άξονα την υποκουλτούρα της φτηνής ατάκας. Χωρίς καν τα προσχήματα της αστικής αγωγής του.
Μιλούσε κάποιος που έδειχνε να μην έχει αίσθηση του περιεχομένου των λέξεων και των φράσεων που εκφωνούσε. Γεωργιάδης, Βούλτεψη, Ψαριανός και -ο πολιτικός πλέον- Γιάννης Λοβέρδος σε ένα. Μπογδανοποίηση του Κοινοβουλίου.
Στο λόγο του η πολιτική εξαφανίσθηκε. Πολιτικός αρχηγός να κραυγάζει τη Βουλή «Νάτος, νάτος ο Τσίπρας ο σκαφάτος» και να νομίζει ότι λέει κάτι ευφυές.
Εξυπνακίστικες αναφορές της σειράς για κότερα και πούρα. Αυτή είναι η συζήτηση που τάχα προσπαθεί να αποφύγει ο Τσίπρας, όπως ισχυρίσθηκε ο αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης; Αυτή είναι η ατζέντα που τάχα θέλει να αλλάξει η κυβέρνηση με τα μέτρα που ανακοίνωσε;
Όσοι «έστησαν» έτσι τον πρόεδρο της ΝΔ στη συγκεκριμένη συζήτηση δεν ήθελαν απλώς να αποσπάσουν την προσοχή της κοινωνίας από αυτά τα μέτρα. Ήθελαν να μην γίνει στη Βουλή συζήτηση για τα προβλήματα της χώρας και για τις εκλογές που έχουμε μπροστά μας. Γιατί ξέρουν ότι ο σημερινός επικεφαλής της ΝΔ δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε μια τέτοια συζήτηση. Αφού δεν τόχει.
Τον έβαλαν να λέει αρλούμπες με υπονοούμενα της πλάκας για τον Μαδούρο και τον Πετσίτη. Να μιλάει για την φιλοξενία του Πρωθυπουργού σε ένα σκάφος, πέρα από το επιτρεπόμενο πολιτικό όριο και με λούμπεν προσεγγίσεις. Να μιλάει για τον Πολάκη -που δεν έκανε τίποτε προσβλητικό στην περίπτωση Κυμπουρόπουλου.
Το χειρότερο ήταν το ύφος της παρέμβασης και το ήθος που απέπνεε. Η απρέπεια των εκφράσεων. Η ευτέλεια των αναφορών. Η συμπεριφορά καφενείου και εξέδρας γηπέδου.
Αυτοί που του γράφουν τις ομιλίες του, παίρνουν τζάμπα τον μισθό του. Ξεπατικώνουν τα χειρότερα έντυπα ή διατεταγμένους αρθρογράφους και διατεταγμένους σχολιαστές.
Κουβέντες στον αέρα, έννοιες χωρίς συνάρτηση, αδέξια επιθετικότητα και αφασία. Χωρίς να λέει τίποτε και χωρίς να απαντάει σε τίποτε. Ατάκες και ισοπέδωση των πάντων. Σα να έβγαλε έναν κρυμμένο εαυτό που δεν ορρωδεί προ ουδενός.
Μπορούσε, αν το έκρινε, να κάνει μια σοβαρή αναφορά στο περίφημο κότερο. Αλλά το έκανε σημαία. Με προβοκατόρικη επιδίωξη να δυναμιτίσει την πολιτική ομαλότητα- καθώς δεν του βγαίνει ο σχεδιασμός σε κανονικές πολιτικές συνθήκες.
Κακό του κεφαλιού του. Στην δευτερολογία του ο Τσίπρας – κι αυτός σε προσωπικό επίπεδο και με τον απαράδεκτο ενικό σε κάποια στιγμή- τον ακολούθησε στο τρελάδικο. Κι αυτό έκανε τον Μητσοτάκη να κυλήσει ακόμη χαμηλότερα στη δική του δευτερολογία.
Εν τω μεταξύ η τηλεοπτική εικόνα τον πρόδιδε διαρκώς. Γύρω του είχε στηθεί μια κλάκα από τους συνήθεις θορυβοποιούς της ΝΔ. Τα σοβαρά στελέχη ήταν εκτός αίθουσας ή παρακολουθούσαν με σκυμμένο κεφάλι αυτό που έβλεπαν.
Ευλόγως. Είναι αυτό το κόμμα των Καραμανλήδων,του Έβερτ και του Ράλλη;
