Ο Σαμαράς διαλύει τη ΝΔ . Ανεμπόδιστα!

Toυ Γ. ΛακόπουλουΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο Αντώνης Σαμαράς έχασε τις εκλογές ως επικεφαλής της ΝΔ.  Κατά την πολιτική τάξη την επομένη όφειλε να υποβάλλει την παραίτησή του. Ή να ζητήσει ανανέωση της εντολής της κομματικής βάσης στο πρόσωπό του. Δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Έβαλε στη θέση του έναν εσωκομματικό του αντίπαλο με την εμφανή προσδοκία  ότι δεν θα μακροημερεύσει.

Όπως ήταν φυσικό ο Μεϊμαράκης έχασε.  Πολλοί ισχυρίζονται ότι αν η ΝΔ είχε αναδείξει τον Ιανουάριο  τον διάδοχο του Σαμαρά με κανονικές διαδικασίες η τύχη της θα ήταν καλύτερη.  Ουσιαστικά  ο πρώην πρωθυπουργός ήταν αυτός που έχασε και τις εκλογές του  Σεπτεμβρίου. Όπως είχε χάσει και το Δημοψήφισμα του Ιουλίου.

Μόνο; Τον Μάιο του 2012 η ΝΔ υπό τον  Σαμαρά  πήρε μόλις 18%. Συντριβή.  Υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να δρομολογήσει την αποχώρησή του.  Ότι τον Ιούνιο μόλις  πέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ  -κυρίως επειδή ο Τσίπρας αισθανόταν ανέτοιμος και πάτησε φρένο-  δεν ήταν τεκμήριο ισχύος του.  Παρ’ όλα αυτά έγινε πρωθυπουργός.  Τα υπόλοιπα τα είπαμε προηγουμένως. Από ήττα σε ήττα.

Αν δει κανείς από μακριά την εικόνα θα διαπιστώσει ότι ο Σαμαράς ουσιαστικά διαλύει τη ΝΔ τα τελευταία χρόνια. Πρώτα της άλλαξε  φυσιογνωμία με τον Μπαλτάκο πλέι- μέικερ  και την είσοδο του Γεωργιάδη και του Βορίδη -παρ’ ολίγον και του Καρατζαφέρη- του οποίους ανέδειξε σε πρώτα βιολιά. Με την μισαλλόδοξη ρητορική και την παλαιοκομματική πρακτική του έσυρε η ΝΔ δεξιά,πολύ μακριά από τις ιδρυτική φυσιογνωμία που της έδωσε ο  ένας Καραμανλής και ανανέωσε ο άλλος.

Το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. Έχασε  τις εκλογές υπέρ του  ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί έχασε τις προσβάσεις της στον κεντρώο χώρο και ουσιαστικά βγήκε έξω από το παιχνίδι της εξουσίας.

Δεν βγήκε όμως και ο Σαμαράς από το γήπεδο. Στις  τρέχουσες εσωκομματικές αρχαιρεσίες είναι ωσεί παρών με …δύο υποψηφίους. Ο Γεωργιάδης είναι προσωπικό του δημιούργημα. Χωρίς αυτόν το πρώην στέλεχος του ΛΑΟΣ δεν θα  επιχρωμάτιζε με το προσωπικό του ύφος ένα κόμμα που ως τώρα ήθελε να εμφανίζεται σοβαρό.

Ο Τζιτζικώστας είναι το άλογο στο οποίο  ποντάρει ο Σαμαράς για να επιστρέψει στα πράγματα. Με έναν εξωκοινοβουλευτικό αρχηγό, η κοινοβουλευτική ΝΔ θα περιέλθει στο έλεός του. Και το θεάρεστο έργο της διάλυσης της θα συνεχιστεί.

Οι παρασκηνιακοί χειρισμοί  Σαμαρά δεν βρήκαν αντίσταση. Απλώς αποχώρησαν οι γνωστοί διεκδικητές της ηγεσίας, αντιλαμβανόμενοι ότι  το παιχνίδι αρχίζει να ευτελίζεται.  Έτσι πρόσωπα που με το ζόρι θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μια θέση υφυπουργού, θέλουν την ηγεσία και ας μην έχουν τα προσόντα να  σηκώσουν το βάρος ενός υποψήφιου πρωθυπουργού, όπως πρέπει να είναι ο αρχηγός ενός μεγάλου κόμματος. Και προφανώς  δεν μπορούν να  εγγυηθούν την ενότητά της ΝΔ. Το αντίθετο. Διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις διάσπασης.

Το περίεργο σ’ αυτό το διαλυτικό σκηνικό είναι ότι  έχουν εξαφανιστεί όχι μόνο οι  παλαιοί δελφίνοι, αλλά όσοι κατά τεκμήριο κρατούν τη ΝΔ στις ιδρυτικές ράγες της. Όχι μόνο οι παραδοσιακοί  παραταξιακοί παράγοντες, αλλά και τα ενδιάμεσα στελέχη με κεντροδεξιά κουλτούρα. Ακόμη και ο  Κ. Καραμανλής ,που αποτελεί το μόνο αποκούμπι, αν όχι γι’ αυτό το κόμμα πάντως για αυτή την παράταξη, βρίσκεται στη  δύσκολη θέση:  πρέπει να κρατήσει  ισορροπίες  χωρίς να  ακυρώσει τον ενοποιητικό  ρόλο του. Η αναμπουμπούλα που δημιούργησε στη ΝΔ ο Σαμαράς ουσιαστικά στρέφεται εναντίον του.

Στην πραγματικότητα όλοι παρακολουθούν δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι τον Σαμαρά να οργανώνει την αποσύνθεση του κόμματος. Σηκώνουν τα χέρια και  περιμένουν να εκλέγει ο Μεϊμαράκης   ως …μεταβατικός πάλι. Η ΝΔ που ξέραμε τελειώνει. Αλλά τη  θέση της δεν παίρνει ένα ανανεωμένο κόμμα, ικανό να σταθεί σαν ο ένας πυλώνας του πολιτικού συστήματος. Απλώς ακολουθεί το δρόμο του ΠΑΣΟΚ. Και αν στην περίπτωση τη θέση του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ, τη θέση του κόμματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή ποιος θα πάρει;