Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η καλή μέρα από τις προηγούμενες φαίνεται. Τελευταία ο Στέφανος Κασσελάκης, όταν αναφέρεται στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ λέει «η Κοινοβουλευτική μου Ομαδα». Από πού και ως πού «του»;
Η παρούσα σύνθεση διαμορφώθηκε από τον Αλέξη Τσίπρα, δεν τον συμπεριλαμβάνει και επικεφαλής της, με κοινοβουλευτικούς όρους δεν είναι ο ίδιος αλλά ο Σωκράτης Φάμελλος.
Οποιον νομικό και αν ρωτήσει θα του πει ότι η χρήση του όρου «αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης» για τον εαυτό του είναι καταχρηστική, ψευδής και παραπλανητική.
Ακολούθησε η πρόσκληση στο σπίτι του, αλλά μέσω τρίτου προσώπου. Από στοιχειώδη σεβασμό, ειδικά σε αιρετούς, παλιότερους στο κόμμα και …μεγαλύτερους του -αλλά και σημαντικότερους κατά τα βιογραφικά τους- έπρεπε να τους καλέσει προσωπικά ο ίδιος έναν -έναν. Δεν είναι δα και ένα σύνταγμα.
Ότι ανέθεσε στην Τζάκρη να τους «κουβαλήσει» στις Σπέτσες κατ’ εντολήν του, θα έπρεπε να τους κρατήσει μακριά, για λόγους αξιοπρέπειας. Προτίμησαν τη δουλική συμπεριφορά που στην περίπτωση Ακρίτα και Μάλαμα, είχε και την μορφή… μεταμέλειας- ανταποκρινόμενοι σε κάτι ανάμεσα σε κοινωνική πρόσκληση και σε πολιτική υποχρέωση.
Ο διασυρμός έγινε τέλειος με την κοινοποίηση, πάλι μέσω τρίτου, ότι για όσους μεταβούν στο ανάκτορο του φεουδάρχη «τα έξοδα θα είναι πληρωμένα ». Από τον ίδιο.
Βουλευτές, εύποροι αρκετοί από αυτούς, είχαν ανάγκη να τους πετάει κάποιος -που δεν είναι και φίλος τους από τα παλιά- ότι τους πληρώνει να εισιτήρια, το φαΐ, τον ύπνο και τους καφέδες;
Ούτε ένας δεν βρέθηκε να απορρίψει, αν όχι την πρόσκληση, τουλάχιστον την «φιλοξενία» από τη στιγμή που διαφημίσθηκε, ως… προϊόν γενναιοδωρίας του αφέντη.
Αν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να ενεργοποιήσουν την αξιοπρέπεια των 32 , τουλάχιστον θα έπρεπε να τους κάνει επιφυλακτικούς η ανυπαρξία ατζέντας με κριτήριο την ιδεολογία, την πολιτική και την ιστορική διαδρομή του ΣΥΡΙΖΑ.
Οικοδεσπότης και όχι πολιτικός αρχηγός
Οι θεωρίες για «παρουσιάσεις προτάσεων» ακυρώθηκαν ως πολιτική διάσταση της σύναξης- αν υπήρξε ποτέ- με τις ανούσιες και επαναληπτικές γενικότητες των «εισηγήσεων» από τους «τομεάρχες» που δόθηκαν στη δημοσιότητα.
Γελάει ο κάθε πικραμένος- ενώ όσοι δεν έχουν διοριστεί από τον Κασσελάκη «τομεάρχες», χάθηκαν στην αφάνεια σαν να τους κάλεσε για ακροατήριο.
Είναι αξιοπρόσεκτο ότι Κασσελάκης συμπεριφερόμενος ως οικοδεσπότης -και όχι ως πολιτικός αρχηγός- εξαφανίσθηκε από προσκήνιο και δεν ανακοινώθηκε ούτε καν τι είπε ο ίδιος αυτό το 48ωρο. Ποιος είναι, οι θέσεις του, η πολιτική του το ιδεολογικό πλαίσιο που κινείται.
Το επιχείρημά ότι «έδωσε το λόγο στους βουλευτές» οδηγεί στην πλήρη γελοιοποίησή τους και αποκαλύπτει τον πραγματικό λόγο της πρόσκλησης: να τους… κάνουν φροντιστήριο. Από αυτή την άποψη πρόκειται για ταπείνωσή τους. Σαν αυτούς που καλούσαν στο Παλάτι για να επιμορφώσουν τον Διάδοχο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι οι άνθρωποί του φρόντισαν να γίνει γνωστό ότι ζήτησε από τους βουλευτές, … κομματική πειθαρχία στη Βουλή, στο νόμο για το γάμο των ομόφυλων. Προσβλητικό, προκλητικό και κυρίως αντισυνταγματικό: οι βουλευτές σ’ αυτά τα θέματα ψηφίζουν κατά συνείδηση, όπως επιβάλει και το Σύνταγμα.
Σαν τους παλιούς γαιοκτήμονες
Ο Κασσελάκης τσουβάλιασε τρεις δεκάδες πολιτικών προσώπων σε μια ΙΧ διαδικασία στην οποία τους ισοπέδωσε ως προσωπικότητες και ως κομματικά στελέχη, ενώ ταυτόχρονα διέγραψε το κόμμα ως αποκλειστικό φορέα παραγωγής πολιτικής.
Εφεξής θα την παράγει ο ίδιος με βάση τις προσωπικές του ανάγκες και θα την μεταφέρει με τεχνικές μάνατζμεντ στους βουλευτές.
Κανείς δεν του εξήγησε ότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έχουν εκλεγεί σ’ αυτή τη Βουλή, με ένα συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα και δεσμεύονται στα πλαίσια εντολής, -όπως την διαμόρφωσε ως κεντρικός φορέας της ο Αλέξης Τσίπρας- και αυτό δεν μεταβιβάζεται.
Οφείλουν να πολιτεύονται με τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν εκλεγόμενοι, όχι με τις βάση τις επιθυμίες του Κασσελάκη. Λογοδοτούν στο ευρύτερο εκλογικό σώμα των περιφερειών τους και όχι στα 75.000 – πανελλαδικά- κομματικά μέλη που τον εξέλεξαν και έκτοτε αγνοούνται.
Τέλος πρέπει να επισημανθεί η, καθεστωτικού τύπου, σιωπή που επιβλήθηκε σε όλους. Σε συνδυασμό με την αποτυχία του πολιτικού ρεπορτάζ να περιγράψει όσα συνέβησαν στις Σπέτσες, η συγκέντρωση εξελίχθηκε προσωπική υπόθεση του Κασσελάκη, για τον οποίον τα μυστήρια συνεχίζονται, καθώς το παρελθόν του, και η οικονομική του κατάσταση, παραμένουν στο ημίφως.
Είναι ο μόνος αρχηγός κόμματος του οποίου το «πόθεν έσχες» παραμένει άγνωστο. Εμφανίζεται με περιουσία, ακίνητα, επιχειρήσεις και οικονομική ρευστότητα, χωρίς επιβεβαίωση από δημόσια αρχή σε ποιον ανήκουν. Σαν τους παλιούς γαιοκτήμονες αντιμετωπίζει όσους τους ακολουθούν ως κολλήγους και τους πολίτες ως καταναλωτές προσωπικών του αναρτήσεων -με το ακροδεξιό εφεύρημα της «αδιαμεσολάβητης» επικοινωνίας.
