Του Γ. Λακόπουλου
Όλα ξεκίνησαν από τη Βουλή, όταν η Φώφη Γεννηματά αναφέρθηκε σε “αξιόπιστη προοδευτική αντιπολίτευση” σήμερα και «αποτελεσματική προοδευτική κυβέρνηση» αύριο. Ο παριστάμενος Αλέξης Τσίπρας συμφώνησε
Η ιδέα να συγκλίνουν οι δημοκρατικές δυνάμεις – για την ακρίβεια να επιστρέψει το Κινάλ στη Δημοκρατική Παράταξη, αντί να κάνει πόλεμο στον Τσίπρα υπέρ του Μητσοτάκη- θα μπορούσε να γεννήσει κάτι νέο.
Αλλά δεν κράτησε πολύ: συνεργάτης της Γεννηματά είπε ότι η κυρία εννοούσε κυβέρνηση υπό την ίδια- που θα έχει μεγάλο κόμμα ως τότε..
Αυτό το καλαμπούρι γίνεται επικίνδυνο. Κάποιοι φαντάζονται ότι στις εκλογές η Δημοκρατική Παράταξη θα μετέχει με 5-6 κόμματα και στη συνέχεια θα συγκυβερνήσουν, ανάλογα με τα ποσοστά τους.
Μόνο ως απόπειρα υπονόμευσης της προοπτικής για δημοκρατική κυβέρνηση μπορεί να εκληφθεί μια τέτοια ερμηνεία: η προοδευτική κυβέρνηση για να υπάρξει πρέπει να διεκδικήσει τη νίκη με ένα κόμμα και επικεφαλής τον Αλέξη Τσίπρα.
Όχι γιατί αυτός μπορεί να νικήσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως κύριος αντίπαλός του. Αλλά γιατί μόνο ένα κόμμα υπό την ηγεσία του μπορεί να πείσει ότι θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, στην οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη ωθεί όλο και βαθύτερα.
Ενδεχομένως όπως είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν αρκεί. Χρειάζονται πρωτοβουλίες από την πλευρά του Τσίπρα για να φτάσει σ’ αυτό το σημείο. Αλλά σε κάθε περίπτωση κανείς άλλος δεν μπορεί να προβάλλει με αυτάρκεια λύση εξόδου από το πηγάδι που έριξε τη χώρα η συνύπαρξη της Δεξιάς – κορονοϊού.
Ο Τσίπρας θα κερδίσει αν θα πάει στις εκλογές όχι ως ένας από 3-4 επικεφαλής «όμορων» δημοκρατικών κομμάτων, αλλά ως φυσικός επικεφαλής συνολικά της παράταξης. Με στόχο την αυτοδυναμία και τίποτε λιγότερο.
Οι εκλογές θα είναι αναμέτρηση Μητσοτάκη – Τσίπρα. Θα κερδίσει όποιος στοιχίσει πίσω του το συνολικό δυναμικό της παράταξής του συν τις δυνάμεις του «Κέντρου».
Προοδευτική κυβέρνηση με αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
Η απλή αναλογική είναι πρόβλημα και για τους δυο σ’ αυτό, αλλά η ισχυρή πιθανότητα να ακολουθήσουν αμέσως νέες εκλογές με το νέο εκλογικό σύστημα, κάνει την αναμέτρηση του «μητέρα όλων των μαχών», που δεν αφήνει στη Δημοκρατική Παράταξη περιθώρια για κατατμήσεις.
Ο Μητσοτάκης κινδυνεύει από την εγκατάσταση ενός νέου κόμματος στο μαλακό υπογάστριο της ΝΔ, αλλά και την αναβίωση μιας νέας Χρυσής Αυγής – για την οποία ο ίδιος στρώνει το δρόμο.
Ο Τσίπρας κινδυνεύει περισσότερο αν στον αντιδεξιό χώρο επικρατήσει η αντίληψη «πάμε ο καθένας με το κόμμα του στις εκλογές και τα βρίσκουμε μετά».
Αν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πέσει σ’ αυτή την παγίδα, μετά το 1977, δεν θα έφτανε ποτέ στο 1981.
Δεν έχει λογική η θεωρία ότι μετά τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως το ισχυρότερο κόμμα της Παράταξης θα καλέσει τη Γεννηματά, τον Βαρουφάκη και τον Κοτζιά να σχηματίσουν κυβέρνηση.
Στις συνθήκες που δημιουργεί η ανάγκη να απομακρυνθεί η χειρότερη κυβέρνηση που γνώρισε η χώρα από τη Μεταπολίτευση υπάρχουν περιθώρια για πλαγιοκόπηση της κυβερνητικής αυτοδυναμίας του Τσίπρα και του κόμματός του.
Πιο απλά: προοδευτική κυβέρνηση θα υπάρξει μόνο με την αυτοδύναμη εκλογική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τον ακολουθήσει συνολικά η βάση της παράταξης.
Η προεκλογική πολυδιάσπαση σε κόμματα και κομματίδια, προσωπικών φιλοδοξιών, θα είναι δώρο στον Μητσοτάκη και τη Δεξιά.
Το χρέος του Αλέξη Τσίπρα
Πώς ακριβώς θα αναδειχθεί αυτή η προοπτική, με ποιο πρόγραμμα και ποια πρόσωπα είναι ακόμη τα ζητούμενα. Και αποτελεί χρέος του Τσίπρα να βρει τις απαντήσεις.
Προϋπόθεση είναι να αποκλειστεί το προεκλογικό σκορποχώρι. Ο ίδιος πρέπει να αρχίσει από το σκορποχώρι στο κόμμα του με συγκεκριμένες κινήσεις.
-Πρώτο: η προσωπική του παρουσία. Οι εσωκομματικοί δισταγμοί και η αναβολή ανάληψης πρωτοβουλιών ραγίζουν το ηγετικό προφίλ του πρώην Πρωθυπουργού. Κερδίζει τις αναμετρήσεις στη Βουλή με τον Μητσοτάκη, αλλά αυτό δεν οδηγεί πουθενά. Ως ηγέτης πρέπει να πείσει ότι μπορεί με την πολιτική του να βγάλει τη χώρα από την κρίση.
Δεύτερο: Το κόμμα, η ιδεολογία και η πολιτική ταυτότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πρέπει να αποκτήσει διακριτή ιδεολογία ως σύγχρονο ριζοσπαστικό κόμμα. Με αναγνωρίσιμη πολιτική ταυτότητα ως φορέας συνάντησης Αριστεράς-Κεντροαριστεράς και όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού αντι-δεξιού χώρου.
Σ’ αυτό αποτελούν τροχοπέδη οι εσωκομματικές συσπειρώσεις, οι φράξιες και οι προσωπικοί μηχανισμοί. Χωρίς να διαλυθούν οι ομάδες και να απομονωθούν οι «παράγοντες», ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα παραπαίει.
Τρίτο: Το πρόγραμμα και τα πρόσωπα. Ο προγραμματικός λόγος που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι φλύαρες υποσχέσεις όπως προκύπτει από τις «προτάσεις» που ζητούνται αυτή την περίοδο για το «Πρόγραμμα Σταθάκη».
Αρκεί η απάντηση σε μία μόνο ερώτηση: πού θα πάμε τη χώρα και ποιοι είμαστε εμείς που θα την πάμε.
Αυτό χρειάζεται ένα λιτό ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ, μια ομάδα επαρκών στελεχών που θα το υλοποιήσουν και ένας έντιμος ηγέτης που θα το εγγυηθεί στην κοινωνία.
Η αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως κυβερνητική δύναμη από την πλειοψηφία περνά από τα πρόσωπα με τα οποία θα απευθυνθεί στην κοινωνία. Αν μείνουν στον άμβωνα μόνο οι φιγούρες της περιόδου 2015-19, αποχαιρέτα την την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Όσο μένουν κάποια συγκεκριμένα ονόματα στη μαρκίζα ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δεν θα έχει ακροατήριο. Στην καλύτερη περίπτωση θα γυρίζει γύρω από τον εαυτό του και θα απευθύνεται σε ένα περιορισμένο κοινό.
«Ομάδα της νίκης» με νέα πολιτική και νέα πρόσωπα
Για να ακουστεί ο Τσίπρας χρειάζεται νέα ηγετική ομάδα δίπλα του.
Το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωσή της είναι να εκκενώσει τις πρώτες θέσεις από όσους έχουν «καεί». Τα «τρία Πι» προκαλούν με την παρουσία του ο καθένας. Η «ομάδα των Βορείων Προαστίων» είναι τροχοπέδη.
Οι εναπομείναντες από τις παλιές « συνιστώσες», δεν καταλαβαίνουν, ή έχουν ξεπεραστεί και θολώνουν το μήνυμα.
Η νέα ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ πρέπει να έχει πρώτο τραπέζι πίστα μια ομάδα που θα διαμορφωθεί από τρεις «πηγές»:
Πρώτο: τα κομματικά και κοινοβουλευτικά στελέχη που που αναδείχθηκαν επί Τσίπρα. Δεύτερο: υγιή στοιχεία από το ΠΑΣΟΚ. Τρίτο: νέα πρόσωπα από την κοινωνία με κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση.
Όλοι πρέπει να διαθέτουν έξωθεν καλή μαρτυρία και ευχέρεια κίνησης στο δημόσιο χώρο.
Για να διεκδικήσει ο Τσίπρας τη διακυβέρνηση απέναντι στο «σύστημα Μητσοτάκη» που θα παίξει σκληρά και αθέμιτα- και με πολλά μέσα στη διάθεσή του- πρέπει να συγκροτήσει «ομάδα της νίκης» με νέα πολιτική, νέες σχέσεις, νέα πρόσωπα.
Αυτά βρίσκονται μέσα στο βεληνεκές του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην κοινωνία. Σχεδόν δίπλα του. Δεν έχει παρά να σηκώσει το χέρι και να τους καλέσει. Αφού καθαρίσει πρώτα το τοπίο στο κόμμα του.
