Του Γ. Λακόπουλου
Τα γεγονότα είναι γνωστά. Όταν η κυβέρνηση Σαμαρά κουράστηκε να κατασκευάζει εξόδους από το Μνημόνιο, -φτάνοντας μέχρι τις γελοίες συνεδριάσεις των υπουργών με την τρόικα στο Παρίσι, ως τεκμήριο εκδίωξης της-, υιοθέτησε ένα κόλπο. Να στήσει στον Τσίπρα μια παγίδα, μετατρέποντας σε μειονέκτημα το πλεονέκτημα ότι είχε τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων – αρνούμενος να ψηφίσει για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Να του μεταφέρει το τελευταίο κομμάτι του δευτέρου Μνημονίου, ώστε να μην μπορεί να το διαχειριστεί και να καταρρεύσει για να έλθει εκ νέου ο Σαμαράς. Η πατέντα ήταν ξεπατικωμένη από τον Ναστρεντίν Χότζα: θα τρέξει, θα ιδρώσει, θα πλευριτωθεί και θα πεθάνει.
Έτσι στις αρχές Δεκεμβρίου του 2014 ο Σαμαράς αρνείται να κλείσει δεύτερο Μνημόνιο με ένα πακέτο μέτρο που θα μπορούσε να έχει περιοριστεί στο ένα δισεκ. ευρώ, άντε ενάμιση. ‘Τσίπρα ετοιμάσου!’ .
Για να μην γίνει καμία στραβή και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάξει γνώμη στην προεδρική εκλογή του κοτσάρισε και ως υποψήφιο πρόεδρο της Δημοκρατίας τον αντιπρόεδρο του κόμματος του -ευπρεπή πολιτικό κατά τα λοιπά- ώστε να μην μπορεί να τον ψηφίσει με τίποτε. Αδιαφορώντας ότι έτσι έδινε στον Τσίπρα το άλλοθι να κάνει Πρόεδρο ακόμη και τον ξάδερφό του, αφού θα χρειάζονταν μόλις 120 ψήφους μετεκλογικά.
Τη συνέχεια την ξέρουμε. Ο Σαμαράς καταποντίστηκε στις εκλογές και ξανακαταποντίστηκε στο Δημοψήφισμα μέχρι να συνειδητοποιήσει ότι το κόλπο της ‘αριστερής παρένθεσης’ δεν έπιασε.
Φαίνεται όμως ότι δημιούργησε σχολή. Και ο πρώτος μαθητής του είναι ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος από ότι δείχνουν τα πράγματα κοπιάρει τον Σαμαρά με σκοπό να κάνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ‘δεξιά παρένθεση’, αν κριθεί ότι η ΝΔ μπορεί να προηγηθεί με μια άμεση εκλογική αναμέτρηση.
Ο Πρωθυπουργός βρίσκεται αυτή τη στιγμή μπροστά στην υπογραφή ενός πακέτου μέτρων στο οποίο περιλαμβάνεται και η μείωση των συντάξεων, προκειμένου να κλείσει αξιολόγηση και να συνεχιστεί η εφαρμογή του Μνημονίου ως την …επόμενη.
Οι πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν ότι παρότι υπόσχεται από τον περασμένο Νοέμβριο ήδη ότι η αξιολόγηση όχι ακριβώς θα κλείσει, αλλά και θα είναι η αφετηρία για τη συζήτηση του χρέους, τώρα κυριαρχούν σκέψεις να εγκαταλειφθεί. Ή καλύτερα να περάσει από το φίλτρο των εκλογών.
Αν τις κερδίσει δεν θα έχει ιδιαίτερη σημασία τι θα υπογράψει και την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γίνει ο αρχηγός με την πιο σύντομη θητεία, όπως περιέργως τον προειδοποίησε στην τελευταία αναμέτρησή τους στη Βουλή ο Πρωθυπουργός.
Αν ηττηθεί τότε οι δυσκολίες της αξιολόγησης θα περάσουν στα χέρια του Μητσοτάκη και με τον ΣΥΡΙΖΑ απέναντι. Μάλλον θα δυσκολευτεί να την κλείσει, υπό την πίεση και των πολυπληθών λαϊκιστών της τη ΝΔ. Οπότε πάλι σε παρένθεση θα καταλήξει.
Για να υλοποιηθεί αυτό το σενάριο χρειάζονται συνθήκες όξυνσης και αυτό ακριβώς συμβαίνει αυτές τις ημέρες με την υπόθεση των διαρροών των ιδιωτικών συζητήσεων των στελεχών του ΔΝΤ -που υποκλάπηκαν από αγνώστους, αλλά δεν αμφισβητούνται.
Η κυβέρνηση, η οποία παραδόξως ήταν –σαββατιάκα- έτοιμη να αντιδράσει, ανεβάζει τους τόνους. Και παρότι δεν κατάφερε να παρασύρει και τους Ευρωπαίους κατασκευάζει ένα δίλλημα στο οποίο μόνο η ίδια θα έχει την απάντηση και το οποίο και στη μια και στην άλλη περίπτωση θα καταστήσει τη ΝΔ ‘δεξιά παρένθεση’.
Στην πρόσφατη εφαρμογή του από τον Σαμαρά κατά του Τσίπρα το σχέδιο απέτυχε, παρ’ ότι … απέτυχε και ο Τσίπρας. Τι θα συμβεί αν ο σημερινός πρωθυπουργός κλιμακώσει την εφαρμογή του κατά του Μητσοτάκη μένει να το δούμε.
