Toυ Θανάση Τσεκούρα
Ο Ρουβίκωνας είναι ένα ποταμάκι έξω από τη Ρώμη. Έγινε διάσημο, όταν τον πέρασε ο Ιούλιος Καίσαρ με τις λεγεώνες του για να καταλάβει τη Ρώμη από τους σφετεριστές.
Χθες ο Αλέξης Τσίπρας με την πρόταση που κατέθεσε στο Πολιτικό Συμβούλιο για ένα νέο ΣΥΡΙΖΑ πέρασε τον δικό του Ρουβίκωνα. Ακολουθώντας κατά γράμμα τη συμβουλή όχι του Καίσαρα, αλλά ενός άλλου σημαντικού στην ιστορία, του Μάο Τσε Τούνγκ: «Φωτιά στο Γενικό Επιτελείο». Tης Κουμουνδούρου εννοείται.
Οι προτάσεις Τσίπρα είναι γνωστές και τις αναλύει διεξοδικά στη στήλη του ο Βασίλης Σκουρής. Η συμπύκνωσή τους είναι εξαιρετικά απλή. Αν επικρατήσουν στο προσεχές Συνέδριο, ένας κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ κλείνει οριστικά. Και ένας νέος κύκλος ανοίγει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, στον πρώτο κύκλο, μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, γνώρισε τεράστια λαϊκή απήχηση. Εκθρόνισε τα παλιά κόμματα (ΠΑΣΟΚ,ΝΔ), κυβέρνησε τη χώρα επί πέντε σχεδόν χρόνια και έχασε την εξουσία. Σήμερα, παραμένει πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή της χώρας. Για να ξανακερδίσει την εξουσία, χρειάζονται νέοι όροι και προϋποθέσεις. Αυτός είναι ο νέος πολιτικός κύκλος που ανοίγει. Κάτι σαν «ΣΥΡΙΖΑ reloaded» που λένε και στο Χόλυγουντ.
Όπως και στα «reloaded» του αμερικανικού κινηματογράφου, αυτός που παραμένει ο ίδιος συνήθως είναι ο πρωταγωνιστής. Ο Τσίπρας ήταν ο πρώτος που συνειδητοποίησε την ανάγκη για έναν νέο κύκλο του ΣΥΡΙΖΑ. Την επαγγέλθηκε τη βραδιά της εκλογικής ήττας, τον Ιούλιο του 2019. Μετεωρίσθηκε για δυόμισι χρόνια σε αέναες απόπειρες εσωκομματικών ισορροπιών με αποτέλεσμα το project να θυμίζει την «Επαγγελία μιας αδύνατης αλλαγής». Και τώρα την επαναφέρει δυναμικά και ολοκληρωμένα.
Ο λόγος είναι απλός. Ο Τσίπρας έγινε Πρωθυπουργός. Γνωρίζει ότι έχει όλες τις δυνατότητες να ξαναγίνει. Όμως, πρώτα, πρέπει να γίνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε Πρόεδρος, ούτε Γραμματέας της ΚΕ του Συνεδρίου. Ούτε «πρώτος μεταξύ ίσων».
Ο δεύτερος λόγος είναι επίσης σημαντικός. Η περίοδος της «Επαγγελίας μιας αδύνατης αλλαγής» δεν έφθειρε μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Έφθειρε και το προσωπικό πολιτικό κεφάλαιο του Τσίπρα. Παραφράζοντας μια πρόσφατη διαπίστωση του Γιάννη Λούλη, ο ΣΥΡΙΖΑ κόντεψε να καταπιεί και τον ίδιο τον Τσίπρα. Επέλεξε λοιπόν τη «φυγή προς τα εμπρός». Για να αποφύγει την «παγίδα» και να οργανώσει ένα πολιτικό restart. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τον ίδιο.
Η μέθοδος για το restart του Τσίπρα μπορεί να είναι ανατρεπτική αλλά είναι ταυτόχρονα και βαθιά δημοκρατική. Γιατί όλοι συμφωνούμε ότι «η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα»; Επειδή μπορεί να τα υπερβαίνει. Με δημοκρατικές μεθόδους.
Η εκλογή του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ και της υπόλοιπης ηγεσίας από τη βάση είναι επιβεβαίωση του υπέρτατου κανόνα της δημοκρατίας.
Στο καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα που ζούμε, στην αντιπροωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία, ο λαός είναι κυρίαρχος και η λαϊκή κυριαρχία ασκείται μέσα από την εκλογική διαδικασία. Η πλειοψηφία εκλέγεται για να κυβερνά και η αντιπολίτευση κάνει τη δουλειά της.
Είναι δυνατόν η κοινωνική βάση του ΣΥΡΙΖΑ να στερείται το δικαίωμα που διαθέτουν κατά το Σύνταγμα όλοι οι πολίτες; Να εκλέγουν δηλαδή τα πρόσωπα της επιλογής τους. Όπως στο Κοινοβούλιο, έτσι και στο κόμμα τους.
Όσοι, κυρίως εντός του ΣΥΡΙΖΑ, νιώθουν μια δυσπεψία για την εκλογή από την κοινωνική βάση μάλλον έχουν υποπέσει σε ένα λεκτικό και πολιτικό αμάρτημα. Η δημογεροντία και η γραφειοκρατία δεν είναι δημοκρατία. Συνήθως είναι η αναπαραγωγή μιας «κάστας», αποκομμένης από τις ζωντανές και δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας, με χαρακτηριστικά μιας εξουσιαστικής και εξουσιομανούς νομενκλατούρας.
Παρόμοιες γραφειοκρατίες οδηγούν τους ηγέτες σε πολιτικό θάνατο, τα κόμματα σε λήθαργο και τους πολίτες «στα πιο βαθιά χασμουρητά». Είναι τα «Γενικά Επιτελεία» που ήθελε να τους βάλει φωτιά ο Πρόεδρος Μάο.
Ας επανέλθουμε στην πλατεία Κουμουνδούρου. Για να τελειώσουμε όπως ξεκινήσαμε, ο Τσίπρας διέβη τον Ρουβίκωνα. Τώρα «ο κύβος ερρίφθη». Ο δρόμος προς τη Ρώμη είναι πλέον ανοικτός, αλλά δεν θα είναι ούτε εύκολος, ούτε στρωμένος με ροδοπέταλα. Είναι όμως ο μοναδικός για την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ σε τροχιά εξουσίας.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR