Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Στην τελευταία δημόσια εμφάνισή του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Απ. Τόσκας είπε ότι “οι αστυνομικοί δεν είναι ορντινάντσες, ούτε σεκιούριτι”. Διαφόρων προσώπων εννοούσε. Έχει κέφια και μας κάνει και πλακίτσα ; Τι άλλο από ορντινάντσες είναι όταν εδώ και πολλά χρόνια εκχωρούνται εν λευκώ στην υπηρεσία διαφόρων παραγόντων; Που απασχολούνται σε όσους επικαλούνται λόγους ασφάλειας και εννοούν να την πληρώνουν οι πολίτες. Από πού κι ως πού όποιος δεν αισθάνεται ασφαλής κατά δήλωσή του, πρέπει να φυλάσσεται από το κράτος με προσωπική φρουρά;
Να δηλώσουμε όλοι τότε και να έχουμε τον δικό μας αστυνομικό για συνοδεία στις επισκέψεις στους τους συγγενείς, στα ψώνια, στο χωριό και στο γήπεδο. Να αποκτήσουμε και πρεστίζ: για να έχει αστυνομικό στη διάθεσή του, θα είναι σπουδαίος.
Υπάρχουν πρόσωπα που ευλόγως πρέπει να φυλάσσονται. Όχι για να προστατευθούν οι ίδιοι, αλλά η δουλειά που κάνουν και τους καθιστά ενδεχομένους στόχους. Τους προστατεύουμε γιατί δουλεύουν για μας. Προσωπική ασφάλεια με κρατικά λεφτά δεν νοείται.
Π.χ. είναι λογικό -και αναγκαίο -να φρουρούνται ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός, ο πρόεδρος της Βουλής, οι αρχηγοί των κομμάτων, οι πρώην πρωθυπουργοί και οι εν ενεργεία υπουργοί. Πολύ σωστά φυλάσσονται επίσης οι δικαστικοί που χειρίζονται ευαίσθητες υποθέσεις και η διοίκηση της Δικαιοσύνης.
Ωστόσο με πόσους θα φυλάσσονται; Πώς διαβαθμίζεται πόσοι αστυνομικοί θα διατίθενται στον καθένα; Ακόμη δεν έχει διαψεύσει ο υπουργός δημοσίευμα των ΝΕΩΝ ότι για τη φύλαξη ενός μέλους του σημερινού υπουργικού συμβούλιο απασχολούνται ενενήντα πέντε -αριθμός 95- αστυνομικοί. Έλεος. Αν είναι να μας κοστίζει τόσο, ας μην είναι υπουργός.
Να φυλάσσονται εν πάση περιπτώσει αυτοί για τους οποίους υπάρχουν προφανείς λόγοι να φυλάσσονται- λόγοι που αφορούν την Πολιτεία και την κοινωνία, όχι τους ιδίους. Αλλά γιατί δεκάδες αστυνομικοί σε αρχηγούς κομμάτων; Αν δεν τους επαρκεί η στοιχειώδης προσφορά ασφάλειας από το κράτος, γιατί δεν πληρώνουν τα κόμματά τους; Για τόσα και για τόσα πληρώνουν εδώ και δεκαετίες;
Αλλά ας παρακάμψουμε την κατηγορία των -τύποις ή ουσιαστικά- VIP στους οποίους διατίθεται αστυνομική φρουρά. Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί και δεν είναι μόνο η φρουρά. Οι πρώην πρόεδροι της Βουλής , που δεν είναι καν βουλευτές, γιατί έχουν στη διάθεσή τους αστυνομική συνοδεία, φρουρά και προσωπικό που πληρώνεται από τη Βουλή;
Γιατί έχουν ανάλογα προνόμια οι αρχηγοί κομμάτων που δεν υπάρχουν πια και οι αντιπρόεδροι κυβερνήσεων του παρελθόντος; Γιατί έχουν αστυνομική συνοδεία που φτάνει ως… οκτώ άτομα πρώην υπουργοί; Για να τους συνοδεύουν στις ταβέρνες;
Αν κάποιος που άσκησε κάποτε διακυβέρνηση θεωρεί ότι κινδυνεύει σε μια μετακίνηση, ας απευθυνθεί στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του και αν έχει βάση το αίτημά του να του δώσουν ένα περιπολικό να τον πάει κάπου. Με ποια λογική πρώην υπουργοί πρέπει να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό με δαπάνες ασφάλειας τους; Από ποιον κινδυνεύουν που δεν κινδυνεύουν οι κοινοί πολίτες; Και ποιος αποφαίνεται γι’ αυτό;
Είναι δυνατόν όποιος νομίζει ότι είναι “εθνικό κεφάλαιο” να αξιώνει και να του διατεθεί μισή διμοιρία αστυνομικών για να σουλατσάρει όπου θέλει με την οικογένειά του; Ας ρωτήσει ο Τόσκας τους αστυνομικούς που διαθέτει σε πάσης κατηγορίας πρώην πώς τους χρησιμοποιούν.
Πάμε παρακάτω. Γιατί έχουν αστυνομικούς μονίμως στη διάθεσή τους οι βουλευτές; Από ποιους κινδυνεύουν; Και οι 300 κινδυνεύουν και έχουν φρουρά; Αν κινδυνεύουν γιατί δεν υπάρχει ένας στόλος αυτοκίνητων που θα μεταφέρει τον βουλευτή κάπου για να κάνει τη δουλειά του με τη συνοδεία ενός αστυνομικού και για τις ιδιωτικές μετακινήσεις του ας κάνει το κουμάντο του.
Να κλείσουμε με το χειρότερο και πιο τριτοκοσμικό: Για ποιο λόγο διατίθεται αστυνομική φρουρά σε ιδιώτες; Επιχειρηματίες, εκδότες, δημοσιογράφοι, ακόμη και καλλιτέχνες έχουν αστυνομική συνοδεία. Για ποιο λόγο; Αν κινδυνεύουν, ας μεριμνήσει η αστυνομία όπως για τους λοιπούς πολίτες. Τι είναι αυτό που καθιστά ξεχωριστό κάποιον που μιλάει στην τηλεόραση ή γράφει σε μια εφημερίδα; Αν κινδυνεύει να τον προστατεύσει το αφεντικό του για τα συμφέροντα του οποίου εργάζεται. Γιατί να τον πληρώνουν οι υπόλοιποι;
Τα ίδια ερωτήματα αφορούν τα γήπεδα. Οι ομάδες είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι αγώνες μεταξύ τους επιχειρηματικές δραστηριότητες. Γιατί πρέπει να φρουρούνται με έξοδα όσων πληρώνουν φόρους; Υποχρέωσή τους είναι να διασφαλίσουν με δαπάνες τους την ηρεμία στους χώρους που καλούν τους πελάτες τους. Όχι να προκαλούν οι ίδιες τα επεισόδια -γιατί αυτό συμβαίνει- και να τρέχει η αστυνομία που πληρώνεται από τους υπόλοιπους.
Οι πολίτες που άκουσαν τον υπουργό προστασίας του Πολίτη να λέει ότι δεν είναι “ορντινάντσες οι αστυνομικοί” ξέρουν ότι τους περιπαίζει. Και οι ίδιοι οι αστυνομικοί το ξέρουν. Όταν λέει ότι η κυβέρνηση έκοψε 1200 αστυνομικούς από τη φρούρηση παραγόντων αποκαλύπτει πόση από τη δύναμη της ΕΛΑΣ είναι αποσπασμένη σε δραστηριότητες εκτός των καθηκόντων της.
Όλοι κινδυνεύουν με μια κοινωνία. Όχι μόνο όσοι είχαν κάποτε αξίωμα, ή σηκώνουν το τηλέφωνο, δηλώνουν “στόχοι” και ζητούν ΙΧ αστυνομία με κρατικά λεφτά. Εκτός αν όπως τραγουδούσε ο Βαμβακάρης ” τους κυνηγάει ο λαός για τα καλά που κάνουν”…
ΥΓ: Η απόδειξη για τον εμπαιγμό που περιέχει η δήλωση του υπουργού είναι ότι δεκάδες πρώην υπουργοί, πρώην τραπεζίτες και πρώην βουλευτές, διευθυντές ΜΜΕ και δημοσιογράφοι, δεν επιδίωξαν ποτέ να τους διατεθεί αστυνομική φρουρά -αν και θα μπορούσαν να κάνουν όπως και οι “ανασφαλείς” και πονηροί…..
