Ενώπιον της ιστορίας ο Φιντέλ Κάστρο. Στα 90 έκλεισε τα μάτια και ήρθε η στιγμή να τα πει όλα στους ιστορικούς κι αυτοί θα κρίνουν και θα γράψουν…
Ακόμα βέβαια δεν έχουν πιάσει το στυλό ή το πληκτρολόγιο και μια δυσφορία, δεν μπορεί, θα την έχουν. Σίγουρα θα πρέπει να καθαρίσουν με κόπο την παθιασμένη αλήθεια φίλων και εχθρών.
Μια αλήθεια που θάμπωσε με τον χρόνο αλλά και με τον θάνατο του εκλιπόντος φούντωσε.
Θες το μέγεθος της προσωπικότητας, θες ο συμβολισμός των επαναστατικών λόγων με την σκληρότητα των έργων, θες το αποτέλεσμα της απεικόνισης όλων αυτών, έρχονται και θολώνουν το δια ταύτα. Όλοι συνέβαλλαν.
Στην Ιστορία όμως, δεν μετράνε γνώμες και απόψεις. Δεν υπολογίζονται με τα δικά μας μέτρα,συναισθήματα και εν τελεί με συμπάθειες η αντιπάθειες.
Διαβάσαμε ακούσαμε, και συζητήσαμε πολλά. Πριν αποφασίσουμε να αφήσουμε τους ιστορικούς στην ησυχία τους, ας δούμε εμείς, το φαινόμενο του τώρα,την στιγμή του Δημόσιου Λόγου μας. Δεν είναι η πρώτη φορά-γνωστό το φαινόμενο- που εμφανιζόμαστε, άθελα η ηθελημένα όλοι ως ειδικοί. Συνταγματολόγοι,σεισμολόγοι,οικονομολόγοι,προπονητές,γυναικολόγοι ηλεκτρολόγοι κτλ κτλ. Κτλ .
Δεν είναι η πρώτη φορά που πηγάζει, ίσως κοχλάζει η μέσα μας επιθυμία να πούμε την γνώμη μας. Μπορεί να μην μας την ζητάει κανείς, μπορεί να μην την ενστερνισθεί ουσιαστικά ή τυπικά κανείς, εμείς όμως, θα την πούμε. Φιλενάδα καινούργια η τεχνολογία,που μας σπρώχνει,βοηθάει και προτρέπει επιτακτικά σχεδόν.
Αφοπλιστικά το Φέις Μπουκ σε ρωτά. Τι σκέφτεσαι? Ε να μην είσαι λίγο ευγενικός, λίγο άνθρωπος του κόσμου και της ..επικοινωνίας? Την εποχή της πληροφορίας δεν λένε πως ζούμε? Ή μήπως της ζωντανής μοναξιάς σου..??
Να σου λοιπόν, ο κύριος Χαντζηπούρδογλου. Καμαρωτός και κορδωμένος με την Γνώμη του,τις εμμονές του τον καταπιεσμένο ψυχισμό του, ελεύθερος και ωραίος στην πληροφοριόσφαιρα της γειτονιάς του κόσμου. Ο θάνατος του Φιντέλ είναι μόνο η αφορμή. Εδώ μιλάμε για το αίσθημα της παγκόσμιας γειτονιάς…
Παγκόσμια προσωπικότητα αναγνωρίσιμη σχεδόν σε όλα τα επίπεδα. Επαναστάτης, Ηγέτης, δικτάτορας, …γυναικάς, φίλος του Μαραντόνα εχθρός της αστερόεσσας, φάρος ή..κακό σπυρί στο υπογάστριο της Αμερικής….
Κοίτα πως παρασύρθηκα, έτοιμος για γνώμη και κρίση και άποψη, έξω απ την σειρά των λέξεων…. Ούτε ο Αμβρόσιος να ήμουν…Πενήντα χρόνια η Κούβα ήταν αυτός ο Κομαντάντε και αυτός ήταν η Κούβα. Το άλλο σύμβολο της επανάστασης ο Τσε έφυγε νωρίς…Ο Φιντέλ ήταν δεύτερος. Συνειδησιακά και ιστορικά για κάθε ονειροπόλο της επανάστασης. Καλά και οι..άλλοι, αυτοί που δεν ζήσανε όπως θα θέλανε;…Και οι εξακόσιες τόσες απόπειρες δολοφονίας του;΄Αυτές να μιλήσουν;
Όλα τα στοιχεία στα πόδια σου, κριτή μου, σχεδόν βιωμένα. Και τι μπορεί να σε εμποδίσει κανένας, να πάρεις θέση; Να πεις, να γράψεις ή να αποφανθείς έστω και μονολεκτικά; Να πάρεις θέση στην κοινωνική αρένα, Και αυτό έγινε. Και θα ξαναγίνει.. Δικαίωμα…Κι ας ειρωνεύτηκαν κάποιοι, πως εξέφρασαν κρίση κατά του επαναστάτη, άνθρωποι που ποτέ δεν είπαν όχι κοιτώντας στα μάτια, την γυναίκα, τον εργοδότη τους ή τον καταπιεστή τους…Δικαίωμα…
Οι λέξεις, λοιπόν, εν αφθονία, ποταμός με υπερχείλιση μπροστά μας, να προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο.Και ο δημόσιος λόγος θάλασσα αγριεμένη απ’ το πάθος που δεν τιθασεύεται απο νόρμες και κανόνες… Πόσοι κρατήσανε νερό από αυτή την βροχή, πόσοι λούστηκαν με κάποια γνώση, πόσοι ακούσανε μια νότα απ την συγχορδία των τραγουδιστών, άγνωστο.
Ακόμα και πόσοι συμφωνήσαν να περιμένουμε τους ιστορικούς δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω, είναι πως δεν έχουμε την εκπαίδευση, την εγκράτεια, την υπομονή και την ψυχραιμία να εκφέρουμε την άποψή μας. Δεν έχουμε τον τρόπο. Τον τρόπο των ιστορικών… Το κάνουμε σχεδόν πρωτόγονα μέσα από το ποιο σύγχρονα μέσα…. Ίσως στο τέλος τέλος ,να μην μας ενδιαφέρει αν θα ακουσθεί η γνώμη μας, εμείς να την πούμε θέλουμε…Ο πολιτισμός προοδεύει και κάποιοι ακολουθούν, κάποιοι… αντιστέκονται, κάποιοι αδιαφορούν… Τι είχες Γιάννη;
Ένας δάσκαλος της δημοσιογραφίας έλεγε. Όταν γράφετε κάτι να σκέφτεσθε πως υπάρχουν πολλοί αναγνώστες, περισσότερο μορφωμένοι από εσάς. Ποιος το θυμάται άραγε…
Η ζωή απαιτεί παρουσία. Η ζωή θέλει ανάστημα. Θέλει δράση… Εδώ κοντεύουν να μας πείσουν πως αν δεν ψωνίζεις δεν υπάρχεις….
Δεν παριστάνω τον ψυχολόγο, αλλά μπορώ να αντιληφθώ πως αν δεν έχεις άποψη δεν υπάρχεις. Γι’ αυτό και δεν είμαι σε θέση ούτε να εξηγήσω,μα ούτε και να παρεξηγήσω κανέναν και καμία.
Τόσα χρόνια άλλωστε, βολεύτηκα με το επάγγελμα που υπηρέτησα. Τόσα χρόνια έμαθα καλά ένα μάθημα που μου έδωσαν οι παλαιότεροι. Άκου, παιδί μου, Δημοσιογράφος είναι αυτός που στο πρώτο μισό της καριέρας του, μιλά και γράφει για πράγματα που …δεν έχει ιδέα. Στο δε δεύτερο μισό,ούτε μιλά ούτε γράφει για πράγματα που γνωρίζει καλά.
Υ.Γ. Δεν ζήλεψα το υστερόγραφο απο τον καθηγητή κ. Γιάννη Πανούση, αλλά παρέλειψα να γράψω πως ο Δημόσιος Λόγος είναι μια μορφή άσκησης εξουσίας…