Το “νέο κόμμα της κεντροαριστεράς” ως συνέχεια των πειραμάτων με τον ΛΑ.Ο.Σ. και το “Ποτάμι”

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-150x150 (1)Η μέθοδος πρωτοεμφανίσθηκε το 2007 με τον Κ. Καραμανλή -δηλαδή εφαρμόσθηκε εναντίον του. Με την κυβέρνηση του 2004 είχε χάσει  την αναμέτρηση για τον βασικό μέτοχο. Την έχασε πολιτικά. Το ευρωπαϊκό δικαστήριο τον δικαίωσε, αλλά ήταν αργά.

Ωστόσο  το θέμα έμενε ανοιχτό. Οι θιγόμενοι καναλάρχες, εργολάβοι κ.λ.π. είχαν την αγωνία ότι μετά τι εκλογές του 2007 θα επιχειρούσε  εκ νέου να τους αφαιρέσει το προνόμιο μπίζνες με το δημόσιο και τηλεόραση που είχαν απονείμει στον εαυτό τους με διακομματική ανοχή. Όταν δηλαδή τα κόμματα  τους έδωσαν το σκοινί  για να τα κρεμάσουν.

Εν αρχή ην ο Καρατζαφέρης

Η λύση βρέθηκε στην εγκατάσταση νέου  κόμματος της Δεξιάς στο μαλακό υπογάστριο της ΝΔ. Η επένδυση έγινε στο πρόσωπο του Καρατζαφέρη που ήταν ήδη διαγραμμένος βουλευτής της ΝΔ.

Η διαδρομή του ήταν γνωστή: από τον καιρό που διοργάνωνε καλλιστεία μέχρι την εποχή που δίδασκε αντι-παπανδρεϊκή “δημοσιογραφία” με …. βιντεοκασέτες. Αργότερα διέπρεψε με την κατάληψη τηλεοπτικής συχνότητας από την οποία πέρασαν όλα τα άνθη της ακροδεξιάς και από την οποία ο ίδιος εξέπεμπε τον μισαλλόδοξο λόγο του.

Ίδρυσε τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό με κάθε καρυδιάς καρύδι. Και  ξαφνικά όλοι ξέχασαν ποιος ήταν- ως διαδρομή, ύφος δημόσιας παρουσίας, πολιτικές θέσεις και ιδεολογία. Πρώτο τραπέζι πίστα στις τηλεοράσεις και όλο “κύριε  πρόεδρε” οι  παρουσιαστές. Αντίρρηση μηδέν και κριτική καμία.

Φυσικά το εγχείρημα έτυχε. Ο Καραμανλής βγήκε αποδυναμωμένος το 2007. Μόλις 153 έδρες που έγιναν σύντομα 151. Και ο Καρατζαφέρη κύριος. Μέχρι και τον Παπανδρέου γοήτευε -γιατί νόμιζε πως ό,τι κόβει τον Καραμανλή τον  συμφέρει.

Τελικά μπήκε και στην κυβέρνηση με υπουργούς  Άδωνι Γεωργιάδη και τον Μάκη Βορίδη. Δυο από τα πουλέν που έμειναν στην πολιτική ως σήμερα- τα άλλα ή χάθηκαν ή … κάνουν εκπομπές σαν του Αδωνι στην περιθωριακή τηλεόραση. Ο ένας μάλιστα το πάει και για κόμμα.

Ο Καρατζαφέρης άρχισε να έχει όνειρα για αρχηγός της όλης Δεξιάς -ή πολυκατοικίας, όπως την έλεγε- και έστριψε αντιμνημονιακά το 2012 . Αλλά ο ΑΔΩΝΙΣΣαμαράς που από αντιμνημονιακός είχε γίνει εν τω μεταξύ σούπερ Μνημονιακός του τσίμπησε τον  “σολίστα του”-  όπως αποκαλούσε τον Βορίδη, αποδίδοντας σε “παιδική επιπολαιότητα” το τσεκούρι και την  αρχηγία στη “Νεολαία” του Παπαδόπουλου. Αλλά και τον Άδωνι που το είδε σαν τον Κώστα Βουτσά στην ταινία “Ο ατσίδας”: “το θέμα είναι να τρουπώσεις”.

Τρούπωσε σε μεγάλο κόμμα και τα έδωσε όλα για να γίνει σούπερ στέλεχος. Μάγεψε ακόμη και τον Βενιζέλο που  έλεγε με παράπονο “έχω εγώ στέλεχος σαν τον Άδωνι;”

Όταν τον έκοψε από υπουργό Υγείας για τον κάνει κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο κάποιοι Πασόκοι έβαλαν τα κλάματα και του τηλεφωνούσαν για να του πουν πόσο ήταν άδικο! Και τα πήγαινε τόσο καλά με την τρόικα. Την ημέρα. Γιατί τα βράδια συνέχιζε τις εκπομπές του σε περιθωριακά κανάλια για το μεροκάματο, βγάζοντας τον μικρότερο αδελφό  του, που είναι και μεγάλος θαυμαστής του, στο γυαλί.

Κατά τα λοιπά η συνεργασία του Τσίπρα με τον Καμμένο -που προερχόταν και από τη ΝΔ-  είναι το μόνο ανοσιούργημα. Η συνεργασία του Σαμαρά και του Μητσοτάκη με  συνεργάτες του Καρατζαφέρη στον ακροδεξιό ΛΑΟΣ είναι εντάξει.

Εν πάση περιπτώσει η αποστολή εξετελέσθη με τον Καρατζαφέρη και στο  τέλος “εξετελέσθη” και ο ίδιος.

Μετά ήλθε ο Σταύρος

Όταν ενέσκηψε ο Αλέξης Τσίπρας στην αρχή το μιντιακό σύστημα τον προέβαλε ως “φρεσκαδούρα” και ως πίεση στον Γ. Παπανδρέου -που δεν ήθελε και πολύ να συντονιστεί με τους πολέμιους του βασικού μέτοχου κ.λ.π.  Μετά όμως άρχισε να γίνεται επικίνδυνος, λεηλατώντας το ΠΑΣΟΚ και παίρνοντας τη θέση του.

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Επικίνδυνος για τη χώρα ο Τσίπρας ήταν έτσι κι αλλιώς -με τα μυαλά που κουβαλούσε και τα στελέχη που είχε- και αποδείχθηκε όταν πήρε την εξουσία. Αλλά οι μιντιοκράτορες δεν ανησυχούσαν γι’ αυτό. Το πρόβλημά τους ήταν ότι δεν έδειχνε διάθεση να κάνει παιχνίδι μαζί τους. Αφού λοιπόν δεν μπορούσε να τον ανακόψει το  ΠΑΣΟΚ –  έτσι όπως το κατάντησαν ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος  -πρέπει να βρεθεί άλλο ανάχωμα.

Κάτω από συνθήκες -που θέλουν πολύ συζήτηση- κατέφυγαν στο “Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη.  Όλη η προβολή έπεσε επάνω του για ανεδείχθη το νέο και ανατρεπτικό που προσκόμιζε ένας επιτυχημένος τηλεοπτικός δημοσιογράφος και καλό παιδί.  Ένα σωρό καθωσπρέπει κόσμος έσπευσε να πολιτευτεί με το κόμμα του.  Όμως οι επιδόσεις του ήταν μέτριες και ήδη οδηγείται στην εξαφάνιση.

Και τώρα οι παλιοί μας φίλοι

Συνεπώς, κάποιος πρέπει πάρει τη θέση του ως ανάχωμα και μπαλαντέρ. Η αναζήτηση στράφηκε στους παλιούς μας φίλους. Έναν αστερισμό πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που μεσουράνησαν επί “εκσυγχρονισμού” ως υπουργοί Σημίτη, οι κυβερνήσεις του οποίου υπέγραφαν τη διανομή κοινοτικού, εθνικού και τραπεζικού χρήματος. Έκαναν  όνομα, αλλά στη συνέχεια ατύχησαν καθώς τους συμπαρέσυρε το 12% του 2012  και το 4% του 2015 και έμειναν εκτός Βουλής χωρίς ρόλο.

Ωστόσο κανείς δεν χάνεται. Ήλθε η ώρα που  χρειάζεται η παρουσία τους για το σχέδιο “νέο κεντροαριστερό κόμμα” -το οποίο απέτυχε ως τώρα γιατί είχε δυο προϋποθέσεις που δεν υπολογίστηκαν σωστά.  Η πρώτη ήταν να διαλυθεί  το ΠΑΣΟΚ. Πώς να πεις όμως στους ψηφοφόρους του που απέμειναν ότι ήταν κορόιδα που ψήφιζαν τόσα χρόνια το κόμμα τους, λοιδορούμενοι από τους αντιπάλους του και τώρα  πρέπει να το ξεχάσουν γιατί αυτοδιαλύεται για να μπει σε άλλο σχήμα το οποίο μπορεί να έχει αρχηγό ακόμη και τον Στουρνάρα;

Η Γεννηματά τόπιασε και στύλωσε τα πόδια και μάλλον καλά έκανε. Θα της βγει σε καλό όταν αρχίσουν οι παλιοί ψηφοφόροι που πήγαν στον Τσίπρα να τον εγκαταλείψουν.

ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ Φ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ Α ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΗ δεύτερη προϋπόθεση  -που δεν βγαίνει για το κόμμα που θα αντικαταστήσει το ΠΑΣΟΚ, είναι ότι κανείς από τους ενδιαφερόμενους δεν έχει το μπόι να κάνει τον αρχηγό. Ο Βενιζέλος που έχει τα φυσικά χαρίσματα έχει ταυτόχρονα και τον ανθρωποδιώχτη και δεν κάνει- άλλωστε υπήρξε αρχηγός κόμματος και φάνηκαν οι προκοπές του. Οι υπόλοιποι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους, αλλά είναι οι μόνοι που την έχουν. Ούτε βουλευτές δεν μπόρεσαν  να βγουν. Επιπλέον ο καθένας θεωρεί ότι είναι καλύτερος από τον άλλον και δικαιούται την ηγεσία. Αδιέξοδο.

Τελικά η λύση που προκρίνεται είναι “να πάνε όλοι μαζί”. Συλλογικά.  Άρχισε, λοιπόν, να διαμορφώνεται το κλίμα για τη σύγκλισή τους, τις διεργασίες τους, τους μεγάλους στόχους που θα υπηρετήσουν. Υπάρχουν ακόμη μικροαντιθεσούλες, αλλά όλα θα διευθετηθούν. Και τότε θα αρχίσουν και οι δημοσκόποι να βρίσκουν ότι αυτό το κόμμα ήταν ό,τι ακριβώς περίμεναν οι πολίτες.  Κλπ. κλπ.. Χιλιοπαιγμένα πράγματα.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο σημείο του “δεσίματος” του γλυκού. Πρώην υπουργοί του Σημίτη και του Γ. Παπανδρέου –πολιτικοί καριέρας δια του κράτους οι περισσότεροι- θα συμπράξουν σε ένα σχήμα που θα εμφανιστεί ως κεντροαριστερό κόμμα. Ποιους εκπροσωπούν; Κανέναν.

Κεντροαριστερά στην Ελλάδα είναι το  ΠΑΣΟΚ. Με τη Γεννηματά ως πρόεδρό του σήμερα – ή τον διάδοχό της αύριο. Τον προκάτοχό της -χθες – αναγνωρίζουν οι Ευρωπαίοι κεντροαριστεροί και σοσιαλδημοκράτες ως  συνομιλητή. Το ΠΑΣΟΚ μετέχει στα αντίστοιχα όργανα.  Και οι εγχώριοι κεντροαριστεροί πολίτες, “αυτό ξέρουν, αυτό  εμπιστεύονται” – για να χρησιμοποιήσουμε  ένα παλιό διαφημιστικό σλόγκαν.

Ωστόσο η προσπάθεια συνεχίζεται με συναντήσεις και επαφές σε λόμπι ξενοδοχείων, σπίτια και  γραφεία εκδοτών και επιχειρηματιών. Ο Σημίτης  από ό,τι φαίνεται είναι μέσα. Άλλωστε και ο ίδιος έτσι δεν αναδείχθηκε; Ο Βενιζέλος θα προτιμούσε να στήσει κάτι δικό του, αν φύγει από το ΠΑΣΟΚ, στο οποίο  υφίσταται το ανοσιούργημα η Φώφη αντί να του τηλεφωνεί να τον ρωτάει για τις  αποφάσεις της, έχει την αξίωση να της τηλεφωνεί ο ίδιος  για να τις μαθαίνει….  

Πιο  σοβαρός από τους άλλους ο Χρυσοχοϊδης κλωτσάει…Τον Παπανδρέου δεν τον θέλουν γιατί είναι τοξικός. Αλλά τελικά τα πράγματα στα στρώσουν. Πρέπει να στρώσουν. Για να  έχει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάποιον να βάλει πλάτη, αν χρειαστεί  κάποια στιγμή. Άλλωστε καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

Σαν τις διαλυμένες μπάντες…

Όμως φαίνεται ο κύβος ερρίφθη- εκτός αν πλακωθούν πάλι μεταξύ τους. Μια ομάδα άεργων της πολιτικής τα τελευταία χρόνια που δεν μπορούν να μυρίσουν ένας τον άλλον, που έχουν σούρει τα εξ αμάξης εναντίον αλλήλων, ανακάλυψαν ότι ο προορισμός τους  είναι να  απαλλάξουν τη χώρα από το ΠΑΣΟΚ. Αφού δεν κατάφεραν να απαλλάξουν το ΠΑΣΟΚ από τη Φώφη και να πάρουν στη θέση της –στο ΠΑΣΟΚ.

Ρώτησα κάποια στιγμή τον αγαπητό μου φίλο Τσάρλς Νταλάρα για το πώς αντιλαμβάνεται το DSA, αν το αντιλαμβάνεται ως κάτι τεχνικά άψογο, μου είπε ότι «φυσικά είναι κάτι μεταξύ επιστήμης και τέχνης, διότι έχει μέσα μια σειρά από διαισθητικά στοιχεία, από υποθέσεις οι οποίες τακτοποιούν μαθηματικά το σχήμα, αλλά όχι οικονομικά». Και έτσι επήλθε η συμφωνία μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.Για την ακρίβεια να το αντικαταστήσουν με νέο κόμμα. Το τι έχει να ακουστεί -υπέρ τους- γι’ αυτό το θέμα στο επόμενο διάστημα δεν περιγράφεται. Δεν θα υπάρχει κανάλι και εκπομπή που να μην τους έχει  φάτσα-κάρτα μέρα νύχτα ως … αναγεννητές της κεντροαριστεράς.

Για την παλιά θητεία τους στο ΠΑΣΟΚ, τα κατ’ απονομήν αξιώματά τους, τις  υπογραφές τους -ή τη συγκατάθεσή τους σε υπογραφές- που οδήγησαν στη χρεοκοπία την οικονομία  και το πολιτικό σύστημα σε απαξίωση ούτε κουβέντα.  Το ΠΑΣΟΚ θα χαθεί από τις οθόνες – για  χάρη τους. “Ποια Φώφη, μια ψηλή ξανθιά με γυαλιά λέτε; Τι κάνει αυτή;”

Θα  δούμε σκηνές απείρου κάλους με τους 60ρηδες που σαν τις διαλυμένες μπάντες τις μουσικής αποφασίζουν να ξανασμίξουν μπας και πουλήσουν κανένα  δίσκο αφού οι σόλο καριέρες τους βασίλεψαν….

Αλλά η πολιτική έχει μια ιδιορρυθμία. Κρίνεται στις εκλογές, οι  οποίες είναι ακόμη πιο ιδιόρρυθμη  ιστορία. Δεν γίνονται με δημοσιεύματα και εκπομπές. Αν ήταν έτσι, ο Θεοδωράκης θα έπαιρνε  σήμερα 60%. Γίνονται με ψήφους. Εκεί οι αναγκαστικοί εταίροι της “κεντροαριστεράς επί χάρτου”, μάλλον, θα απογοητευτούν στο τέλος .

Όπως λέει ο ψαλμός: Επί τον ποταμόν Βαβυλώνος εκεί εκαθήσαμεν και εκλαύσαμεν, εν τω μνησθήναι ημάς της ΣιώνΑπό μόνη της αυτή η σύμπραξη  είναι ετερόκλιτη και προβληματική.  Όπως θα έλεγε η Μερκούρη δεν αρέσουν. Αλλιώς θα είχαν παραμείνει στην πολιτική.

Μπορεί στα  ελεγχόμενα ακροατήρια να τα λένε ωραία, αλλά όταν θα βγουν  στο δημόσιο χώρο πρέπει να μιλήσουν για πολλά- ενίοτε απολογούμενοι. Για να μην καταφύγουμε στη ρήση του Βενιζέλου για το τι συμβαίνει όταν ανεβαίνει κάποιος στα δέντρα….