Του Γ. Λακόπουλου
Πριν από πολλά χρόνια ένας μεγάλος εκδοτικός όμιλος από τη Γερμανία έδειξε ενδιαφέρον να μπει στον ΔΟΛ και το έκανε. Υπογράφηκαν τα συμβόλαια και έγιναν ανακοινώσεις στο Χρηματιστήριο. Αλλά η συμφωνία τελικά κατέρρευσε.
Ο λόγος ήταν ότι ο Χρήστος Λαμπράκης δεν ήθελε να παραχωρήσει τον δημοσιογραφικό έλεγχο. Υπήρχε φόβος να κινηθούν τα έντυπα του οργανισμού εκτός του πλαισίου της δημοκρατικής παράταξης. Να αξιολογο’yν την ύλη τους με κριτήρια που θα ακύρωναν την παράδοσή τους.
Προτίμησε να χαλάσει μια επωφελή οικονομική συμφωνία με έναν αξιόπιστο εταίρο παρά να εκχωρήσει το δικαίωμα της “γραμμής”.
Ο Σταύρος Ψυχάρης, μαθητής σε πολλά του Λαμπράκη, ασπάζονταν αυτόν τον κανόνα. “Το Βήμα προϋπήρξε υμών και θα υπάρχει και μετά από εσάς” έγραφε κάποτε σε έναν υπουργό -που είχε αμφισβητήσει την δημοκρατική ταυτότητα της εφημερίδας που διεύθυνε.
Τα ίδια ίσχυαν και για τον Λέοντα Καραπαναγιώτη, διευθυντή των ‘Νέων”. Ήταν η εφημερίδα της δημοκρατικής παράταξης και τίποτε δεν θα μπορούσε να επηρεάζει τον προσανατολισμό και το περιεχόμενό της.
Για δεκαετίες οι πιο σημαντικοί άνθρωποι της δημοκρατικής παράταξης στο σύνολο της, κατέθεταν την υπογραφή τους. Σημαντικοί δημοσιογράφοι αποκάλυψαν με τη δουλειά τους τις αντιλαϊκές πολιτικές της Δεξιάς και στήριξαν τα μεγάλα δημοκρατικά εγχειρήματα.
Οι δημοκρατικοί πολίτες ζητούσαν κάθε μεσημέρι τις εφημερίδες του ΔΟΛ από το περίπτερο ,ακόμη και στις εποχές που έπρεπε να τις κρύβουν.
Ο Λαμπράκης έφυγε, όπως και ο Καραπαναγιώτης, ο Ψυχάρης έγινε ιδιοκτήτης του ΔΟΛ και το δόγμα ότι το “Συγκρότημα” είναι η ψυχή της δημοκρατικής παράταξης έμεινε ανέπαφο -μέχρι παρεξηγήσεως. .
Τα ΝΕΑ και το ΒΗΜΑ συνέχιζαν να είναι οι σημαίες του χώρου, ακόμη και όταν ασκούσαν κριτική στον πολιτικό φορέα του- το ΠΑΣΟΚ. Η τα λοιπά κομματα του χώρου.
Τα χρόνια πέρασαν, ο Ψυχάρης για λόγους που όλοι γνωρίζουν απομακρύνθηκε από την καθημερινότητα των εφημερίδων του, σχεδόν αποστασιοποιήθηκε από το περιεχόμενο τους. Αρχισαν τα λάθη, σε ό,τι αφορά την ανάθεση ρόλων και αξιωμάτων. Από εκεί ξεκίνησε η κατάρρευση. Οι εφημερίδες -στυλοβάτες της δημοκρατικής παράταξης εγκαταλείφθηκαν από το κοινό τους. Όσοι τις διάβαζαν για δεκαετίες διαπίστωσαν ότι έκλιναν προς τη Δεξιά του Σαμαρά.
Τελικά -με την επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ- ξεπέρασαν την εύλογη κριτική στην κυβέρνηση και τα λάθη της . Η θεμιτή δημοσιογραφική διαφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ μετατράπηκε σε ένθερμη υποστήριξη προς την ΝΔ και …τον Σταύρο Θεοδωράκη, αλλά και πολεμική προς το … ΠΑΣΟΚ. Ήτοι στράφηκαν εναντίον του κοινού τους. Σε κάποια κείμενα μάλιστα με προκλητικό τρόπο.
Συμβαίνουν αυτά. Ήταν μια εκδοτική πολιτική που κάλλιστα μπορεί να αλλάξει και οι εφημερίδες να επιστρέψουν στην κοίτη τους. Έτσι όπως τις τοποθέτησαν και τις διαχειρίσθηκαν οι δυο Λαμπράκηδες και ο Ψυχάρης, ως εκδότες, αλλά και οι ιστορικοί διευθυντές τους-που κοσμούν την πινακοθήκη στην αίθουσα τελετών..
Θα βγούν απο τα κάδρα τους και θα πάρουν τους δρόμους, αν όπως ακούγεται ότι τα ΝΕΑ εφεξής δεν θα υποστηρίζουν απλώς τη Δεξιά. Θα εκποιηθούν σε ανθρώπους του χώρου της.
Είναι αλήθεια; Τα ΝΕΑ στη Δεξιά; Προφανώς όχι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη προβοκάτσια κατά του Ψυχάρη. Ένας άνθρωπος με το δικό του χαρακτήρα, που έγραψε τη δική του ιστορία στον ελληνικό Τύπο απο τον ΔΟΛ, δεν θα εκποιούσε τα ΝΕΑ- έναντι οποιουδήποτε τιμήματος και σε κανέναν. Θα βρει άλλους τρόπους να ξεπεράσει την κρίση. Όσοι τον ξέρουν ως δημοσιογράφο και ως μάνατζερ είναι σίγουροι: παράλαβε εφημερίδα και δεν θα παραδώσει κομματικό όργανο.
