Του Νίκου Λακόπουλου
Η περίπτωση αυτή αποκαλύπτει το χαμηλό επίπεδο της δημοσιογραφίας και της πολιτικής στην Ελλάδα πάνω από όλα θέτει ένα ερώτημα: ποιος παίρνει τις αποφάσεις για ένα αγαθό τόσο σημαντικό όσο η υγεία και παιδεία, αν όχι περισσότερο: η ενημέρωση. Το ερώτημα αυτό είναι τελικά σε ποιον ανήκουν τα μέσα και πώς ασκείται η δημοσιογραφία. Πώς γίνεται δημοσιογράφος κάποιος στην χώρα μας;
Η ιδιοκτησία του ΣΚΑΙ η οποία τον είχε προσλάβει -κατά μία άποψη για να παριστάνει τον δημοσιογράφο- ανέλαβε να ορίσει και τα όρια της δημοσιογραφίας. Yποτίθεται ότι υπάρχει η νομοθεσία που να ορίζει τα όρια της δημοσιογραφίας, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, ακόμα και η ΕΣΗΕΑ – ένα σωματείο με ρόλο δικαστηρίου για τα μέλη του. Αλλά η δεοντολογία δεν μπορεί να υποκαταστήσει ούτε τη συνείδηση, ούτε την αισθητική, το ήθος και να απαντήσει στο βασικό πρόβλημα του ποιος και με ποιους όρους ασκεί δημοσιογραφία στην Ελλάδα.
Στην πραγματικότητα η περίπτωση Μπογδάνου δεν απειλεί την δημοσιογραφία και την ηθική της, αλλά την ίδια την νοημοσύνη. “Είπα, λοιπόν, ότι τον Παπαδήμο τον χτύπησαν “πρώην σύντροφοι” του Τσίπρα» λέει στο F/B o K.M.. Με ένα νεώτερο κείμενό του στο marketnews.gr. θα “τεκμηριώσει” τον ισχυρισμό του.
“Είναι πολλές δεκάδες τα στελέχη και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που έμμεσα ή άμεσα τα τελευταία χρόνια έχουν ενεργά στηρίξει κατηγορούμενους και καταδικασθέντες ως μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων. Μόλις πριν μερικές εβδομάδες το τελευταίο κρούσμα. Δεκαπέντε νυν βουλευτές έσπευσαν να υπογράψουν κοινή δήλωση για την Ηριάννα Β. Λ. (δύο επίθετα – χαρακτηριστική αναρχική επιλογή), υποστηρίζοντας ότι η καταδίκη της ως μέλος της Συνομοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς θα αποτελέσει, μεταξύ άλλων, «συντριπτικό χτύπημα στο δικαίωμά της στη μόρφωση και στην επιστημονική εξέλιξη». (Η ορθογραφία δική του).
Αφού οι βουλευτές υπερασπίζονται μία -όπως θεωρούν- αθώα είναι σαφές ότι …”πρώην σύντροφοι του Τσίπρα, χτύπησαν τον Λουκά Παπαδήμο”. Θα μπορούσε να είναι η λογική αστυνόμου της δεκαετίας ΄50 ή ακόμα και του ΄80 όταν ένας τεράστιος φάκελος συνέδεε όσους συναντιόντουσαν σε μια ταβέρνα με τρομοκρατική οργάνωση. Ο Κ.Μ δεν πάει καν στην ταβέρνα. Τα δύο επίθετα της Ηριάννας είναι χαρακτηριστική αναρχική επιλογή!
“Να σημειωθεί, ότι τον Λουκά Παπαδήμο, που ο Τσίπρας ακόμα δεν έχει επισκεφθεί στον Ευαγγελισμό, η ΣΠΦ τον χτύπησε. Καμία έκπληξη”. Ο έρανος στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ για τον Σακκά, ο Μπαλαούρας που εξέφρασε μια άποψη για μια τρομοκρατική οργάνωση κι εξισώνεται μ΄αυτήν, το ‘Δίκτυο”, η Ρόζα -που δεν εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ- όλα δένουν.
Από την εποχή του Χίτλερ ως την εποχή του Ερντογάν η ίδια αντίληψη διασφαλίζει το καθεστώς συλλαμβάνοντας συγγενείς και φίλους των εχθρών του καθεστώτος. Σε πολλές περιπτώσεις δεν χρειάζεται καν η συμπαράσταση ή η συγγένεια με έναν “εχθρό”, αλλά ακόμα και η σκέψη, η έκφραση μιας γνώμης, ίσως και μια γκριμάτσα ή ένα βιβλίο στην βιβλιοθήκη του …υπόπτου.
Όσοι θεωρούν τους τρομοκράτες “πολιτικούς κρατούμενους” είναι τουλάχιστον συνεργοί τους. Ο “δημοσιογράφος” είναι εδώ όχι για να υπερασπίσει πιθανά δικαιώματα τρομοκρατών ή αθώων, έστω να απαντήσει στο ερώτημα γιατί είναι τρομοκράτες. Ούτε για να τους δώσει άσυλο. Ο “δημοσιογράφος” είναι εδώ ως αστυνόμος -που παρακολουθεί τι κάνουν, τι λένε, ποιους συναντάνε και θα μετατραπεί στο επόμενο πλάνο σε δικαστή και εισαγγελέα ή φτηνό ιεροκήρυκα – που δεν ελέγχει αλλά καθοδηγεί ακόμα και την δικαστική έδρα.
“Στη δίκη του ΕΛΑ ως μάρτυρας υπεράσπισης κατέθεσε η αντιπρόεδρος της βουλής, Τασία Χριστοδουλοπούλου, ενώ γνωστή είναι η δραστηριότητα της πρώην προέδρου της Βουλής, Κωνσταντοπούλου, με κορωνίδα την υπεράσπιση του Γιάννη Σερίφη. Ο Σερίφης, τον οποίο οι Ξηροί αναφέρουν ως μέλος του αρχικού πυρήνα της 17Ν και εκείνον που τους έφερε σε επαφή με τον Κουφοντίνα, γεφυρώνει μέσω Ζωής το πρόσφατο παρελθόν με την ανάδυση της «επαναστατικής αριστεράς» του ’70 μέσα (και) από το λίκνο του τότε ΚΚΕ εσωτερικού, προγόνου της μετέπειτα ανανεωτικής αριστεράς, που μετεξελίχθηκε στη ριζοσπαστική αριστερά του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Από τον Ρήγα (νεολαία ΚΚΕ εσωτ.) και την ομάδα «Άρης» ξεκίνησε και ο Κώστας Αγαπίου, ηγετικό στέλεχος του ΕΛΑ.”
Όλα δένουν! “Η τρομοκρατία στην Ελλάδα γεννιέται από «τα παιδιά» (όπως αποκαλούν στο ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα τους αντεξουσιαστές) της γενιάς Μανιού, που πιστεύουν πως «η χούντα δεν τελείωσε το ’73» και συνεχίζουν την ένοπλη πάλη. Τον θεωρητικό της ένοπλης βίας, Τόνι Νέγκρι, έχει φιλοξενήσει στις σελίδες της σχετικά πρόσφατα και η ίδια η ΑΥΓΗ”.
Η επέλαση με τα ματσούκια στο χέρι ταύτισε τα νέα μέσα με την αγραμματοσύνη και την χυδαιότητα σε μια χώρα που το πολιτικό σύστημα επέβαλλε με την ιδιωτική τηλεόραση πρώτα βραδύγλωσσους εκφωνητές ειδήσεων κι ύστερα βραδύνοες παρουσιαστές ή “δημοσιογράφους”- αστυνόμους- εισαγγελείς που δεν ήξεραν να χειρίζονται την πέννα, όσο τις …κασέτες.
O “δημοσιογράφος” παρακολουθεί στενά τι κάνει η Ζωή ή Τασία, δεν έχει διαβάσει μάλλον καν Νέγκρι, αλλά ξέρει ότι είναι “θεωρητικός της ένοπλης βίας”. Και της …άοπλης νάτανε, ωστόσο, δεν ξεφεύγει αφού δημοσιεύτηκε άρθρο του στην Αυγή που είναι όργανο του …ΚΚΕ εσωτερικού -λίκνου και προγόνου της τρομοκρατίας! Αλλά από πού προκύπτει ότι ο Μανιός συνεχίζει την ένοπλη βία; Πότε ο Σερίφης έγινε αρχηγός -αν και αθωώθηκε- της 17 Ν και πώς δένει η Ζωή Κωνσταντοπούλου;
Το αστυνομικό δαιμόνιο του Κωνσταντίνου Μπογδάνου -ισοδύναμο με χωροφύλακα του ’50- συνδέει τον Σκουρλέτη με τον Λάμπρου -που ‘παρέχει νομική υποστήριξη σε …υπόδικους. Η Βασιλική Λέβα πρώην βουλευτής ήταν συνομιλήτρια του Μαζιώτη. “Η παράθεση ονομάτων μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν, περιλαμβάνοντας και επαναστατικώς δραστήρια τέκνα σημερινών βουλευτών και υπουργών”. Όλοι αυτοί- που υπερασπίζονται υπόδικους ή συνομιλούν με τρομοκράτες- είναι σύντροφοι με τον Τσίπρα. “Ο σύντροφος του συντρόφου σου σύντροφός σου δεν είναι;”.
H συντριπτική απόδειξη πως “πρώην σύντροφο锨του Τσίπρα χτύπησαν τον Λουκά Παπαδήμο είναι όμως ατράνταχτη. Ο πρωθυπουργός δεν πέρασε να πει ένα γεια από το νοσοκομείο! Φυσικά, όπως έχει γραφεί, το πρόβλημα δεν είναι γιατί απολύθηκε ο Μπογδάνος, αλλά γιατί προσελήφθη. Με ποια κριτήρια επιλέγει ο ΣΚΑΙ ανθρώπους χρήσιμους όσο ταυτίζουν την προπαγάνδα με την πληροφορία προς όφελος της τηλεθέασης; Πώς ασκείται εν γένει η δημοσιογραφία στην Ελλάδα;
Η αντίληψη πως η δημοσιογραφία είναι ταλέντο απέτρεψε την χώρα τόσων ταλέντων από το να έχει μια πανεπιστημιακή σχολή δημοσιογραφίας αν και ήταν ο ιδρυτικός σκοπός του σωματείου των δημοσιογράφων. Στην πορεία του χρόνου προέκυψε πως μια σχολή θα έβλαπτε τους ταλαντούχους, αλλά συχνά αγράμματους δημοσιογράφους -που δεν είχαν καν πτυχίο ή και απολυτήριου λυκείου. Πώς θα πεις τώρα πια σε έναν ατάλαντο ότι είναι άσχετος όταν έχει ….δική του σχολή δημοσιογραφίας;
Στην πραγματικότητα και η Ιατρική είναι ταλέντο, όπως και η Μουσική. Οι σχολές Ιατρικής δεν έβλαψαν τα ιατρικά ταλέντα, αλλά μόνο τους κομπογιαννίτες. Οι δε σχολές -και οι δάσκαλοι- Μουσικής δεν έβλαψαν τους αυτοδίδακτους μουσικής, όσο δεν έβλαπτε μια σχολή Ραδιοφώνου, Δημοσιογραφίας, Επικοινωνίας- τα εξαιρετικά ταλέντα που υπήρξαν στον ελληνικό τύπο. Πάνω από όλα η δημοσιογραφία είναι θέμα αισθητικής και νοημοσύνης.
Η συγκρότηση ενός πολιτισμού ηλιθίων- όπως έχει γραφεί για την τηλεόραση- με βάση τους εκλεκτούς του κόμματος, των εργοδοτών και της ….αντιπροσώπευσης- όπου ένας ηλίθιος μιλάει πιο άμεσα σε έναν ηλίθιο- συμβάδισε στην Ελλάδα με δυο φαινόμενα. Αν είχες κάποιο πτυχίο δεν έκανες για ρεπορτάζ. Κι αν έμπαινες στο Πανεπιστήμιο- που δεν είχε σχολή δημοσιογραφίας- δεν έμπαινες σε ένα επάγγελμα που διάλεγαν συνήθως όσοι απέτυχαν να μπουν στο πανεπιστήμιο.
Η επέλαση με τα ματσούκια στο χέρι ταύτισε τα νέα μέσα με την αγραμματοσύνη και την χυδαιότητα σε μια χώρα που το πολιτικό σύστημα επέβαλλε με την ιδιωτική τηλεόραση πρώτα βραδύγλωσσους εκφωνητές ειδήσεων κι ύστερα βραδύνοες παρουσιαστές ή “δημοσιογράφους”- αστυνόμους- εισαγγελείς που δεν ήξεραν να χειρίζονται την πέννα, όσο τις …κασέτες.
Το δημοσιογραφικό δαιμόνιο ενός “αστοιχείωτου” όπως τον αποκάλεσε συνάδελφός του στο ίδιο κανάλι ήταν φυσικό να φτάσει στα ίχνη του …τρομοκράτη πρωθυπουργού. Tώρα μηνύει το …Μέγαρο Μαξίμου. Κι όπου νάναι ο “δημοσιογράφος” θα ζητήσει να συλληφθούμε. Όλοι!
Στο όνομα της ελευθερίας να γράφει ο καθένας ότι θέλει, σκοτώστε την δημοσιογραφία, την αισθητική και πάνω από όλα την νοημοσύνη. Η τελευταία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της μπογδάνειας δημοσιογραφίας – που πολύ πριν τεκμηριώσει πως οι πρώην σύντροφοι του Τσίπρα χτύπησαν τον Λουκά Παπαδήμο είχε αποκαλύψει πως ο Σολωμός ήταν gay. Ευτυχώς -να λες- που δεν ήταν και κομμουνιστής, αφού κατά πως φαίνεται όλοι αυτοί είναι -ή έχουν φίλους- τρομοκράτες.
Αντίθετα – σύμφωνα με τον Κ.Μ- ο Τσολάκογλου είναι ένας «άνθρωπος τον όποιο αποκαλούμε πανεύκολα προδότη», ένας άνθρωπος «του οποίου το όνομα σπιλώνουμε με έναν εύκολο και ευκαιριακό λαϊκισμό», ενώ αυτός «έσωσε 300 χιλιάδες Έλληνες ήρωες στρατιώτες την ώρα που όλοι οι άλλοι εγκατέλειπαν».
