Πάνος Σκουρλέτης: Η πληγή που δεν κλείνει

Του Ανδρέα Δεληγιάννη

Ο Πάνος Σκουρλέτης παρότι προέρχεται από τον Ρήγα Φεραίο και όχι από την ΚΝΕ έχει ξεμείνει σε παλιότερες εποχής του ΣΥΡΙΖΑ. Τότε που ως πορτ παρόλ του κόμματος διατυμπάνιζε την πολιτική της κατάργησης του Μνημονίου σε μια νύχτα και με ένα νόμο, την επιστροφή στους προγενέστερους μισθούς, συντάξεις και ημερομίσθια και άλλα ωραία -παραμύθια.

Έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας κατάλαβε τι πάει να κάνει και αφού έχασε ένα εξάμηνο έσπευσε να υπογράψει το δικό του Μνημόνιο, πασχίζοντας έκτοτε να το εφαρμόσει για να μην του μείνει η χώρα στα χέρια. Ως τότε ο Σκουρλέτης- ως υπουργός Εργασίας- βρισκόταν πιο κοντά τον Λαφαζάνη παρά στον ίδιο.

Ο Λαφαζάνης έφυγε, ο Βαρουφάκης και η Ζωή το ίδιο, αλλά ο Σκουρλέτης έμεινε να θυμίζει περισσότερο υποκατάστατο του Στρατούλη, παρά υπουργό της νέας εποχής του Τσίπρα. Αυτό τον καθιστούσε ασύμβατο με την κυβέρνηση του Σεπτεμβρίου του 2015.

Οι χειρισμοί του στις Σκουριές, όταν ήταν υπουργός Περιβάλλοντος, τρόμαξαν και τον ίδιον τον Πρωθυπουργό. Τον έκανε υπουργό …Παραγωγικής Ανασυγκρότησης και Ενέργειας και διαπίστωσε ότι δεν αλλάζει.

Αντίθετα άρχισε να στέφεται εναντίον του, όχι μόνο σε θέματα πολιτικής, όπως η ΔΕΗ, ο ΑΔΜΗΕ και ο…Πιτσιόρλας, αλλά και στο δικαίωμα του να ορίζει την κυβέρνησή του κατά βούληση.

Καθώς πλησίαζε ο τελευταίος ανασχηματισμός ο Σκουρλέτης άρχισε να λέει -αλά Παππά – ότι θέλει να μείνει στο υπουργείο του και όρο ότι αν φύγει θα έχουν βάλει το χέρι τους οι ξένοι. Παρά το μήνυμα που έστειλε ο Τσίπρας από τη ΔΕΘ για το ποιος αποφασίζει.

Άλλος πρωθυπουργός θα τον είχε στείλει άκλαφτο με το υπονοούμενο που άφηνε σε βάρος του. Ο Τσίπρας προτίμησε τον αυτοεξευτελισμό του: τον δέχθηκε στο μέγαρο Μάξιμο παραμονές του ανασχηματισμού και τον κράτησε στην κυβέρνηση ως υπουργό Εσωτερικών. Ίσως γιατί αυτό βρήκε πιο ανώδυνο.

Αλλά στην πολιτική το χούι φεύγει τελευταίο. Ο Σκουρλέτης συνέχισε να αποτελεί ανορθογραφία με τις “αριστερές” παρεμβάσεις του Λαφαζάνειας λογικής. Απλώς δεν του έδινε κανείς σημασία καθώς πολιτικά έχει περιθωριοποιηθεί, σαν τον Παππά κι αυτός.

Αλλά όποιος θέλει να κάνει ζημιά σε έναν πρωθυπουργό θα βρει τρόπο… Ο Σκουρλέτης, την ώρα που ο Τσίπρας δυσκολεύεται με τη αξιολόγηση και κινδυνεύει να κρεμαστεί στο τσιγκέλι από τους θεσμούς, πέταξε μια πεπονόφλουδα: θέλει να μονιμοποιήσει τους συμβασιούχους.

Σε μια εποχή που η ιστορία με τη μονιμότητα των δημόσιων υπάλληλων έχει χάσει όλη την επιχειρηματολογία του παρελθόντος και στη επόμενη συνταγματική αναθεώρηση δεν θα αντέξει, ο υπουργός Εσωτερικών θέλει και άλλους μονίμους δημοσίους υπάλληλους.

Πρόκειται για επίδειξη φαυλότητας παρελθούσης νοοτροπίας: με άλλο καθεστώς προσλαμβάνεται κάποιος σε άλλο καταλήγει.

Η πρόφαση που προβάλλει μας πάει στις παλιές καλές εποχές του ΠΑΣΟΚ όταν τις προσλήψεις στο δημόσιο έκαναν τα υπουργικά γραφεία που προσλάμβαναν συμβασιούχους και τα δικαστήρια που αποφαίνονταν ότι … καλύπτουν “πάγιες και διαρκείς ανάγκες” και τους μονιμοποιούσαν.

Ο Αναστάσης Πεπονής έκανε μεγάλο αγώνα -και κατέβαλε προσωπικό κόστος με τη μη εκλογή του -για να ξεφύγουμε από αυτή την παλαιοκομματική μεθόδευση, την οποία υποστήριζε και ο “εκσυγχρονιστής” Κ. Σημίτης, ως υπουργός Βιομηχανίας, όταν ψηφίζονταν ο περίφημος νόμος Πεπονή. Όσοι ξέρουν τι είναι 28α άρθρο εκείνου του νόμου καταλαβαίνουν.

Με το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εσωτερικών ο Πάνος Σκουρλέτης αποδεικνύεται περισσότερο επικίνδυνος για την κυβερνητική αξιοπιστία έναντι των θεσμών από τα άλλα τρία υπουργεία που κατείχε ως τώρα.

Από αυτή την άποψη είναι για τον Τσίπρα μια παλιά πληγή που δεν λέει να κλείσει. Αν στις επόμενες μέρες ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν σταματήσει αυτή τη συζήτηση, όλοι θα καταλάβουν ότι ο Σκουρλέτης  τον έχει γραμμένο. Εκτός αν είναι προσυνενοημένοι.

Σε κάθε περίπτωση στα 52 του σήμερα ο πρώην εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ επιμένει την ιδεολογική “καθαρότητα” που προβάλλουν όσοι διαμένουν στην Εκάλη και προέρχονται από εύπορη οικογένεια. Παραμένει ιδεοληπτικός και έξω από το πλαίσιο στο οποίο κινείται, υποτίθεται, η κυβέρνηση Τσίπρα μετά το επώδυνο φιάσκο Βαρουφάκη.

Αν δεν κλείσει ούτε τώρα τους λογαριασμούς μαζί του ο Πρωθυπουργός, όλοι θα καταλάβουν ότι και να το θέλει δεν μπορεί να απαλλαγεί από όλα τα βαρίδια του χώρου του.