Του Γ. Λακόπουλου
Εκών – άκων ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προχώρησε στην ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών για τα κρίσιμα θέματα των ημερών, αλλά με ελλειμματικό τρόπο:
-Χωρίς να θέσει το ζήτημα της Τουρκίας στη Σύνοδο Κορυφής, χωρίς να συγκαλέσει το ΚΥΣΕΑ ως αρμόδιο κυβερνητικό όργανο και χωρίς να ενημερώσει τη Βουλή.
Επέλεξε απλώς τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους με τους πολιτικούς αρχηγούς, ώστε να έχει το περιθώριο των διαφοροποιήσεων ανάλογα με τον συνομιλητή του- ενώ παραδόξως στην ενημέρωση δεν συμπεριέλαβε την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Την ιδια στιγμή η συμμετοχή του στις διαβουλεύσεις για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης και τον κοινοτικό προϋπολογισμό είχε χαρακτήρα αναμονής εκ μέρους του για να πληροφορηθεί τους όρους και τα ποσά που αντιστοιχούν, κατ’ αρχήν στην Ελλάδα, προβαίνοντας στο τέλος σε μια επικοινωνιακή αλχημεία.
Λεφτά που -δεν- υπάρχουν
Ο Πρωθυπουργός εμφανίσθηκε αυτάρεσκα να… «γυρίζει στην Αθήνα» με το χρυσόμαλλο δέρας… 70 δισεκατομμυρίων και πλέον, εικόνας εντελώς απατηλής και επικίνδυνης: πρόκειται για τα 40 δισ. που, ούτως ή άλλως, προβλέπονται για την Ελλάδα στον νέο κοινοτικό προϋπολογισμό ως το 2027, 19,5 ευρώ ως επιδοτήσεις υπό όρους και 12,5 ως ευχέρεια δανεισμού.
Όπως όμως επικίνδυνη για την τελική είναι στην ουσία η περιβόητη «Επιτροπή Πισαρίδη» – στην οποία η μόνη συνετή φωνή σ’ αυτή την ομάδα είναι ο καθηγητής Νίκος Βέττας, επικεφαλής του ΙΟΒΕ και γνώστης των κοινοτικών πραγμάτων.
Κατά την εκτίμηση όσων γνωρίζουν πώς λειτουργούν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί οι …πισαρίδειες ιεραρχήσεις -αν δεν έχουν επιβληθεί άνωθεν- είναι μακριά από την κοινοτική πρακτική και εντελώς ασύνδετες με τους όρους που τέθηκαν -και για το δανεισμό και για την επιδότηση.
Κατ’ ουσίαν υπονομεύουν την εκταμίευση των πόρων, αν δεν προετοιμάζουν την διοχέτευσή τους σε συγκεκριμένους εσωτερικούς αποδέκτες, κατά τρόπο που δεν σχετίζεται με την ανάπτυξη της χώρας, όπως π.χ. η παραπλανητική εντύπωση ότι θα διατεθούν για… φοροαπαλλαγές και κυβερνητικά ρουσφέτια.
Εκχώρηση της Βουλής στον Σαμαρά
Σ’ αυτό το σκηνικό που διαμορφώνει ο εξ ανατολών κίνδυνος και η αιρεσιμότητα στην άντληση κοινοτικών κονδυλίων η κυβέρνηση προχώρησε σε ευθεία υπονόμευση του πολιτικού κλίματος και διάσπαση του αναγκαίου εθνικού μετώπου.
Για την ακρίβεια ολοκλήρωσε την πολιτική αγυρτεία που χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της στην Προανακριτική Επιτροπή και ακολούθως στην Ολομέλεια -που αποφάσισε την παραπομπή Παπαγγελόπουλου, με τις ψήφους της ευρύτερης κυβερνητικής παράταξης που συγκροτούν η ΝΔ , η Φώφη Γεννηματά -ενσωματώνεται διαρκώς στον νεομητσοτακισμό- και ο αφανής κυβερνητικός εταίρος Βαγγέλης Βενιζέλος.
Ουσιαστικά ο Πρωθυπουργός παραχώρησε για μια μέρα την Βουλή στον Αντώνη Σαμαρά, του οποίου η προκλητική εμφάνιση δυναμίτισε ακόμη περισσότερο το πολιτικό κλίμα.
Στις ακρότητες που χαρακτήρισαν την παρουσία του είχε συμπαίκτες υπουργούς και βουλευτές της ΝΔ που έφτασαν σε ακραίες συμπεριφορές, όπως και ο ανεκδιήγητος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ονόματι Μάρκου, που διέσυρε το κόμμα του και την Βουλή, μέχρι να τον πετάξουν από την αίθουσα το προεδρείο και η Όλγα Γεροβασίλη.
Αντιφάσεις και πολιτική πίσω από τις κουρτίνες
Τα παράδοξα των ημερών οδηγούν τους πολιτικούς παρατηρητές να επισημαίνουν ότι η κυβέρνηση παίζει με τη φωτιά εντός και εκτός της χώρας. Έτσι θέτει σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας έναντι της Τουρκίας, τους πόρους που χρειάζεται η χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την εθνική ενότητα που έχει ανάγκη η κοινωνία.
Υπάρχουν συγκεκριμένες ορατές αντινομίες της κυβερνητικής πολιτικής αυτή την περίοδο που δίνουνε μάλιστα την εντύπωση ότι ο Πρωθυπουργός κάτι κρύβει από την αντιπολίτευση και τους πολίτες στο μέτωπο των εθνικών θεμάτων.
Ταυτόχρονα δείχνει να έχει διαφορετική ατζέντα από αυτή που παρουσιάζει στην διαχείριση του κοινοτικού χρήματος και στην διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος με βάση την προετοιμασία του για τις πρόωρες εκλογές που διαψεύδει.
Πρώτο: Την ημέρα που ο Ερντογάν ανακοίνωσε την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ο Έλληνας Πρωθυπουργός συνέχισε ατάραχος να εγκαινιάζει δευτερεύουσας σημασίας έργα στην Ήπειρο και την Κέρκυρα. Πολλοί απόρησαν: πώς νοείται με μια τέτοια εξέλιξη- λίγες μέρες με την τηλεφωνική συνομιλία του με τον Ερντογάν- ο ίδιος να οργανώνει κομματικές φιέστες;
Δεύτερο: Ενώ ο Πρωθυπουργός διαβεβαίωνε τους Έλληνες ότι εργάζεται πυρετωδώς για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία- μετά την ισλαμοποίηση της Αγίας Σοφίας- έμαθαν από τον …Τούρκο υπουργό Εξωτερικών ότι έχει αρχίσει συζήτηση με την Τουρκία – σε ένα καραμπινάτο σκάνδαλο μυστικής διπλωματίας, όπου προετοιμάσθηκαν τα νέα Ιμια , κατά την <Εστία>. Σε κέθε περίπτωση ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά οι άλλοι όταν μιλάει για κυρώσεις, ενώ συζητάει με αυτόν στον οποίο θα επιβληθούν;
Τρίτο: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κινητοποίησε εκτός από τις Ένοπλες Δυνάμεις -ευλόγως- και τα ΜΜΕ που χρηματοδοτεί η κυβέρνησή του δημιουργώντας ατμόσφαιρα εθνικού κινδύνου, άρα και ανάγκης για εθνική συσπείρωση. Αλλά ταυτόχρονα το κόμμα του στη Βουλή έριξε νερό το μύλο του εθνικού διχασμού με επικεφαλής την Ομάδα Σαμαρά- και πανάθλιες αγορεύσεις, πρωτοστατούντος του Άδωνι Γεωργιάδη, στην συζήτηση για την παραπομπή Παπαγγελόπουλου.
Τέταρτο: Ενώ η κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι «ενημερώνει τον αμερικανικό παράγοντα για να προκαλέσει την καταδίκη της Τουρκίας εκ μέρους του, ως πράξη αναχαίτισης της Τουρκίας στο Αιγαίο, η αμερικανική εξωτερική πολιτική αναφέρεται σε «αμφισβητούμενα ύδατα». Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα, συχνός συνομιλητής του, προσπαθώντας να το εξηγήσει το… επικύρωσε!
Πέμπτο: Από παντού προκύπτει ότι το μοναδικό κέντρο διαμόρφωσης της εξωτερικής πολιτικής, είναι το Πρωθυπουργικό Γραφείο, στο οποίο όμως υπάρχει σύγχυση.
Αυξάνονται όσοι διαπιστώνουν ότι η χώρα δεν διαθέτει στιβαρό σχέδιο έναντι των τουρκικών προσκλήσεων, πλην των… επικοινωνιακών πυροτεχνημάτων για τις επαφές του Πρωθυπουργού. Η πρακτική του οποίου παρακάμπτει εμφανώς τους αρμόδιους υπουργούς Άμυνας και Εξωτερικών.
Όλα τα λεφτά στον… Μακρόν
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ευρισκόμενος για τέσσερα 24ωρα στις Βρυξέλλες δεν έδειξε ότι στο περιθώριο της Συνόδου μετέφερε στις επαφές του το πλήρες ,αδιάσπαστο και αδιαπραγμάτευτο, πακέτο της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, όπως:
Η ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ είναι δικαίωμα της Ελλάδας και της Ευρώπης, που δεν επηρεάζεται από παράνομο τουρκολυβικό μνημόνιο. Τα ελληνικά Νησιά έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια αποτελεί ελληνικό φυσικό δικαίωμα κατοχυρωμένο στο διεθνές δίκαιο. Στο Αιγαίο δεν υπάρχουν γκρίζες περιοχές. Η συνθήκη της Λωζάνης είναι αδιαπραγμάτευτη. Με την Τουρκία δεν συζητάμε τίποτε πέρα απο την προσφυγή στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα των νησιών.
Τουλάχιστον δεν έγινε αντιληπτή από τους παρατηρητές της συνόδου και τα τα διεθνή ΜΜΕ τέτοιου είδους ενημέρωση των άλλων πρωθυπουργών και των αρχηγών κρατών.
Απλώς ενημέρωσε τον Πούτιν για την Αγία Σοφία, όταν η Ρωσία ήδη δήλωσε ότι το θεωρεί εσωτερικό ζήτημά της Τουρκίας, που δεν επηρεάζει τις σχέσεις τους.
Το μόνο «τρόπαιο» της πρωθυπουργικής παρουσίας στο σύνολο είναι η μόνιμη προσκόλληση του στον Γάλλο Πρόεδρο Μανουέλ Μακρόν, που καταδικάζει έντονα την Τουρκία. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι αυτό σχετίζεται με τα συμφέροντα της χωράς του και δεν συνιστά υπερασπιση της Ελλάδας.
Παγιδευμένος στην… «επιτυχία» του
Κατ’ αντίστοιχο τρόπο δεν αναδείχθηκε κατά την τετραήμερη παρουσία του Πρωθυπουργού στη σύνοδο ότι ανέδειξε τις ελληνικές ιδιαιτερότητες -π.χ. ο τουρισμός- στην κρίση του κορονοϊού για να ζητήσει αντίστοιχη στήριξη.
Αντίθετα προέκυψε ότι η θριαμβολογία των προηγούμενων μηνών ότι …έσωσε την Ελλάδα από τον κορονοϊό τον παγίδευσε.
Επιπλέον περισπούδαστε δηλώσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας του οποίου ανανέωσε τη θητεία, αλλά και μελών του οικονομικού επιτελείου για ύφεση μικρότερη από αυτή που πραγματικά αναμένεται δυσκολεύουν τους χειρισμούς του. Έτσι η χώρα πήρε απλώς και ελαφρώς λιγότερο από αυτό που έχει ανακοινωθεί ουσιαστικά.
Στην πράξη θα αποδειχθεί ακόμη λιγότερο καθώς στο σκέλος της επιδότησης η κυβέρνηση δεν φαίνεται ικανή η διατεθειμένη να καταθέσει σχέδια συμβατά με τους όρους που έθεσε το Συμβούλιο.
Εκ παραλλήλου η σκέψη για απορρόφηση των 12,5 δισ. ευρώ του δανεισμού είναι αυτοκτονική καθώς το ελληνικό χρέος δεν επιδέχεται την παραμικρή επιβάρυνση.
Το κρίσιμο σταυροδρόμι
Τέλος ο Πρωθυπουργός είναι εκτεθειμένος από την πολιτική συμπεριφορά υπουργών, βουλευτών και κομματικών στελεχών του που τροφοδοτούν διαρκώς την πολιτική ένταση.
Σε συνεργασία με συγκεκριμένα ΜΜΕ, αλλά και σκοτεινούς μηχανισμούς μετακινούν στην πολιτική αντιπαράθεσή στο βούρκο – με υλικά παλαιών παρακρατικών παγιδεύσεων.
Συνιστά τραύμα για τη Δικαιοσύνη και το δημοκρατικό πολίτευμα – αλλά και προσβολή στην κοινή λογική- η επιχείρηση να διαμορφωθεί η εντύπωση ότι το σκάνδαλο Νοβάρτις δεν ήταν παρά σκευωρία δικαστικών λειτουργών και μελών της προηγουμένης κυβέρνησης και συνεπώς πρέπει να «τιμωρηθούν».
Πίσω από την οχληρή παραπληροφόρηση είναι προφανές ότι τα πράγματα οδηγούνται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: τις εκλογές. Έτσι είτε θα επιβάλει τον αυταρχισμό στον οποίο στηρίζει την επιβίωση, είτε θα την ξεπεράσουν τα πράγματα και δεν θα κάνει Χριστούγεννα.