Του Γιώργου Βαρεμένου
Σύμφωνα με τα μη στοιχεία που περιλαμβάνονται στο προαποφασισμένο και ψηφισθέν από τα κόμματα της Συνενοχής πόρισμα της Προανακριτικής Επιτροπής και τον τρόπο που λειτούργησε αυτή, η δήλωση Παπαγγελόπουλου στη Βουλή ότι κρίθηκε σε συνθήκες Έκτακτου Στρατοδικείου δεν είναι υπερβολική.
Οι κατήγοροί του επικαλούνται μια δήλωση που αποτέλεσε την αφορμή της περιπέτειάς του, ότι η Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως του ελληνικού κράτους. Την οποία θα μπορούσε να αποφύγει, όχι μόνο επειδή τα σκάνδαλα ήταν πολλά και μεγάλα και δεν ξέρεις ποιο μπορεί να ήταν το μεγαλύτερο, αλλά και ως εκ της θέσεώς του. Δεν παύει όμως να ήταν μια δήλωση, διότι τα υπόλοιπα, όπως προκύπτει από τα μη στοιχεία, ήταν ένα πολιτικοδικαστικό μυθιστόρημα περί Ρασπούτιν και Κυπατζή, τα οποία δούλεψαν μέσω της προπαγάνδας για να σφυγμομετρήσουν κατόπιν τη χαμηλή κατ’ αυτούς δημοφιλία του και άρα να τον κρίνουν πρόσφορο θύμα όχι μόνο για πολιτική, αλλά και δικαστική εκτέλεση. Διότι, μέσω αυτού, ο κ. Σαμαράς θεωρεί ότι παίρνει πίσω το αίμα του από τους Καραμανλικούς, ενώ δίνεται το μήνυμα ότι «εκτελείται» όποιος αποστατεί από τη Δεξιά, την οποία εκπροσωπούν πλέον αυθεντικά οι πρώην του ΛΑΟΣ.
Ως προς το ερώτημα πώς γίνεται ο Παπαγγελόπουλος να είναι ο Κυπατζής και άλλοι να κυκλοφορούν κασέτες, αυτό μόνο ο καλωδιωμένος πρωθυπουργός μπορεί να το απαντήσει. Ας δούμε όμως ποιοι ήταν προχθές οι κατήγοροι στη Βουλή.
Ο Κ. Μητσοτάκης και το μπλοκ που τον στηρίζει, πραγματικό στόχο έχουν τον Τσίπρα, ο οποίος απέχει παρασάγγας του σημερινού πρωθυπουργού και αυτό δεν μπορεί παρά να λειτουργήσει προϊόντος του χρόνου. Πρέπει λοιπόν με κάθε μέσο να πληγεί και να αποδυναμωθεί ταυτόχρονα το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς, όχι γιατί έβαλε το χέρι στο μέλι, διότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη όταν οι ίδιοι είχαν φάει και το βάζο, αλλά για σύσταση παρακράτους.
Αυτοί που έχουν νοηματοδοτήσει ιστορικά τον όρο, αποφάσισαν και διέταξαν ότι ύποπτοι για το σκάνδαλο Novartis δεν υπάρχουν και ότι οι φάκελοι, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Τσιάρας, πρέπει να αρχειοθετηθούν. Υπουργός Δικαιοσύνης και Δικαστής μαζί. Εκτελεστική εξουσία και Δικαιοσύνη εις σώμα ένα. Εδώ δεν χρειάζεται να διερευνήσεις παραδικαστικό κύκλωμα. Το έχεις μπροστά σου ολοζώντανο. Ο ίδιος υπουργός στην ουσία ανακοίνωσε και την παραπομπή της κ. Τουλουπάκη, διότι αν οι φάκελοι έπρεπε να αρχειοθετηθούν και η δικαστής δεν το έκανε, τότε τι άλλο πρέπει να σας πει ο υπουργός Δικαιοσύνης για να καταλάβετε ότι η ανάγκη της παραπομπής είναι φως φανάρι;
Δεν χρειάζονταν να το κάνει ο κ. Τσιάρας, διότι το είχε προαναγγείλει ο κ. Α. Γεωργιάδης, ο οποίος όχι μόνο παρέπεμψε αλλά έβγαλε και την απόφαση. Η Τουλουπάκη, είπε, θα μπει φυλακή! Επομένως τί περισσότερο έκανε το ΚΙΝΑΛ, τοποθετώντας Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο κάποιον που ελέγχεται για τη Novartis; Η απόλυτη αντιστροφή του σκανδάλου.
Όλα αυτά εκτυλίσσονταν στη Βουλή, ενώ από την προηγουμένη είχε αναπτυχθεί ο Τουρκικός στόλος στο Αιγαίο και ο πρωθυπουργός, ευρισκόμενος στο επικοινωνιακό μέτωπο, παρακολουθούσε συναυλία στον Ωρωπό, δείχνοντας προφανώς το ίδιο στοργικό ενδιαφέρον με την κα Μενδώνη για τον Πολιτισμό και τους εργάτες του. Ο πολιτισμός ως φενάκη και ως κρυψώνα επικοινωνίας. Την ίδια ώρα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχαν πάρει τα όπλα ακροδεξιοί ρέκτες, πολλοί από τους οποίους δεν έχουν πατήσει σε μονάδα, διότι είχαν μπάρμπα στην Κορώνη. Κάπου δηλαδή κοντά στην πατρίδα του κ. Α. Σαμαρά. Αυτό το “εσωτερικό αρραγές μέτωπο” επιθυμούν; Διχασμός, τυμβωρυχία, πατριδοκαπηλία; Αν ο σημερινός πρωθυπουργός είχε από νωρίς ενδιαφέρον για την πολιτική και δεν προέκυψε αυτό αργότερα, θα μπορούσε να πληροφορηθεί από τον έμπειρο πατέρα του πως, μέσω του διχασμού, πολιτικοί που θεωρούσαν εαυτόν αποκλειστικό φορέα του πατριωτισμού, έφθασαν μέχρι την αγχόνη.
Κάποιοι που δεν γεννήθηκαν πορφυρογέννητοι πρίγκηπες, αλλά διδάχθηκαν τη ζωή στο πεζοδρόμιο (μην τους τρομοκρατεί η λέξη), πιστεύουν ότι οι σοβαρές καταστάσεις απαιτούν σοβαρότητα και ότι δεν είναι τα πάντα για το πολιτικό ή εσωκομματικό παιχνίδι. Και, πάνω απ’ όλα, ότι ο πατριωτισμός δεν είναι λόγια αλλά πράξεις, καμιά φορά και θυσία υπέρτατη και όχι ρητορεία ανέξοδη.
ΥΓ1: Το γεγονός ότι τα λεγόμενα πρώην αξιωματούχων του ΣΥΡΙΖΑ, μεταξύ των οποίων κάποιοι από τους πλέον ευνοημένους, έγιναν σύνθημα στα χείλη ακροδεξιών, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει όχι εκείνους.
ΥΓ2: Η Κορινθία καίγεται. Η πυρκαγιά είναι ορατή απ’ το διάστημα αλλά όχι από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης. Και ο πρωθυπουργός, με το φτυάρι της τυμβωρυχίας στο ώμο, σκάβει λάκκους για τους άλλους. Δεν έχει ακούσει τη γνωστή παροιμία.
ΥΓ3: Τί ακριβώς συμφωνήθηκε με την Μέρκελ; Μήπως δεν πρέπει να ρωτάμε γιατί αποσπάται η προσοχή από την κασετοπειρατεία;
ΑΠΟ ΤΟ TVXS