Του Γ. Λακόπουλου
Όσοι παρακολουθούν το Α.Π. γνωρίζουν ότι μόνο με επιείκεια δεν αντιμετώπισε ως τώρα τον Νίκο Παππά. Αντίθετα κρίνει ότι είναι ένας από τα λίγα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που θα μπορούσε να αποσυρθεί στα πίσω καθίσματα. Για συγκεκριμένους λόγους.
Πρώτο: Ως αρμόδιος υπουργός δεν κατοχύρωσε την ανεξαρτησία της ΕΡΤ ως δημόσιας τηλεόρασης, χωρίς κομματικές και κυβερνητικές παρεμβάσεις.
Δεύτερο: Διεκπεραίωσε μεν την πολιτική Τσίπρα για νομιμοποίηση του τηλεοπτικού τοπίου, αλλά με λάθος κριτήρια: το «όποιος έχει γερό πορτοφόλι παίρνει συχνότητα» έφερε λεφτά το κράτος, αλλά παρέδωσε την τηλεόραση σε συγκεκριμενα χέρια. Το πληρώνει η αντιπολίτευση και κυρίως ο …ΣΥΡΙΖΑ, που αδικείται από την τηλεοπτική κάλυψη στήριξη -την οποία μονοπωλεί ο Μητσοτακης.
Τρίτο: Η συνάντησή του με τον Μιωνή υπήρξε μνημείο ερασιτεχνισμού και απέβη βλαπτική για το κόμμα του και αυτοκαταστροφική για τον ίδιο. Το ΑΠ τον είχε χαρακτηρίσει τότε – απρεπώς – «μ…κα», που δεν πήρε είδηση ότι ο άλλος τον μαγνητοφωνούσε για να τον εκβιάζει.
Τέταρτο: Έμπλεξε με τον μόνο άνθρωπο που έπρεπε να αποφύγει, αφού ο Καλογρίτσας ήταν γνωστός στην πιάτσα. Το αποτέλεσμα της εμπλοκής το πλήρωσε ακριβά η κυβέρνηση Τσίπρα. Τώρα το γεύεται και ο ίδιος ο Παππάς- που ως αρμόδιος υπουργός είχε και άλλες «ανάρμοστες” επαφές με επίδοξους καναλάρχες.
Αυτά είναι σοβαρά πολιτικά λάθη για κάποιον που είχε την εμπιστοσύνη του τότε Πρωθυπουργού περισσότερο από άλλους. Και ο μόνος άτροπος να εξιλεωθεί και να μην βλάψει το κόμμα του περισσότερο, είναι να μην επιδιώξει κομματικό αξίωμα. Είναι βουλευτής και έχει ρόλο και πεδίο δράσης, με λαϊκή νομιμοποίηση.
Από αυτό το σημείο μέχρι την παραπομπή του σε Προανακριτική Επιτροπή, που αποφάσισε το Μέγαρο Μαξίμου και θα εκτελέσει άκριτα η κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ σαν λόχος, η απόσταση είναι τόσο μεγάλη ώστε να περιγράφει πολιτικό έγκλημα και θεσμική εκτροπή.
Ο Παππάς ΔΕΝ βαρύνεται με κάποια ποινική υπόνοια. Πολύ περισσότερο δεν είναι δυνατόν να εξετάσει η Βουλή μια υπόθεση που ξεκίνησε ως συναλλαγή ανάμεσα στον Καλογρίτσα και μια ξένη ιδιωτική εταιρία και έτσι συνεχίζεται ως αυτή τη στιγμή. Δεν υπάρχει καμία εμπλοκή και καμία βλάβη του Δημοσίου.
Ακόμη και αν υπήρξε μεσολαβητικός ρόλος του ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ. Συνεπώς με κανέναν τρόπο, από καμία ένδειξη και κανένα στοιχείο, από οποιαδήποτε οπτική δεν δικαιολογείται η Προανακριτική Επιτροπή σε βάρος του.
Εκτός από έναν: για να κατασκευαστεί αδίκημα από την πλειοψηφία με μόνη επιχειρηματολογία τα κουκιά της. Το είδαμε στις δικονομικές αγριότητες κατά Παπαγγελόπουλου. Και σίγουρα θα το δούμε και στις νέες παραπομπές που ετοιμάζει η κυβέρνηση λόγω …Κουτσολιούτσων.
Εν προκειμένω θα χρησιμοποιήσει την αριθμητική υπεροχή της στη Βουλή για να φορτώσει κάτι στον Παππά, ως τις εκλογές. Έτσι κι αλλιώς στην συνέχεια θα καταπέσει και θα γίνει μπούμερανγκ. Αλλά για τη θεσμική λειτουργία της χώρας θα είναι αργά. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για σκευωρία, την έχουμε μπροστά μας, υπό κατασκευή.
Αυτή όμως είναι μια επιλογή που αφορά την ουσία της λειτουργία του πολιτεύματος. Αλίμονο αν η εκάστοτε πλειοψηφία κατασκευάζει «δικαστικές υποθέσεις» και αδικήματα κατά βούληση, για να εξυπηρετήσει τις πολιτικές επιδιώξεις της. Με την άθλια διάταξη που έβαλαν στο Σύνταγμα άφρονες πολιτικοί.
Βάζοντας στον σημάδι τον Παππά ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι επιβαρύνει τον Αλέξη Τσίπρα και κυρίως μετριάζει τις βαρύτατες ευθύνες που φέρει ο ίδιος σε πολλά μέτωπα. Από αυτό το πλευρό να κοιμάται.
Σε κάθε περίπτωση είναι μεθόδευση. Δεν είναι ούτε έντιμη διακυβέρνηση, ούτε δημοκρατική λειτουργία, ούτε υπηρεσία στη Δικαιοσύνη. Πρόκειται για αυθαίρετη και ως εκ τούτου επικίνδυνη για το Πολίτευμα, περιγραφή των νόμων, του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής.
Θα παραμένει ως στίγμα στην πολιτική ζωή, αν ο νομικός και ο πολιτικός κόσμος της χώρας δεν το σταματήσει. Από όλα τα κόμματα πρέπει να υπάρξουν αντιστάσεις- και από τη ΝΔ. Αλλιώς την επόμενη φορά, αυτός που θα χτυπήσει την πόρτα οποιουδήποτε δεν θα είναι ο γαλατάς.
