Του Μελέτη Ρεντούμη
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ενώ η διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της αξιολόγησης του 3ου Μνημονίου βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αποφάσισε να προχωρήσει σε παροχές προς τους χαμηλοσυνταξιούχους δίνοντας το μήνυμα της ανάκαμψης και της πετυχημένης ελάφρυνσης χρέους.
Βέβαια ξεχνάει ο πρωθυπουργός ότι αφενός η όποια ελάφρυνση θα έρθει με τιμές του 2060 ενώ τα μέτρα τόσο για το 2017 όσο και για το 2018 αναμένεται να είναι σκληρά με νέες περικοπές μισθών και συντάξεων και χωρίς καμία προοπτική μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης.
Επί της ουσίας ο πρωθυπουργός μέσα από μία αιφνιδιαστική και μονομερή κίνηση, αποφασίζει να ξοδέψει 617 εκατ. ευρώ με στόχο να τα ξαναπάρει πίσω πολλαπλάσια αθροιστικά τόσο το 2017 όσο και το 2018.
Είναι εντυπωσιακό επίσης ότι ενώ πιστεύει στο ηθικό πλεονέκτημα του Σύριζα πραγματοποιεί παροχές που έκαναν και οι προκάτοχοί του Γ.Παπανδρέου το 2009 και Α. Σαμαράς το 2014, οι οποίοι αφενός απείχαν πάρα πολύ από τα τραγικά μέτρα του 3ου Μνημονίου αφετέρου δεν λειτουργούσαν σε καθεστώς με capital controls.
Με όποια περίπτωση και να συγκριθεί λοιπόν η συγκεκριμένη κίνηση παροχών, αποτελεί μια αψυχολόγητη ενέργεια που δημιουργεί συνθήκες ρήξης και όχι συναίνεσης πολύ περισσότερο όταν η χώρα έχει ανάγκη την ΕΕ τόσο για την οικονομική της στήριξη όσο και για το προσφυγικό πρόβλημα.
Οι παροχές λοιπόν που ανακοινώθηκαν, τόσο με την μορφή βοηθήματος στους συνταξιούχους που καταχρηστικά ονομάστηκε 13η σύνταξη, όσο και με την αναστολή εφαρμογής του αυξημένου ΦΠΑ στα νησιά, είναι πιθανότατα ένα προπέτασμα καπνού για να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές μέσα στους επόμενους μήνες.
Μάλιστα το βασικό επιχείρημα των παροχών είναι ότι έχει υπερκαλυφθεί το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2016, όταν ακόμα δεν έχει κλείσει λογιστικά το έτος και η ΕΛΣΤΑΤ έρχεται συνήθως και αναθεωρεί προς τα κάτω τα μεγέθη τον Ιανουάριο γεγονός που ενδέχεται να ισοδυναμεί με πρόσθετα μέτρα για το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Εκτός αυτού, το γενικότερο μήνυμα προς τους δανειστές αλλά και τις αγορές, δεν είναι και το καλύτερο δυνατό, καθώς αποδεικνύει γιατί επιμένει η κυβέρνηση σε χαμηλότερα πλεονάσματα μετά το 2018, της τάξης του 1.5% και όχι 3.5% που επιμένει η Κομισιόν.
Αν η πρόθεση είναι η απόφαση έκτακτων παροχών ως βοηθήματα, χωρίς κανένα αναπτυξιακό κίνητρο, ως αποτέλεσμα του μειωμένου πλεονάσματος, για να έρθει αργότερα να προβεί σε αύξηση φορολογίας ξανά προς την μεσαία τάξη που ήδη έχει ισοπεδωθεί, για να καλυφθεί η τρύπα στον προϋπολογισμό, τότε είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να λάβει καμία θετική συμφωνία από τους δανειστές ούτε καν στην ελάφρυνση χρέους όπως την οραματίζεται η κυβέρνηση.
Είναι επίσης άξιο αναφοράς, ότι τις αντίστοιχες παροχές που είχε εξαγγείλει η κυβέρνηση Σαμαρά τον Μάρτιο του 2014 όταν μάλιστα η χώρα έβγαινε στις αγορές, τις είχε αποκαλέσει ο Α. Τσίπρας, πράξη ανήθικη, ταπεινωτική, που πετάει ψίχουλα στους συνταξιούχους ως αντιστάθμισμα του Μνημονίου.
Προφανώς όλα αυτά τα γεγονότα και οι δηλώσεις ξεχάστηκαν γρήγορα με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι όσο η παροχολογία και ο λαϊκισμός επικρατούν σε αυτή την χώρα έναντι της ορθολογικής σκέψης και του προσεκτικού σχεδιασμού, τόσο η Ελλάδα θα είναι εξαρτώμενη από Μνημόνια, από δανεικά και από ξένη τεχνογνωσία χωρίς να μπορεί ν’ανακάμψει τελικά η οικονομία.
Αν θέλει λοιπόν ο Σύριζα και ο πρωθυπουργός να παραμείνουν στην εξουσία, είναι ώρα να κυβερνήσουν με όρους πραγματικής οικονομίας και όχι επιλεκτικής επικοινωνίας.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
