Του Γ. Λακόπουλου
Μετά από όσα ακούστηκαν – ακόμη και από τον … Αντώνη Σαμαρά- για το ενδεχόμενο προσχώρησής της στη ΝΔ η Άννα Διαμαντόπουλου έκανε μια δήλωση με την οποία κατ’ ουσίαν απλώς αφήνει ανοιχτό το θέμα. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο προς το παρόν. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια.
Το ενδιαφέρον βρίσκεται σε κάτι άλλο που είπε η πρώην επίτροπος – ίσως το πιο σημαντικό πολιτικό στέλεχος εκτός ΠΑΣΟΚ σήμερα- στη δημοσιογράφο Νόνη Καραγιάννη.
“Θεωρώ ότι αυτή τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, υπάρχει ιστορική και πολιτική αναγκαιότητα, να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα -ούτε μόρφωμα, ούτε σχηματισμός, ούτε ομοσπονδία, ούτε παρέα-, με νέο προγραμματικό λόγο, ο οποίος θα αφορά την έξοδο της χώρας από την κρίση και θα απαντά στις αγωνίες των νέων παιδιών. Αυτή η διαδικασία θα αρχίσει να αποκτά δυνατότητες κοινωνικού ρεύματος, όταν οι συναντήσεις θα έρχονται στη δημοσιότητα για το τι ειπώθηκε και όχι για το ποιος πήγε. Έχουμε λοιπόν αρκετή πορεία μπροστά μας. Δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα. Θέλει μεγάλες αποφάσεις από τους αρχηγούς, θέλει υπερβάσεις από την πλευρά τους, τόλμη, φαντασία και ειλικρίνεια, πράγματα που έλειψαν πολύ από την πολιτική”.
Αν διαβάσει κάνεις πίσω από τις γραμμές αυτής της δήλωσης θα βγάλει κάποια συμπεράσματα- πέρα από τη δικαιολόγηση της απουσίας της στην πρόσφατη συνάντηση για τη δημιουργία ενός τέτοιου κόμματος.
Το πρώτο είναι ότι ενώ μιλάει για τη δημιουργία νέου κόμματος, έτσι όπως το ορίζει, είναι φανερό ότι .. δεν το βλέπει προς το παρόν. Άλλωστε οι προϋποθέσεις που θέτει η ίδια το καθιστούν ανέφικτο. Άρα μάλλον ως κάτι που δεν τη δεσμεύει ακούγεται.
Άλλωστε όταν λέει για μεγάλες αποφάσεις και υπερβάσεις από τους αρχηγούς τι εννοεί ; Να παραιτηθούν από το αξίωμα τους προφανώς. Για κορόιδα ψάχνει;
Επιπλέον ποιους ακριβώς αρχηγούς εννοεί; Ασφαλώς επειδή αναφέρεται σε άλλο σημείο στον “χώρο μας”- εννοώντας την Κεντροαριστερά και τη Σοσιαλδημοκρατία- η πρώτη που δείχνει είναι η Φώφη Γεννήματα. Ποιον άλλον; Μήπως τον Γ. Παπανδρέου;
Πιστεύει ότι ο άνθρωπος που καταχρέωσε, διέλυσε και τελικά διέσπασε το ΠΑΣΟΚ- που τον ευεργέτησε και το οποίο η ίδια ξέρει καλά πως διοίκησε -μπορεί να μετέχει σε ένα τέτοιο κόμμα; Αυτός που πήγε, με τον τρόπο που πήγε, τη χώρα σε διεθνή οικονομικό έλεγχο, παρ’ ότι θα μπορούσε να αποτραπεί αν είχε δράσει εγκαίρως – σύμφωνα με δική της παλαιότερη δήλωση- έχει θέση σε ένα κόμμα που θα απευθύνεται στη νέα γενιά;
Ή μήπως είναι ο Σταύρος Θεοδωράκης ο “αρχηγός” που θα αναστηλώσει την Κεντροαριστερά και θα συμβάλει στη δημιουργία του κόμματος στο οποίο αναφέρεται η Άννα, διεκδικώντας και την ηγεσία του, όπως είπε ο ίδιος; Αν η τι αλλά πλουσια ευρωπαική εμπρειρία και συνεχη κυκλογορία στην Ευρώπη διαθέτει η ιδια για να αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα.
Υπάρχει κάποιος άλλος αρχηγός σ’ αυτόν το χώρο, πλην του Θανάση Θεοχαρόπουλου -που έκανε εμπράκτως το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει για την Κεντροαριστερά με το μικρό κόμμα του; Ή αυτόν δεν τον υπολογίζουμε επειδή η ΔΗΜΑΡ είναι μικρη αλλά υπολογίζουμε αυτούς που εμφανίζονται ως επικεφαλής κινήσεων , ενω είναι αρχηγοί του …εαυτού τους ;
Νέο κόμμα γιατί;
Παραμένοντας στην ουσία του θεματος, από πουθενά δεν προκύπτει ότι χρειάζεται νέο κόμμα σ’ αυτόν το χώρο, γιατί απλούστατα αυτό το κόμμα υπάρχει και είναι το ΠΑΣΟΚ. Όποιος ενδιαφέρεται για την ανασυγκρότηση του χώρου, δεν έχει παρά να σπεύσει, ή να επιστρέψει στο κόμμα που καλύπτει παραδοσιακά αυτό το χώρο και να το ενισχύσει για να ανακάμψει.
Αν το ΠΑΣΟΚ ξεπεράστηκε, γιατί δεν ξεπεράστηκαν και τα στελέχη του, όπως η ίδια η Άννα; Γιατί θα είναι καλή και χρήσιμη σε ένα νέο κόμμα και δεν θα είναι και στο ΠΑΣΟΚ; Και τι είδους μανία είναι αυτή από πρόσωπα που σταδιοδρόμησαν στο ΠΑΣΟΚ να ζητούν τη διάλυση του;
Η κρίση των κομμάτων είναι πρωτίστως η κρίση των προσώπων τους.
Αν το ΠΑΣΟΚ ως κόμμα δεν χρειάζεται στο δημόσιο βίο , οπως λέει με κυνισμό ο Θ. Πάγκαλος, δεν χρειάζονται και οι ίδιοι. Θα ήταν καλύτερα να έλεγαν ότι “το ΠΑΣΟΚ πρέπει να εξαφανιστεί και μαζί του εξαφανιζόμαστε και εμείς που το προσωποποιήσαμε”. Να φύγει το ΠΑΣΟΚ από τη πολιτική σκηνή, αλλά να μείνουν κάποιοι Πασόκοι, δεν ακούγεται και πολύ ηθικό.
Αλλά ας είμαστε σοβαροί. Πίσω από το αίτημα για νέο κόμμα, υπάρχει στην ουσία ένα άλλο αίτημα: να φύγει η Φώφη Γεννηματά από τη προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Τότε ενδεχομένως το ΠΑΣΟΚ μια χαρά θα ηταν για πολλούς.
Καμιά αντίρρηση. Αλλά μόλις πριν από ένα χρόνο είχαν αρχαιρεσίες στο ΠΑΣΟΚ. Γιατί δεν πήγε κανείς -π.χ. η ίδια η Άννα, που έχει όλες τις προϋποθέσεις και κάθε δικαίωμα – να θέσει υποψηφιότητα όπως έκανε ο Α. Λοβέρδος ; Και αν φταίει η Γεννηματά για συγκεκριμένους λόγους, για ποιους λόγους έφταιγε ο Βενιζέλος; Επί των ημερών του άλλωστε έφυγαν οι περισσότεροι…
Τα κόμματα δεν είναι ποδοσφαιρικές ομάδες ώστε να τις εγκαταλείπουμε όταν δεν παίρνουν πρωτάθλημα, ή όταν υποβιβάζονται. Αν κάποιοι νιώθουν καλά σε μεγάλα κόμματα και άβολα σε μικρά, ωραία ιδεολογία έχουν.
Και εν πάση περιπτώσει αυτά έγιναν και δεν αναιρούνται. Γιατί έστω τώρα , όσοι ενδιαφέρονται για την Κεντροαριστερά δεν επιστρέφουν στο ΠΑΣΟΚ και να βάλουν υποψηφιότητα για πρόεδροι; Και αφού επικρατήσουν να προτείνουν όλα αυτά τα ωραία και αναγκαία που διακινούν; Τόσο απλό.
Ακόμη και αν αυτά δεν γίνονται γιατί ράγισε το γυαλι, υπάρχει κάτι ακόμη , που καλύπτει την ανάγκη για νέο κόμμα,αν υπαρχει. Να το δημιουργήσει κάποιος. Η ίδια η Διαμαντόπουλου ενδεχομένως. Διαθέτει άλλωστε το πρόπλασμα.
Να ανακοινώσει κάποιος την ίδρυση κόμματος, να βρει στελέχη, να προβάλει τις αρχές του και τα προγράμματα του και να τεθεί προς κρίση στο εκλογικό σώμα. Όπως κάνει αυτή τη περίοδο ο Γιάννης Ραγκούσης.
Τι νοοτροπία είναι αυτή “να διαλυθεί το κόμμα που μας ανέδειξε, να μην πάρουμε εμείς τη ευθύνη της δημιουργίας άλλου στη θέση του, αλλά εμείς να διεκδικήσουμε τη αρχηγία του”; Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Σταύρος;
Καμιά ανάγκη για νέο κόμμα σ’ αυτόν το χώρο δεν υπάρχει. Τον καλύπτει παραδοσιακά το ΠΑΣΟΚ, το οποίο απλώς βρίσκεται στα κάτω του. Αλλά η πορεία των κομμάτων έχει σκαμπανεβάσματα. Και με τους Γάλλους σοσιαλιστές έχει συμβεί και τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες και με άλλα αντίστοιχα κόμματα σε άλλες χώρες. Κανείς δεν προτείνει στα στελέχη τους τη διάλυσή τους.
Ενα κόμμα που βρίσκεται σήμερα σε κάμψη μπορεί να ανακάμψει , οταν κάποιοι άνθρωποι που κινουνται στον ιδεολογικό χώρο του αναλάβουν την ανάκαμψη του και δουλέψουν γι αυτό. Αυτή ειναι η ορθή διαδικασία στην πολιτική. . Αλλωστε και η κάμψη του ΠΑΣΟΚ απο τα λάθη κάποιων προέκυψε. Δεν γινεται οι ιδιοι που έκαναν τα λαθη να ειναι οι πρώτοι που το καταδικάζουν και ζητουν το τέλος του, χωρις το δικό τους τέλος. Ειδικά αν παλαιότερα είχαν ωφεληθεί.
Το μόνο που έπρεπε να ενδιαφέρει τα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ-, αν νομίζουν ότι έχουν να προσκομίσουν κάτι στο δημόσιο βίο, ήτοι να δώσουν και όχι να πάρουν– είναι να συμβάλουν ώστε να συνεχίσει το κόμμα με το οποιο εμφανίσθηκαν στο δημόσιο βιο με την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση. Αυτή είναι έντιμη συμπεριφορά πολιτικών που θέλουν να κάνουν πολιτική όχι καριέρα – με όποια σημαία βρουν. Τη μια το ένα κόμμα, την άλλη με το αντίπαλο.Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού. Γι’ αυτό ας μη μιλάμε για παρέες…
