Του Κώστα Πρώιμου
Μας ανέχτηκαν “χοντρά” περίπου για μια εικοσαετία (1989-2009).
Τα μάλα ενοχλούνταν με τον τρόπο που είχαν κάποιοι τολμήσει να παρεισφρήσουν στον κύκλο τους. Στραβοκατάπιναν την σαμπάνια και υπέμεναν στωικά, απλούστατα γιατί έπρεπε να πουλήσουν τα πανάκριβα προϊόντα που οι ίδιοι εμπορεύονταν στους αναρίθμητους “κοινωνικά πεινασμένους” Αυτοκίνητα, σκάφη, ακίνητα, κοσμήματα, ρούχα, καύσιμα και ένα σωρό πράγματα που αποτελούσαν επίπλαστες ανάγκες αλλά βαφτίστηκαν καταξίωση, ευημερία, πολιτισμός και…πρόοδος
Έκλειναν το μάτι και στις “δικές” τους τράπεζες να χορηγούν ασύστολα δάνεια μικρά σε πολλούς και υπέρογκα σε λίγους. Κοινό στοιχείο πως αμφότεροι σε μεγάλο βαθμό δεν πληρούσαν ούτε τις προδιαγραφές ούτε τις προϋποθέσεις. Δανεικά και… αγύριστα.
Στο κόλπο μπήκαν και οι πολιτικοί ταγοί, οι οποίοι διεφθάρησαν εύκολα καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είχαν λαϊκή καταγωγή. Έπειτα ήρθε η απογραφή του Αλογοσκούφη, η πτώση του Καραμανλή, ο Γιώργος Παπανδρέου και τα μνημόνια.
Ο κάθε “χωριάταρος” στη νοοτροπία νόμισε πως αφού είδε προσώρας φουσκωμένους τους λογαριασμούς και συνεπώς διογκώθηκαν τα μυαλά του επειδή απόκτησε δύο ακίνητα και ένα σκάφος ότι έτσι απλά, θα πετύχαινε την εξίσωση του με τους κραταιούς του Συστήματος. Στην πραγματικότητα προκαλούσε με την γελοία και νεοπλουτίστικη συμπεριφορά του μειδιάματα είτε το γέλωτα στις κρυφές συναθροίσεις των παλιών τζακιών.
Έχει μεγάλη σημασία ο σχολιασμός, στους τρόπους, το ντύσιμο ακόμη και στις πολιτικές απόψεις που εξέφραζαν οι wanna be διότι αποκάλυπταν και την πραγματική εκτίμηση που έτρεφαν για όλον αυτό τον νεόπλουτο συφερτό οι παλιές Οικογένειες της πλουτοκρατίας. Ήταν σαν να έχουν μαζευτεί οι εξυπνάκηδες σε ένα καφενείο και να σχολιάζουν τη συμπεριφορά του τρελού της οδού Πανεπιστημίου…
Οι πάνω – πάνω αφού προκάλεσαν την κρίση και μάζεψαν όλα τα μετρητά και τα ακίνητα με τον τρόπο τους (όχι από αυτούς πάντως που διδάσκονται στις τάξεις “Οικονομολογίας” ευαγών και κορυφαίων εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων) και αυταπόδεικτα επιβίωσαν. Πέτυχαν λάσκα και απαίδευτους τους Συριζαίους τους οποίους σαφέστατα βοήθησαν πάλι με τον δικό τους επικοινωνιακό τρόπο τούτη τη φορά να ανέλθουν στην εξουσία και διευκολύνθηκαν σε πολλά από την κυβερνητική ασχετοσύνη τους… Αφού άρχισε να ενοχλεί και η Αριστερή νοοτροπία διακυβέρνησης σκέφτηκαν να θέσουν σε εφαρμογή ακόμη ένα πλάνο αφουγκραζόμενοι και γνωρίζοντες τα μελλούμενα. Να φέρουν στην Πρωθυπουργία έναν ατάλαντο μεν γόνο, χωρίς ηθικούς και πολιτικούς φραγμούς ώστε να συνεχίσει απρόσκοπτα και με συνοπτικές διαδικασίες το έργο τους. Να το θέσουμε λαϊκά: Αυτός είναι ρε παιδί μου πιο κοντά τους, τα χνώτα τους ταιριάζουν περισσότερο. Σε πολλούς ο Κυριάκος θυμίζει τα υπερπροστατευμένα τέκνα τους…
Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα μας την χώρα αντιστροφής της πραγματικότητας όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν πως μεγαλώνει το χάσμα πλουσίων και φτωχών ενώ παράλληλα γιγαντώνεται και μια πλασματική εικόνα, αφού οι ιθύνοντες βεβαιώνοντας το χαμηλό μας δείκτη νοημοσύνης προσπαθούν ποικιλοτρόπως να μας πείσουν πως η ανάπτυξη σε μια Πολιτεία συμβαδίζει με κουπόνια σίτισης και καλάθια της νοικοκυράς για τους πολίτες της. Μια τρομερή αντίφαση που ακόμη και τους οπαδούς του Μητσοτακισμού κατά βάθος τους βρίσκει αντίθετους
Κοιτάξτε να δείτε αγαπητοί αναγνώστες, είχαμε τετρακόσια χρόνια τους Τούρκους και δεν άνοιγε μύτη. Φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη, σκοτώσαμε τον Καραΐσκάκη, εξοστρακίσαμε δεκάδες αγωνιστές της Επανάστασης. Δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια… Είχαμε ξενόφερτους σχεδόν ανήλικους βασιλιάδες, δικτατορίες – αποστασίες ακόμη και Χούντες. Μετά γίνηκεν η Μεταπολίτευση όπου για πολύ μικρά χρονικά διαστήματα η Ελλάδα ευημερούσε και πολιτικά.
Τώρα μετά από διακόσια χρόνια, δεν αντιλαμβάνομαι ποιο είναι το πρόβλημα; Ο Κυριάκος ή μήπως πάλι εμείς;