Του Παναγιώτη Τζανετή
Θουκυδίδης
Πολλοί αποδίδουν την πατρότητα της φράσης «των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν» στον Θουκυδίδη. Αυτό είναι μερικώς αληθές, γιατί την πρωτοείπε και μάλιστα κυριολεκτώντας, ένας αφελής.
Συγκεκριμένα, ένας βοσκός παροιμιώδους αφέλειας εξέλαβε ως τραγούδι τον ήχο που έβγαζαν κάποια σαλιγκάρια που ψήνονταν στα κάρβουνα, και με αγανάκτηση τους είπε μεμφόμενος τα: «Ω κάκιστα ζώα, των οικιών υμών εμπιπραμένων, αυτοί άδετε». Αργότερα ο Θουκυδίδης παρομοίωσε την ανοησία του βοσκού με την αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τις αληθείς διακυβεύσεις των υποθέσεων της.
Ο κ Μητσοτάκης κατηγόρησε τα δικά του «σαλιγκάρια» ότι ενώ τα σπίτια τους καίγονταν, αυτά τραγουδούσαν στιχάκια κομματικά. Όταν οι όροι της ύπαρξης κανενός (ζωή, υγεία, περιουσία κοκ) κινδυνεύουν, μπορεί άραγε αυτός να ασχολείται με αλλότρια όπως το να αδικεί για λόγους πολιτικής αντιπαλότητας; Ποια πολιτική παράταξη εμπνέει πιά τόσο πάθος στους δικούς της, ώστε αυτό να υπερκαλύπτει τα πάθη της πυρκαγιάς; Καμία απολύτως εκ των γνωστών παρατάξεων, κι αμφιβάλω αν χαίρουν τέτοιας αφοσίωσης ακόμη και οι θρησκευτικές σέχτες …
Οπότε, η προσπάθεια του Πρωθυπουργού να αποδώσει τις διαμαρτυρίες, την αγανάκτηση, τον χλευασμό, τις ύβρεις που δέχεται, στην δράση του πολιτικού του αντιπάλου συναγωνίζεται τον βοσκό που πέρασε στην αθανασία χάριν της κοτσάνας του και της προσοχής του Θουκυδίδη που αυτή επέσυρε. Αντιμετωπίζοντας σήμερα υπεροπτικά τους πάσχοντες πολίτες ως κάκιστα σαλιγκάρια, με ανάρμοστη συμπεριφορά στα κάρβουνα, το μόνο που καταφέρνει είναι να επιδείξει την αφέλεια του βοσκού.
Φρόιντ
Ποιος άραγε εμπνεύστηκε και καθοδήγησε την γελοία προσπάθεια ωραιοποίησης της κατάστασης με συνεχείς προσκλήσεις προς το χειμαζόμενο πλήθος να αναφωνήσει, βραχνό ακόμη από την κάπνα: Ωσαννά ω Μωυσή! (πάσης νόσου και πάσης …). Δεν πρόκειται για μεμονωμένη έμπνευση κάποιου δημοσιογράφου, όπως μαρτυρά το αγελαίο του πράγματος, αλλά για κεντρική επιλογή.
Ο μόνος λόγος για να προσθέσει κανείς ανοήτως σε όλα τα δεινά και τον εκνευρισμό από την μαζική πλύση εγκεφάλου, είναι το να έχει θολώσει λόγω της πίεσης που δέχθηκε ο ίδιος, ως υπεύθυνος της διαχείρισης. Για την προκλητική στάση που προκρίθηκε επικοινωνιακά φταίει η ενοχική του αντίδραση, γνωστή στην εγκληματολογία και στην ψυχολογία της. Το μέτρο της πίεσης που βίωσε ο ενοχικός εντολέας είναι οι παραδοξολογίες των κορυβαντιώντων, εντολοδόχων – υμνητών.
Μια ενοχλητική λεπτομέρεια της όλης υπόθεσης λέγεται Μάτι. Οι ίδιοι κύκλοι που έκαναν την λέξη τυμβωρυχία να χλωμιάσει, έχουν πλέον «απαγορεύσει» αυστηρά την οιαδήποτε αναφορά σε όσα έγιναν και κυρίως σε όσα επακολούθησαν τότε. Κανείς όμως δεν ξεχνά ούτε την αβελτηρία των υπευθύνων, που δεν πατσίζεται επ’ουδενί, ούτε την χαιρεκακία και την αήθη εκμετάλλευση των επωφεληθέντων. Το μόνο που καταφέρνουν με τις ομαδικές υλακές είναι το να υπογραμμίζουν τον μηχανισμό ψυχολογικής άμυνας τους, που λέγεται προβολή.
Βάσει του Σίγκμουντ Φρόιντ, το να διακατέχεται κανείς από απαράδεκτες σκέψεις ή συναισθήματα, πχ για το πως φέρθηκε στο Μάτι, του δημιουργεί έντονο άγχος. Οι «άμυνες» είναι οι ψυχολογικές στρατηγικές που χρησιμοποιούνται ασυνείδητα για την προστασία κανενός από αυτό το άγχος. Έτσι, «προβάλλει» τις δικές του ανεπιθύμητες σκέψεις και πεποιθήσεις στον απέναντι. Αυτός ο μηχανισμός άμυνας εμφανίζεται ακόμη και σε πολύ μικρότερα stress από αυτό που προκαλεί η αποτυχημένη διαχείριση μιας τραγωδίας. Παρήγορος λοιπόν εσωτερικά ο αμυντικός μηχανισμός αλλά κατά τ’ άλλα τζάμπα ο κόπος, γιατί όλοι θυμούνται ποιος και πότε υπήρξε ο τυμβωρύχος.
Ο κ Τσίπρας έδωσε ανεξίτηλα διαπιστευτήρια αντι-Μάτι αντιπολίτευσης στις 5 Νοεμβρίου 2020, όταν προσφέρθηκε να επωμιστεί την μισή πανδημία για να εισπράξει τις λοιδορίες ανόητων ότι επιχειρεί τάχα να συγκυβερνήσει δια της πλαγίας.
Κλαούζεβιτς
Ο Κλαούζεβιτς αν ήξερε το πως θα χρησιμοποιηθεί η φράση του πως «ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους στρατιωτικούς» δεν θα την είχε πει ποτέ. Γενικεύοντας, αυτή εφαρμόστηκε και για πανδημίες και επιδημιολόγους, για πυρκαγιές και πυροσβέστες ή για ανθρωποκτονίες και αστυνομικούς. Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι πράγματι διορθώνει ο κ Σκέρτσος τον κ. Τσιόδρα ή ο κ Χαρδαλιάς τους πυράρχους; Περιλαμβάνεται άραγε σε καμία εξιχνίαση της Άγκαθα Κρίστι, άνωθεν υπουργική παρέμβαση που έλυσε τον γρίφο; Κι όμως οι εύπιστοι θαυμάζουν τους αλλεπάλληλους συντονισμούς της Πυροσβεστικής από αδαείς πολιτικούς!
Ο Κλαούζεβιτς είπε το παραπάνω απόφθεγμα σε συνέχεια της φράσης «Πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», πράγμα που σημαίνει ότι και το σημερινό πυροσβεστικό Βατερλό δεν είναι παρά η συνέχεια περιβαλλοντοκτόνων νόμων, της διαφθοράς πολεοδομιών και δασαρχείων, της συνενοχής του επιστημονικού κόσμου με το αζημίωτο και μιας υπερκατανάλωσης που δεν ορρωδεί προ ουδενός. Ωστόσο αυτή την ορθόδοξη ανάγνωση του Κλαούζεβιτς δεν την προτιμά κανείς.
Αντιθέτως, υπήρξε καθημερινή η εμφάνιση πολιτικών με γιλέκα εκστρατείας, μέσα στο λεωφορείο – κινητό επιτελείο της Πυροσβεστικής, που επηρέασαν την φωτιά όσο επηρέαζε τις αερομαχίες στο Αιγαίο το στρατιωτικό μπουφάν του κ. Καμμένου. Πρόκειται, δηλαδή, για Κλαούζεβιτς – παρωδία στον καιρό του Facebook.
Συχνά δεν είναι καν νόμιμες τέτοιες παρεμβάσεις στις υπηρεσιακές επιχειρήσεις από κάποιον μη ειδήμονα, που έχει πολιτικά επιλεγεί ως επικεφαλής. Υπενθυμίζω σχετικά τις συχνές αρνητικές αναφορές στις καταγεγραμμένες υπουργικές παρεμβάσεις στο Μάτι. Βεβαίως, οι σημερινοί ως πεπειραμένοι της εξουσίας, διαθέτουν πακιστανικά κινητά για τις αναγκαίες παράτυπες συνομιλίες…
Επίμετρο
Η πολιτική ζημιά θεωρείται μεγάλη γιατί τσουρουφλίστηκε ο «επαγγελματισμός», ο χύδην αποκαλούμενος και μανατζεριλίκι, και έτσι πιθανολογείται ανασχηματισμός «κάθαρσης». Ο κ Μητσοτάκης, ένας προβλέψιμος πολιτικός, διαρρέει ότι βρίσκεται σε «αναζήτηση Ιφιγένειας» αν και η πραγματικότητα είναι ακόμη πιο σκληρή και η ατζέντα του γράφει απλώς «σαβούρα στην θάλασσα!».
AΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ