Πώς η υποψηφιότητα Παπανδρέου για την διαδοχή της Φώφης βιάζει την πολιτική, κάνει την χώρα καθυστερημένη αποικία και την Ιστορία αλοιφή

Του Νίκου Λακόπουλου

Tελικά ο Γιώργος Παπανδρέου όχι μόνο θα είναι υποψ΄ήφιος για την διαδοχή της Φώφης Γεννηματά, αλλά στον διαγωνισμό του με άλλους υποψήφιους έχει ελπίδες να βγει τουλάχιστον δεύτερος ώστε να περάσει στον δεύτερο γύρο, στον οποίο το ερώτημα θα είναι αν θα διασπασθεί το Κίνημα Αλλαγής ή όχι.

Ο άλλοτε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και αρχηγός πλέον του ΚΙΔΗΣΟ είναι ο μόνος πρωθυπουργός που παραιτήθηκε χωρίς να χάσει το κόμμα του, ο άνθρωπος που κατάφερε να διαδεχθεί τον πατέρα του, αλλά οδήγησε το κόμμα του στο 13% και δεν κατάφερε να μπει στη Βουλή με το δικό του κόμμα.

Τώρα ο GAP θέτει στην Ιστορία νέα ερωτήματα όπως πώς θα γίνει πρόεδρος σε ένα κόμμα που δεν ανήκει. Αν γίνει πρόεδρος του Κι΄νάλ φαίνεται πως γίνεται πρόεδρος και του ΠΑΣΟΚ-που ακ΄όμα υπάρχει- θα είναι δηλαδή πρόεδρος …δύο κομμάτων, συν μιας διεθνούς.

Στο βάθος προβάλλει το ερώτημα αν θα γίνει υπουργός σε μια κυ΄βέρνηση με επικεφαλής τον Τσίπρα ή σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, αν και φαίνεται πως με το καλημέρα το τελευταίο το απέκλεισε.

«Χρειαζόμαστε μια Νέα Αλλαγή. Για τους πολίτες και τη χώρα. Για αυτό η Δημοκρατική Προοδευτική Παράταξη χρειάζεται να ξαναγίνει μεγάλη. Να συμπορευτεί με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη και τον κόσμο, που επανέρχονται δυναμικά”.

Προς το παρόν ο ΓΑΠ που διάλεξε να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του το Ίδρυμα του παππού του μπροστά σε μια πόρτα και μισό σουρεαλιστικό κάδρο αν΄τί να ενώσει ΄όπως δήλωσε με πριγκιπικό στυλ, μάλλον διχάζει και ενώνει τους άλλους εναντίον του.

Αν κρίνουμε απ΄ό τον αριθμό υπογραφών που συγκέντρωσε στην Κεντρική Επιτροπή του Κινάλ δεν συγκέντρωσε ούτε το ένα τρίτο κι αν με τις επισκέψεις του σε άλλους υποψήφιους περίμενε να αποσυρθούν για να είναι μάλλον ο μοναδικός υποψήφιος, πλην ενός όχι μόνο δεν τον άκουσαν, αλλά έκραξαν για το σκηνικό “ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός”- εν προκειμένου του προεκλογικού αγώνα.

«Η ανανέωση είναι πολιτικό και κοινωνικό αίτημα και βασική προϋπόθεση για την αναγέννησή μας» φέρεται να δήλωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης που μάλλον πλήττεται περισσότερο από την ξαφνική επανεμφάνιση του πρώην προέδρου που έγινε δελφίνος. Κι ο Λοβέρδος φώναξε τον Βενιζέλο που μίλησε για έλλειψη σοβαρότητας.

Ένας πρίγκιπας της “δημοκρατικής παράταξης”

Την πρώτη φορά ο Γιώργος Παπανδρέου διαδέχθηκε μέσω εν΄ός παρένθετου προέδρου και πρωθυπουργού τον πατέρα του. Ωστόσο λίγο πριν πάρει 44%, αν και οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πιο χαμηλά ποσοστ΄ά, θυμήθηκε τον παππού του να του δίνει ένα ρολόι.

  Ένα πρωί σε ένα χωριό, που είχε θεία λειτουργία η τοπική εκκλησία, πήγε για να παρακαλέσει να χαμηλώσουν τα μεγάφωνα γιατί τον ενοχλούσαν. Με ένα χαμόγελο επιτηδευμένο, αγέλαστος και “σοβαρός” ήταν πολύ καταπιεσμένος από τον ιστορικό του ρόλο. Αν και είχε 87% αποδοχή από τους πολίτες-, ο καλοκάγαθος “Τελευταίος Παπανδρέου” θα δει σύντομα το δρόμο για την έξοδο, από τα ίδια τα πρόσωπα που τον υποστήριξαν. Είχε καταφέρει να τους εξοργίσει όλους.

 Ο πρίγκηπας που έγινε πρωθυπουργός. διακατεχόταν από το “Σύνδρομο του Όθωνα”, του νεαρού βασιλιά, που γνώρισε την έξωση, το 1861 καθώς συμπεριφέρθηκε σα κληρονόμος μιας δυναστείας σε μια αποικιακή χώρα. Πιθανόν να έτρεξε μόνος του και να βγήκε δεύτερος. Άλλοι τον θυμούνται αθλητή να φορά κολάν και να προπονείται να πάρει μέρος στους αγώνες. Άλλοι έμειναν εμβρόντητοι, όταν άκουσαν πως ανακαίνισε το τριτοκοσμικό ΠΑΣΟΚ μετατρέποντας το σε ένα high tech κόμμα με σάουνα και γυμναστήριο. Ή όταν φύτεψε ένα δέντρο μαζί με την γλάστρα.

Για τον κόσμο που τον άφησε εκτ΄ός Βουλής όταν έκανε δικό του κόμμα είναι ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας που παρέδωσε συνειδητά την χώρα στους ξένους, αφού την θεωρούσε μια διεφθαρμένη αποικία -που θα έκανε Δανία του Νότου -μια άλλη δηλαδή χώρα.

Η Πλατεία Συντάγματος είχε γεμίσει σημαίες και -ληγμένα ΄όπως αποκαλύφθηκε μετ΄΄α- δακρυγόνα καθώς η αστυνομία πέταγε στους διαδηλωτές- μάλλον ελλείψει άλλων ΄μέσων- μάρμαρα και πέτρες. Η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου μετατράπηκε σε εξέγερση. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος υποκαθιστά τον πρωθυπουργό, που πάει στο γυμναστήριο,, ενώ τον ψάχνει όλη η Ευρώπη. Για πρώτη φορά -4 Νοεμβρίου 2011- μια κυβέρνηση παίρνει – από 153 βουλευτές- ψήφο εμπιστοσύνης για να φύγει ο πρωθυπουργός.

 Ο “Γιωργάκης” παραιτείται και από το κόμμα. Η ΕΒΓΑ της γειτονιάς σώθηκε αλλά η χώρα ακόμα κινδυνεύει.  Η “μνημονιακή” συγκυβέρνηση τριών κομμάτων θα διασπάσει τη “Νέα Δημοκρατία”, θα διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και θα εξαφανίσει από την Βουλή το ΛΑΟΣ, όταν βουλευτές δεν θα εκλεγούν, υπουργοί θα καταποντιστούν, “δελφίνοι” θα μείνουν χωρίς κόμμα. Από εκατόν εξήντα βουλευτές που είχε το ΠΑΣΟΚ θα περιοριστεί σε τριάντα τρεις.

Ένας άλλος πολιτικός μάλλον θα είχε πάει σπίτι του. Ο ΓΑΠ επιμένει σε μια δεύτερη ευκαιρία για μια μεγάλη δημοκρατική παράταξη -που μάλλον δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την δική του -σε επανάληψη κι όχι ανεπανάληπτη- αν-ιστορική παρουσία.

Μεταξύ των άλλων ο ΓΑΠ, θεωρώντας την Ιστορία μια προσωπι΄κή υπόθεση για την οποία δεν αναλαμβάνει υποχρεώσεις, αλλά έχει μόνο -κληρονομικά- δικαιώματα, παραπέμπει σε μια χώρα- αποικία που θα εκπολιτίσει ως διάδοχος και την οικογένειά του σε δυναστεία -που έχει πολιτικά δικαιώματα στους υπηκόους τους.

Η “Δημοκρατική Παράταξη” είναι ΄ένα κληροδότημα και η “Α΄λλαγή” οικογενειακό κοπιράιτ με πνευματικά δικαιώματα που απορρέουν από τον παππού του πρίγκηπα που ζητά από τους άλλους υποψηφίους να παραιτηθούν από τα πολιτικά τους δικαιώματα.

Αυτό σε συνδυασμό με το ότι κυβερνά ένας άλλος διάδοχος που προετοιμάζει και τον επόμενο δημιουργεί διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση εύλογα ερωτήματα για το είδος της δημοκρατίας που έχουμε, την ίδια την πολιτική και την προοπτική να μην εξαρτάται αυτή η χώρα από πολιτικές και οικονομικές οικογένειες -ένα σύστημα ¨”ευγενών” χωρίς μοναρχία που μιλάνε πάντα για την Δημοκρατία.

Και λένε διαρκ΄ώς πως ” χρειαζόμαστε μια Νέα Αλλαγή. Για τους πολίτες και τη χώρα”. Μόνο που η “αλλαγ΄ή” -που προφανώς θα είναι νέα- θα είναι η απαλλαγή από τους ίδιους -για να υπάρξει πραγματική δημοκρατία.

Αλλιώς δεν χρειάζεται να ψη΄φίζουμε – όπως κάνουν ήδη ανησυχητι΄κά πολλοί. Θα μας ανακοινώνουν τι αποφάσισαν και ποιο είναι το όνομα του Διαδόχου και θα χειροκροτάμε.