Του Γιάννη Πανούση
Είδε πολιτικάντες που φεύγαν
σαν κλέφτες απ’ τη Βουλή
και κλέφτες που μπαίναν στη Βουλή
να καλωσορίσουν τους βαρβάρους
Κωστής Παπακόγκος, Μαρτυρία
Καλά, το Γενάρη του 2015, δεν είχε ο ΣΥΡΙΖΑ κι ιδιαίτερα ο Πρωθυπουργός ικανά και έμπειρα άτομα εμπιστοσύνης για να στελεχώσουν τον κρατικό μηχανισμό.
Αντιλαμβάνομαι τη ‘φούρια΄του Σεπτέμβρη 2015,όπου με βάση τη λίστα έπρεπε να καλυφθούν άρον-άρον τα κενά που άφησαν πίσω τους η ΛΑΕ και η ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ,κι έτσι επελέγησαν πρόσωπα όχι εντελώς ανεπίληπτα ηθικοκοινωνικά.
Σήμερα, όμως, 2 και πλέον χρόνια μετά την ανάληψη της εξουσίας πώς εξηγείται το ότι οι περισσότεροι διοριζόμενοι σε διάφορες δημόσιες θέσεις αποδεικνύονται από την πρώτη υπογραφή ανίκανοι, ανίδεοι, ενίοτε και δόλιοι;
Φταίνε τα κριτήρια επιλογής, οι ενδοκομματικές ισορροπίες, η έλλειψη ‘πάγκου’ ή μήπως πίσω απ’αυτά κρύβονται οι φοβίες ενός κλειστού κύκλου που δεν επιθυμεί να πετύχουν και να γίνουν δημοφιλείς οι υπουργοί, διοικητές, πρόεδροι, γραμματείς κ.λ.π. γιατί στο σκοτεινό μυαλό τους κάτι τέτοιο θα τους δημιουργούσε προσωπική ανασφάλεια;
Καλύτερα άχρηστος αλλά υποχείριος αξιωματούχος [στον οποίο θα ρίξουν όλη την ευθύνη της αποτυχίας] παρά ένας πετυχημένος κι αυτονομημένος από το Ιερατείο [ο οποίος θα καρπωθεί την επίλυση προβλημάτων]. Άλλωστε σύμφωνα με την κουλτούρα αυτών των ανθρωπολογικών τύπων η Αριστερά δεν επιλύει προβλήματα αλλά νομιμοποιείται επειδή δεν λύνονται τα προβλήματα [που προφανώς τα προκάλεσαν όλοι οι άλλοι].
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε περισσότερο εσωστρεφής απ’ ό,τι ήταν το 2015 ενώ τα διαφημιζόμενα ανοίγματά του αναφέρονται σε παρωχημένους πολιτικούς, η παρουσία των οποίων θ’αφαιρέσει ψήφους και κυρίως θα σηματοδοτήσει την προσπάθεια να παρουσιασθεί η παλιοκαιρισμένη κουρελού φιλοδοξιών σαν σύγχρονο στρώμα ασφάλειας για ένα ευνομούμενο [αριστερό;] Κράτος.
Πέραν των λοιπών ιδεολογικών και οικονομικών δυσχερειών και προβλημάτων ο Πρωθυπουργός πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να ‘πετάξει’ [κυρίως από πάνω του] τα έρματα των διαφόρων παρα-[παρανοϊκών, παραχαρακτών της Ιστορίας, παραδόπιστων αριστεριστών, παραοικονομικών επιχειρηματιών, παρακοιμώμενων του Μαξίμου] και ν’ανοιχτεί σε ό,τι και σε όποιο θετικό στελεχιακό δυναμικό διαθέτει αυτή η χώρα [και νάναι σίγουρος πως υπάρχουν πολλοί]. Απλά οφείλει να τους πείσει με ειλικρίνεια, εντιμότητα, συνέπεια και καθαρό σχέδιο.Διότι στην αρχή αρκετοί πίστεψαν στην Αριστερά αλλά βρέθηκαν να υπηρετούν μία ιδιότυπη εθνολαϊκιστική πολιτική ή το χειρότερο ρίχτηκαν στο λάκκο των ‘’αγρίων’’.
Θυμίζω: Αριστερά σημαίνει πάνω απ’ όλα ήθος κι όχι μπαμπεσιά.
ΥΓ. Σε μια δύσκολη διαπραγμάτευση ποια ιδεοληψία κι ανασφάλεια αποτρέπει το να συμβουλευτεί ο Πρωθυπουργός επιστήμονες που έχουν υπηρετήσει και διαπρέψει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς [μεταξύ άλλων Σκουρής, Ροζάκης, Διαμαντούρος] και προτιμάνε να υιοθετούν αποτυχημένες κινήσεις αυτοδίδακτων μάγων;
