Γράφει ο Τέλης Σαμαντάς
…Κι ας μην ξέρω –ακόμη- ποιον θα ψηφίσω, ή τι πρόγραμμα θα έχει αυτός ο φορέας. Τι πολιτικές στοχεύσεις θα θέσει. Σε ποιο μέτρο θα ανανεώσει το πολιτικό προσωπικό και τις διαδικασίες ανάδειξης του. Τι καινούργιες ιδέες θα κομίσει στην πολιτική κονίστρα. Πόσο σκοπεύει να βοηθήσει να απελευθερωθούν οι –υπάρχουσες- δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας και πόσο διατεθειμένος θα είναι να αντιμετωπίσει τις κυρίαρχες, αυτή την περίοδο, συντηρητικές και οπισθοδρομικές τάσεις.
Αν σκοπεύει να συγκρουστεί –και σε ποιο βαθμό- με τα κατεστημένα συμφέροντα που διατρέχουν καθέτως και οριζοντίως το νεοελληνικό κοινωνικο-οικονομικό μοντέλο. Αν θα ακολουθήσει την πεπατημένη του πελατειακού συστήματος και των κομματικών μηχανισμών ή αν θα συμβάλλει –στοιχειωδώς, έστω- στην αποδόμηση τους. Τι πολιτικές συμμαχιών θα αναπτύξει για τη διακυβέρνηση της χώρας. Σε ποιο βαθμό θα είναι ικανός να δημιουργήσει τις συνθήκες για ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» και ένα νέο «εθνικό όραμα». Εν τέλει, χωρίς να γνωρίζω ούτε καν πώς θα ονομάζεται. Με λίγα λόγια: ένα «ραντεβού στα τυφλά».
Σ’ αυτό, λοιπόν, το «ραντεβού στα τυφλά», θα είμαι παρών. Για έναν απλό λόγο: γιατί πιστεύω πως αυτή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή η συμμετοχή –ακόμη και σε ένα εγχείρημα χωρίς συγκεκριμένες προδιαγραφές και με αβέβαιη εξέλιξη- έχει ιδιαίτερη σημασία: υποδηλώνει -έστω και στοιχειωδώς, έστω και μειοψηφικά- ότι ένα σώμα πολιτών αρνείται τη διαιώνιση του παρόντος πολιτικού σκηνικού και τις κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις του.
Αντιτιθέμενος δε ριζικά σε μια ιδεοληπτική ομάδα, που υπό την κάλυψη μιάς αριστερής ρητορικής και με την αγαστή συνεργασία μιας κλασσικής ακροδεξιάς απόφυσης κυβερνάει σήμερα τη χώρα* εμποτίζοντας μια κοινωνία παραζαλισμένη και ηττημένη με ό,τι οπισθοδρομικότερο διαθέτει το οπλοστάσιο της κομμουνιστογεννούς αριστεράς και καλλιεργώντας συνειδητά τα συντηρητικότερα ανακλαστικά αυτής της κοινωνίας. Ενώ ταυτοχρόνως, η Αξιωματική Αντιπολίτευση, παγιδευμένη στις μικροπολιτικές «πρωτοβουλίες» της κυβέρνησης, αναζητά τον βηματισμό της, χωρίς τίποτε –ακόμη, τουλάχιστον- να εγγυάται την υπέρβαση του συντηρητικού και πελατειακού παρελθόντος της.
Πιστεύοντας επιπλέον πως η μετωπική σύγκρουση των δύο αυτών φορέων και η ανάδυση ενός νέου «μεγάλου δικομματισμού» θα ενισχύσει τα συντηρητικότερα στοιχεία εντός των δύο αυτών πόλων και θα διχάσει ακόμη περισσότερο το κοινωνικό σώμα, με σοβαρότατες επιπτώσεις για την πορεία της χώρας -θεωρώ πως η ύπαρξη ενός νέου φορέα με σαφή τα χαρακτηριστικά –που ως ελλείψεις- ανέφερα στην αρχή είναι αναγκαία. Πρόκειται να πετύχει σ’ αυτό το ρόλο που καλείται να παίξει ο νέος φορέας; Δεν γνωρίζω. Ωστόσο με την ψήφο μου θα είμαι παρών –και άρα θα έχω δικαίωμα λόγου και επιλογής μετά από αυτό το «ραντεβού στα τυφλά».
ΑΠΟ ΤΟ F/B
