Του Ιωάννη Δαμίγου
Από την πρώτη συνέντευξη του κυρίου Τσίπρα, μετά την παραίτησή του από την προεδρία του κόμματος, εξάγονται κάποια δυσάρεστα συμπεράσματα, που δεν ταιριάζουν σε έναν πρώην πρωθυπουργό. Ή από την άλλη, ενώ είχε αφήσει να εννοηθεί πως είναι ικανός, όμως τόσο ο ίδιος όσο και στενοί συνεργάτες του, αποδείχτηκαν ελλιπείς.
Όταν αναφέρει πως, “προσωπικά (όχι συλλογικά), δεν μπορώ να είμαι υπερήφανος για το ότι παρά τις προθέσεις μας (αίφνης εισάγει την συλλογικότητα), από λάθη και παραλείψεις (!), δώσαμε μια εικόνα διαφορετική από αυτό που επιδιώκαμε”. Πιο κάτω αναφέρει: “Είμαι απογοητευμένος που δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε έναν βελούδινο διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας”. Εδώ η χρήση του “είμαι απογοητευμένος” με την συνέχεια του “που δεν καταφέραμε”, θέλω να πιστεύω πως μίλησε σαν ηγέτης και όχι σαν μεταφορέας ευθύνης. Η αποτυχία και όχι η απογοήτευση, είναι χρεωμένη όμως στον ίδιο, χωρίς να μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει τους λόγους.
Κατόπιν αναφέρει πως “Και η αριστερά παραγνώρισε(!) εκείνη την περίοδο τους κινδύνους των μακροοικονομικών ανισορροπιών και αφεθήκαμε στο λανθάνον αφήγημα της δήθεν θωρακισμένης οικονομίας”. Με λίγα λόγια δεν είχε, είχαν καμία σχετικότητα με το πρωταρχικό πρόβλημα της οικονομίας και είτε ως αδαείς είτε ως ανίκανοι … αφέθηκαν στο αφήγημα! Ευθέως, άμεση παραδοχή. επικίνδυνου ερασιτέχνη στην πολιτική. Αμέσως μετά το … ανείπωτο: ” Το δημοψήφισμα έδωσε την δυνατότητα τόσο στην τότε Ελληνική κυβέρνηση και στην τότε Ευρωπαϊκή ηγεσία να κάνουν ένα βήμα πίσω”! Πήρε δηλαδή αυτό το ποσοστό στο δημοψήφισμα για να κάνουμε ένα βήμα πίσω, διαπραγματευόμενοι! Πύρρειος νίκη;
Σε αναφορά του αμέσως μετά σημείωσε πως “ήταν ατυχής η διαχείριση των τηλεοπτικών αδειών” και μιλώντας πάλι για προθέσεις μόνο, τόνισε πως “πρόθεσή μας ήταν να δημιουργήσουμε ένα ευνομούμενο τηλεοπτικό τοπίο, αλλά καταλήξαμε να έχουμε τα ίδια και χειρότερα”! Μία ακόμη ωμή παραδοχή ερασιτεχνισμού, σε ένα εξίσου σοβαρό θέμα, που καταδεικνύει την άγνοια (;), αν είναι δυνατόν, περί της δύναμης των ΜΜΕ, με την πρόθεση να υπάρξει ευνομούμενο τοπίο στο πιο βρόμικο πρόβλημα παγκοσμίως!
Για την υπόθεση Novartis είπε ” Η πρόθεσή μας ( μόνο προθέσεις είχε) να μην παρέμβουμε σε αυτό το σκάνδαλο (αλίμονο γιατί να παρέμβετε) έδινε την εντύπωση ότι βάζαμε στο ίδιο τσουκάλι ανθρώπους που ενδεχομένως (!) είχαν εμπλοκή, με ανθρώπους που δεν είχαν”.
Εν τέλει και σε τάξη ε; Είχαμε έναν πρωθυπουργό, που είχε πληθώρα προθέσεων, παραλείψεις, λάθη, άγνοια, επέδειξε ανικανότητα, επιπόλαιο ερασιτεχνισμό και παθητική αδράνεια. Με σωρευμένη απογοήτευση στο τέλος. Πέτυχε βέβαια και επιτεύγματα, αλίμονο, μα ωχριούν μπροστά σε αυτά που διέσυραν την αριστερά στα τάρταρα. Που δεν προστάτευσε καν το ίδιο του το κόμμα, αφήνοντάς το θήραμα στο έλεος θηρευτών.