Του Γ. Λακόπουλου
«Η Ελλάδα οδηγήθηκε σε κρίση εξωτερικής πολιτικής επειδή ο πρωθυπουργούς δεν έκανε ό,τι ο προκάτοχός του»…
Πρόκειται για «μία από τις μεγαλύτερες πολιτικές και διπλωματικές κρίσεις της νεότερης Ελληνικής ιστορίας, γεγονός που ανέδειξε τις αδυναμίες της χώρας σε διεθνές επίπεδο».
Ο Μητσοτάκης «απέτυχε να λάβει οποιαδήποτε διαβεβαίωση από τις ΗΠΑ σχετικά με υποστήριξη των ελληνικών συμφερόντων στη διαμάχη με την Τουρκία».» Η προσέγγιση του στη διπλωματία, δεν έχει αποδώσει τίποτα στην Ελλάδα».
Δεν τα γράφει ο Καρτερός στην Αυγή, ούτε ο Κ. Βαξεβάνης στο Documento. Ούτε το ΑΠ. Είναι το συμπέρασμα έμπειρου αρθρογράφου του γνωστοί περιοδικοί : Foreign policy.
Τινάζει στον αέρα τις κυβερνητικές αερολογίες για «επανασύσταση της Ελλάδας στον κόσμο», την «διπλωματική απομόνωση της Τουρκίας «και τις «διασφαλίσεις που πήρε ο Πρωθυπουργός».
Όλοι βλέπουν ότι εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη αποτελεί φιάσκο και φέρνει σε δύσκολη θέση τη χώρα. Οι συναντήσεις με τον Ερντογάν πρώτα και με τον Τραμπ μετά ήταν αποτυχημένες.
Η παρέμβαση στον εμφύλιο της Λιβύης κοντόφθαλμη και αυτοκαταστροφική. Η στρατιωτική εμπλοκή στις αραβικές χώρες τυχοδιωκτική. Η προσκόλληση στον Μακρόν επιλογή των Γάλλων. Η σύγκρουση με την Μέρκελ ανεξήγητη επιλογή στον ευρωπαϊκό χώρο.
Το μόνο που έχει μείνει από τη διεθνή δραστηριότητα του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι οι φωτογραφίες στο Λευκό Οίκο, το μέγαρο των Ιλισίων, το Μπάκιγχαμ, τα αραβικά παλάτια και τα σαλέ του Νταβός, με την απαστράπτουσα σύζυγο του δίπλα του. Η προβολή τους από τα φιλικά ΜΜΕ ως πολυταξιδεμένο ζεύγος με ωραίο ντύσιμο. Τουλάχιστον γνωρίζουν κόσμο και θα έχουν να διηγούνται.
Πρακτικά η χώρα δεν έχει, όχι μόνο εξωτερική πολιτική, αλλά ούτε και υπουργείο Εξωτερικών. Ο αρμόδιος υπουργός παραδέρνει ως φιγούρα χωρίς αρμοδιότητες και εξουσίες.
Οι αποφάσεις για την ελληνική διπλωματία λαμβάνονται από έναν κύκλο συμβούλων του πρωθυπουργού, απείρων, ανεύθυνων και οπαδών της συνδιαχείρισης στο Αιγαίο.
Η μοντερνιά δεν συνιστά αναβάθμιση της εξωτερικής πολιτικής. Η αβασάνιστη αλλαγή πάγιων κανόνων της εθνικής πολιτικής στο διεθνή χώρο- ακόμη και σε ό,τι αφορά τον ΟΗΕ -με τη συναλλαγή με τον έναν φύλαρχο στη Λιβύη και την υποστήριξή στον Τραμπ για τη δολοφονία του Κασέν Σουλεϊμάν, θα κοστίσουν ακριβά.
«Η κυβέρνηση μοιάζει να βρίσκεται ακόμη έξω από τα νερά της, ενόσω ρισκάρει τα ελληνικά συμφέροντα», σημείωσε ο Γιάννης Μπαμπούλιας στο Foreign policy.
Ενώ στο διεθνή χώρο η πολιτική Μητσοτάκη δημιουργεί αδιέξοδα και οδηγεί τη χώρα καταστροφικούς συμβιβασμούς, στο εσωτερικό στρέφει την χώρα σε μνημονιακές συνθήκες, με τις επιλογές της- που εδράζονται στον τρόπο με τον οποίο έκανε αντιπολίτευση.
Στο μεταναστευτικό έχει καταθέσει τα όπλα αναθέτοντας -για εσωκομματικούς λόγους -τη διαχείρισή σε έναν ασήμαντο πολιτικό και έναν άσχετο στρατηγό. Με αποτέλεσμα να διογκώνεται το πρόβλημα ακόμη και στην τρέχουσα περίοδο που οι ροές είναι περιορισμένες,. Πλανάται η εφιαλτική προοπτική για το επόμενο καλοκαίρι που θα αυξηθούν.
Δημιούργησε ασφυξία και ανέλεγκτες αντιδράσεις στα νησιά- και από κάτοικους και από πρόσφυγες-, επειδή δεν έχει το θάρρος να λειτουργήσει υποδομές στην ενδοχώρα, συγκρουόμενη με την εκλογική πελατεία της.
Αυτή η συμπεριφορά, καλλιεργεί προϋποθέσεις για την ανάδειξη νέου ακροδεξιού κομματικού μορφώματος.
Όπως η συμπεριφορά στις Πρέσπες, αλλά και στο σκάνδαλο Νοβάρτις δημιουργεί όρους για την έξοδο και την δημιουργία ακραίου «πατριωτικού «κόμματος από τον Σαμαρά.
Στο κοινωνικό επίπεδο, η κυβέρνηση – αφού πανηγύρισε εκτελώντας τον προϋπολογισμό που της άφησαν οι προκάτοχοι της- βλέπει να πλησιάζει η στιγμή που θα ομολογήσει ότι δεν μπορεί να ικανοποιεί τις υποσχέσεις της για μειώσεις φορών και « πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές». Όσο για την «ασφάλεια» εξαντλείται σε κυνηγητό καταλήψεων. Τα Καλάσνικοφ και τα γκαζάκια καλά κρατούν…
Η ανάπτυξη κολλάει το 2% και μόνο ο απελπισμένος Γεωργιάδης φαντασιώνεται «εργοτάξια σε όλη τη χώρα». Το αίτημα μείωσης πρωτογενών πλεονασμάτων για τα επόμενα δυο χρόνια, θα συνιστά αμφισβήτησή της συμφωνία και πράξη πόλεμου με τους δανειστές , που θα φέρει σε απομόνωσή τη χώρα στο κοινοτικό επίπεδο.
Οι αναχρονιστικές επιλογές σε θέματα κοινωνικών δικαιωμάτων, αλλά και στην εκπαίδευση τραβούν στη χώρα στο παρελθόν και την εκθέτουν διεθνών, με διολίσθηση σε παραεκκλησιαστικούς σκοταδισμούς.
Η κυβέρνηση έδειξε ανεπάρκεια χειρισμού κρίσεων σε όλα: από το ποδόσφαιρο μέχρι το τούρκικο ερευνητικό σκάφος. Πουλάει δημοσκοπική υπεροχή, αλλά ένα- ένα τα υπουργεία της δίνουν εικόνα αποτυχίας καθώς διευθύνονται από αδαείς που έχουν ένα πρόβλημα για κάθε λύση.
Η μονομερής εύνοια των ολίγων σε βάρος των πολλών, πυροδοτούν εκρήξεις. Μέσα σε εφτά μήνες δημιούργησαν όρους αποσυναρμολόγησης της χώρας από μαθητευόμενους μάγους και βουλιμικούς κλειδοκράτορες.
Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με την αδυναμία της να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τα αιτήματά των μίντιαρχών και των οικονομικών παραγόντων που την αναδείξανε.
Αν δεν αλλάξει πορεία ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν δεν συνεννοηθεί με την αντιπολίτευση, αν δεν διορθώσει την πολιτική του, απλώς θα αυτοθυσιαστεί στις πρόωρες εκλογές που ετοιμάζει. Η ψευδαίσθηση της υπεροχής που καλλιεργούν διατεταγμένα δημοσκόποι και αρθρογράφοι δεν θα τον σώσει.
Η απομάκρυνση του «συστήματος Μητσοτάκη», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα χάσει απαραιτήτως την πλειοψηφία η ΝΔ, δείχνει μονόδρομος για να αποτραπεί η αναστροφή προς τα πίσω.
Δεν θα είναι απλώς η πιο σύντομη παρένθεση διακυβέρνησης. Θα είναι και η πιο τραυματική εμπειρία για τη χώρα. Ήδη τη φέρνει πίσω εκεί που πήγαινε να πάρει να συνέλθει- από όσα της προκάλεσε η παλαιότερη διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Η εκλογή Μητσοτάκη δεν ήταν μόνο η τιμωρία του ίδιου, όπως είχε προβλέψει το ΑΠ. Είναι και τιμωρία για τον ελληνικό λαό.
