Του Γ. Λακόπουλου
Σα να βγήκαν από ξαφνικό λήθαργο τα πολιτικά κόμματα άρχισαν να εκδίδουν ανακοινώσεις για την “υπόθεση Σώρρα” . Το “φαινόμενο Σώρρα” δεν φαίνεται να τους απασχολεί. Γιατί βρήκε απήχηση και σε ποιους ο νέος Καματερός είναι έξω από τα ενδιαφέροντά τους. Ακόμη και σ’ αυτό το θέμα αντιδικούν και προσπαθούν να αποκομίσουν όφελος.
Ορισμένοι, από κεκτημένη ταχύτητα προφανώς, θεωρούν υπεύθυνη την … κυβέρνηση. Ή δεν θέλουν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται ή δεν μπορούν.
Εν πάση περιπτώσει ο καλύτερος τρόπος να μην τρέξει κι άλλο νερό στο μύλο ενός τύπου που κινείται ανάμεσα στην ανισορροπία και την εξαπάτηση είναι να σταματήσουν να παρεμβαίνουν τα κόμματα. Ο ίδιος αυτό περιμένει: δημοσιότητα. Να αρχίσουν να βάλλουν εναντίον του οι πολιτικοί για να συμπληρώσει το παραμύθι προς το κοινό του.
“Όχι μόνο δεν παίρνουν τα δισ. που τους δίνω για να ξοφλήσουν το δημόσιο χρέος και όχι μόνο δεν παίρνουν από τον λογαριασμό μου τα χρέη του λαού στις εφορίες , αλλά με διώκουν κιόλας. Είμαι μάρτυρας”.
Προφανώς οι σημερινοί πολιτικοί αρχηγοί δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τη κοινωνία – αφού η μόνη επαφή τους με τους πολίτες είναι οι επικοινωνιολόγοι τους και οι στημένες χειραψίες. Αλλά πρέπει να κατάλαβαν ότι υπάρχουν στοιχεία στο παραλήρημα του Σώρρα που βρίσκουν απήχηση σε μια ομάδα πολιτών: όσα λέει εναντίον τους. Όταν τους αποκαλεί ” ζώα” και “προδότες” στις συγκεντρώσεις του, τον χειροκροτούν.
Πιο απλά το “φαινόμενο Σώρρα” είναι ένα ακόμη κοινωνικό σύμπτωμα της οικονομικής κρίσης, αλλά και της κρίσης της πολιτικής και εξελίσσεται εναντίον των πολιτικών. Δεν τον ακολουθούν κάποιοι μόνο για τις μπούρδες για τους “Ελλάνιους” και τη “διαστημική τεχνολογία που πούλησε στον Ομπάμα” που τους λέει. Ούτε για τις παπαριές για τα δισ. με τα οποία θα τους ξεχρεώσει και θα πληρώσει και και το δημόσιο χρέος.
Δεν βρίσκει απήχηση μονό στην κουτοπονηριά και την ιδιοτέλεια, αλλά και στην απελπισία. Πουλάει μίσος για την πολιτική και τους πολιτικούς.
Το “φαινόμενο Σώρρα” είναι πολιτικό, μόνο από τη άποψη ότι μια κοινωνία έχει νησίδες πρόθυμες να ακούσουν τις πιο ακραίες θεωρίες, να πιστέψει τις πιο παράλογες υποσχέσεις, να μπερδέψουν τον ζουρλομανδύα με τον δημόσιο λόγο, αρκεί να”τιμωρεί” το σύστημα. Μεγάλη συζήτηση την οποία δεν κάνουν τα κόμματα, ούτε μεταξύ τους, ούτε στο εσωτερικό τους, καθώς η μόνη τους έννοια είναι η εξουσία. Όπως και δεν την κάνουν οι διανοούμενοι και οι πάσης φύσεως ταγοί -αν υπάρχουν.
Αλλά η “υπόθεση Σώρρα” δεν είναι πολιτική. Είναι υπόθεση της Δικαιοσύνης αποκλειστικά. Ένας αλμπάνης εξαπατάει αφελείς- παλιότερα και κάποιους καλόπιστους- πουλάει φούμαρα σε ανθρώπους σε απόγνωση και συσπειρώνει κάποιους που νομίζουν ότι κάτι μπορεί να κερδίσουν.
Αυτό είναι υπόθεση των εισαγγελέων που έχουν αρμοδιότητα να προστατεύουν την κοινωνία από την απάτη και την κομπιναδόρικη παραφροσύνη.
Όπως είναι υπόθεση της ΕΣΗΕΑ να πιάσει από τα αυτί τα ΜΜΕ και τους “εκπομπάρχες” που προβάλλουν τον Σώρρα εδώ και χρόνια θεωρώντας ότι απλώς “πουλάει τρέλα” και αυτό τους φέρνει ακροαματικότητα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως τα κόμματα δεν πρέπει να πολιτικοποιήσουν την υπόθεση αυτή με πολιτικάντικες παρεμβάσεις, ούτε να την εντάξουν στη τρέχουσα διαμάχη τους, όπως …ήδη κάνουν.
Έκαναν αυτό το λάθος με τη Χρυσή Αυγή και τη διόγκωσαν. Π.χ. διακεκριμένος πολιτικός και κορυφαίος νομικός πέταγε εξυπνάδες του τύπου “να μην μετράνε οι ψήφοι των βουλευτών της στις ψηφοφορίες”, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι τους προσφέρει υπηρεσίες.
Ένας πρώην πρωθυπουργός κοκορευόταν ότι… την εξάρθρωσε χωρίς να βλέπει ότι αυτό περίμενε ο Μιχαλολιάκος: να τον θεωρήσουν πολιτικό αντίπαλο που τους “νίκησε”.
Με τη βοήθεια επίσης κάποιων που θεωρούσαν ότι ενδιαφέρει τη κοινή γνώμη η περίπτωσή του και τον καλούσαν στις εκπομπές τους με τη χυδαία επιδίωξη της τηλεθέασης.
Αντί να εκκαθαρίσει η Δικαιοσύνη τις παρανομίες της νεοναζιστικής παρέας ανέλαβε να το κάνει η πολιτική και το αποτέλεσμα το βλέπουμε: η αναξιοπιστία των πολιτικών λειτούργησε υπέρ του χρυσαυγίτη.
Ένα εκλογικό σύστημα που βρίσκεται σε κατάσταση αναβρασμού ώστε να στέλνει τη Βουλή τον Κασιδιάρη, από τη μια, και τον Λεβέντη από την άλλη-δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, αλλά προκύπτουν από το ίδιο αδιέξοδο των πολιτών- μπορεί εύκολα να στείλει και τον Σώρρα. Και τότε, έχετεγεια βρυσούλες στην πολιτική…Υπάρχει και μια πολιτισμική διάσταση σ αυτό το φαινόμενο, που χρήσει ειδικης ανάλυσης. Υπάρχουν και στη σημερινή Βουλή <Σώρρες> με τη θέληση του <κυρίαρχου> λαού.
Οι παρεμβάσεις των κομμάτων λειτουργούν σαν πρόκληση απέναντι σε μια μερίδα της κοινωνίας και από αυτή την άποψη είναι βούτυρο στο ψωμί του σαλτιμπάγκου. Το λιγότερο που οφείλουν τα κόμματα είναι να μην του κάνουν το χατίρι να τον θεωρήσουν… πολιτικό!
Είναι μια υπόθεση την οποία μπορούν να εκκαθαρίσουν οι ανακριτές στην Ελλάδα και στην Αμερική. Αρκεί να μην την μεταφέρουν στο πολιτικό πεδίο τα κόμματα. Θα προσφέρουν κακή υπηρεσία στην πολιτική -και άριστη στον αεριτζή Σώρρα- ο Κυριάκος Μητσοτάκης, η Φώφη Γεννηματά και ο Στ. Θεοδωράκης, αν συνεχίσουν να επιτρέπουν στους αρμόδιους των κομμάτων τους να εκδίδουν ηλίθιες ανακοινώσεις που κάνουν τον Σώρρα “ήρωα” και στο λούμπεν ακροατήριο του- το οποίο όμως … ψηφίζει.
Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα το μόνο που έχει να κάνει είναι να μην αντιδικεί με την αντιπολίτευση σ’ αυτό το θέμα και να συστήσει στους αρμόδιους υπουργούς να κινητοποιήσουν τις υπηρεσίες τους. Για μην “χάνονται” στην “υπόθεση Σώρρα” και να μην υπάρχουν δικαστικοί που μας κάνουν να κόβουμε φλέβες αποφαινόμενοι ότι μπορεί να μην αποδείχτηκε ότι ο Σώρρας έχει λεφτά, αλλά δεν αποδείχθηκε και ότι δεν έχει!!!
Ούτε εισαγγελείς που τρομοκρατούν εφόρους γιατί δεν υπακούουν στις εντολές που τους δίνει με τα εξώδικά του. Και βεβαίως να μην υπάρχουν δήμαρχοι που τον θέλουν… συνέταιρο και “ευεργέτη” στην πόλη τους.
Ο κάθε σαλεμένος μπορεί να στήσει όποια “μηχανή” θέλει. Οι πολίτες είναι ελεύθεροι να ακολουθούν τον όποιο παράφρονα τους γυαλίζει. Αλλά οι πολιτικοί πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι σ’ αυτά τα θέματα κοντά στο νου κι η γνώση.
