Του Γ. Τεκίδη
“Αφήστε τους να σαπίζουν. Να σαπίζουν βουτηγμένοι στην πολιτική τους ανικανότητα, τον κυνισμό, την αμετροέπεια, τις καθημερινές αντιλαϊκές προκλήσεις, τον αμοραλισμό. Έτσι θα πέσουν σαν το ώριμο φρούτο από το δένδρο, δίχως εμείς να κουνήσουμε το δακτυλάκι μας…”.
Αυτή ήταν και είναι η γνωστή θεωρία αναμονής για την κυβερνητική καταβαράθρωση και αυτή διακινούσε διαχρονικά η εκάστοτε αντιπολίτευση, αναγορεύοντας σε νομοτελειακή κατάληξη την πολυπόθητη πτώση. Ίσως κάποιες φορές να επαλήθευσαν την παραπάνω θεωρία οι πολιτικές εξελίξεις και η προσδοκία να μετατράπηκε σε γεγονός. Με τίποτα όμως δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως αυτό αποτελεί αδήριτο κανόνα και νόμο απαραβίαστο της ζωής.
Σίγουρα η σημερινή κυβέρνηση και το καθεστώς που η ίδια διαμορφώνει και που δεν έχει καμία σχέση με το κυβερνητικό εγχώριο πολιτικό παρελθόν, δεν συνάδει, ούτε ελαφρά τη καρδία μπορείς να το εντάξεις στην παραπάνω εκφυλιστική διαδικασία της πτωτικής ωρίμανσης. Κι ας έχει κάνει τα μύρια όσα που συνηγορούν στην ύπαρξη προϋποθέσεων για κάτι τέτοιο. Το σημερινό ακροδεξιό κυβερνητικό μπουλούκι με επικεφαλής ένα αδίστακτο και επικίνδυνο για τους θεσμούς και την δημοκρατία άνθρωπο, νυχθημερόν και με την Βοήθια του αργυρώνητου…δημοσιογραφικού και επικοινωνιακού του επιτελείου, προσπαθεί να εμπεδώσει στην λαϊκή συνείδηση την ιδέα – θέση , του ιδιοκτησιακού καθεστώτος επί της χώρας και επί του ότι υπάρχει έμψυχο η άψυχο πάνω της.
Επομένως τίποτα δεν την αγγίζει, σε κανένα δεν οφείλει εξηγήσεις και λογοδοσία, δεν την αφορούν νόμοι και υποχρεώσεις, ότι τέλος πάντων ως ιερό πολιτικό τοτέμ, δεν υπόκειται σε κανένα έλεγχο και κριτική. Κι αν κάποιοι επιχειρήσουν κάτι ανάλογο, να χαρακτηρίζονται βέβηλοι, τοξικοί και υβριστές οσίων και ιερών της πατρίδας την οποία είναι εκ Θεού ταγμένη να διοικεί εσαεί η σημερινή πολιτική παράταξη. Και εδώ υπάρχει και το πολιτικό παράδοξο. Όσο και αν άλλαξαν οι εποχές, οι νοοτροπίες, οι συγκυρίες, όσο κι αν υπάρχει η καθημερινότητα η βυθισμένη στην αγωνία της επιβίωσης και του επισφαλούς αύριο, θα περίμενες κάποιες λαϊκές αντιδράσεις αποδοκιμασίας και καταγγελίας του σημερινού ακροδεξιού πολιτικού αίσχους, των κυβερνητικών μεθοδεύσεων, του ωκεανού των παρακολουθήσεων πολιτών, πολιτικών, δημοσιογράφων χωρίς εξαιρέσεις, της κατάργησης της μισότυφλης δικαιοσύνης, της διασπάθισης εν ψυχρώ του δημόσιου χρήματος, της προκλητικής προταιρεοποίησης των συμφερόντων των νταβατζήδων αυτού του τόπου.
Σίγουρα υπάρχουν αρκετές θεωρήσεις και προσπάθειες εξήγησης του φαινομένου, που μπορεί και να απηχούν τις σημερινές υπάρχουσες πολιτικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες. Όμως κανείς δεν αρνείται την διαπίστωση στις καθημερινές κουβέντες και συζητήσεις πως η αγανάκτηση και η διαμαρτυρία των ανθρώπων ξεχειλίζει. Αυτή την αγανάκτηση, αυτό το “ως εδώ…” συμπολιτών μας σχεδόν όλου του πολιτικού φάσματος, είναι δουλειά της αντιπολίτευσης και πρώτα- πρώτα του Σύριζα-ΠΣ, να μετουσιώσει σε ενέργεια και αγωνιστική πρωτοβουλία απέναντι στην χυδαία κυβερνητική πρόκληση.
Δεν είναι δυνατόν να περιμένει η αξιωματική αντιπολίτευση, το οργανωμένο πολιτικό της προσωπικό, η ΚΕ και η Γραμματέας της, την κήρυξη της προεκλογικής περιόδου για να δραστηριοποιηθεί και να αναλάβει δράση. Να δηλώσει παρών εκεί όπου η πολιτική απόγνωση, η εναγώνια αναζήτηση ελπίδας και στηρίγματος αξιοπρέπειας, είναι ανάγκη να βρει απαντήσεις και πειστικό λόγο για αγωνιστική δράση. Υπάρχουν ακαταμάχητα όπλα πειθούς και μετάδοσης της ελπίδας πως η κυβερνητική συμμορία δεν είναι ακατανίκητη, κι ας διαθέτει μέσα και στρατιές αυλοκολάκων προπαγανδιστών ενός ανύπαρκτου κυβερνητικού έργου.
Τα όπλα μας είναι οι τεκμηριωμένες και κοστολογημένες προγραμματικές μας προτάσεις, η πειστική ανάδειξη της άλλης διεξόδου και άμεσης προοπτικής ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος για τον κόσμο της εργασίας, της παραγωγής, του πνεύματος, της νεολαίας. Η συνεχής παρουσία, η δράση και οι πρωτοβουλίες σύσσωμου του κομματικού μηχανισμού σε δρόμους και πλατείες, δίπλα σε αυτούς που ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν, να ενθαρρυνθούν, να πιστέψουν πως δεν υπάρχει μοναχά το Μητσοτακικό ζόφος σε αυτή τη χώρα, αλλά και το φώς και η ελπίδα πως η ακροδεξιά πολιτική νύχτα δεν είναι αξημέρωτη.
Να παραδεχθεί και να αποφασίσει, ηγεσία, στελέχη , μέλη και φίλοι της μεγάλης δημοκρατικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής παράταξης, ότι από σήμερα κιόλας ξεκινά η μεγάλη προεκλογική περίοδος. Περίοδος ανένδοτου πολιτικού αγώνα εντός και προπάντων εκτός κοινοβουλίου, μέχρι την τελευταία προεκλογική μέρα, την τελευταία ώρα, την τελευταία στιγμή που θα εκπνεύσει η Μητσοτακική πολιτική πανούκλα.