Του Ιωάννη Δαμίγου
Βρισκόμαστε πλέον στο σημείο μηδέν, στο σημείο που αν ξεπεραστεί, όπως δείχνουν τουλάχιστον αυτά που είναι ακόμα μετρήσιμα ως δείκτες, δεν θα υπάρξει επιστροφή. Και αυτό ισχύει για τα μετρήσιμα μεγέθη, γιατί αν υπολογίσουμε βάσιμα αυτά που δεν μπορούν να μετρηθούν λόγο έλλειψης ανάλογης κλίμακας, όπως ήθος, λογική, σεβασμός και άλλα εκλιπόντα νοήματα και συναισθήματα, ήδη έχουμε βυθιστεί σε βόθρο λυμάτων.
Δεν το έχουμε αντιληφθεί οι περισσότεροι, καθώς συνηθίσαμε στην δυσοσμία, με την σταδιακή επέλαση της παρακμής, που όμως μόλις γίνεται αντιληπτή προϊόντος του χρόνου και δη στο πλησίασμα του χειμώνα. Η καθυστερημένη ανησυχία, έργο απόρροιας παιδείας, του αποτελέσματος των κινδύνων που προκύπτουν από την ράθυμη εκούσια αδράνεια ετών, δανεικής επίπλαστης ευμάρειας, αυξάνει, παρουσιάζοντας τα πρώτα γνωρίσματα πανικού.
Κατάρρευση δομών, αξιών, πυλώνων προστασίας, παραδομένα μαζί με άλλα δημόσια τιμαλφή, σε εμπόρους που φόρεσαν προβιά πολιτικών και πέρασαν χωρίς υποτυπώδη έλεγχο, παρά μόνο με υποσχέσεις ελπίδας, σε απόλυτα ιδιωτική διαχείριση επιλεκτικής ανάθεσης. Εξαπατημένοι από την πρόσκαιρη και οικονομική ενοικίαση “μόνιμης” τάξης ευημερούντων μικροαστών, αδιαφόρησαν επιδεικτικά για την λεηλασία εργατικών και όχι μόνο κατακτήσεων ετών, μέσω αιματηρών αγώνων.
Ο βόθρος εκεί άρχισε να υπερχειλίζει, με ανηθικότητα, λαϊκισμό και χυδαιότητα, που έκτοτε μας συνοδεύει ασφυκτικά, ως γνώρισμα. Σε παραζάλη νεόπλουτου ξέφρενου τρόπου ζωής, κατάφεραν εκτός από τα “δανεικά” να χρεωθούν και επιπλέον ποσά. Προσφέροντας το περίφημο άλλοθι στους “σοσιαλιστές” και “δεξιούς” που έκαναν μεγάλες ¨δουλειές”, μαζί τα φάγαμε, αλλά εσύ πληρώνεις τον λογαριασμό με επιπλέον τόκους.
Το τίμημα της “μεσαίας” τάξης που βίαια υποβιβάστηκε σε αυτήν των πανικοβλημένων και εγκαταλειμμένων νεόπτωχων! Που, ώ του θαύματος, ανακάλυψαν σωρεία σκανδάλων ετών σήμερα, ενώ βολεύονταν σε ανάλυση σκευωρίας και συγκάλυψης, ως σύνηθες φαινόμενο συναλλαγών. Και ζητούν ετεροχρονισμένη δικαίωση επιβολής ευθυνών, με ανοχή δικών τους εμμονικών επιλογών! Παράνοια, εκτός των άλλων.
Σε καθημερινή κατάχρηση ευτέλειας λόγου και πράξεων χυδαιότητας, η ασυδοσία προελαύνει ασταμάτητη, ποδοπατώντας ηθική, λογική και δίκαιο, σε όλες τις κοινωνικές εκφάνσεις της παραπαίουσας κοινωνίας. Το μόνο θριαμβευτικά παραγόμενο προϊόν εδώ και καιρό τα λύματα, που μολύνουν όλο και περισσότερο την πλειονότητα της κατακερματισμένης συνοχής της. Η εισβολή στην καθημερινότητα, ακραίων εκφράσεων και χυδαίας αντιμετώπισης, η συνεχής ύβρις στο πνεύμα και η παραχώρηση στην ξεδιάντροπη αλητεία καίριων ζωτικών αποφάσεων, αναπόφευκτα μας αφοδεύει στον βόθρο του ανήθικου.