Του Γ. Λακόπουλου
Όταν το 1973 ο Στέφανος Τζουμάκας πρωταγωνιστούσε στην ταράτσα της Νομικής και στα κάγκελα του Πολυτεχνείου ο Αλέξης Τσίπρας ήταν αγέννητος. Γεννήθηκε μαζί με το ΠΑΣΟΚ το 1974, όταν ο Στέφανος ήταν πρόεδρος της ΕΦΕΕ και συνιδρυτής του ΠΑΣΟΚ με την παρουσία του στη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Όταν ο Τζουμάκας μπήκε για πρώτη φορά στη Βουλή, ο σημερινός επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μόλις τριών ετών. Και όταν το 1981 βρισκόταν δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου ως ιδρυτικό στέλεχος του Κινήματος το μεγάλο βράδυ του 48% ο Αλέξης ήταν στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου.
Το περασμένο Σάββατο οι δυο πολιτικοί άνδρες έδωσαν τα χέρια και το βράδυ την ιδίας μέρας ο Στέφανος ήταν ομιλητής στη συγκέντρωση της “Προοδευτικής Συμμαχίας”. Πολλοί είπαν ότι η παρέμβαση του ήταν περισσότερο πολιτική από όλες- μαζί με όσα είπε ο Θαν. Θεοχαρόπουλος. Αλλά δεν είναι αυτό το πιο σημαντικό στοιχείο της συμπόρευσης του Τζουμάκα με τον Τσίπρα.
Είναι το πρώτο ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που συνδέεται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσοι προηγήθηκαν ήταν “μικρομεσαίοι”. Και είναι η πρώτη συνάντηση της γενιάς του Πολυτεχνείου με τον Τσίπρα- πέρα από τα στελέχη της Αριστεράς που είχε βρει ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ όταν τον ανέλαβε.
Από αυτή την άποψη είναι η πιο σημαντική κίνηση διεύρυνσης που έκανε ως τώρα το κυβερνών κόμμα- αφού έχασε την ευκαιρία να εντάξει τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Ο Στέφανος Τζουμάκας είναι τυπικός εκπρόσωπος της γενιάς του Πολυτεχνείου, κουβαλάει την αγωνιστική κουλτούρα της, το θάρρος και το ήθος της.
Με τον Αλέξη Τσίπρα συζητάει συχνά -με εγκαρδιότητα. Κάποιοι τον ήθελαν στις κυβερνήσεις του. Αλλά δεν είναι από αυτούς που ράβουν κουστούμια. Απλώς θα είχε ενδιαφέρον να μετέχει σε κυβέρνηση Τσίπρα κάποιος με θητεία στις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σημίτη. Πάντως δεν είναι ο πολιτικός που θα κλειστεί σε ένα υπουργικό γραφείο θα βάζει υπογραφές. Δεν προσαρμόζεται για να κάνει καριέρα. Στη διαδρομή του κράτησε για τον εαυτό του το δικαίωμα να μιλάει όπως σκέφτεται και δεν ρίχνει ποτέ τη μπάλα στην εξέδρα.
Με το Τσίπρα πέραν του ότι είναι κοντοχωριανοί τον συνδέουν τα πρόσωπα που βρίσκονται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έρχονται από τους προδικτατορικούς φοιτητικούς συλλόγους, την αντιδικτατορική δράση, τις μεταπολιτευτικές αναμετρήσεις στα αμφιθέατρα.
Για τον Πρωθυπουργό ο Στέφανος είναι συνομιλητής με ειλικρίνεια- όπως έκανε και με τον Ανδρέα και τον Σημίτη. Αλλά πέρα από τη καθαρότητα του λόγου του και την αγωνιστική διαδρομή του, ίσως το πιο σημαντικό προσόν του είναι η ακεραιότητα του χαρακτήρα του: δεν κάνει πίσω ακόμη και αν αυτό του στοιχίσει στην πολιτική καριέρα του.
Στο ΠΑΣΟΚ ξέρουν. Ποιος άλλος υπουργός- Γεωργίας- κατήγγειλε αμέσως κάποιον που επιχείρησε να τον δωροδοκήσει, έχασε τη θέση του στο υπουργείο Παιδείας μέσα σε δέκα μέρες γιατί δεν έκρυψε τη γνώμη του ή κατάγγειλε νοθείες στη ΓΣΕΕ από οικείους συνδικαλιστές, αλλά και στο συνέδριο του κόμματος του;
Στα χρόνια που πέρασαν δεν άλλαξε τις αρχές του, ακόμη και όταν τα γεγονότα και οι εξελίξεις τον ξεπερνούσαν. Έμεινε εκτός πολιτικής αλλά δεν έχει κανένα λόγο να ντρέπεται. Πόσα στελέχη με τη διαδρομή έχει γύρω του ο Τσίπρας;
Ένας αταίριαστος της πολιτικής χρόνια που αντιμετώπισε με περιφρόνηση την κριτική των άκαπνων απέναντι σε κάποιον που έχει βγει από τα βασανιστήρια με ρήξη αριστερού πνεύμονα και σπασμένα πλευρά.
Σ’ ένα χώρο που ανθίζει πλέον το πολιτικό μάρκετινγκ ο Τζουμάκας κινείται ανεπιτήδευτα και αντικομφορμιστικά. Αυτό τον καταξιώνει. Μιλάει ανοιχτά για το πολιτικό χρήμα και τις ποικίλες σχέσεις των πολιτικών με τα επιμέρους συστήματα εξουσίας και επιρροής -χωρίς να κάνει εξαιρέσεις ούτε για το -πρώην-κόμμα του.
Ανήκει σε μια ευάριθμη ομάδα πολιτικών που όταν δέχονται μια ερώτηση δίνουν μια απάντηση. Όποια έχουν, όχι όποια “πρέπει”. Αυτό δεν ωφελεί πάντα τον ίδιο στην πολιτική. Αλλά ωφελεί την πολιτική.
