Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Μετά την παρένθεση Κασσελάκη στην ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη θα υπάρχει ο Αλέξης Τσίπρας ακόμη, ως κεντρική πολιτική φιγούρα.
Πρώτα τα άσχημα νέα: με αποκλειστική ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα- δεν έκανε εγκαίρως τις αλλαγές που είχε εντολή, από το 32% του 2019- ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα συνετρίβη εκλογικά, τώρα βαδίζει προς τη διάσπαση και πιθανόν στο τέλος θα επέλθει η διάλυση.
Μετά τα χειρότερα νέα. Με τον Στέφανο Κασσελάκη – και την …οικογένειά του! – επικεφαλής σ΄ αυτό το παραζαλισμένο κόμμα, όσοι συνδέουν την τύχη τους μαζί του κινδυνεύουν να τους κρεμάσουν κουδούνια.
Αν ο Τσίπρας δεν είχε τύχη με τον Πολάκη, τη Δούρου και τον Παππά στο πλευρό του, γιατί να έχει ο άσχετος με την ουσία της αραιότερης κουλτούρας περφόρμερ, του οποίου εμφανίζονται ως αντιβασιλείς;
Οσοι ζητούσαν μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν εννοούσαν κομματικό σορολόπ, σαλταδόρικη λειτουργία, θράσος, μηδενική σοβαρότητα, παράδοξες συμπεριφορές και παλαβομάρες που εμφανίζονται ως πρωτότυπες πολιτικές ιδέες…
Αυτά δεν έχουν σχέση με ότι ορίζεται στις μέρες μας ως «μεταπολιτική». Απλώς οδηγούν το κόμμα που έβγαλε τη χώρα από το μνημόνιο στην απαξίωση και την πολιτική σε αυτογελοιοποίηση- με μιντιακή υπόκρουση.
Τέλος τα καλά νέα. Μετά την παρένθεση Κασσελάκη στην ευρύτερη Δημοκρατική παράταξη θα υπάρχει ο Αλέξης Τσίπρας ακόμη, ως κεντρική πολιτική φιγούρα.
Είτε προκάλεσε την Κασσελακιάδα, όπως του καταλογίζουν, είτε απλώς την άφησε να εξελιχθεί,- και στηρίζει τεχνικά τον διάδοχό του, με ανθρώπους που υπήρξαν συνεργάτες του για να εκδικηθεί την εσωκομματική υπονόμευσή του- το βεληνεκές της πολιτικής παρουσίας του στον άξονα Αριστερά- Κεντροαριστερά, παραμένει ευρύτερο των ανταγωνιστών του στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ.
Άρα, αργά ή γρήγορα, η βάση τους θα προσανατολιστεί στον ίδιο.
Το come back συνηθίζεται στην πολιτική, καθώς τα πολιτικά λάθη των ηγετών δεν ακυρώνουν την ηγετικότητα που τους συνοδεύει.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ο σπορέας της ήττας του1989-90, από έναν άλλο Μητσοτάκη. Αλλά παρέμεινε το μεγαλύτερο μέγεθος στη Δημοκρατική παράταξη και ο μόνος που μπορούσε να τον εκπορθήσει- παρότι εκείνη την περίοδο υπήρχαν πολιτικοί με αναγνώριση στο κόμμα του. Το προσωπικό του εκτόπισμα όμως ήταν απλησίαστο – και στην πτώση του.
Τηρουμένων των αναλογιών ισχύει και για τον τέως πρόεδρο του -τέως- ΣΥΡΙΖΑ. Ο μόνος κίνδυνος να χάσει αυτό το προνόμιο, είναι να ακολουθήσει συμβουλές σαν του Γιάννη Λούλη.
Ο άλλοτε άτυπος σύμβουλός του, βρίσκει τον ανοικονόμητο Κασσελάκη, πρόσωπο «με σπάνια προσόντα», «κεντροαριστερό πραγματισμό» και «χαρισματικό ηγέτη». Και συστήνει στον πρώην Πρωθυπουργό την τέλεια συνταγή καταστροφής: «Ο Τσίπρας και ο Κασσελάκης μπορούν να τροφοδοτήσουν ο ένας τον άλλο».
Ο Κασσελάκης είναι υπόθεση του συρμού- στο έλεος του Μητσοτάκη, ανά πάσα στιγμή. Όσα λάθη και αν έκανε ο Τσίπρας, παραμένει η πιο σημαντική φυσιογνωμία στη Δημοκρατική παράταξη, με όρους πραγματικής πολιτικής.
Πλήρωσε τις λανθασμένες επιλογές και τους δισταγμούς του, αλλά παραμένει κανονικός ηγέτης, έμπειρος και με δάφνες, μόλις στα 49 του- ακόμη πραγματικός αντίπαλος της Δεξιάς και φορέας προοδευτικών αντιλήψεων για τη χώρα και τις πολιτικές που χρειάζεται.
Καμιά σχέση με το fake avatar που κέρδισε τον ενδοσυριζαίικο κομματικό εμφύλιο και βάζει, προκλητικά, στο κομματικό ρετιρέ, εκτός από τα μισά από τα παλιά υλικά κατεδάφισης του ΣΥΡΙΖΑ, το σόι και τη σκυλίτσα του.
Ακόμη και τον σύντροφό του που δεν καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται και δηλώνει, χαζοχαρούμενα: «Εχει αλλάξει η ζωή μας με ωραίο τρόπο, είμαστε ενθουσιασμένοι με την ευκαιρία, νομίζω ότι θα είναι ένα διασκεδαστικό ταξίδι και νομίζω ότι θα μας επιτρέψει να αποδείξουμε στη χώρα ότι έχουμε πολλά να προσφέρουμε».
Ποιος του ζήτησε να προσφέρει οτιδήποτε; Κάποιος να του εξηγήσει ότι η χώρα δεν χρειάζεται νέα Μαργαρίτα Τσαντ- Παπανδρέου – να τα χιλιάσει με την ευκαιρία. Ακριβώς γιατί δεν χρειάζεται νέο Γ. Παπανδρέου και τις «αμερικανιές» που εισήγαγε στο ΠΑΣΟΚ, μέχρι που το κατέστρεψε.
Όλα τα εργαλεία του μάρκετινγκ που επιστρατεύονται για να κάνουν το πολιτικό «προϊόν» τον Κασσελάκη, παράγουν θνησιγενείς ιδιότητες. Η καμπάνια με την οποία επικράτησε, δεν είχε ως περιεχόμενο την πολιτική, αλλά τον ..ίδιο.
Ενας influencer δεύτερης κατηγορίας που μόνο σε ένα κόμμα σαν τον ΣΥΡΙΖΑ θα έπαιρνε την ηγεσία με μερικές δεκάδες βίντεο σαχλεπίσαχλης περιαυτολογίας που δεν πιάνουν ούτε μια ώρα αθροιστικά.
Ακόμη και τώρα νομίζει ότι κάνει πολιτική παριστάνοντας τον εκλασπωτή του ενός λεπτού, στη Θεσσαλία και θέτοντας τον πήχη της αναμέτρησης με τον Μητσοτάκη στον… Μπέο.
Επικράτησε γιατί ο Τσίπρας άφησε πίσω εσωτερικές διαμάχες που όφειλε να έχει επιλύσει με την λαϊκή ισχύ που διέθετε. Και επειδή στο τέλος έστειλε μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον το κόμμα του, στιγματίζοντας πρώην στελέχη του, ως πηγή της εκλογικής κακοδαιμονίας του.
Ο Κασσελάκης το εκμεταλλεύτηκε κουτοπόνηρα: ως επίδοξος νικητής του Μητσοτάκη στη θέση του Τσίπρα και με υπαινιγμούς για αφανή παρότρυνσή του.
Οι καρεκλοκένταυροι της Κουμουνδούρου έγιναν διαφημιστές του, εκτός από κάτι ξύπνιους, που κόλλησαν από δίπλα για να επιβιώσουν, πιστεύοντας ότι θα εκληφθούν ως συνδετήρες του Τσίπρα με τον ιπτάμενο μάγο.
Η παρουσία Κασσελάκη υπονομεύει την επιστροφή Τσιπρα, δεν τη διευκολύνει, αν «αυτό είναι το σχέδιο», που λένε κάποιοι.
Παραμένει εν ενεργεία πολιτικός και βουλευτής, χωρίς να βάρη του ΣΥΡΙΖΑ- και θα βρεθεί ξανά στο προσκήνιο ως παραταξιακή λύση, για να επαναφέρει την πολιτική στα νομικά της μέτρα με την πολιτική και σκηνική παρουσία του.. Για λογαριασμό της Δημοκρατικής Παράταξης, όχι του ΣΥΡΙΖΑ που διανύει την τελευταία φάση του βίου του: τον μετεωρισμό, πριν την εξαέρωση.
Το μόνο που έχει να του προσφέρει ο Κασσελάκης είναι ότι με το δικό του τέλος, θα επέλθει και το τέλος της δεύτερης ομάδας βαριδιών. Συνέβη και το 2015, μετά το Δημοψήφισμα, με τη πρώτη ομάδα.
Όπως πήρε ανάσα με την απομάκρυνση Λαφαζάνη, Ζωής και Βαρουφάκη, έτσι θα πάρει όταν δεν θα υπάρχουν δίπλα του οι Παππάς, Σκουρλέτης, Δούρου Τζανακόπουλος, Βούτσης, Παπαδημούλης και η ματαιόδοξη Αχτσιόγλου.
Είναι γνωστό ότι ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ λόγω χαρακτήρα, δεν μπορεί να χτυπήσει το χέρι του στο τραπέζι και να κατεβάσει από το τρένο όσους αποτελούν τροχοπέδη του. Τώρα απλώς θα εκτροχιαστεί το τρένο μαζί τους.
Ο Κασσελάκης δεν έχει υπόσταση και δυνατότητες συνέχειας. Όταν περάσει η μόδα του, τα ΜΜΕ θα κουραστούν να τον φωτίζουν και η κυβέρνηση δεν θα τον χρειάζεται για αντιπερισπασμό στην ακρίβεια και τις αποτύχεις της και κυρίως όταν δεν θα πουλάει πλέον ο χαβαλές που παράγει, θα αρχίσει η πτώση του ειδώλου του- με ότι συμβαίνει σ αυτές τις περιπτώσεις.
Τότε – με τον Κασσελάκη στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Ανδρουλάκη στο ΠΑΣΟΚ- όσοι θα αναζητούν την νέα φάση της κυβερνώσας Δημοκρατική παράταξης, ήδη «Τσίπρας θα λένε και θα κλαίνε». Σ΄ αυτή τη βάση θα διαμορφωθεί το πρόπλασμα του νέου πολιτικού φορέα της επιστροφής του.
Δεν παίχθηκε ακόμη το τελευταίο επεισόδιο της σύγκρουσης του πρώην Πρωθυπουργού με τον Μητσοτάκη- που ήξερε τον Κασσελάκη πριν από τον Τσίπρα και δεν τον περισυνέλλεξε, παρότι τον προσέγγιζε, όπως υπαινίχθηκε στον Σρόιτερ.
Γι΄ αυτό οι μιντιακοί και οικονομικοί παράγοντες που ανέδειξαν και στηρίζουν τον σημερινό Πρωθυπουργό, βιάστηκαν να του βρουν αντίπαλο του χεριού του: πρώτα την Αχτσιόγλου και μετά τον Κασσελάκη.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
