Σύγκρουση παντού

Του Παύλου Αλέπη

Ξεκίνησε ένας πόλεμος μεγάλος Κυβέρνησης -Καναλαρχών. Επιβεβαιώνεται το, όλοι μαζί μπορούμε (να ρίξουμε την Κυβέρνηση).

Ο επίκαιρος Σαββόπουλος ξεκινά με το η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος….Και ουκ ολίγοι σιγοψυθιρίζουν το ποιος αλήθεια είμαι εγώ και πού πάω…

Σιγή ασυρμάτου από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που κυβέρνησαν το διάστημα που δεν εφαρμόζονταν οι νόμοι. Τώρα υπάρχει νόμος και οι τηλεοπτικές άδειες θα…ενοικιασθούν έναντι γενναίου τιμήματος για πρώτη φορά.. Εδώ, λοιπόν, οι καναλάρχες απαντούν αυτό που μεθόδευαν καιρό:ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ.

Η Κυβέρνηση σωστά επιμένει, αλλά τα ερείσματα 30 ετών πολλά και αντιστέκονται. Οι καναλάρχες ένα μικρό παράπονο δικαιούνται. Γιατί ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μας είχατε τόσα χρόνια σε ομηρία; Ούτε σ’ αυτό απαντούν τα κόμματα. Αλωνίστε και τα ίδια χρωστούν, αλλά ας πούμε πως κάτι προτίθενται να πληρώσουν…Δηλαδή μέχρι κι αυτοί πληρώνουν….

Πάμε και στο σημαντικότερο. Τάισαν ή δεν τάισαν σκουπίδια τον Έλληνα; Κυρίως δανειζόμενοι με αγύριστα, δικά μας λεφτά. Θα συνεχίσουν την αισθητικά τους και τα παιχνίδια τους; Την είδατε την αγωγή κατά του Δημοσίου όπου ζητούν… επιστροφή (από μας) διαφυγόντων κερδών τους .

Πώς μπορούν και το κάνουν; Μα με την δύναμη του χρήματος, έχοντας αποκτήσει ερείσματα και βραχίονες. Θεσμικούς άλλα και… αδυνάτου χαρακτήρος.

Πάμε στην εποπτεύουσα θεσμική ανεξάρτητη αρχή. Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Τι ακριβώς προτίθεται να ρυθμίσει; Γιατί δεν έχει ήδη παρέμβει; Σιωπή και ελιγμοί. Οι ευθύνες τεράστιες, ντροπή εκφραζόμενη πώς; Μήπως ελπίζουν σε πολιτική μεταβολή, απομάκρυνση του Παππά και επιστροφή στο παρελθόν;

Θα μου πείτε τι διαμαρτύρομαι; Mήπως για τα κόμματα μπαίνει θέμα Δημοκρατίας; Μήπως για την δικαιοσύνη διαμαρτύρεται μόνον ο Πολάκης; Μήπως τόσα γιατί, δεν τα σκεπάζει ο φόβος και τάχα η κρίση; ΤΡΙΚΥΜΙΑ ΕΝ ΚΡΑΝΙΩ…

Όμως εδώ η χειραγώγηση είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Φτάνει φτάνει ως εδώ.

Πρακτικά πρώτο θύμα οι Δημοσιογράφοι. Το Ταμείο τους -περίθαλψης και επικούρησης- υπό τεχνητή διάλυση. Μετά τις απανωτές μειώσεις, μετά την τερατώδη εργασιακά ανεργία και τόσα άλλα, έχασε τον πόρο του αγγελιόσημου. Δηλαδή και εδώ μην νομίζετε, ωφελημένοι οι εργοδότες ήταν, γιατί το αγγελιόσημο υποκαθιστούσε την εργοδοτική εισφορά τους.

Τώρα παζαρεύουν πως πάλι θα βρεθεί τρόπος για να μην πληρώσουν την νόμιμη αναλογία τους. Νέοι ελιγμοί, απολύσεις, εκβιασμοί και μειώσεις. Ξέρετε με τι αιτιολογικό; Ότι δεν βγαίνουν. Δεν βγαίνουν γιατί φαίνεται πως έκλεισαν οι στρόφιγγες Τραπεζών και θαλλασοδανειων. 

Μήπως όμως τώρα είναι η ώρα να δούμε τι ακριβώς χρωστούν και ποιος θα επωμισθεί το διαφαινόμενο φέσι;; Και εκεί να δω την τυφλή και κουφή Δικαιοσύνη πώς θα τους μεταχειρισθεί. Ως ίσους απέναντι στον νόμο; Ή πιο ίσους.

Από όπου και να το πιάσεις το θέμα των εκδοτών καναλαρχών βρωμάει. Δεν ισχύει εδώ το ότι όλα έγιναν νόμιμα και ηθικά. Έγιναν γιατί οι διαχειριστές της εξουσίας δεν εφάρμοσαν τους νόμους  δεν νομοθέτησαν έγκαιρα τα κενά και τώρα που έχουμε νόμους, απλά ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ.

Και οι πολίτες; Με το κεφάλι γανωμένο από τις τηλεοράσεις, με τον φόβο φωλιασμένο και εγκατεστημένη την τηλε ανοησία πως θα πιστέψουν πως θα ανατρέψουν την κατάσταση. Πώς θα σκεφθούν, τώρα στην κρίσιμη ώρα, πως ψοφοδεείς και εξαρτώμενοι δημοσιογράφοι είναι επικίνδυνοι για την Δημοκρατία.

Πώς να σκεφθούν πως καναλάρχες που μόνο το κέρδος βάζουν μπροστά τόσα χρόνια διαφεντεύουν την ζωή όλων μας. Είναι πιο εύκολο κανείς να φωνάξει και να ταυτισθεί με το αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι. Αυτούς που βλέπει στην βιτρίνα άλλωστε αγωνίζονται να τον…επιβεβαιώσουν.

Πού να σκεφθεί πως εκτός απ’ την βιτρίνα υπάρχει και η κουζίνα. Εκεί που ψήνονται άνθρωποι των 500 και 700 ευρώ σε μεροκάματα του τρόμου. Και μεταξύ μας όλους τους παίρνει η μπάλα γιατί ο θυμός του κόσμου είναι μεγάλος.

Μα ούτε ένας να με προειδοποιήσει για τον Γολγοθά, ούτε ένας να μην υπερασπισθεί τα συμφεροντάκια μου; Μόνον του αφεντικού του τα συμφέροντα είναι είδηση;;; Τι κάναμε, τρέξαμε να σωθούμε ως φάρα και τώρα μας γυρίζει ο κόσμος την πλάτη.

Ο κοινωνικός αυτοματισμός εδώ λειτουργεί θαυμάσια. Αν είναι δυνατόν σ’ αυτή την χώρα, να και κάτι που λειτουργεί θαυμάσια. Μήπως όμως ήρθε η ώρα να λειτουργήσουν αυτά τα κοινωνικά αντανακλαστικά εναντίον των πραγματικών ταξικών εχθρών που δυναστεύουν την ζωή μας;

Το πρώτο βήμα είναι να τους βάλουμε να πληρώσουν τα νόμιμα και το δεν πληρώνω να το βάλουν… αμέσως στο συρτάρι.