Του Γ. Λακόπουλου
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το επιστημονικό κύρος και το ήθος της δημόσιας παρουσίας του καθηγητή Νίκου Αλιβιζάτου. Αλλά η επιλογή της Φώφης Γεννηματά να του αναθέσει την “πιστοποίηση” των διαδικασιών για το “νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς” – είτε της επιβλήθηκε, είτε επιχειρεί να κρύψει πίσω του τις δικές της ανεπάρκειες- αποκαλύπτει και την τελική επιδίωξη: να καταργηθεί το ΠΑΣΟΚ και στη θέση του να εμφανιστεί ένα συστημικό κόμμα σαν αυτό που θα ήθελε ο Σημίτης και δεν τόλμησε ποτέ να δημιουργήσει.
Ο Νίκος Αλιβιζάτος έχει πολλά προσόντα, ως προσωπικότητα, αλλά έχει και ένα χαρακτηριστικό: η μόνη σχέση του μ αυτόν το χώρο ήταν η σχέση του με τον Σημίτη. Ήταν πάντα εναντίον του Ανδρέα Παπανδρέου και της φυσιογνωμίας του κόμματος που ίδρυσε και δεν το έκρυβε.
Αντιγράφουμε από το life.gr: “Βρίσκουμε στη νεότερη ιστορία μας αρκετά παραδείγματα κυβερνητών που τόλμησαν βάζοντάς τα ακόμη και με την παράταξη που εκπροσωπούσαν. Τέτοιοι ήταν ο Μαυροκορδάτος, ο Κουμουνδούρος, ο Τρικούπης, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Κώστας Σημίτης. Απέναντί τους βρίσκει κανείς τον Ιω. Κωλέττη, τον Θεόδωρο Δεληγιάννη, το βασιλιά Κωνσταντίνο (τον ΙΑ’) και τον Ανδρέα Παπανδρέου”.
Ο καθηγητής Αλιβιζάτος θα έχει εκχωρήσει ασκόπως το κύρος του σε ένα συνονθύλευμα που θα τον συμπαρασύρει στη δίνη της ανιστόρητης επιχείρησης να κατεδαφίσει ένα κόμμα, με την ιδεολογία, το όνομα και τα σύμβολά του.
Για τον άνθρωπο που θα εγγυηθεί την πορεία για το “νέο κόμμα” ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ κατατάσσεται μαζί με τον Δηλιγιάννη, τον Κωλέττη και τον διχαστικό μονάρχη που πολέμησε τον Βενιζέλο. Για τον Αλιβιζάτο “η καλύτερη περίοδος του ΠΑΣΟΚ μετά την πρώτη εκλογική επικράτηση του Αντρέα ήταν τα χρόνια που κυβέρνησε ο Κώστας Σημίτης κι ας μην τα έκανε όλα τέλεια”(επίσης από το life.gr).
Από την Athens Voice μαθαίνουμε επίσης ότι για τον ίδιο “το ΠΑΣΟΚ, ως πλειοψηφικό ρεύμα έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο”. Δεν πρωτοτυπεί. Το λέει ο Βαγγ. Βενιζέλος που ανακάλυψε το ΠΑΣΟΚ 15 χρόνια μετά την ίδρυσή του , ο Κ. Σημίτης που δεν το ….αποδέχθηκε ποτέ ως δημιούργημα του Ανδρέα , αλλά το εκμεταλλεύτηκε για να σταδιοδρομήσει και το παρέδωσε σε παράγοντες εκτός πολιτικής, αλλά και οι ευεργετηθέντες: ο Σκανδαλίδης , η Διαμαντοπούλου, ο Ραγκούσης και άλλοι που “έφαγαν ψωμί” στην πολιτική λόγω ΠΑΣΟΚ.
Και να μην παραλείψουμε το γιο του Ανδρέα Παπανδρέου που το παρέλαβε ως κληρονόμος σε ένα διαμέρισμα στην Αναγνωστοπούλου, το αλλοίωσε, το διέλυσε , το καταχρέωσε και στο τέλος το διέσπασε, προφανώς γιατί και γι’ αυτόν “έχει κλείσει τον ιστορικό του κύκλο”.
Κάποιοι μπερδεύουν το κλείσιμο του δικού τους κύκλου στο ΠΑΣΟΚ και την πολιτική με τον κόμμα που άλλαξε την πορεία της χώρας. Η μανία των τελευταίων χρονών να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ έχει συγκεκριμένα ονόματα στην ούγια. Απλώς κανείς δεν έπαιρνε την πρωτοβουλία που πήρε – με ιστορική αφέλεια και ισχυρές δόσεις κενοδοξίας – η Γεννηματά.
Το νέο στοιχείο είναι ότι δεν συναντάει αντίσταση από όσους όφειλαν να σταματήσουν την συνωμοσία εξαφάνισης του ΠΑΣΟΚ , της ιδεολογίας του και προφανώς και του ιδρυτή του. Πριν από τρία χρόνια η απόπειρα του Βενιζέλο με την “Ελιά”βρήκε ισχυρές αντιστάσεις. Π.χ. ο Νίκος Σηφουνάκης έλεγε ότι «κανείς δεν έχει εξουσιοδότηση να αυτοδιαλύσει το ΠΑΣΟΚ» και ότι «η ανασυγκρότηση του δημοκρατικού χώρου μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από ανοιχτό, προγραμματικό διάλογο και όχι με συμφωνίες κορυφής με περιφερόμενους».
Ο ίδιος έβαζε στη θέση τους εκείνους που εμφανίζονται και σήμερα σημαιοφόροι της διάλυσης λέγοντας δηκτικά ότι «εραστές της βουλιμίας της εξουσίας δεν μπορεί να είναι τιμητές μιας ιστορικής παράταξης”. Καθαρές κουβέντες.
Σήμερα οι τιμητές είναι …διαχειριστές της παράταξης. Πρόσωπα που έκαναν καριέρα καθυβρίζοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου, απαξιώνοντας το ΠΑΣΟΚ- πλην τον περιόδων που τσιμπούσαν αξιωματάκια από τον Σημίτη ή τον Γ. Παπανδρέου- και παίρνοντας εντελώς διαφορετικές θέσεις – πότε αποκαλώντας τα Σκόπια “Μακεδονία” και πότε καταπίνοντας αμάσητο το σχέδιο Ανάν- έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχείρημα της διάλυσης υπέρ του “νέου φορέα”- με τα παλιά υλικά.
Η ανάθεση της εποπτείας των διαδικασιών στον Νίκο Αλιβιζάτο -πέρα από την αναγνώριση και τον σεβασμό στο πρόσωπό του- προδιαγράφει τη φυσιογνωμία αυτού του φορέα. Ποιο νέο “κόμμα της Κεντροαριστεράς”; Για το φάντασμα του Σημίτη πρόκειται που προσπαθεί να πάρει τη ρεβάνς του Πεντελικού όταν για να εξουδετερώσει τον Ανδρέα Παπανδρέου έβαλε μπροστάρη Μελίνα Μερκούρη και τον Κ. Λαλιώτη.
Ο τελευταίος εξακολουθεί να σιωπά, σαν να είναι η πιο φυσιολογική εξέλιξη αυτή που οργανώνεται αυτή την περίοδο. Το ΠΑΣΟΚ έγινε ήδη … συνιστώσα και οδεύει πως –ταπεινωτική– εξαφάνιση και ο εμφανιζόμενος ως θεωρητικός του απλώς παρατηρεί…
Ο Αλιβιζάτος είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να εγγυηθεί αυτή τη διαδικασία, σε ό,τι αφορά τις τεχνικές πλευρές της. Αλλά από πολιτική- και ιδεολογική άποψη- η θέση δεν είναι κατάλληλη γι’ αυτόν καθόσον πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ απέναντι στο οποίο έχει εκπεφρασμένες απόψεις και μονομερή ανάγνωση της διαδρομής του.
Προφανώς δεν επιδίωξε ο ίδιος το ρόλο που το ανατέθηκε σήμερα, αλλά δι’ αυτής της ανάθεσης προκύπτει και η τελική επιδίωξη. Γιατί ακριβώς χρειάζεται ένας διακεκριμένος πανεπιστημιακός για έναν τέτοιο ρόλο αν επρόκειτο να έχει μόνο τεχνικές αρμοδιότητες;
Ο συνωστισμός παραγόντων, οι περισσότεροι από τους οποίους έχουν αποδοκιμαστεί από την κοινωνία και το εκλογικό σώμα, στην επιχείρηση δημιουργίας νέου “κόμματος της Κεντροαριστεράς” που θα έχει όλα τα χαρακτηριστικά της Κεντροδεξιάς και ροπή συνεργασίας με τον νεομητσοτακισμό, δεν εγγυάται και την επιτυχία του εγχειρήματος. Ιδίως επειδή πρέπει να περάσει μέσα από το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ.
Η κατάθεση πρότασης διάλυσης από τη Γεννηματά μπορεί να κρύβει εκπλήξεις –για την ίδια. Σ’ αυτή την περίπτωση ο καθηγητής Αλιβιζάτος θα έχει εκχωρήσει ασκόπως το κύρος του σε ένα συνονθύλευμα που θα τον συμπαρασύρει στη δίνη της ανιστόρητης επιχείρησης να κατεδαφίσει ένα κόμμα, με την ιδεολογία, το όνομα και τα σύμβολά του.
Για να ολοκληρωθούν τα απωθημένα κάποιων αποσυνάγωγων του δημοσίου βίου και να ξεκινήσουν νέα καριέρα κάποιοι οπορτουνιστές παντός καιρού. Και στο τέλος, μάλλον, θα μετανιώσει που έμπλεξε μαζί τους…
