Του Γ. Λακόπουλου
Την ημέρα που δυο εργοστάσια – Pitsos και Pipelife Hellas- ανακοίνωσαν ότι κλείνουν και χάνονται άλλες 273 θέσεις εργασίας ο Πρωθυπουργός εμφανίσθηκε σε μια παράσταση για να μιλήσει για την ανάπτυξη της οικονομίας.
Χωρίς τον υπουργό Ανάπτυξης και τον υπουργό Οικονομικών δίπλα του. Όπως μιλάει για τη υγεία, χωρίς τον υπουργό Υγείας.
Ήταν εικόνα από …άλλο πολίτευμα. Επί σκηνής βρισκόταν ο ίδιος και εφτά… υπάλληλοί του, με διάφορους ρόλους στο Μέγαρο Μαξίμου. Κανείς πολιτικός με λαϊκή νομιμοποίηση. Σαν να ήταν ΙΧ πρότζεκτ. Mitsotakis and friends.
Το «Εθνικό Σχέδιο Ανθεκτικότητας και Ανάκαμψης» που ανακοίνωσε μόνο εθνικό δεν είναι. Στη σύνταξή του- με βάση τις ιδέες ενός αμφιλεγόμενου νομπελίστα– μετείχε μόνο μια στενή ομάδα μετακλητών υπάλληλων και εξωκοινοβουλευτικών υπουργών στο Μέγαρο Μάξιμου.
Ούτε οι αρμόδιοι οι υπουργοί, ούτε η Βουλή και η αντιπολίτευση, ούτε οι κοινωνικοί εταίροι. Συνεπώς ο «οδικός χάρτη 170 συγκεκριμένων έργων» μόνο «πολύ καλά μελετημένος» δεν είναι.
Η αύξηση «κατά 7 μονάδες του ΑΕΠ» για την επόμενη εξαετία, είναι ίσης αξίας με τις μπουλντόζες που θα έμπαιναν στο Ελληνικό την «πρώτη εβδομάδα», το «επενδυτικό» μπουμ και τις «πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές» της προεκλογικής παραπλάνησης του 2019.
Οι μόνοι που βρήκαν τέτοιες δουλειές επί Μητσοτάκη, είναι οι 3.000 μετακλητοί υπάλληλοι που τον πλαισιώνουν με θέσεις που θα… καταργούσε.
Με την ίδια συνέπεια η ολιγομελής κυβέρνηση, που θα είχε, έγινε ανεμομαζώματα με 50 άτομα- κατά το ήμισυ εξωκοινοβουλευτικοί- και τους 500 που τον υπηρετούν στον Μέγαρο Μαξίμου.
Με αυτή την αξιοπιστία τίποτε από όσα είναι δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη.
Τα 57 δισεκ. που υπόσχεται είναι στον αέρα. Κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει ότι οι ιδιώτες θα βάλουν 25 δισεκ. από τη πλευρά τους. Ότι τα 18 δισεκ. της κοινοτικής ενίσχυσης θα απορροφηθούν εγκαίρως. Ή ότι τα 12, 7 δισεκ. των χαμηλότοκων δάνειων που θέλει να σπρώξει στους ιδιώτες θα εγκριθούν.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσοι τρόχισαν τα δόντια τους για τον νέο και -ανεπάντεχο-κοινοτικό πακτωλό, ανοίγουν σαμπάνιες.
Πίσω από την κατανομή των πόρων που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός κατά τομέα– ακόμη και αν παρακάμψει κανείς την ανισομέρεια- υπάρχουν οι “μεγάλες κουτάλες” που επένδυσαν στην ανέλιξη Μητσοτάκη και περιμένουν την ανταπόδοση.
Το κοινοτικό χρήμα θα πάει πάει σε λίγους και εκλεκτούς του συστήματος Μητσοτάκη, για να δώσει αέρα στην εμπλουτισμένη με νέους παίκτες, διαπλοκή.
Η μεσαία τάξη και οι άνθρωποι της εργασίας κάθε άλλο παρά θα βρουν θέση στον παράδεισο που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός.
Π.χ. το φορολογικό σύστημα θα απαλλάξει -με τη μορφή «κίνητρων»- με απαλλαγές των μεγάλων από φοροδοτικές υποχρεώσεις. Σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού και άρα των δαπανών για την κοινωνία.
Η «αναδιάρθρωση» της αγοράς θα ωφελήσει τις αλυσίδες και θα συγκεντρώσει την κατανάλωση σε λίγους. Η εργασία θα γίνει φτηνότερη και χωρίς κανονική ασφαλιστική προνομιακή κάλυψη. Αλλά και χωρίς δικαιώματα διεκδίκησης…
Ο Μητσοτάκης δεν πρωτοτύπησε παρουσιάζοντας θεωρητικά τους στόχους του Ταμείου, γιατί έχουν οριστεί από το κοινοτικό κέντρο:
«Πράσινη μετάβαση, ψηφιακός μετασχηματισμός, ε οικονομική συνοχή, απασχόληση, παραγωγικότητα, ανταγωνιστικότητα, έρευνα, ανάπτυξη και καινοτομία» κλπ.
Πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις διαμορφώνουν συμβατή στρατηγική, αν δεν την είχαν ήδη. Αλλά στην Ελλάδα πίσω από αυτά υπάρχουν άλλοι υπολογισμοί, που θα ορίσουν και τον τρόπο υλοποίησής τους.
Υπάρχουν μπίζνες, ημέτεροι, αναθέσεις με αδιαφάνεια, συναλλαγή και εν δυνάμει διαφθορά.
Εξ όνυχος τον λέοντα άλλωστε. Αυτή η κυβέρνηση έχει δώσει ήδη δείγματα γραφής για τη διαχείριση του δημοσίου χρήματος.
Αναδιανομή πλούτου προς τα πάνω
Μιλώντας ο Πρωθυπουργός για «εθνικό σχέδιο, πάνω στις προτεραιότητες του σχεδίου Πισσαρίδη», πρόσθεσε απλώς το ταξικό πρόσημο της μονομερούς πολιτικής του.
Η εφαρμογή αυτού του σχεδίου θα επιδιώξει την αναδιανομή πλούτου προς τα πάνω. Οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι πτωχοί θα χάσουν και άλλα. Πολλοί τη δουλειά τους και τα σπίτια τους. ΄
Προκύπτει και από τις προβλέψεις: Για την απασχόληση μόνο 640 εκατ. για έξι χρόνια. Και από αυτά οι άνεργοι θα απολαύσουν στήριξη μόνο 162 εκατ. Για την υγεία και την εκπαίδευση ελάχιστα.
Από την ως τώρα κυβερνητική εμπειρία -π.χ. στην διάθεση του τραπεζικού χρήματος και την εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού- και από τις δημόσιες επενδύσεις – ξέρουμε ότι ως «ιδιωτικό τομέα» αντιλαμβάνεται έναν κύκλο συγκεκριμένων επιχειρηματιών που συμπωματικά συνδέονται με τον στενό πυρήνα της κυβερνητικής παράταξης.
Αυτοί θα είναι οι προνομιούχοι στην κατανομή των κονδυλίων, για λογαριασμό τους ή σε σύμπραξη με ξένους εταίρους τους. Για χάρη τους θα γίνουν τα στραβά ματιά στις υπερτιμολογήσεις, τις μεθοδεύσεις για υπερκέρδη και την παράβλεψη κοινωνικών και περιβαλλοντολογικών κριτηρίων. Το βλέπουμε ήδη στα αιολικά πάρκα.
Η σκανδαλώδης διαχείριση κονδυλίων συμπεριλαμβάνει και τα υλικά και μηχανήματα για τις ΑΠΕ: θα εισάγονται από το εξωτερικό, χωρίς προστιθέμενη αξία στη χώρα.
Από αυτή την άποψη κάποιες «επενδύσεις» θα γίνουν για να πουληθούν εισαγόμενα συστήματα, οπότε τα λεφτά θα φύγουν εκτός Ελλάδας.
Οι μουστερήδες βρίσκονται επί σκηνής, με ονόματα διευθύνσεις και είναι γενναιόδωροι στα μιντιακά και πολιτικά συστήματα.
Τα λεφτά θα πάνε σε λίγους
Οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης θα μπορούσαν να ορίσουν τις οικονομικές εξελίξεις, αν η διαχείρισή τους τελούσε υπό υγιείς πολιτικές επιλογές.
Όπως π.χ. η εθνική συναίνεση επί του σχεδίου, η στόχευση σε γενικά παραδεκτές δράσεις με έμφαση στον δημόσιο τομέα, η εσωστρέφεια στην παραγωγή υλικών και η διαυγής διαχείριση στις επιλογές και τις αναθέσεις. Με κριτήριο τη μεγιστοποίηση του κέρδους για την κοινωνία, με πρώτη την απασχόληση.
Η εικόνα που παρουσιάζεται είναι εξωραϊσμένη. Π.χ. οι 200. 000 θέσεις εργασίας αναφέρονται, χωρίς να υπολογίζονται όσες θα χάσουν εν τω μεταξύ προεξοφλώντας εκτίναξη ανεργίας και αυτό δεν είναι άσχετο με την μείωση στην αμοιβή της εργασίας.
Διακεκριμένοι οικονομολόγοι και σώφρονες πολιτικοί όπως ο Νίκος Χριστοδουλάκης, προειδοποιούν ακόμη και για τον κίνδυνο να διευρυνθεί το εξωτερικό έλλειμμα, από την εισαγωγή υλικών… υλοποίησης των επενδύσεων. Αλλά και το δημόσιο χρέος που θα φέρει νέο Μνημόνια, έστω σε «καθαρότερη ατμόσφαιρα».
Παρά την κυβερνητική προσπάθεια να αναδειχθούν ως σύγχρονοι οι στόχοι που θα υπηρετήσουν οι πόροι του Ταμείου Ανάπτυξης, η νοοτροπία απορρόφησης παραμένει παλιά και παρέπεμπε στις πρακτικές των «πακέτων Ντελόρ» και των Πλαισίων Στήριξης.
Όταν διοχέτευαν οι κυβερνήσεις τους πόρους σε ημέτερους, εργολάβους και προμηθευτές του δημοσίου. Συμπεριλαμβανομένων μιζαδόρων και ενδιάμεσων, όπως π.χ. δημοσιογράφοι, κομματικοί παράγοντες και αυτοδιοικητικοί.
Τα μισά πήγαιναν σε τσέπες και από εκεί στο εξωτερικό. Από τα υπόλοιπα το ένα τέταρτο για να ζουν καλά οι αποδέκτες και μόνο το ένα τέταρτο πήγαινε στο έργο.
Έτσι δημιουργήθηκαν οι μεγάλες περιουσίες. Κυρίως γιγαντώθηκε η διαπλοκή και χειραγωγεί το πολιτικό σύστημα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με το «σχέδιο Μητσοτάκη» τα λεφτά θα πάνε σε λίγους.
