Του Απόστολου Λουλουδάκη
Ένα ακόμη νεοφιλελεύθερο πείραμα μετασχηματισμού της Τουρκικής οικονομίας κλυδωνίζεται. Μετά από μια μεγάλη περίοδο ευφορίας και μεγέθυνσης της τουρκικής οικονομίας, η γειτονική μας χώρα που σπατάλησε πολύτιμους πόρους και δανεικά από τις χώρες της Δύσης σε εξοπλιστικά προγράμματα – ένας από τους καλύτερους πελάτες των Ευρωπαϊκών βιομηχανιών όπλων-εισέρχεται σε μια βαθιά οικονομική κρίση.
Κάποιοι εγχώριοι κύκλοι εντελώς επιπόλαια μέσα από την προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ έχουν ξεκινήσει τα πανηγύρια προσδοκώντας την οικονομική εξαθλίωση και την συντριβή του ιστορικού μας εχθρού… Αυτό που αποκρύβουν επιμελώς είναι οι συνέπειες στην ελληνική οικονομία από την διαφαινόμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας.
Οι Ευρωπαϊκές τράπεζες, οι Ευρωπαίοι επενδυτές είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι σε μια κλιμάκωση της κρίσης και κατάρρευσης της παραγωγικής μηχανής στην Τουρκία. Η Τουρκία είναι ο τρίτος σε μέγεθος πελάτης μας στον τομέα των εξαγωγών και ο δέκατος στην σειρά προμηθευτής μας.Απορροφά σχεδόν το σύνολο του παραγόμενου στην Ελλάδα βαμβακιού.
Η υποτίμηση της λίρας πιέζει τον Ελληνικό τουρισμό στο επίπεδο των τιμών και σε μια φάση ειδικά που ψάχνει να εξισορροπήσει τις ζημιές της φετινής χρονιάς και να ανακάμψει τα επόμενα χρόνια βρίσκει μπροστά του ένα δυνατό ανταγωνιστή που εκμεταλλεύτηκε στο παρελθόν την είσοδο της Ελλάδας στο σκληρό νόμισμα και επέκτεινε τον κλάδο του τουρισμού με σοβαρές και αξιόλογες υποδομές που δυστυχώς απουσιάζουν από την δική μας χώρα.
Μην ξεχνάμε την εκρηκτική ανάπτυξη του Τουρκικού τουρισμού χρηματοδότησαν οι δυτικές τράπεζες, οι εταιρίες των μεγάλων τουριστικών κολοσσών της Ευρώπης και ειδικά η Γερμανική Tui. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα
Η πραγματικότητα είναι ότι πίσω από τον αυξανόμενο και στείρο εθνικισμό αποκρύπτονται οι συνέπειες της ενσωμάτωσης στο Ευρωπαϊκό και παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό μοντέλο, των οικονομιών της περιοχής και ολόκληρης της Βαλκανικής Χερσονήσου. Και στην περίπτωση της Τουρκίας όπως και στην Ελλάδα αναδεικνύεται το πρόβλημα του εξωτερικού χρέους, της αποτυχίας των νεοφιλελεύθερων επιλογών και της πλήρους χρεοκοπίας των προγραμμάτων του ΔΝΤ.
Η στρατιωκοποίηση της κρίσης στην περιοχή, η κούρσα των εξοπλισμών είναι άλλος ένας παράγοντας που επιδεινώνει την υπάρχουσα κατάσταση στην οικονομία και διευρύνει την εξάρτηση των χωρών μας από το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τις πολεμικές βιομηχανίες των ισχυρών. Η εμπειρία μας από την πρόσφατη Ελληνική χρεοκοπία δεν δικαιολογεί χαζοχαρούμενες εκδηλώσεις ευφορίας, αλλά μόνο ανησυχία και ανασφάλεια…Το μόνιμο θύμα, τα υποζύγια της κρίσης, οι λαοί και των δύο χωρών…